Monthly Archives: July 2015

Gentse Feesten deel 5

Het laatste weekend van de feesten, zoals steeds vliegen de dagen voorbij. Het weer was intussen wel wat minder maar we lieten het niet (al te veel) aan ons hart komen. Een extra trui en regenjas zorgden voor de nodige bescherming (of toch grotendeels).
Op zaterdag trotseerden publiek en het Figurenkombinat uit Duitsland de regenvlaag voor de voorstelling Hühnchens neue Welt (al ruilden we de open ruimte van the Green wel voor de overkapping onder de Stadshal).

WP_20150725_005 WP_20150726_023 WP_20150726_020 WP_20150726_011 WP_20150726_006

Aan de voet van de de toren van het Belfort stonden net als het vorig weekend twee caravannetjes waarin opnieuw 2 fijne voorstellingen van Puppetbuskers werden gebracht: Ze Patrècathodics van Scopitone & Cie (dezelfde acteur van Cie NiClouNiVis trouwens die ons op vrijdagavond nog vergastte op het verhaal van Zwartbaard en nu het verhaal van Blauwbaard op uiterst originele manier ten tonele bracht) en Miniature van Kiosk Théâtre, beide uit Frankrijk. Het verhaal van Blauwbaard was vrolijk en hilarisch, het andere caravanverhaaltjes eerder poëtisch en een beetje droevig, zonder woorden en met een originele techniek die ik eerder al eens zag tijdens het Spekkenfestival. Meer foto’s van de voorstellingen zijn te vinden op de Facebookpagina van Puppetbuskers  of op de blog van Max Van Hemel, die wel met een goede camera op stap blijft gaan tijdens de feesten.

WP_20150725_015 WP_20150725_014 WP_20150725_008 WP_20150725_007

Op zondagochtend scheen het zonnetje nog veelbelovend en trokken we per fiets richting De Campagne in Mariakerke voor een VIPmeeting (groot woord voor een weliswaar lekkere receptie) naar aanleiding van de 25-ste editie van de Gentse Buitenband. We besloten de fietsroute zelf niet mee te doen omdat we niet zo graag in grote groep fietsen maar liever zelf de groene Gentse buitenband verkennen op rustiger momenten. Helaas moest de zon tegen de middag plaats ruimen voor de wolken en we geraakten nog net droog thuis.

Na een lichte luncht trokken we ondanks de regen terug naar de feestenzone voor de laatste dag. Op de Kalandeberg wist La Marlette ons bijna 45 minuten te boeien met En attendant Margot. De poppenspeler stond gelukkig onder een grote parasol en wij vormden een muurtje van regenjassen en paraplu’s die ondanks het slechte weer oprecht genoten van deze fijne voorstelling.

WP_20150726_005 WP_20150726_004 WP_20150726_002

En toen was het eigenlijk gedaan, al gingen we nog voor een tweede keer naar de kippetjes kijken, lieten ons nog verleiden tot een warme chocolademelk in het Stadscafé (een grote mok dampende melk en een potje donkere chocoladepastilles om er zelf in te mengen). En omdat twee meisjes elkaar niet zo vaak gezien hadden deze feesteneditie verlengden we het samenzijn nog wat langer. Merci trouwens Sandra voor de lekker visschotel die je op tafel toverde.

En toen waren de Gentse Feesten 2015 voor ons echt helemaal voorbij. Jammer maar helaas. Het werd opnieuw een reeks van ontmoetingen met fijne mensen, samen naar mooie en originele voorstellingen kijken, genieten van de vele zonnige momenten en de regen dapper trotseren. Kortom, een staycation waar ik telkens opnieuw met volle teugen van geniet en die ik echt niet zou willen missen.

Gentse Feesten deel 4

Het feestenprogramma is bij vele organisatoren dit jaar een beetje minder door het terugschroeven van de subsidies en dat merk je toch wel. Mede hierdoor was ook ons programma niet elke dag even vol. Toch lieten we niet na om regelmatig eens de stad in te trekken al was het maar voor enkele uurtjes.

Op woensdag besloten we een wandeling langs een aantal pleinen te maken en pikten we een voorstelling van Puppetbuskers mee in de Triodosbank nabij Sint Jacobs. Deze nieuwe locatie biedt bescherming tegen regen of hitte, we werden er hartelijk ontvangen en kregen zelfs een wereldwinkelsapje aangeboden. De artiesten van de dag kwamen ons niet onbekend voor, ze bleken ook in het publiek gezeten te hebben tijdens de voorstelling van Hamlet. Niet evident lijkt me wanneer je weet dat dit Argentijnen zijn die slechts enkele woorden Engels kennen en de voorstelling van Hamlet volledig in het Frans was (en soms heel snel gesproken Frans). Frederico Galvàn bracht ons Basura Belleza  ofte mooi afval. Een eenvoudige verhaallijn met een vleugje humor en poëzie die het publiek wel kon bekoren.

WP_20150722_006 WP_20150722_007

Ook op donderdag zagen ze ons terug bij de Triodosbank voor nog twee voorstellingen van Puppetbuskers. De eerste was buiten: het Spaanse Cia de Tireres Errantes met Walking Errabundo Pelele. Een artiest met een pop in een koffer die volop de interactie aangaat met het publiek, altijd goed voor een portie plezier en vrolijkheid.

WP_20150723_009

Binnen een het Portugese Cia Marimbondo met het vrolijke Banana Split, een cabaretshow met bananen als personages.

WP_20150723_014 WP_20150723_015

 

Op vrijdag beperkten we ons bezoek aan de feesten tot een voorstelling in hotel d’Haene-Steenhuyse van het Franse Cie NiClousNiVis met La Véritable histoire du terrible Barbe Noir Noir Een originele versie van het verhaal van Zwartbaard en zijn trouwe knecht, qua verhaal eerder eenvoudig maar wat het decor betreft zat alles heel knap in elkaar, fijn om gezien te hebben.

WP_20150724_005 WP_20150724_007 WP_20150724_008 WP_20150724_009

 

 

Gentse Feesten deel 3

Op maandag ruilden we de Gentse Feesten voor familiale aangelegenheden: in de voormiddag de tienerneefjes opvangen (incl. koken voor vijf en dat zijn toch andere volumes dan voor 3), in de namiddag richting Deinze voor een gezellige namiddag in de tuin met lekkere hapjes en spelletjes Viking Kubb.

Op dinsdag, nationale feestdag, mochten we gezellig aanschuiven bij hele goede vrienden voor een heerlijke brunch. De kat des huizes werd er verwend met een heel uitgebreide borstelbeurt waarvan zowel de geborstelde als de borstelaar veel plezier beleefden.

Nadien nog de stad in getrokken want iedereen had best nog zin in een portie (straat)theater en animatie. Op MiramirO probeerden we enkele installaties van Les Fonctionn’air (van het Franse DUT) uit, allemaal zaken die werkten op lucht. Ook Schubabianci, het kleine rijdende aquarium van Exoot (uit Nederland) trok doorheen het publiek. Het muziekje van Jaws zorgde voor de nodige aandacht en het water dat hij zo nu en dan in het rond spoot voor een verfrissende verrassing (wel opletten geblazen voor smartphones en fototoestellen). Het was er echter heel erg druk en in afwachting van andere voorstellingen trokken we nog eens richting Oude Beestenmarkt alweer we nog eens samen van de grond gingen (het moest maar zo leuk niet zijn) en vervolgens een glaasje dronken om de dorst weg te spoelen.

WP_20150721_015 WP_20150721_021 WP_20150721_024 WP_20150721_025

Van daar ging het terug richting Sint-Baafsdorp voor de voorstelling Tango Sumo van het Franse gezelschap Around. Een danschoreografie voor acht dansers volgens het programmaboekje, al waren het er in ons geval slechts zeven. Bijzonder en zeker knap gebracht al miste ik een beetje een verhaallijn.

WP_20150721_027

Afsluiter van de avond werd een voorstelling uit het programma van Puppetbuskers in Hotel D’Hane-Steenhuyse, een locatie die nog veel te weinig benut wordt voor evenementen allerhande als je het mij vraagt. In de gezellige binnentuin keken we naar Il y a quelque chose de pourri, variation hamlétique van de Cie Elvis Alatac. Het werd een compleet geschifte, hilarische voorstelling, waarbij we al van bij de verwelkoming in de act betrokken werden. We hebben heerlijk gelachen en ons ‘rot’ geamuseerd (pun intended) om het zo maar eens te formuleren.

WP_20150721_030 WP_20150721_031

Met de bloedsporen van de slachtpartij net niet op onze kleren trokken we terug huiswaarts. Voorwaar opnieuw een heel geslaagde feestendag.

Gentse Feesten deel 2

Op zondag trokken we andermaal naar de feestenzone en deze keer ging het richting Coyendanspark, site Oude Sint-baafs voor MiraMirO maar eerst fietsten we naar het Augustijnerklooster in de Sint-Margrietstraat waar we naar de tentoonstelling Poppen op de rode loper gingen kijken. Heel knap gepresenteerd en erg jammer dat de tentoonstelling enkel tijdens de feesten te zien is.

Nadien trokken we zoals gepland naar de site Oude Sint-Baafs voor MiraMirO maar de voorstelling die we wilden bekijken bleek bij aankomst echter al volzet en omdat er niet meteen een andere voorstelling volgde (ook daar is de programmatie magerder dan de voorbije jaren) trokken we via het Laurentplein (andermaal verkeerde uurregeling op Gentsefeesten website, wel vervelend) terug richting the Green voor Puppetbuskers. We keken er naar The box van het Franse La Salamandre en het kleine maar heel fijne Rosie Baby Baby van het Franse Ruby Box Theatre. Twee mooie voorstellingen terwijl het zonnetje heerlijk scheen.

WP_20150719_017 WP_20150719_018

WP_20150719_016

WP_20150719_020                WP_20150719_021

Vervolgens schoven we aan de voet van het Belfort aan voor Clic van La Cie des Fourmis dans la Laterne, eveneens uit Frankrijk. Opnieuw een pareltje ook al zaten we met 19 op elkaar gepropt in een kleine caravan. Een combinatie van nostalgie en humor. Vooral de 3D-brillen waren een schitterende vondst.

Op het Sint-Baafsplein bleven we nog even hangen om te luisteren naar een klassiek symfonisch orkest, geen evidentie voor de feesten om zoiets te brengen maar het was meer dan de moeite van het luisteren waard. Vooral ook een dikke pluim voor de techniek want die slaagden er in om de muziek prachtig tot zijn recht te laten komen ondanks de bij momenten harde wind.

Uiteindelijk dan toch terug richting MiramirO waar we een stukje ‘dans met graafmachine’ meemaakten ofte Transports Exceptionnels van Beau Geste uit Frankrijk (ja, heel veel Franse artiesten dit jaar, echt opvallend).

Op het SpaansKasteelplein keken we naar (een try out zo bleek achteraf) van het Belgische Rode Boom: Ongekende Evidenties. Een moeilijk te omschrijven voorstelling, die draait om toeval en keuzes en nog het meest doet denken aan het mentalisme van Gili (maar dan zonder de clou te verklappen).  Onverwacht voor de feesten maar wel knap.

Nadien splitste ons gezelschap, dat inmiddels groter was geworden,  zich op. De wederhelft en dochterlief gingen samen met S. & kroost nog kijken naar Rien n’est moins sûr (… mais c’est une piste) van het Franse Collectif de la Bascule. Ikzelf ging met T., H., K. en L. nog naar Fidelis Fortibus van Circus Ronaldo. Vorig jaar was ik matig enthousiast over hun samenwerking met Co. St Cecilia maar bij deze voorstelling was ik helemaal verkocht. Zoveel poëzie en ontroering gecombineerd met een portie humor, dit was een bezoekje meer dan waard.

WP_20150721_011

Op het terrein van het festivalhart spotten we ook nog de Boite Tutu van Stefaan De Winter en Kurt Defrancq. Een tot muziekdoos omgebouwde caravan waarvan op gezette tijden het dak opende en een ‘prima ballerina’ verscheen (of toch iemand die ervoor moest doorgaan 🙂 )

WP_20150719_038 WP_20150719_039

Om de avond helemaal af te sluiten, besloten we ook nog het vuurwerk mee te nemen. Dit jaar een uitgave van CBF Pyrotechnics op muziek van de Compact Disk Dummies. Zoals steeds knap in elkaar gestoken maar veel en veel te luid (de muziek bedoel ik). Op de Voorhoutkaai klonk die zo oorverdovend dat we met verschillende mensen gewoon de hele tijd onze oren dichtgestopt moesten houden.

Een zeer gevulde dag maar eentje zoals we ze altijd graag gehad hebben: vol mooie voorstellingen en fijne ontmoetingen met vrienden en oude bekenden.

 

 

 

 

Gentse feesten deel 1

Voor het eerst in jaren vier ik mijn Gentse Feesten zonder te schrijven voor Gentblogt. Het was toch even wennen: geen grondige voorbereiding, geen strakke schema’s, niet haastig ‘s morgens opstaan om gewapend met een kop koffie vlug foto’s af te laden en artikels te schrijven terwijl de huisgenoten rustig verder sliepen. Anderzijds ook wel meer rust en minder ‘moeten’ (ook al was dat moeten zelf opgelegd). Misschien maar best ook want de voorbije maanden waren heel intensief en ik was eigenlijk wel aan wat rust toe.
Betekent dit dat we niet naar de feesten gaan? Uiteraard niet maar ons programma zit duidelijk minder vol en we durven al eens een dagje overslaan. We laten ook wel wat dingen afhangen van het toeval, van wat er in de loop van die dikke week op ons afkomt. Schrijf ik nog? Ja, maar minder uitgebreid en ik ben ook niet meer altijd met mijn reflexcamera op stap (soms beklaag ik me dat maar mijn schouder is wel blij dat ik uitermate licht gepakt op stap ben).

Hoewel de feesten dit jaar eigenlijk op vrijdag startten i.p.v. op zaterdag, trokken we nog niet meteen naar de binnenstad maar gingen we – net als vele anderen – naar GentJazz voor de avond van Van Morrison, Ginger Baker en Bony King (in omgekeerde volgorde van optreden). De regen die de invallende duisternis met zich meebracht kon de pret niet derven en het was andermaal na middernacht dat we ons bed inrolden (ook voor de jongste die terug mee mocht, al vond ze de avond met Zaz leuker).

WP_20150717_003 WP_20150718_001

Op zaterdagmiddag trokken we toch al eventjes de stad in om op verkenning te gaan. We snoepten van Puppetbuskers op de Kalandenberg (‘la valise à mémère van La Cie. de l’Hyppoféroce uit Franfrijk) en the Green aan het Braunplein/Belfort (The tale of mr. Punch van Ronan Tully uit Ierland) want op het Laurentplein klopte de eigenlijke programmatie niet met de online versie.

WP_20150718_003 WP_20150718_004

We trokken ook naar de Oude Beestenmarkt waar De Gentenaar een heuse promostunt deed: iedereen mocht gratis mee de hoogte in om de feesten van uit de lucht te bekijken. Bij onze ‘vlucht’ hadden we het gezelschap van een muzikant en werden we getrakteerd op een akoestisch nummertje op 30m hoogte. Na de landing kregen we meteen een mooie foto mee en nog een jeton om in een café vlakbij onze dorst (of schrik?) door te spoelen met een Delirium Tremens en de jongste kreeg ook nog een jommekesstrip! Voorwaar een schoon feestengeschenk van de krant.

‘s Avonds ruilden we de feestenzone voor ‘t Schuurken in Mariakerke waar we Jongen toch, een voorstelling van Raf Walschaerts geserveerd kregen in wel heel intieme kring: maximaal 40 mensen en bijna letterlijk op schoot bij de artiest, een heel unieke ervaring en een heel mooie voorstelling.

WP_20150718_008

WP_20150718_009

Voorwaar een geslaagde feestendag!

 

Gentjazz ZAZ

Ik keek er enorm naar uit en ik niet alleen, ook onze bijna tiener telde de dagen af naar GentJazz en meer bepaald naar het optreden van onze favoriet ZAZ.
Woensdag 15 juli was het zover. Overdag nog een reeks dossiers afwerken, overleggen en crisiscommunicatie helpen voorbereiden, maar de klok tikte lustig verder en al gauw was het tijd om de kantooromgeving in te ruilen voor het festivalterrein.

Ondanks het miezerige weer van de namiddag besloten we toch met de fiets te gaan, kwestie van ‘s nachts toch net iets sneller terug thuis te zijn. Gewapend met wat lectuur voor tussendoor en een truitje voor wanneer het koeler werd, trokken we naar de Oude Bijlokesite. We parkeerden onze fietsen aan het STAM en verkenden eerst even het terrein: main stage, garden stage, foodtrucks, toiletten, jetonbar, … om ons vervolgens onder de Duveltent (voor mocht het toch nog beginnen regenen) aan een tafeltje te installeren, in de buurt van een beeldscherm zodat we ten allen tijde een mooi zicht op het hoofdpodium hadden. Meteen ook enkele stoelen extra bezet houden voor de rest van het gezelschap dat we die avond nog mochten verwachten.

Met een kleine vertraging, pakweg een kwartiertje, trad rond 16.45u Alice on the roof op. Aangezien het nog vrij rustig was, konden we zonder problemen vlakbij het podium staan (wellicht nog veel mensen aan het werk of onderweg en sommigen kwamen misschien ook enkel voor de grootste namen op het programma). Ons meisje keek met grote ogen en veel plezier naar de jongedame op het podium die best wel een knappe act neerzette. Ze was gewoon niet weg te slaan van haar plekje vlak achter de beroepsfotografen. Gelukkig deelden ze op het festival gratis oordopjes uit want die was ik zelf vergeten meenemen en alhoewel niet extreem luid ga je dat na een tijdje toch serieus merken dat je oren een overdosis geluid te verwerken krijgen.

Voor het optreden van Andreya Triana bleven we gezellig buiten zitten, pratend met de vrienden waarmee we hadden afgesproken of andere die we daar tegen het spreekwoordelijke lijf liepen. Van Melanie De Belasio had ik persoonlijk meer verwacht. Haar stem is prachtig maar de stijl van een deel van haar nummers kon mij toch niet de hele tijd bekoren. Fans vonden het echter één van haar beste optredens las ik achteraf. Sommige artiesten hebben toch eigenaardige wensen. Zo moesten de live opnames van deze artieste op de schermen in zwart-wit op de vele beeldschermen worden getoond en niet in kleur. Dat gaf weliswaar een heel mooi effect en zette nog duidelijker in de verf dat deze artieste een mooie dame is maar toch …

Enfin,  ondertussen was het al behoorlijk druk geworden op het festivalterrein. Toen het tijd was voor het laatste optreden van de avond op het hoofdpodium lieten we onze stoelen voor wat ze waren en stelden we ons achteraan in de tent op. Niet tussen de massa want dan zie je als kleine kadee toch geen knijt (ook al ben je groot voor je leeftijd) maar met zicht op de grote schermen en ruimte om een dansje te placeren. Als een echte groepie in spe stond ze te gillen en te springen toen ZAZ begon te zingen en ze was in de wolken toen ze op mijn rug mocht zitten om heel even boven de mensenzee uit te steken en een glimp van haar idool ‘in het echt’ op te vangen. We hebben genoten, met volle teugen, gedanst en soms ook meegezongen. Ze straalde en wij straalden met ons meisje mee. De filmpjes geven vooral de sfeer weer want veel zie je er niet op maar het blijven in elk geval mooie herinneringen voor ons.

 

 

GentJazz lunchconcert in hotel Reylof

Bij Gent Jazz denkt iedereen meteen aan de concerten op de Bijlokesite maar elke middag zijn er ook lunchconcerten in hotel Reylof in de Hoogstraat. Het Reylof is beslist een hotel dat als ‘chique’ omschreven mag worden. Zo een plek waar een mens graag eens binnen wil kijken maar waar je niet zomaar even binnen loopt (alhoewel, de afternoon tea is er zeker een aanrader, je hoeft er geen hotelgast voor te zijn).
De lunchconcerten bieden echter een bijkomende mogelijkheid om hier eens binnen te kijken, te genieten van de locatie, het heerlijke eten en aangename live muziek.

WP_20150711_006
Wij pikten dit jaar het concert op 11 juli mee, een optreden van Woodworks (piano en fluit). Omdat het weer zo goed was, ging het concert buiten door en hadden wij een schitterende plekje in de aangename binnentuin met rechtstreeks zicht op de muzikanten.
Een aantal leden van ons gezelschap lieten zich verleiden tot het huisaperitief, een nieuwe creatie van Veuve Clicqot met verse roze pompelmoes en ijs. Heerlijk verfrissend voor een warme zomerdag. Ook de begeleidende hapjes erbij waren uitermate lekker.

WP_20150711_001
De lunchformule laat toe te kiezen uit één, twee of drie gangen. Ondergetekende ging voor 2 gangen: hoofdgerecht en dessert. Het hoofdgerecht was een risotto met vis (pladijs als ik het mij juist herinner) en was zo snel op dat ik er gewoon een foto van vergeten maken ben. Het dessert was al even geslaagd, een echt kunstwerkje.

WP_20150711_007

 

Kortom, het werd een heel geslaagde middag, in het gezelschap van fijne vrienden, met mooie muziek en lekker & mooi gepresenteerd eten.

Reuzenaronskelk

Na tien jaar wachten was het eindelijk zover in de Plantentuin van de UGent: een reuzenaronskelk zou gaan bloeien. Een unieke gebeurtenis en dat zouden we geweten hebben, de pers werd gemobiliseerd, een webcam geïnstalleerd en de tuin bleef langer open.
Zo dicht bij huis konden we die gelegenheid toch niet laten liggen om zelf ook eens een kijkje te gaan nemen. De plant stond nog niet helemaal open op donderdagavond en de stank viel nog heel goed mee. Ook enkele andere exemplaren van de reuzenaronskelk te zien die niet in bloei stonden maar toch ook de moeite waren.

WP_20150709_001                         WP_20150709_002

Op vrijdagmiddag was ik toch dermate nieuwsgierig dat ik nog eens een kijkje ging nemen. Terwijl ik in de (korte) wachtrij stond, kon ik ook de andere planten in de kas bewonderen en dan uiteraard het pronkstuk van het moment.

 

 

New place to be (for us)

Om de hitte wat te ontlopen – niet alle huisgenoten kunnen er immers even goed tegen – trokken we op zaterdag 4 juli naar de kust. Niet naar Duinbergen (Knokke) waar we al jaren heengaan, maar naar De Haan.
Enkele vaststellingen:

Zonder fileleed staan we daar vanuit Gent sneller dan in Knokke, een fijne meevaller

De Haan is een pak rustiger dan Knokke, meevaller nummer twee.
Bedenking: het strand is hier een stuk korter, zeker bij vloed. Op topdagen tijdens het bouwverlof is het hier wellicht ook nog een stuk drukker. Op deze zaterdag is het weer ‘suboptimaal’ met regelmatig wolken en een koele zeebries. Wel nog pakweg 23-24 graden maar wanneer je al dagen 30 graden of meer verdraagt, voelt dit bijna koeltjes aan.

WP_20150704_003

De Haan is mooier dan Knokke, of toch zeker authentieker. Minder eenheidsworst, want chique Engelse stijl in veelvoud wordt ook mainstream en dus minder boeiend. De Haan heeft geen echte hoogbouw, niets gezien van meer dan vijf bouwlagen en meer ruimte tussen de gebouwen lijkt me. We zagen mooie oude hotels waar we met plezier wel eens zouden willen logeren, gebouwen die nog een bepaalde sfeer uitstralen, mooie architectuur die we verder willen ontdekken.

De Haan heeft ook meer groen, of zo leek het ons toch in elk geval. Want een excuusstrookje gras rondom een villa dat noem ik geen groen. Er is een mooi natuurgebied waar we zeker nog eens willen komen wandelen.

De Haan heeft een veel mooiere kustlijn met duinen, iets wat je in Knokke amper nog vindt op de strook van een paar honderd meter in Duinbergen na. Een strook die de laatste jaren wel veel mooier is geworden en aansluit op het Duinbosje in Heist, er zijn daar uiteraard ook nog mooie dingen 🙂

De Haan heeft ongetwijfeld veel minder winkels dan Knokke maar ik kom (wij komen) niet naar de kust om te winkelen en buurstad Oostende biedt ongetwijfeld veel soelaas (trouwens ook een kuststad die we recent na vele jaren nog eens bezochten en ons in positieve zin verraste).

We vonden er in deelgemeente Vosseslag een schitterende gratis parking met ruime picknicktafels, een mooie publieke speeltuin en een toeristisch infopunt met publiek toilet. Hoeveel mooier kan je het krijgen? Van de parking tot het strand loop je in rechte lijn enkele honderden meters met een voetgangersbrug over de drukke weg en de sporen van de kusttram, direct het strand op. Toegegeven, van daaruit naar het centrum van De Haan (en terug) dat is een behoorlijke wandeling, maar dat vinden wij niet meteen een probleem en onze trolley kan makkelijk ongeveer alles vervoeren wat wij mee hebben voor een dagje zee en strand.

WP_20150704_009

(Huis: Kamikaze, straat: Driftweg. Het zijn de details die het hem doen 🙂 )

Om een lang verhaal kort te maken: het werd een geslaagde dag, we ontdekten een stukje Belgische kust dat ons zeer kon bekoren en we komen hier zeker nog terug.

Mocht je tips of suggesties hebben i.v.m. zaken die we er zeker eens moeten doen, goede eet- of verblijfsadresjes, laat het zeker weten in de commentaren. We proberen ze een volgende keer zeker uit.