Monthly Archives: September 2015

Project #boostyourpositivity – Challenge1 Breakfast

Vorige jaar deed ik eerder schoorvoetend mee aan het project Boostyourpositivity. Ik voelde me nog heel erg een groentje maar vond het toch erg leuk om mee te maken. Stiekem hoopte ik – samen met heel wat andere bloggers – op een vervolgproject. Nu is het dus zover. Heb jij ook zin om mee te doen? Neem dan eens een kijkje op de website voor meer info (je hoeft geen eigen blog te hebben, het kan ook gewoon via Instagram).

De eerste uitdaging of het eerste thema is ‘breakfast’. Eerder schreef ik al eens een postje over het ontbijt in kader van het project Blogboek. Ook in de boostyourpositivitypost over shortcuts van vorige editie stond een stukje met mijn snelle tips voor een efficiënt ontbijtparcours.

Soms trakteren we onszelf op een doosje minikoffiekoeken, zomaar, midden in de week. Omdat het ook in de week wel eens een beetje feestdag of zondag mag zijn. Zo nu en dan probeer ik ook een smoothie te maken ‘s ochtends (al slaag ik er eerder in om dat als vieruurtje op tafel te zetten) en eet soms een kommetje bioyoghurt met verse aardbeien en/of granola. Voor die dingen heb ik echter meer tijd nodig en dat doe ik dus niet wanneer ik ‘s morgens een trein moet halen. Gelukkig werk ik het merendeel van mijn tijd dicht bij huis en heb ik flexibele werkuren dus er zijn wel wat mogelijkheden om meer werk van het ontbijt te maken. Als het echt snel moet gaan dan gris ik een banaan mee uit de fruitmand of een graanreep uit de kast.

In de regel houden we het eerder sober, bij brood met (zoet) beleg. Dochterlief zorgt op haar manier voor een positieve noot aan de ontbijttafel door bv. de speculoospasta onder handen te nemen.

Een vleugje #humor in de ochtend door dochterlief #speculoospasta

A photo posted by Els Seghers (@seghersels) on

Voor een uitgebreid ontbijt of brunch ben ik altijd te vinden. Ik maak het graag zelf klaar, maar ga nog net iets liever met plezier bij een ander mijn voeten onder tafel steken. In Gent trouwens plekjes genoeg om uit te proberen. Ik herinner me nog een heel lekker ontbijt in Bar Bidon vorig jaar 😉

Deze blogpost kadert in het #boostyourpositivity project van Activia

Werktuigendagen

Werkgewijs sta ik al eens op een landbouwbeurs. De meest bijzondere wat mij betreft, zijn op dat vlak de Werktuigendagen in Oudenaarde. Bijzonder omdat je op een terrein van ruim 120 ha heel wat landbouwwerktuigen ook effectief in actie ziet. Er wordt gerooid, gedorst, geploegd, gezaaid, geoogst, …
Op 2 dagen tijd ontvangen ze daar gemakkelijk 75.000 bezoekers, zeker op mooie dagen is het daar bijgevolg behoorlijk druk langs de N60.

Wie deze beurs nog nooit bezocht, kan het zich maar moeilijk voorstellen hoe het er daar aan toe gaat. Een heel andere sfeer dan een beurs in een beurshal, dat kan ik wel zeggen. Indrukwekkend is het in elk geval. Enkele sfeerbeelden.

WP_20150926_002 WP_20150926_006 WP_20150926_007 WP_20150926_008 WP_20150926_009 WP_20150926_011WP_20150926_023 WP_20150926_026

WP_20150926_019

 

Willemwandeling #OMD15

Open Monumentendag dat is een jaarlijkse gelegenheid om een kijkje te nemen op plekken waar je anders aan voorbijloopt of gewoon niet binnen kan/mag.

In 2015 is het tweehonderd jaar geleden dat Nederland en het latere België werden samengevoegd tot het Koninkrijk der Nederlanden. Het koninkrijk hield vijftien jaar stand, van 1815 tot 1830. Korte tijd waren ‘Belgen’ en Nederlanders inwoners van dezelfde staat. Koning Willem I regeerde als een onvervalst verlicht despoot, maar zette ook sterk in op de ontwikkeling van de industrie, de infrastructuur, het onderwijs en het culturele leven. Op Open Monumentendag was er een aanbod van een geleide wandeling door VIZIT waarbij de impact van Willem I op onze stad in de kijker werd gezet. Aangezien er ook een versie op kindermaat was, besloot ik om er een fijn moeder-dochtermoment van te maken.

Ondanks de grijze wolken trokken we vol goede moed met de fiets naar het centrum waar we verwacht werden in de inkomhal van het stadhuis. Heel wat beweging trouwens in het stadhuis want dit was weer één van de uitzonderlijke momenten waarop je de troonzaal kon bezoeken (niet te verwarren met de Pacificatiezaal of de trouwzaal). Je moet immers al van heel hoge komaf zijn om in de troonzaal binnen te mogen op reguliere dagen. De verbindingstrap van de trouwzaal naar de troonzaal was trouwens ook al de moeite om eens te zien.

WP_20150913_001 IMG_1078 IMG_1080

Onze gids vertelt op een onderhoudende manier over hoe Willem I verbonden is met de geschiedenis van de stad, hoe hij de aanleiding was tot de oprichting van een universiteit in onze contreien (en niet in Brugge waar het, zo gaan toch de geruchten, ‘veel beter zou zijn voor de studenten om te studeren want er viel daar niets te beleven in tegenstelling tot in Gent’). In het speciale doeboekje voor de kinderen staan diverse opdrachten zodat zij zich op een leuke manier kunnen bezighouden tussendoor. De eerste opdracht (noteer zoveel mogelijk zaken die je opmerkt met een oranje kleurtje) leert ons dat we enkele oplettende kinderen in ons gezelschap hebben. De lijstjes worden snel langer.

WP_20150913_003

Maar genoeg in het stadhuis rondgehangen, we trekken de stad in. Helaas voor ons is het inmiddels beginnen regenen en dus worden regenjassen en paraplu’s boven gehaald. Op de Korenmarkt moeten we op zoek naar een gedenkplaat van Adolphe Quetelet, voor de meeste Gentenaars een nobele onbekende behalve misschien voor de wiskundigen onder ons. De man was de eerste wiskundige die afstudeerde aan de nieuwe, door Willem I opgerichte Gentse universiteit. Adolphe was duidelijk van vele markten thuis maar is o.a. gekend voor de oprichting van de Brusselse sterrenwacht en de Quetelet-index, nu beter gekend als de BMI-index. Had ik dat maar twee dagen eerder geweten, dan had ik een vergadering in een zaal die zijn naam droeg en kon ik meteen mijn collega’s informeren over wat de man betekend heeft (‘t zal voor een volgende gelegenheid zijn).

WP_20150913_011

Van de Korenmarkt ging het naar de Graslei & de Korenlei waar we het verhaal te horen kregen van de (on)vrije schippers en het belang van Willem I voor de ontwikkeling van de (nieuwe) Gentse haven.

IMG_1081

We hielden ook even halt aan het oud gerechtsgebouw waar we een stukje geschiedenis over Hippolyte Metdepenningen, de eerste afgestudeerde doctor in de rechten aan de Gentse universiteit. Hilarisch (of diep tragisch?) en zeker typisch Belgisch is het verhaal over het opschrift op zijn standbeeld (eerst in het Frans, dan in het Nederlands maar fout en dus terug in het Frans en uiteindelijk aangevuld met een extra infobord in het Nederlands hoe het komt dat de tekst er nog in het Frans op staat!).

Van het gerechtsgebouw wandelen we naar de aula van de universiteit. Lang geleden dat ik het gebouw nog eens aan de binnenkant zag. Intussen werden er al wat renovatiewerken uitgevoerd maar een volledige restauratie naar de originele situatie op korte termijn dat zit er helaas niet in wegens te krappe budgetten (en het feit dat de restauratie van de boekentoren net iets dringender/dwingender was).

IMG_1083 IMG_1082 IMG_1084

Omdat het maar blijft regenen en we toch al eventjes onderweg zijn, besluit de gids om van het Sint-Baafsplein onze laatste stop te maken. Daar vertelt ze ons in de inkomhal van het NTG nog een en ander over Jan-Frans Willems en over de plannen om een standbeeld van Willem I te plaatsen in de stad. Het is de bedoeling dat dit standbeeld aan de Reep zou komen, maar dan wel in de veronderstelling dat de Reep inmiddels al opengelegd zou zijn! Wanneer die werken nu eigenlijk effectief uitgevoerd zullen worden, dat is nog steeds koffiedik kijken…

De volledige wandeling voert je nog langs diverse andere locaties in de stad (o.a. naar de Brabantdam, het Sint-Pietersplein en het Citadelpark) maar die zullen we nog een ander keertje moeten gaan bekijken, bij voorkeur wanneer het niet regent en dan nemen we opnieuw het opdrachtenboekje mee om ook dat verder in te vullen en af te werken.

 

Die zomerdag in september

We hebben er nog niet zoveel gehad, mooie dagen in september, maar vandaag was er eentje met een gouden randje. Eigenlijk veel mooier weer dan voorspeld maar liever zo dan omgekeerd 🙂
Voor/over de middag met de fiets naar het Parkbos voor Parklife, zalig genieten, veel volk, super sfeertje, kon eigenlijk niet beter. Genieten van de muziek van Isolde Lasoen en haar Bens, van het zomerse sfeertje (incluis strand!), de onverwachte containers met super schone dingen van uitgeverij Loopvis en een al even mooie andere container met nieuw werk van Kaatje Vermeire (ontwerpen voor een nieuw prentenboek voor volwassenen).

WP_20150920_001 WP_20150920_003

WP_20150920_008 WP_20150920_011

    WP_20150920_013     WP_20150920_026

Meegedaan aan een vossenjacht, geen echte natuurlijk maar een soort zoektocht/ oriëntatiespel ontwikkeld door radio-amateurs voor blinden, echt de max en best wel moeilijk in het begin. Ook geluierd in een hangmat en uiteraard een stukje van het Parkbos verkent. Hier komen we zeker nog terug hé T?

WP_20150920_014 WP_20150920_018 WP_20150920_016  WP_20150920_017   WP_20150920_019WP_20150920_024

In de late namiddag nog gauw even naar de Gentse binnenstad. Naar aanleiding van autoloze zondag veel infostandjes over alternatieve mobiliteit, promostandjes van fietshandelaars en in het algemeen ook hier een gezellig sfeertje.

WP_20150920_038

We sloten af met een drankje in Bakabar, de nieuwe pop-up koffiebar in de Brabantdam.

WP_20150920_032     WP_20150920_035     WP_20150920_034

WP_20150920_036

Kortom, een zeer geslaagde zondag.

Odegand 2015

In september start het Festival van Vlaanderen traditioneel met Odegand in Gent. Al verschillende jaren houden wij die dag dan ook vrij om op muzikale ontdekkingstocht te gaan. Dit jaar zou voor de eerste keer Kids Odegand op dezelfde dag doorgaan onder de Stadshal. We waren er dus gerust op dat ook onze bijna tiener zich wel zou amuseren.
We vertrokken tijdig met de fiets richting centrum en namen ook een regenjas mee aangezien de weersvoorspellingen niet zo schitterend waren, plus een dekentje voor extra warmte ‘s avonds. Het avondprogramma wilden we immers zeker niet missen en opblijven tot pakweg middernacht is ook voor de jongste geen probleem meer.

We ruilden onze tickets voor een pasje aan het infopunt op het Sint-Baafsplein en gingen meteen in de rij staan voor de eerste voorstelling van de Brussels Philharmonic in de Sint-Baafskathedraal. Aangezien er daar heel veel stoeltjes staan mochten we al gauw binnen (kwestie van iedereen vlot gezeten te krijgen en toch op tijd te kunnen beginnen) en konden daar rustig wachten tot het half twee was. Ondertussen vertelde ik dochterlief dat ze op een best bijzondere stoel zat, nl. de .03 van Maarten Van Severen. Ook een geïnteresseerde dame aan mijn andere zijde luisterde met plezier naar mijn verhaal over de nieuwe tentoonstelling in het Designmuseum.
Het moet gezegd dat de muziek schitterend klonk, een streling voor het oor. De kwaliteit van de muzikanten staat uiteraard buiten kijf, maar ik werd ook aangenaam verrast door de mooie akoestiek in de kathedraal (voor zover mijn ongeoefend oor dat kan inschatten want ik ben verre van muzikaal getalenteerd).

IMG_1039

Van de Sint-Baafskathedraal trokken we naar de Stadshal voor een vleugje kinderplezier al vonden we dat ook al onderweg met Concert’eau van Cie Aquacoustique, nog een flard Bollylicious en de Singhing sisters.

IMG_1044 IMG_1043 IMG_1054 IMG_1053

Aan de stadshal waren we net op tijd voor een poëtische koorddans van Les Chaussons Rouges. Gelukkig beperkte de regen zich tot enkele druppels zodat de dames toch hun act konden brengen, de muzikanten hielden het helemaal droog dankzij twee grote paraplu’s.

IMG_1048 IMG_1049 IMG_1051 IMG_1052

Wij hielden even schuil onder de hal en schoven dan maar meteen aan bij de grimestand. Verder viel er niet zo heel veel te beleven (een vertelcaravan, een springkasteel, infostand van Unicef), persoonlijk had ik daar toch nog niet iets meer animatie verwacht maar de gigantische vogel van Compagnie Paris Bénarès was net ergens anders op wandel en de superhelden van De Genoten waren ook even verdwenen dus misschien was onze indruk niet helemaal correct.

Voor het tweede binnenoptreden trokken we naar de Miryzaal in het conservatorium. Daar begeesterde de jong Franse cellist Edgard Moreau (nog maar 21 jaar vertelde de programmabrochure ons!) het publiek samen met Pierre-Yves Hodique op de piano. Met een gemak dat bijna nonchalant aandoet speelde hij op een virtuoze manier stukken waar je met open mond zit naar te kijken en te luisteren. De strijkstok huppelde nu eens over de snaren als een dartel jong veulen en gleed dan weer tot in de diepste klankkleuren waarvan ik me amper kon voorstellen dat die allemaal uit hetzelfde instrument kon komen. Aan het einde van de voorstelling bedankte het publiek dat jonge muzikant dan ook met een staande ovatie.

IMG_1056                IMG_1057

Wij besloten gauw nog een kijkje te nemen op de Cultuurmarkt, verzamelden nog wat info voor het nieuwe cultuurseizoen en wat lekkers (stukje vers fruit, bakje popcorn, sommige organisaties en instellingen doen erg hun best om het publiek te lokken en het werkte 🙂 ), we gingen langs bij vrienden en bekenden, …

WP_20150912_019       WP_20150912_020

Voor onze laatste voorstelling hoopten we een zitje te bemachtigen in de opera maar we waren duidelijk niet de enigen en algauw werd duidelijk dat het niet zou lukken. Voor het koppel achter ons in de rij duidelijk een ontgoocheling want ook de vorige voorstelling waren ze op een volle zaal gebotst ondanks een uur vooraf aanschuiven in de file. Misschien toch de moeite van het overwegen waard om eens een digitaal reservatiesysteem uit te werken zodat mensen minder nodeloos moeten aanschuiven?

We gingen dan maar iets drinken bij het Paard van Troje, waar ze duidelijk een overload aan klanten te verwerken hadden gekregen en er helaas geen lekkers meer voor bij de koffie is. We fietsten nog even naar de Portus Gandae voor een blik op de historische vloot die daar aangemeerd lagen en trokken dan naar onze vrienden waar we pizza aten en vervolgens met plooistoeltjes en extra regencapes richting Graslei trokken. Ondanks de regen was er heel veel volk komen opdagen maar we konden ons nog op een goede plek installeren en maakten het ons gezellig. De capes hielden de regen tegen en nadat alle VIPS gepasseerd waren, kregen we nog wat extra zitruimte. De twee jongsten installeerden zich op de kaaimuren en hadden genoeg aan elkaar. De moeders bleven in het gezelschap van de tienermeiden zitten. Eigenlijk voelden we ons ook best een beetje VIP: we zaten in een zeteltje, luisterden naar mooie tangomuziek, hadden onze eigen bubbels bij en dat alles met best een goed uitzicht op het podium en het scherm.

IMG_1062      IMG_1060

De regen leek wat stokken in de wielen te gaan steken maar met een kwartiertje vertraging startte ook het vervolg van het avondprogramma: de originele uitvoering van de musical West Side Story. S. en ik genoten met volle teugen van de muziek en zongen zachtjes mee. De dansers deden zeker hun best en sommige stukken waren knap al misten we wat de dynamiek hier en daar zoals die in onze herinnering toch nog sterker naar voor komt in de film. En dan was er uiteraard nog een knallend vuurwerk om het geheel in schoonheid af te sluiten. Moe maar voldoen keerden we terug naar huis, blij dat we er weer bij mochten zijn.

IMG_1064 IMG_1065

Maarten Van Severen & Co. Over ontwerpers, kunstenaars en makers.

Zowat iedereen kent zijn werk of zijn naam of idealiter beide ook al is hij intussen al tien jaar overleden. Mocht je graag een andere kijk krijgen op het leven, het werk en de mens Maarten Van Severen, dan kon je deze maand al naar een bijzondere film kijken op Canvas. Vanaf 12 september 2015 loopt in het Design museum Gent een nieuwe expositie met het werk van ontwerper Maarten Van Severen (1956-2005) als uitgangspunt. De expo laat zien wat vormgeven voor de man betekende. Zijn ontwerpen worden in dialoog geplaatst met die van anderen: designers, architecten en kunstenaars van wie het werk hem inspireerde of verwantschap vertoont met het zijne. De ontwerpvisie van Maarten Van Severen blijkt ook nog steeds relevant voor hedendaagse ontwerpers.

WP_20150911_002

Ik hoorde bij de gelukkige genodigden die naar de persopening mochten gaan en kreeg in beperkt gezelschap het verhaal over de opbouw van de tentoonstelling te horen. Eva Van Regenmortel van The Maarten Van Severen Foundation stelde de presentatie samen in opdracht van Design museum Gent. Zij was de afgelopen jaren verantwoordelijk voor de ontsluiting van het archief van Maarten Van Severen en leerde hierbij zijn achtergrond, denkwereld, interesses en drijfveren diepgaand kennen.

In de expo worden 3 aspecten van de designer naar voor gebracht: dat van de maker, de kunstenaar en de verzamelaar. Gepassioneerd vertelt Eva haar publiek hoe die aspecten tot uiting komen.
Maarten Van Severen was geen designer die zijn ontwerp op papier zette en de uitvoering ervan overliet aan een producent. Hij was een ‘maker’, die voeling had met de eigenheid van materialen, waarbij schoonheid vaak belangrijker was dan comfort of ergonomie. Al moest hij op dat laatste vlak toch wat tegemoetkomingen doen tijdens zijn samenwerkingsperiode met Vitra.

IMG_1025         IMG_1026

De tweede invalshoek van kunstenaar vindt zijn oorsprong in de architectuur (zijn opleiding, die hij niet afmaakte) en de kunst (zijn vader, Dan Van Severen, aanhanger van de abstracte schilderkunst). Zijn meubels die hij ontwerpt zijn letterlijk uitvoeringen van een beeld dat in zijn hoofd zat.  Zijn affiniteit met de minimal art was groot (zie linkse foto met rode stoel van de Amerikaanse kunstenaar Donald Judd).

IMG_1023                     IMG_1024

Maarten Van Severen had een brede kijk op vormgeving. Hij was geboeid door de meest uiteenlopende zaken. De foto’s uit zijn archief waarmee in de presentatie een collage is gemaakt, de boeken en souvenirs waarmee hij zich omringde in zijn atelier illustreren de veelheid en de rijkdom waaruit hij putte. De bijna kopie van zijn bibliotheek in het museum biedt bezoekers een mogelijkheid om de inspiratiebronnen van Maarten Van Severen beter te leren kennen.

IMG_1021 IMG_1030

Aangezien de mens van nature nogal nieuwsgierig van aard is, zaten we al gauw te kijken welke boeken er in zijn kast te vinden waren. Sommige eerder vanzelfsprekend (over kunst en architectuur), andere misschien iets minder (kookboeken zowaar).
Ook het gedigitaliseerde schetsboek van zijn periode in Japan kan je via een tablet ‘doorbladeren’ en dat vond ik persoonlijk heel fijn om te doen. Het voelt bijna intiem aan om langzaam door de pagina’s te swipen en de teksten en schetsen te bekijken.

IMG_1029 IMG_1033 WP_20150911_015

De tentoonstelling ‘Maarten Van Severen & Co’ is een bijdrage aan de Leerstoel Maarten Van Severen, die dit jaar is opgericht aan KASK / School of Arts Gent naar aanleiding van de tiende verjaardag van het overlijden van de ontwerper.
Design museum Gent is een structurele partner van dit project. Elk jaar brengt een internationale ontwerper die affiniteit heeft met het werk van Maarten Van Severen lezingen en verzorgt hij/zij een masterclass. De eerste namen liggen trouwens al vast.

Interessant om te vermelden is ook de heruitgave van het eerste boek dat Maarten Van Severen in 2000 maakte over zijn werk. Dit is een initiatief van The Maarten Van Severen Foundation en uitgeverij Ludion, die dit boek beschouwen als een intrinsiek onderdeel van het oeuvre van Maarten Van Severen. Het boek is in de museumshop van Design museum Gent te koop aan 33 euro.

IMG_1037

Septemberweekend

Eerste weekend van het nieuwe schooljaar: vooral koud en grijs, geen heerlijk nazomerweer, helaas.

Op zaterdag trokken we richting Bib Zuid voor het Curieuzeneuzevraagstaartenkabinet (voor 7 tot 10-jarigen), deze keer met als thema: Muziek. Terwijl dochterlief beneden luistert, installeer ik mij met enkele tijdschriften (en een boek en mijn Ipad) in het leescafé op de eerste verdieping. Anderhalf uur me-time vliegt voorbij. Ik krijg amper de twee tijdschriften uitgelezen, het boek besluit ik te ontlenen en mee naar huis te nemen, de I-pad bleef dichtgeklapt, schrijven zal voor later zijn.

WP_20150905_003

In de namiddag doen we van zoete verleiding in de keuken: vooreerst mijn supersimpele chocomousse. Slechts 2 ingrediënten: eiwitten om op te kloppen en per eiwit een reep fondantchocolade smelten. Beide onder elkaar mengen, laten afkoelen en opstijven in de koelkast en job done. Vervolgens blueberrymuffins, ook slechts met enkele ingrediënten. Persoonlijk vind ik kinderkookboeken eigenlijk een zegen om snel en eenvoudig lekkere dingen te maken 😉

WP_20150905_005 WP_20150905_006

Op zondag de werkweek nog wat voorbereid en omdat het weer toch niet ideaal was voor een middagje Jazz in ‘t Park deden we van huisleveringsdienst en brachten ons lekkers naar de vrienden.

WP_20150905_007

Als het even kan, volgend weekend toch net iets mooier weer graag want dan staan er wel wat buitenactiviteiten op onze agenda.

WP_20150905_002

Wij gingen naar het PASS

Het laatste weekend van de zomervakantie trekken we er al enkele jaren met onze hele goede vrienden D. en G. en hun kroost samen op uit. Doordat we elkaar in de loop van het jaar niet zo vaak zien, is dat altijd een fijne dag waarvan zowel de volwassenen als de kinderen volop genieten. We gingen o.a. al naar de Efteling en Paira Daisa. Dit jaar trokken we richting Mons, meer bepaald naar Frameries, voor een bezoek aan het PASS, een soort Waalse variant van Technopolis maar toch nog iets anders. Het PASS werd immers gebouwd bij een oude mijnterril en die historische component werd mee verwerkt in het complex. Er zijn interactieve tentoonstellingen, talloze animaties voor groot en klein en een park speeltuigen zodat de kinderen zich ook buiten kunnen uitleven.

Je komt het gebouw binnen langs de Pass’erelle, een symbolische verbinding tussen alle ruimten van de site, je legt als het ware het traject van de steenkool van de “Belvédère” naar de inmiddels verdwenen ertswasserij opnieuw af. De gang is ruim 200 m lang en we glijden over transportbanden (zoals je er ook vind in de luchthaven) tot 17 m boven de grond, aan het onthaal.
In de buurt van het onthaal is er ook een elektronisch mannetje dat de jonge bezoekers welkom heet. De communicatie is duidelijk interactief, dit is geen gewone robot. Dan ontdekken we dat er even verder een medewerker achter een muurtje verborgen zit. Via een camera ziet ze wat de kinderen zeggen en doen en kan hierop worden ingespeeld. Via een microfoontje stelt ze hen kleine vraagjes. Een eenvoudig maar leuk idee met een hoge realiteitsfactor. Na het invullen van een formuliertje met enkele gegevens (één formulier per groep) en afgeven van één identiteitskaart krijgen we allemaal een digitaal armbandje dat ons ook toegang geeft tot Acro’bât, een opeenvolging van glijbanen, touwen, apenbruggen en meer van dat leuks. Ze vormen de acrobatische verbinding tussen een aantal andere tentoonstellingsruimten.

WP_20150829_011

De kinderen zijn uitermate geboeid door de vele experimenten die ze kunnen uittesten, de ouders lezen, geven extra uitleg of toelichting wanneer nodig of gewenst en genieten mee. Alle infoborden staan er zowel in het Frans als in het Nederlands, net zo handig. Ook wij wagen ons aan menig experiment. Na een paar uur in het gebouw rondgelopen te hebben besluiten we even te pauzeren en buiten te picknicken, het is immers stralend weer. Na de middag zetten we onze verkenningstocht binnen met veel enthousiasme verder.

WP_20150829_001             WP_20150829_002            WP_20150829_005

Het kabelrad, de constructie die de oude mijnschacht overkoepelt, is helaas tijdelijk niet bereikbaar. Het droeg vroeger de lift die de mannen, het materiaal en de lege en volle wagentjes naar de bodem van de put en weer omhoog bracht. Jammer, want het uitzicht boven is ongetwijfeld indrukwekkend. Het mooie zomerweer lokt ons terug naar buiten en we laten de kinderen nog even genieten op de speeltuin terwijl wij nog iets drinken op het terras.

WP_20150829_016              WP_20150829_015

Dit bezoek was meer dan de moeite waard en zou ik zeker als tip aanraden. Het is er minder druk dan in Technopolis, je hebt er naast het wetenschappelijke ook nog een interessante historische component die mooi is uitgewerkt (o.a. met filmpjes en materiaal over het leven van de mijnwerkers) én je kan er ook fijn buiten spelen.

Het PASS is vlot bereikbaar via de E19 (of via de kleinere wegen al kan je dan wel even vast zitten in de files van en naar Paira Daiza dat niet zo ver uit de buurt ligt). Ook de stad Bergen ligt op slechts enkele kilometers van het PASS. Handig voor mocht je de dag willen afsluiten met een restaurantbezoek.