Monthly Archives: March 2016

Ontbijten in stijl bij Maison Elza

In onze agenda stond eigenlijk een uitje naar Brussel genoteerd op paaszondag maar aangezien dat momenteel niet de meest vrolijke plek is, besloten we toch in Gent te blijven. Zo nu en dan gaan wij wel eens met vrienden uit eten in Gent en bij die uitjes zaten ook al meerdere ontbijten. Ik hou van uitgebreid ontbijten op een mooie locatie en in aangenaam gezelschap en een nieuwe ontbijtplek uittesten daar doe ik graag aan mee.
Eén van de plekjes die we graag samen wilden ontdekken was Maison Elza in de Jan Breydelstraat. Jarenlang zat hier restaurant The House of Eliott, een plek waar we (weliswaar al een hele tijd geleden) ook nog heel gezellig tafelden.

De eigenaar/uitbater is nog steeds dezelfde maar het concept wijzigde. Elza – grootmoeder van Freddy – vormt de inspiratiebron. Maison Elza is dan ook volledig ingericht met retrospullen die recht uit de jaren ’20 komen. Als het ware ook een stukje The Fallen Angels dat hier tot leven komt.

Doordat we vrij vroeg afgesproken hebben, zijn er nog geen andere gasten en kunnen we in de kelderverdieping in alle rust onze ogen de kost geven tot ons gezelschap volledig is. Dit is pure nostalgie, elk kastje en elk hoekje staat vol met prachtige retro spulletjes. Zelfs de kussentjes op de zitbanken zijn in dezelfde mooie stijl afgewerkt met pailletten en kwastjes. De paspop met oude, stijlvolle corsetterie kan menig (mannen)oog bekoren.

WP_20160327_09_31_39_Pro WP_20160327_09_33_29_Pro WP_20160327_09_33_10_Pro

Je kan bij Maison Elze terecht voor ontbijt, lunch en afternoon tea. Dat laatste trouwens helemaal in Engelse stijl: denk aan scones, taartjes, sandwiches, thee,… Wij kozen op deze paaszondag voor het ontbijt om daarna met een gevulde maag nog een bezoekje te brengen aan het Desingmuseum even verder in de straat.
Je hebt keuze uit een aantal ontbijtformules: klein, groot of luxe-ontbijt of eggs Benedict (gepocheerde eitjes met hollandaisesaus en zalm of ham). Ons gezelschap probeerde meteen alle varianten uit. Bij het ontbijt is ook een heerlijk glas fruitsap en een koffie of thee inbegrepen. Voor de twee tieners werd de koffie/thee zonder problemen ingewisseld voor een verse warme chocolademelk. De kleuter, die wel van de andere bordjes zou mee-eten, kreeg ook een klein glaasje fruitsap geserveerd van het huis, heel attent!

WP_20160327_10_17_04_Pro

Een assortiment brood, ontbijtkoeken en broodjes wordt in enkele mandjes op tafel gezet, op de etagères komt een bord met kaas, hesp en zalm. De Callasconfituur (frambozen en rode vruchten denk ik) staat al in kleine potjes op tafel. De eggs Benedict zijn vers bereid en zien er super uit, de tafelgenoten bevestigen dat de smaak eveneens top is en de magen stevig vult. Tussendoor komt een vriendelijke ober vragen of alles naar wens is, hij zorgt er ook voor dat onze koffietassen opnieuw gevuld worden (zonder meerprijs trouwens, enkel voor die ene cappuccino betaalden we extra).

We eten met smaak en kunen gezellig bijpraten. De tafelgenoten die voor de luxeversie gingen, krijgen nog een portie yoghurt met fruit geserveerd. Deze wordt heel origineel geserveerd in een retro glazen potje met dekseltje. De besjes in de yoghurt doen het geheel nog meer op een bonbonnière lijken. Het is pas toen we ongeveer alles opgegeten hadden dat ik vaststel enkel foto’s van het interieur genomen te hebben. Voor extra beeldmateriaal moet ik u dus doorverwijzen naar de website van Maison Elza of moet u – nog beter – zelf gewoon eens langsgaan.

Alle tafelgenoten zijn het erover eens: dit is een hele fijne plek om te eten. Het onthaal is uitermate gastvrij en warm, op de bediening is niets aan te merken en het (h)eerlijke eten wordt duidelijk met liefde en kunde bereid. Wij komen zeker nog eens terug om de high tea uit te testen want vers bereide scones, recht uit de oven (je kan ze enkel in de namiddag bestellen, zodat ze steeds gegarandeerd vers bereid zijn), daarvan komt mij alvast het water in de mond.

Alle info over openingsuren en dagen en de menukaart vind je op hun website. Nog een praktische tip: betalen kan cash of met kredietkaart, niet met bankcontact.

Nog andere plekken in Gent die we zeker eens moeten uittesten? Laat het gerust weten in de commentaren.

Bike to the future in Design museum Gent

Het is eigenlijk vrij ironisch: uitgerekend op de dag dat wij besluiten naar een tentoonstelling over fietsen te gaan blijkt mijn eigen tweewieler gestolen te zijn. Enigszins chagrijnig besluiten we dan maar te voet richting stadscentrum te gaan, een wandeling die we wel vaker maken maar het duurt natuurlijk net iets langer. Gelukkig schijnt het zonnetje, is het weekend en hebben we afgesproken met vrienden en dus laten we dit feit slechts tijdelijk ons humeur verpesten.

Na een lekker ontbijt bij Maison Elza iets verder in de straat trekken we naar de tentoonstelling. Sedert 25 maart wordt in Design museum Gent gefantaseerd over de tweewieler van de toekomst. Daarnaast kan je er ook verschillende fietsen zien die we vandaag al kunnen opmerken in de stad, op het platteland of op de piste. Accessoires die fietsen hipper, meer ecologisch of efficiënter maken, zijn er uiteraard ook te vinden. De tentoonstelling is opgebouwd rond vier thema’s: ‘Design’, ‘Technologie’, ‘Mobility’ en ‘Community’.

WP_20160327_11_29_11_Pro WP_20160327_11_41_10_ProWP_20160327_11_42_44_Pro WP_20160327_11_44_58_Pro

Centraal in de zaal vind je een doe-ruimte: kinderen kunnen er tekenen en een fietsenspel spelen, alle bezoekers kunnen hun ideeën op een sticker schrijven en op een houten wand kleven en je kan er ook keihard fietsen, zo hard dat je misschien geflitst wordt. (Helmut Lotti kwam het blijkbaar tegen in Gent.)

Het moet gezegd, sommige van deze (concepten van) fietsen zijn ongelooflijk knap, andere zijn misschien net iets té bizar (zoals de gele loopfiets hieronder). Na de tentoonstelling zochten we alvast op het internet enkele merken en modellen op (sommige met een stevig prijskaartje trouwens). Toch wel boeiend om te zien hoe dit voorwerp nog steeds volop in evolutie is, zowel qua vormgeving als gebruikte materialen en technieken.

WP_20160327_11_52_04_Pro WP_20160327_11_56_21_Pro WP_20160327_11_58_18_Pro WP_20160327_12_05_01_Pro

In de binnentuin staan enkele fietsen met speciale velgen die blijkbaar tijdens het fietsen een bijzondere reflectie geven. We probeerden ze eens uit maar zagen niet meteen iets, misschien moet het donker of net heel zonnig zijn? Geen idee. Er stonden trouwens nog enkele andere fietsen, precies rijdende tuintjes, op de binnenplaats. Deze ‘Parkcycle Swarm’ komt uit Kopenhagen, dé fietsstad bij uitstek, maar enkele exemplaren zullen dus binnenkort ook in onze binnenstad te zien zijn.

tuinfiets

Bike to the future is een co-productie met IMF Foundation en nog te zien tot 23 oktober 2016. Meer info vind je op de website van het designmuseum.

Als je toch in het Design Museum bent, neem dan ook een kijkje in de kelderverdieping. Daar werd in samenwerking met Archipel vzw een tentoonstelling uitgewerkt over Japanse woningbouw. ‘Japon, l’archipel de la maison’ is opgedeeld in drie delen en heeft als doel het publiek enerzijds een historisch en contextueel kader mee te geven en anderzijds informatie te bieden over de ontwikkeling en realisatie van de soms bijzondere ontwerpen. Een aanrader voor wie van architectuur houdt.

WP_20160327_12_27_00_Pro

WP_20160327_12_26_54_Pro

Klein kamp: quotes and notes

Vorig weekend ging Maya twee dagen op stap met de jeugdbeweging. Na het zomerkamptrauma (want dat was het voor haar toch wel) van 2 jaar geleden was ze amper nog een nachtje van huis weg (tenzij ze samen met ons op stap was). De wonde had tijd nodig om te helen, maar dit voorjaar besliste ze toch om opnieuw mee te gaan ‘op klein kamp’ ofte ‘op weekend’. En zo geschiedde…

Ik hield mijn telefoon permanent bij me en vreesde stilletjes dat we ‘s avonds laat misschien toch terug een oproep gingen krijgen, maar gelukkig bleef het stil. Onze meid overleefde haar twee nachtjes buitenshuis. Ze had slechts één lastig moment maar een lieve leidster en haar beste vriendinnetje konden haar troosten en haar erdoor helpen. En dus mochten wij op zondag een vermoeid maar tevreden meisje ophalen. In de toekomst wil ze (nog?) niet mee op groot kamp maar klein kamp is wel terug een optie.

Enkele vaststellingen:

Voor een klein kamp sleur je bijna evenveel materiaal mee als voor een weekje weg. Gelukkig zijn er ouders (van de leiding) met ‘transportdienst’ en mochten de meisjes met de stadsbus bagageloos naar hun kampplek.

Droog weer op kamp geeft je beduidend minder was bij de terugkeer dan wanneer alles er modderig bij ligt en het regent.

Ik moest dringend kijken om haar nieuw uniformhemd te voorzien van de nodige labels op de juiste plaatsen. Dat prutswerk is intussen achter de rug. Zeven ‘labels’ werden met de hand vastgezet op de juiste plaatsen (tot mijn verbazing bestaat daar dus een richtlijn voor die je vertelt welk label waar moet/mag komen!)

WP_20160320_10_30_21_Pro

Enkele quotes die wellicht voor veel mama’s herkenbaar zijn:

zij: “neen ik had geen extra sokken bij, ik moest elke dag dezelfde dragen”
ik: “jawel, je had 2 paar extra mee”
zij: “neen, één paar en die droeg ik ‘s nachts omdat ik koude voeten had en ik mijn mooie slaapsokken niet vuil wou maken omdat er zand tussen mijn tenen zat”
ik: “maar dan had je toch nog een tweede paar sokken hoor, kijk maar”
zij: “tiens, die heb ik toch niet gezien in mijn tas, zaten die daar echt in?”

“Mijn handdoek en mijn washandje heb ik niet gebruikt want wij konden ons daar niet wassen want er waren daar geen douches” (een lavabo was alleen maar om je tanden te poetsen blijkbaar).

“Het was de beste kampplek die we al hadden want er waren propere toiletten.”

“Maar het is normaal dat ik moe ben want er lag iemand zwaar te snurken in de zaal” (het feit dat ze laat in bed zaten en heel lang lagen babbelen dat is maar bijzaak)

“Ik moest midden in de nacht (om half twee) naar toilet en ik vergiste me van deur en toen zat ik bij de leiding en die waren nog niet eens gaan slapen, die zullen nog wel veel meer moe geweest zijn.”

 

Singing in the rain

Ik las het al via andere blogs dat Tiny een oproep deed (of een uitdaging lanceerde):

Noem het een tag, noem het een stokje, noem het gewoon een zot idee. Ga eens op zoek naar een liedje van een hele tijd geleden. Zo lang geleden dat je zelfs nog niet eens geboren was. Maar toch blijft het hangen, vind je het mooi of net niet – dat kan ook.

Ik dacht eerst: “dat is een eitje, ik hou van oude muziek” maar de tweede gedachte die in me opkwam was: “help, welk nummer moet ik kiezen, er zijn er zoveel waarvan ik hou”. Thuis stond de radio standaard op Radio 2 en de zondag was (is) het dan steevast De Prehistorie. Verschillende van mijn eerste cassettes (ja, zo oud ben ik al!) die ik kocht in de winkel waren trouwens van De Prehistorie. Ik denk dat ik op die manier de muziek, van soms ver voor mijn tijd, met de spreekwoordelijke paplepel heb meegekregen.

Een shortlist:

De Beatles, gewoon teveel nummers om op te noemen en eigenlijk onmogelijk om een keuze te maken. Mijn eerste LP die ik kocht was de dubbele blauwe van de Fab Four.

Ook bij de Franstalige muziek zitten meerdere pareltjes van voor mijn geboortedatum waar ik nog steeds van hou. Hieronder eentje uit een lange reeks:

De vrolijke muziek van Grease en ABBA werd gemaakt na mijn geboorte en komt dus niet in aanmerking voor deze uitdaging. Maar het blijft ideale muziek om instant vrolijk van te worden. Wat blijkbaar wel van (net) voor mijn geboortejaar is, is het liedje van de Candyman. Ik vond dat vooral als kind een heel leuk nummer dat ik vrolijk liep mee te neuriën telkens het op de radio te horen was.  Het liedje werd geschreven voor de film Willy Wonka & the Chocolate Factory naar het boek van Roald Dahl.

Het nummer dat ik echter nog het meest spontaan uit mijn geheugen opdiep is “Singin’ in the rain”. Singin’ in the Rain is een Amerikaanse muziekfilm van Gene Kelly en Stanley Donen uit 1952 met in de hoofdrollen Gene Kelly en Debbie Reynolds . De film verhaalt over een historisch punt in de filmgeschiedenis; de overgang van de stomme film naar de geluidsfilm.

Ik ben een grote fan van zonnig weer en kan behoorlijk humeurig rondlopen wanneer het grijs en neerslachtig weer is. Maar soms lukt het me om met dit liedje mijn humeur op te krikken en stiekem, wanneer ik zeker ben dat er niemand kijkt, zou ik heel soms wel eens een huppelpasje durven placeren wanneer het goede gevoel de bovenhand krijgt. Met die vele buien die we de voorbije weken te verwerken kregen geen slecht idee om het liedje nog eens mee te zingen 🙂

Ben jij ook fan van oude nummers? Wat is jouw favoriet? Laat het me weten in de commentaren of schrijf er zelf iets over en leg een linkje zodat ik nieuwe nummers en nieuwe blogs kan ontdekken.

 

Kleine voetjes worden groot

Ze wordt groot onze kleine meid: een prille tiener met zowaar al schoenmaat 38! Vanaf nu kunnen we dezelfde schoenen dragen als we dat zouden willen!

Wat schoenen betreft, wil ik echt wel dat ze kwaliteit draagt: degelijke schoenen met een goede leest die voldoende steun geven. Je moet immers je hele leven door met dat ene paar voeten dat je gekregen hebt en dus moet je die voeten degelijk schoeisel geven. Liever per seizoen één paar degelijke schoenen dan 3 paar goedkopere en vooral minder kwalitatieve exemplaren.
Maya is altijd al een stapper geweest (wij doen best wat kilometers te voet zowel in onze hometown als op vakantie) maar verslijt ook wel stevig haar schoenen. Exemplaren met dunne zooltjes, hoe mooi ook, zijn tot op heden niet aan haar besteed want die halen het einde van het seizoen niet.

bubbles-kinderschoenen-etalage-gent

We hebben het geluk dat we op wandelafstand een hele goede kinder- en jeugdschoenenwinkel hebben waar we de voorbije tien jaar zowat alle schoenen voor Maya hebben gekocht en zelfs al enkele paren voor mijzelf (handig wanneer je geen grote schoenmaat hebt en al graag eens op platte zolen loopt). We krijgen er altijd deskundig advies en keren elk seizoen met veel plezier terug voor een nieuw paar schoenen. De immer vriendelijk An (en haar al even sympathieke echtgenoot die bijspringt op drukke momenten) kennen hun product door en door en weten heel goed welk soort schoen elk voetje het beste past.

bubbles-kinderschoenen-winkel-gent

Aangezien Maya naar een uniformschool gaat, zijn de zomerschoenen altijd een uitdaging: er is steeds een enorm aanbod aan kleurtjes maar zij moet er een wit, donkerblauw, bruin of grijs paar zien uit te kiezen. In de wintercollectie zitten er meer dan voldoende zwarte, cognackleurige of bruine laarzen, dan hebben we keuze genoeg maar de zomer is een ander paar mouwen.
In veel winkels beperkt het zomeraanbod zich vaak tot enkele witte (of zilveren)  ‘communieschoentjes’, fijne modelletjes die bij ons nooit een seizoen zouden overleven. Op school heeft de leukste speelplek immers houtsprokkels op de grond liggen en staat er een klimtoren met een grote glijbaan en loopbruggen. Ook voor het wekelijks uurtje netbal tijdens de middagpauze wordt er niet gewisseld naar sportkledij/-schoenen en dus moeten de dagdagelijkse schoenen tegen een stootje kunnen.

Bij Bubbles hebben we al elk jaar schoenen gevonden die aan deze behoeften voldeden: binnen de richtlijnen van het uniform, kwaliteitsvol en stevig. Uiteraard is het aanbod minder ruim dan voor niet-uniformschoenen, maar dat is net handig want dan moet er minder worden gekozen. Soms is het al moeilijk genoeg om te kiezen uit 2 modellen, laat staan wanneer er 10 paar leuke schoenen in aanmerking komen.

InstagramCapture_375ebdcd-3721-4b77-aacb-b32a9ba10822

Handig is ook dat je op voorhand al eens een kijkje kan nemen op hun website. Naarmate de nieuwe collectie binnenkomt, wordt de site aangevuld. Je kan Bubbles trouwens ook volgen op Facebook, Instagram, Twitter én Pinterest.
Wij zijn en blijven fan van deze winkel die gelukkig nog opgewassen blijft als zelfstandige handelaar tegenover het grote geweld van de ketenwinkels.

De nieuwste aanwinst werd thuis meteen eens uitgetest en goed bevonden zowel met uniform als met gekleurde zomerjurkjes.

 

NB: Deze blogpost is geschreven zonder enige vorm van sponsoring, van welke aard dan ook. De foto’s van de winkel plukte ik van hun website. De jongedame kwam liever niet helemaal in beeld.

 

Carnaval in Temse

Wie mij een beetje kent, weet dat ik geen fan ben van carnaval. Vorig jaar ging Maya echter tijdens een logeerpartijtje bij haar nichtjes naar de carnavalsstoet kijken en eigenlijk wou ze dat dit jaar graag nog een keertje doen. Omdat logeren deze keer praktisch niet haalbaar was, trok ik vorige zondag samen met haar per trein en bus (er werd net gewerkt aan het spoor en dus moesten we in Sint-Niklaas overstappen op een vervangbus) richting Temse. Aangezien we slechts zelden samen met het openbaar vervoer op stap gaan was dit voor haar alvast een extra attractie.

En zo trotseerden ik deze keer dus samen met haar, mijn zusje en haar meisjes ongeveer 2,5 uur in de kou (een vervelende wind en helaas geen vrij plekje meer in de zon) om de vele wagens van de reclamestoet en de eigenlijke carnavalstoet de revue te laten passeren en (massa’s) snoep te rapen.
Er waren best mooie wagens bij dat moet gezegd en de hoeveelheid snoep die we verzamelden was gigantisch, bijna 3 (drie!) kg en ‘t is niet dat we gegraaid hebben. Ik heb het overleefd en het kon slechter maar mijn ding gaat het toch nooit echt worden
Een impressie: