Monthly Archives: June 2017

Papa’s tuin – plog

Nog eens een plogje over papa’s tuin die er – ondanks de aanhoudende droogte – best goed bleef uitzien. Ik ging er de voorbije weken regelmatig eens een handje helpen en maakte tussendoor wat foto’s met mijn telefoon.

De bloementuin:

waar de rode klimrozelaar bloeit als zot en ik al emmers verwelkte bloemen wegknipte maar er een mooie bloemenzee blijft,
waar het vingerhoedskruid (digitalis) intussen is uitgebloeid en de stokrozen nu voor mooie bloemenpijlen zorgen in de tuin,
waar de vele zaailingen hun plekje in de serre ruilden voor een plaatsje in de volle grond (en soms wel wat putwater kregen om te overleven),
waar de bijtjes en de vlinders volop aan hun trekken komen.

De moestuin:

waar de tomaten binnen en buiten stevig groeien, evenals de peertjes, de prinsessenboontjes, de sjalot en ajuin en de pepertjes en nog zoveel meer…

Ik ging alvast naar huis met pluksla en bessen, de vers geplukte erwtjes en boontjes werden verwerkt en in de diepvries gestoken.

Het is er fijn bezig zijn in die tuin, zeker wanneer het zonnetje schijnt 🙂

 

Oostende – the Crystal Ship revisited

Vorig jaar trokken wij voor een geslaagde vrijgezellendag naar Oostende. Het was zo gezellig dat we besloten om er een jaarlijkse traditie van te maken en zo geschiedde. Op Pinksterzaterdag trokken wij – met een iets beperkter groepje – nog een keertje naar Oostende voor een nieuwe Topwijvendag 🙂

Terug Oostende want dat is super gemakkelijk vanuit Gent met de trein en the Crystal Ship was aan een nieuwe editie toe. De voorspellingen deden ons nog even twijfelen, maar wij zagen geen regen en de wolken ruimden steeds meer plaats voor de zon. Ideaal voor een super relaxte dag waarbij alles kan en niets moet.
We deden opnieuw van potluck en picknickten in het stadspark. De vissla en de scampi kochten we uiteraard vers in Oostende.

We deden in voor- en namiddag een terraske (omdat het kon, we er zin in hadden en omdat we Рvrouwen h̩ Рbehoefte hadden aan een sanitaire stop).
We (= ondergetekende had precies in haar ooghoek een leuk kastje in de etalage zien staan en wou toch gauw eens de straat oversteken…) ontdekten een superleuk winkeltje waar verschillende dames uit het gezelschap met een presentje voor zichzelf of iemand anders vertrokken (neen, verder niet van shopping gedaan, totaal niet, wij kunnen dat gerust laten, echt wel). Het winkelconcept is een beetje te vergelijken met dat van Helen B in Gent. Uitbater/eigenaar verkoopt eigen product (hier zelfgemaakte kledij) en verkoopt ook leuke producten van andere creatievelingen (juwelen, gehaakte diertjes, prentkaarten, …)

We kregen van de sympathieke winkeldame nog een leuke tip: het voormalige postgebouw (aan de andere kant van de straat) opende heel recent een nieuw dakterras. Wij trokken meteen op verkenning want dat klonk ons als muziek in de oren. Helaas ging er die dag net een kinderfeest door en was het terras niet toegankelijk (een tip die we dus zullen moeten onthouden voor een volgende keer).

Ook het koffiehuisje dat we in de namiddag ontdekten, hadden we bijna over het hoofd gezien. Het bleek echter een super schattig plekje waar er zelfs tot in het toilet (zie de foto’s hieronder) fijne koopwaar te vinden was 😉 (neen, niets meer gekocht, enkel gekeken)

                                                       

Ja, we deden ook terug een stuk Crystal Ship, niet met de fiets deze keer maar daarom niet minder leuk. Hierna enkele foto’s als bewijs:

‘s Avonds hebben we nog heerlijk gegeten in restaurant Beausite op de dijk terwijl we vanop de eerste verdieping genoten van de langzaam ondergaande zon.

Het werd andermaal een zalige dag waarop enorm veel is gelachen en gebabbeld en gewandeld werd (20.000 stappen vertelde de App van A. ons) en iedereen helemaal ontspannen terug naar huis kwam.
Topwijvendag 2018 staat alvast in mijn agenda genoteerd 🙂

Wij deden uiteindelijk maar een fractie van de Crystal Ship route, maar dit beviel ons erg. Zelf ook zin om op verkenning te gaan? Je kan de kaart downloaden via de website of een gratis kaartje afhalen in het toeristisch infopunt van de stad. Op de kaart vind je een suggestie van wandel- en van fietsroute en een woordje uitleg bij de kunstwerken. Je kan echter zonder problemen van de route afwijken en je eigen parcours uitstippelen. Naar sommige kunstwerken is het soms even zoeken maar dat maakt het eigenlijk alleen maar leuker en bv ook ideaal om kinderen op speurtocht uit te sturen 😉

Kasteel van Gaasbeek en museumtuin

Tijdens één van de voorbije verlengde weekends reden wij eens richting Kasteel van Gaasbeek. Terwijl de wagens richting kust in lange files stonden op de snelweg, reden wij gezwind de andere richting uit. Het kasteeldomein ligt in het Pajottenland op een spreekwoordelijke boogscheut van Brussel. Straf eigenlijk, dat je zo dicht bij onze hoofdstad zo snel in het landelijke groen terecht komt.

Het Kasteel van Gaasbeek ligt middenin een uitgestrekt park (49 hectare) dat al in de zeventiende eeuw werd aangelegd. Indrukwekkende dreven en kleine wandelpaden wisselen elkaar af. Naar het schijnt vind je hier de hoogste beuken van België. Op het binnenplein verwelkomt een koppeltje pauwen de bezoekers.

In het kasteel zijn er regelmatig tentoonstellingen, wij bezochten er ‘Kairos Castle, de kunst van het juiste ogenblik’. In de prijs van het toegangsticket is een bezoekersgids en een opdrachtenbundeltje voor kinderen inbegrepen. Niet alle werken vond ik even sterk maar sommige konden me wel bekoren of verrassen.
Maya vond de opdrachten wel aangenaam als bijkomende activiteit. Op die manier ging ook voor haar de tijd snel voorbij 😉
Wil je deze tentoonstelling nog meepikken dan moet je snel zijn want ze eindigt op 18 juni. Maar geen nood, enkele dagen later start er alweer een nieuwe.

Wandelend van kunstwerk naar kunstwerk liepen we door het kasteel waarvan de basis al dateert uit de dertiende eeuw, toen het deel uitmaakte van de verdedigingsgordel rond Brussel. In de daaropvolgende eeuwen werd het kasteel meermaals verwoest en heropgebouwd. Van strategische burcht evolueerde het kasteel naar zomerresidentie en buitenverblijf. Het werd achtereenvolgens bewoond door verschillende adellijke families. Lamoraal, graaf van Egmond, was een van de bekendste eigenaars. Eind achttiende eeuw kwam het kasteel in handen van de Italiaanse markiezenfamilie Arconati Visconti. Het werd een centrum waar geleerden en kunstenaars elkaar ontmoetten.
De badkamer met de vele spiegels vonden wij de meest verrassende ruimte in dit grote complex van gangen en kamers.

Naast het kasteel kan je ook bezoekje brengen aan de Museumtuin (apart te bezoeken of in combinatie met het kasteel). De tuin biedt een indrukwekkend overzicht van traditionele en zeldzame fruit- en groentesoorten, en diverse ingenieuze snoeivormen  (het zogenaamde leifruit).  Je vindt er ook een vroegbarokke, ommuurde ‘Franse’ tuin met een dubbele trap (waarlangs diverse druivensoorten groeien) en panoramisch uitzicht op het kasteel.

Na ons bezoek keken we uit naar een plekje voor het middagmaal. In de voormalige conciërgewoning (nu brasserie Graaf van Egmond) was het erg druk en liepen de wachttijden op tot een uur. Gelukkig hadden wij onze picknick mee en zochten we (net als heel wat andere bezoekers en wandelaars) een plekje in het groen.

Wij waren alvast best tevreden over ons weekenduitje. Zo op stap in eigen land, dat bevalt ons best 🙂

  • Tickets voor het kasteel én de tuin zijn te koop aan de balie van het kasteel van Gaasbeek. Combitickets kasteel en museumtuin kosten € 13.
  • Wie kasteel én museumtuin wil bezoeken, trekt daar best drie uur voor uit (laatste bezoek om 15.30 uur).
  • alle info op www.kasteelvangaasbeek.be

Barbaro – Italiaanse Rock’n roll in het Patershol

Met enkele van onze goede vrienden durven wij al eens samen een nieuw restaurant uitproberen in Gent. Toen we vernamen dat de sympathieke Fabio, ons bekend van het leuke Caffè Rosario, in het Patershol een pizzarestaurant, Barbaro, gestart was, dan moesten wij daar toch eens een eetafspraak regelen. (Omdat mijn foto’s de mist in gingen, plukte ik voor deze bespreking beelden van hun Facebookpagina).

Barbaro is geen tourist trap (zoals ze ook zelf schrijven op hun site) maar een pizzarestaurant met een hoog rock’n roll gehalte en ‘een hoek af’. Een klein voorbeeldje om dat te staven is bv hun jobaanbieding :

Na wat heen en weer bellen en mailen werd een tafel voor 10 vastgelegd  (niet zo evident want echt heel groot is het er niet en via de reservatietool kan je slechts tot 6 personen een tafel boeken). Als verwelkoming kregen we meteen een shot negroni geserveerd, een mooie attentie die we wel konden smaken.

Voor groepen hanteren ze bij Barbaro een eenvoudig principe: bestel eerst één of meer borden met hapjes en kies alvast enkele pizza’s (de helft van het aantal aanwezigen). Terwijl je smult van de antipasti worden de pizza’s gebakken en vervolgens in het midden van de tafel geserveerd om versneden en verdeeld te worden. In een tweede ronde kan je nog eens een aantal pizza’s bestellen. Groot voordeel: je kan van meer soorten smullen en proeven :p

We bestelden twee planken gustoso (kaas, vlees, gegrilde groente), vergezeld van heerlijk huisgebakken brood, honing en vijgenjam (van Callas).

Voor de keuze van de pizza’s met originele namen is het kwestie van te ontdekken in de beschrijving wat er op ligt en dat zijn doorgaans erg lekkere dingen 😉 De korst was krokant, luchtig en lekker gebakken (met soms misschien een randje dat net iets te donker was), het beleg uiterst smaakvol.

                    

Aangezien wij ons oog ook hadden laten vallen op de desserten besloten we het bij één pizzarondje te houden en (ietwat overmoedig) alle desserten op de kaart te bestellen. Op dat lijstje staan enkele klassiekers zoals cannoli, tiramisu en tartufo maar ook lemon pie caffè Rosario, pizza Nutella en pizza met marshmellows & biscuit. De klassiekers waren echt lekker, de pizza’s lichtjes ‘over the top’ qua decadentie. En onze ogen waren duidelijk iets groter dan onze magen want we kregen niet alle borden leeg.

Het werd een uiterst gezellige en smaakvolle avond. Wat ons betreft is Barbaro zeker een aanrader voor iedereen die zin heeft in pizza maar dan net dat tikje anders.

Alle praktische info lees je op hun website.