All posts by Els seghers

Jarig

algemeen

Ik maakte me recent nog de bedenking dat ik hier toch al een tijdje bezig was en een Facebookherinnering dit weekend wist me te vertellen dat het zowaar 10 jaar geleden is dat ik hier heel voorzichtig mijn eerste stapjes zette!

10 jaar! Nooit gedacht dat het me zou lukken, om hier te blijven schrijven. De regelmaat is niet altijd even groot, maar ik probeer toch (twee)wekelijks een bericht te posten. Geen idee hoe ik er ooit in slaagde trouwens om 40 dagen aan één stuk te bloggen 😉De ‘goesting’ is er echter nog steeds en dus ga ik nog wel even doordoen denk ik 🙂
Wie daar zin in heeft, mag in de comments altijd laten weten wat je graag meer zou zien verschijnen. Ik zal dan proberen om dat in mijn achterhoofd te houden, al hanteer ik hier vooral het principe dat er ‘niets moet’.

Deze plek is intussen uitgegroeid tot een klein archiefje van 673 posts (dit is nummer 674), met heel wat recepten waar ik zelf regelmatig eens ga in grasduinen en een hele reeks reisverslagen die ook al anderen konden inspireren.
Wie er allemaal komt kijken en hoe vaak, dat volg ik eigenlijk niet zo hard op moet ik bekennen. Een commentaar zien verschijnen, dat doet uiteraard wel deugd, dat ga ik niet ontkennen 😉

En voor de rest? Hopelijk brengt het nieuwe jaar wat ruimte voor uitstapjes dichtbij of iets verder, vind ik leuke recepten om hier te delen, moet ik misschien wat meer tuinverhalen uitschrijven, … Ik zie wel wat er op mijn pad komt en hoeveel tijd ik hier kan spenderen.

Aan iedereen die langs komt: dikke merci !

 

 

 

 

Bezigheden

algemeen, food

Weinig speciaals hier tegenwoordig, want de kerstvakantie is voor het eerst geen echte kerstvakantie meer met tijd voor uitstapjes en meer. Eerste jaar hoger onderwijs betekent immers blokken tijdens de kerstdagen en examens in januari. De hoeveelheid leerstof die verwerkt moet worden, mag meer dan pittig genoemd worden, de stress en onzekerheid zijn dan ook navenant. En dus blijven we vooral thuis, houden het rustig en proberen Maya in zo goed mogelijke omstandigheden te laten studeren.

Waarmee hou ik mij dan verder nog bezig wanneer er niet gewerkt moet worden?

Fiets en toebehoren Gepoetst

Tussen kerst en nieuw is het kantoor gesloten en staan er bijgevolg geen dagelijkse fietsritjes op de planning. Het moment dus om de modder en het vuil zoveel mogelijk van de fiets te vegen (nog nooit zo smerig geweest als het voorbije najaar, het lijkt wel alsof ik elke dag een mountainbikeparcours volg in plaats van een doorsnee ritje naar het werk en terug naar huis), en de fietstas en het fluohesje een poetsbeurt te geven (om dezelfde reden, in al die jaren nog nooit zo vuil geweest als nu).

 

Gelezen

Boekenoverzichtje 2023 ontvangen via Goodreads en daar toch tevreden mee. Hopelijk lukt het in 2024 om minstens evenveel boeken te lezen. Ik ben dan alvast gestart in een nieuw boek, Tijden van vuur, het eerste deel van een trilogie van Kate Mosse. Dat zijn dat al meteen 3 boeken voor het komende jaar op de leesplank 😉

 

Gewandeld

Vooral kleine wandelingen momenteel, een ‘rondje rond de blok’ met Maya, zodat ze even haar benen kan strekken tijdens het studeren. Daarnaast meestal een wekelijkse ‘boodschappenwandelingen’ op zaterdagochtend en waar het kan probeer ik nog wel wat extra stappen op de teller te krijgen (eens heen en terug naar Aveve in De Pinte is meteen goed voor bijna 8 km, of enkele kerstkaartjes op de bus gooien in de ruime omgeving is ook een win-win wat dat betreft). Ik spotte zowaar volop madeliefjes, precies alsof het al lente was (zo voelde het soms ook, zeker wat de temperatuur betreft, de zon was er jammer genoeg niet zo vaak bij).

De wateroverlast van begin dit jaar – waarvoor we trouwens op 2 januari om middernacht door de politie uit ons bed werden gebeld om ons te waarschuwen en te zeggen dat het provinciaal rampenplan was afgekondigd – zorgde voor korte wandeling richting Leie om toch even te gaan kijken hoe erg de situatie was (behoorlijk op het randje, letterlijk, op korte afstand van ons huis).

 

Geschreven

Niet zoveel, tenzij je de reeks kerstkaarten meerekent 😉 De reisverslagen van afgelopen zomer zijn gelukkig afgewerkt geraakt voor het einde van het jaar en aangezien er weinig andere uitstappen op het programma staan, is het hier wat stiller op dat front. Misschien moet ik terug wat recepten uittesten en de succesnummers hier uitschrijven…

 

Gekookt/gebakken

veel snackbordjes voor Maya, tussendoortjes voor onze student, een combinatie van zoet en hartig, fruit, noten, chocolade, homemade mueslirepen, een snoepje, stukjes kaas … Van studeren krijg je toch wel honger en de kleine tussendoortjes helpen haar door de dag. Ook qua ontbijt en lunch probeer ik voor extra variatie te zorgen: toast met avocado, een zacht gekookt eitje (momenteel favoriet) of een roereitje, pancakes, chiapudding, verse soep, …

Mijn vader bakte dan weer een lekkere Normandische appeltaart toen ik een dagje bij hem ging helpen.

Voor oudjaar testte ik wel enkele nieuwe receptjes uit, o.a. uit de boeken van Claudia Van Avermaet, en werden er ook gewoon veel eenvoudige, lekkere dingen in een uitgebreid buffet op tafel gezet om van te genieten. Geen uitgebreid of ingewikkeld menu, gewoon lots of fingerfood om de hele avond van te genieten 😉

 

OpGeruimd

Grote opruimacties zijn niet meteen aan de orde hier, maar soms kan het geen kwaad om eens een kast of schuif of rek wat ‘extra aandacht’ te geven. Op die manier weet je meteen weer in detail wat je in huis hebt en worden er geen onnodige uitgaven gedaan, of kan je iemand anders plezier doen met spullen die je zelf niet meer gebruikt. Dat opruimen goed is voor je mentale gezondheid wist ik al langer, bij Nele Colle lees je er nog veel meer over.

En dus screende ik o.a. onze voorraadkast om zeker te zijn dat er geen vervallen voedingswaren stonden (of zette ik wat er al lang stond vooraan in de kast om eens op te gebruiken) en wat intussen ontbrak, noteerde ik op de boodschappenlijst om weer aan te vullen. Ik deed een controle van de plastic potjes en andere opbergdozen in de keuken en een aantal exemplaren bleken toch wel aan vervanging toe  (lees: verder gebruiken wat er nog staat en minder uit de kast kwam, geen nood aan nieuwe dozen voorlopig). In ons bureau ging ik eens door ‘het kantoormateriaal’: slecht sluitende mappen vlogen eruit, pennen en stiftjes werden getest en de droge of lege exemplaren verdwenen in de vuilbak.

En tijdens een van de zachte eindejaarsdagen in december ging ik nog een uurtje of twee aan de slag in de tuin om zowaar nog wat te snoeien (iets wat in de lange en natte regenperiode ervoor nog niet gelukt was). Nu nog een moment vinden om de takken te verhakselen en te gebruiken tussen en onder de struiken als bodembedekker.

 

Gekeken

Naar de mooie dingen om ons heen, elke dag, vaak kleine dingen, maar net die kleine gelukjes vind ik heel waardevol.

 

Boeken in 2023

challenge, Cultuur

Ik lees graag, maar (veel) minder dan ik zou willen. Ik lees ook het liefst in de zomer, buiten in het zonnetje. Toen ik zag dat Maya haar boekenlijstje bijhield in Goodreads, besloot ik om dat toch ook eens te doen, gewoon voor mezelf. Ik stelde me een niet al te hoog doel van één boek per maand, geen zin om me voor het lezen veel druk op te leggen 😉

Toen ik deze maand mijn jaaroverzicht ontving, was ik niet ontevreden. Iets meer boeken dan het gestelde doel en toch een mooi aantal bladzijden.

De twee grootste categorieën: young adult literature en spannende boeken. In de eerste categorie las ik een aantal boeken die Maya ook voor school moest lezen zoals Gisterland  van Imme Dros en Hamnet van Maggie O’Farrel beide heel knap geschreven en graag gelezen. Ook de 8 bergen stond op haar boekenlijst voor school. Zij vond het behoorlijk saai, ik vond het wel erg traag (niet slecht, maar zeker geen favoriet ondanks alle lovende reviews). Verder las ik ook nog een drietal boeken uit haar boekenkast waarvan ze niet wist of ze die zou lezen (of ik ze niet even eerst kon lezen en inschatten of ze de boeken leuk zou vinden). Ik vond ze niet slecht, maar nu niet meteen de boeken die ik haar zou aanraden (ze is niet snel overtuigd van een boek en ze heeft nog heel wat andere exemplaren liggen waar ze meer van zal genieten).

De spannende boeken kwamen grotendeels uit de ruilboekenkast, Theater van Jan Smets, kwam dan weer uit de boekenkast van mijn vader en was leuk omdat het verhaal zich in Gent en Latem afspeelt. Bij Het geheugenspel van Nicci French had ik vaag het gevoel dat het verhaal me niet helemaal onbekend leek, na enige tijd viel mijn euro dat ik het vroeger al in de Engelstalige versie had gelezen. Ik heb het toch maar uitgelezen, ook al herinnerde ik mij het einde terug voor ik het boek uit had.
Dé ontdekking van 2023 was echter Labyrinth van Kate Mosse, een prachtig boek en de perfecte smaakmaker voor onze reis naar Carcassonne en omgeving afgelopen zomer. Intussen ligt er al een ander exemplaar van Kate Mosse klaar om gelezen te worden, eentje dat zich ook afspeelt in Carcassonne en dat ik mezelf cadeau deed in de boekenwinkel 😉

Er staan ook 2 ‘speciallekes’ in de lijst: Aangespoeld is een boek dat ik kreeg via een wedstrijd. Nooit gedacht dat ik bij het lezen van dit boek zo vaak ging (glim)lachen en zo graag stukjes inhoud ging willen delen. Echt een aanrader voor wie graag iets bijleert over de natuur en zoveel meer.
Gender Swapped Fairy Tales was dan weer een boeksuggestie die Maya deed aan haar meter die met plezier een exemplaar cadeau gaf (en er meteen ook de Gender Swapped Greek Myths bij stak). Het concept is heel eenvoudig: het originele verhaal blijft behouden maar alle geslachten worden gewisseld. Het is fascinerend om het effect van die ingreep vast te stellen, heel verrassend en verfrissend en zeker de moeite om eens te lezen (en over na te denken hoe zeer wij soms onbewust vasthangen in patronen en gewoonten).

Wat 2024 gaat brengen op boekenvlak weet ik nog niet. Geen literatuurlijsten meer van Maya waarop ik mij zal inspireren, altijd afwachten wat de vondsten in de boekenruilkast(en) zullen zijn, misschien nog eens wat boeken opnieuw lezen die al in onze kast staan, sowieso enkele boeken kopen (al was het maar omdat er boekenbonnen liggen die we uiteraard gaan gebruiken), … Zal het weer uitnodigen tot veel leesmomentjes in de zon of zullen er andere zaken zijn die veel van mijn tijd vragen… We zien wel, het voordeel is dat er op boekenvlak niets moet en alles kan 🙂

Alvast aan iedereen een fijn boekenjaar gewenst!

Aangespoeld

Cultuur, , , ,

Eerder dit jaar won ik via een wedstrijd van Living by the Sea het boek Aangespoeld, over schelpen, fossielen en parende pokken. Een werk van Stefaan Wera en Koen Fraussen.

Koen Fraussen is een internationaal erkend specialist van weekdieren en gepassioneerd schelpenverzamelaar. Als determinatiespecialist is hij o.a. verbonden aan het ‘Muséum national d’Histoire naturelle’ te Parijs en auteur van verschillende wetenschappelijke werken. Stefaan Wera is bioloog. Hij schreef verschillende bijdragen voor populairwetenschappelijke tijdschriften.

Aangespoeld vertelt over de strandvondsten die je als wandelaar aan onze kust kan aantreffen. De auteurs laten echter zien dat niets is wat het lijkt. Elke vondst vormt het startpunt voor een tocht langs biologie, geschiedenis, cultuur en gastronomie. Foto’s van de strandvondsten worden getoond naast onderwaterfoto’s van het levende dier in zijn natuurlijke habitat.

Voor Heidi was het een boek dat haar als duiker extra kon bekoren. Die connectie heb ik niet, maar toch sprak het boek me aan en het was inderdaad heerlijk om te lezen. Ik had nooit verwacht dat ik bij een boek dat vertrekt vanuit de biologie zoveel andere dingen zou bijleren en zo vaak zou (glim)lachen. De auteurs schrijven op zo’n aanstekelijke en vermakelijke manier, dat je bijna niet anders kan dan enthousiast weetjes en kennis gaan delen met mensen die op dat moment in je buurt zijn, of zo was het in geval toch bij mij 😉

Met titeltjes als oesterpest & oorlogskost, geef me de vijf (over het zeeboontje), Flinstones uit Zuid-Korea (over manteldieren), een addertje onder het zand (over die heel vervelende pieterman), Engeltjes met tanden (over de boormossel), levensreddende leegloper (over de zeepier) en zoveel meer, word je getriggerd om verder te lezen. De uitleg over het zeewezen(tje) in kwestie is verhelderend en heel volledig. Je leert altijd weer iets bij en dat is niet enkel op biologisch vlak en net dat maakte het voor mij uitermate boeiend en uitnodigend om verder te lezen.

De hoofdstukjes laten zich lezen als verschillende gerechtjes uit een menu, je leest er enkele na elkaar of enkel ééntje, alles kan. En wie zich verder wil verdiepen in één of andere soort, krijgt er meteen een reeks verwijzingen bij naar wetenschappelijke artikels of websites (maar evengoed naar een reportage op schooltv).

Heb je nog een origineel eindejaarsgeschenk nodig? Dan zou ik dit boek zeker durven tippen als een kanshebber.

Aangespoeld. over schelpen, fossielen en parende pokken | Stefaan Wera en Koen Fraussen | ISBN 978 946 471 000 7 | Paperback | 216 pagina’s | verkoopprijs € 24,90 | Verscheen 17 maart 2023 bij Sterck & De Vreese.

Het Geluidshuis

Cultuur,

Wij zijn hier al jaren fan van Het Geluidshuis. Hun luister-CD’s zijn een zaligheid voor jong én oud(er), de humor is heel vaak gelaagd.

Jaarlijks kijkt Maya uit naar een nieuwe uitgave van weer een volgend Heerlijk Hoorspel en ze heeft ze allemaal (haar leeftijd +1) op de kast staan. Tot voor kort kwam de nieuwe versie ook uit in de periode van haar verjaardag en dus lag één van de geschenkjes voor de hand 😉 Ook al werd de lanceringsdatum nu verschoven naar de zomer, het blijft nog steeds een item op haar wishlist. Ze kent ook hele stukken dialoog uit het hoofd en haalde verschillende weetjes uit de verhalen.

Ongetwijfeld hilarisch (en jammer dat ik er niet bij was om het mee te maken) was het moment in het humaniora toen de wiskundeleerkracht de vraag stelde aan de klas wie er meer dan 2 cijfers na de komma kende van het getal Pi. Bleek dat ze met 2 fans van het Geluidshuis in de klas zaten die spontaan de bewuste passage uit het lied van Tiebeert (verhaal van de Vos Reinaert) begonnen te zingen waarbij ze een heel indrukwekkende reeks cijfers na de komma wisten op te sommen.

De luister-CD’s worden standaard elke zomer opnieuw opgelegd en er mogen er ook altijd enkele mee op zomervakantie om de reistijd in de wagen te vullen.

Wist je trouwens dat Het Geluidshuis ook al enkele audioverhalen maakte voor musea. Zo is er o.a. het hoorspel Margaretha’s buren, dat je gratis kan downloaden en kan beluisteren tijdens een bezoek aan het Mechelse museum Hof van Busleyden (of ervoor/erna) en maakten ze recent ook een gratis hoorspel over Dieric Bouts in het kader van een internationale tentoonstelling die in het M-museum in Leuven loopt sinds oktober 2023.

En nog recenter was er de release van Batavia, een historische true crime podcast voor volwassenen. Een productie van het Geluidshuis in samenwerking met Humo, het AD en het VAF.
In 12 spannende afleveringen ga je als luisteraar mee op een lange, gruwelijke reis. Batavia vertelt het waargebeurde verhaal van de gruwelijkste scheepsreis uit de geschiedenis. Ik volgde 6 weken lang en genoot elk weekend van telkens 2 afleveringen terwijl ik ondertussen meestal in de keuken bezig was. Intussen staan alle afleveringen online en kan je ze in één keer beluisteren (binge listening is dat een woord?), maar eigenlijk was het wel fijn om een aantal weken na elkaar uit te kijken naar nieuwe afleveringen en vol spanning af te wachten wat er zou gebeuren (soms best wel gruwelijke dingen, niet voor jonge oortjes bestemd, maar het is dan ook 16+). De stem van Jan Decleir als het schip Batavia, die de rol van verteller opneemt, is heerlijk. De kleine teaserfilmpjes waarbij je een korte inkijk kreeg in de audiostudio een zalige aanvulling. 

Er zijn trouwens nog verschillende audiofilms (mooi woord vind ik) voor volwassenen, daarin moet ik zelf ook nog eens verder op ontdekking. Tot nu toe luisterden we hier vooral naar de Heerlijke hoorspellen.

Ik ben ervan overtuigd dat dergelijke verhalen maken vaak (heel) hard werken is, maar dat er tegelijk tijdens de productie ook heel wat afgelachen wordt. Afgaande op de vele namen die vaak terugkeren, durf ik vermoeden dat de meeste stemmenacteurs het een hele fijne opdracht vinden om hieraan mee te werken.

Ook voor de allerkleinsten heeft Het Geluidshuis intussen de verhaaltjes van kabouter Korsakov, Piep Fladdermuis en sprookjesklassiekers herverteld in de reeks Er-waren-Eensjes en dan is er ook nog Wetenschapje een podcastreeks voor jonge luisteraars met vragen over de meest uiteenlopende zaken. En dan had ik het nog niet over de Speciallekes: met o.a. een verhaal over het Gravensteen of de Bokkenrijders die hier ook in de kast staan en zeer de moeite waard zijn.

Nog nooit iets gehoord van Het Geluidshuis? Zeker eens gaan luisteren!  Er is keuze zat. Op geregelde tijdstippen kan je bepaalde verhalen zelfs tijdelijk gratis beluisteren in de Geluidskluis.
Wil je graag je eigen setje verhalen op de kast staan hebben? Je vindt ze allemaal op www.geluidshuisuitgeverij.com

Villandry – le chateau

Op stap, Reizen, woord in beeld, , ,

Het Kasteel van Villandry is een kasteel in renaissancestijl. Het ligt aan de Cher, vlak voordat deze uitmondt in de Loire. Villandry is vooral bekend vanwege zijn tuinen in 16e-eeuwse stijl (zie ook vorige blogpost), maar ook het kasteel zelf is zeker een bezoekje waard.

Het kasteel werd in de 16de eeuw gebouwd op de resten van een vroegere burcht. Het werd in 1906 gered van de ondergang door de Spaanse dokter Joachim Carvallo en zijn Amerikaanse echtgenote Ann Coleman. Carvallo, de voorvader van de huidige eigenaar, gaf zijn carrière op om zich volledig te kunnen wijden aan de restauratie van zijn kasteel: hij wilde het namelijk herstellen in de staat die het in de zestiende eeuw had. Ook de tuinen werden aangepast, zodat ze beter pasten bij de renaissancestijl van het kasteel. Voor de restauratie kon hij beroep doen op het familiefortuin van zijn echtgenote.

We wandelden doorheen het hele kasteel en genoten van de mooi ingerichte kamers en uiteraard ook – opnieuw – van het (uit)zicht op de tuinen.

Het oriëntaals salon met het bijzondere plafond, de weelderige bloemstukken in de kamers (handig natuurlijk met zo’n voorraad aan verse bloemen binnen handbereik), de stoffen, fotokaders, … het paste allemaal perfect in het plaatje.

Eén van de zolderruimtes (met een prachtig gerestaureerd houten gebinte) is momenteel ingericht als ruimte voor kunstenaars die er hun werk kunnen tentoonstellen en te koop aanbieden. Een mooie invulling voor een ruimte die anders toch leeg zou staan of misschien louter als bergruimte gebruikt zou worden.

Van 2 december ’23 tot 7 januari ’24 kan je in het kasteel ook van de kerstmagie gaan proeven als je zin zou hebben. Ik ben ervan overtuigd dat het zeker de moeite waard zal zijn en een extra dimensie toevoegen aan jouw kasteelbezoek.

Zin gekregen in een tripje richting Loirestree? Alle praktische info voor een bezoek aan Villandry lees je op: chateauvillandry.fr 

 

Villandry – de tuinen

Op stap, Reizen, tuin, woord in beeld, , , , ,

Wie Villandry kent, denkt meteen aan de tuinen. Ze zijn dan ook wereldberoemd. Jaren geleden had ik ze al eens gezien en ik wilde zeker nog eens terug, vooral nu ik zelf ook meer in de tuin werk en ik een mooi aangelegde tuin nog meer kan waarderen 😉

Het was dan ook logisch dat een bezoekje aan Villandry op ons lijstje zou komen bij een van onze stops in de Loirestreek. Omdat de tuinen heel populair zijn, wilde ik minstens proberen om ze op het meest rustige moment te bezoeken. De site bleek al open vanaf 9u en dus besloten wij op tijd te vertrekken om voor de grootste drukte in de tuinen te kunnen rondlopen (en dan aansluitend het kasteel te bezoeken). Dat bleek een goed plan: toen we aan de parking kwamen, was het er nog erg rustig voor een zomerse vakantiedag. We kochten een ticket en gingen dus eerst naar de tuinen die we als het ware bijna voor ons alleeen hadden (toch zeker het eerste uur, daarna kwamen er wel meer bezoekers bij, maar dat viel allemaal nog heel goed mee). Ideaal dus om foto’s te maken van dichterbij, vanuit het kasteel kreeg ik nog volop de mogelijkheid om de tuinen meer vanuit de hoogte in beeld te brengen.

Villandry was het laatste van de grote renaissancekastelen dat aan de oevers van de Loire werd gebouwd en de architectuur combineert met tuinen op drie niveaus, met aandacht voor schoonheid, diversiteit en harmonie.

De decoratieve moestuin heeft een overvloed aan kleurrijke bloemen en groenten die in een schaakbordplan zijn geplant. Het effect van de seizoensgebonden variaties is een steeds veranderend beeld.

In de siertuin vormen de buxushagen o.a. muzikale symbolen, maar je ziet er vooral heel duidelijk de hartjes, rollen, vlinders, waaiers… allemaal allegorieën van de liefde.

De watertuin is de meest rustige: hier staat het water (uiteraard) centraal, het geluid van de fonteinen en de grote grasvelden moeten zorgen voor een gevoel van rust en kalmte bij de bezoeker.

De zonnetuin is dan weer erg vrolijk. Vaste planten, rozenstruiken, heesters, geel-oranje en blauw gekleurde grassen bloeien hier allemaal van april tot oktober. Deze tuin ligt op het hoogste terras van het kasteel en is ook de jongste tuin. Van 1908 tot 1918 herstelde Joachim Carvallo de renaissancetuinen van het kasteel van Villandry, ter vervanging van het 19e-eeuwse park in Engelse stijl. Voor dit terras had hij een basisplan ontworpen. In het kader van de honderdste verjaardag van de heraanleg van de renaissancetuinen wilde Henri Carvallo, de huidige eigenaar, deze tuin creëren, geïnspireerd op het ontwerp van zijn overgrootvader Joachim.

In de kruidentuin groeien heel wat geneeskrachtige en culinaire planten. Er is ook een labyrint met prieeltjes, waar groot en klein al graag eens verstoppertje spelen 😉

Nog meer uitleg, foto’s en filmpjes over de opbouw van de verschillende tuinen lees je op: chateauvillandry.fr

En nog een klein filmpje van mijn kant

 

Tours

Cultuur, Op stap, Reizen, , ,

Het is intussen een traditie geworden dat we bij onze terugkeer uit Zuid-Frankrijk een tussenstop houden in de Loirestreek, kwestie van de reisafstand en -tijd wat binnen de perken te houden. Deze keer logeerden we in Tours vlak bij het station (mooi gebouw, zeker ook de moeite om even rond te kijken, buiten en binnen) en zouden een bezoek brengen aan Villandry.

Tours is tegenwoordig de hoofdstad van Touraine, maar was in de 15e en 16e eeuw de hoofdstad van het koninkrijk van Frankrijk. In de stad zijn vele sporen bewaard gebleven van dit verleden. We kwamen er aan in de late zondagnamiddag, nog net op tijd om even binnen te springen bij de toeristische dienst en vervolgens met een plannetje op verkenning te gaan.

We wandelden eerst richting het belangrijkste monument van de stad, de kathedraal van Sint-Gatianus. Deze is in gotische stijl, met een rijkelijk gedecoreerde laatgotische gevel en mooie glas-in-loodramen uit de 13e, 14e en 15e eeuw.

We liepen ook even rond in de aanpalende straten en zo richting de Loire en het kasteel van Tours. Daar bleek een betalend muziekfestival bezig (wat meteen het vele volk van werkelijk alle slag verklaarde dat in de buurt rondliep en toestroomde), niet meteen ons ding en bovendien veel te druk, dus gingen we de andere richting uit.

We liepen naar het hedendaagse centrum met een brede winkelstraat (maar zondag dus alles gesloten) en een heel moderne tram die kwam aangereden.

Op zoek naar een plek om iets te eten, gingen we richting Place Plumereau. Het plein vormt zowat het bruisende middelpunt van Tours: autovrij, omzoomd met vakwerkhuizen en stadspaleizen, en vol restaurants en cafés. Ons kon het echter niet meteen bekoren. Wanneer je je blik naar boven richtte, dan was het zicht best mooi, maar de gelijkvloerse verdieping van zowat elk pand was omgevormd tot een café, bar, snackbar, fastfoodtent of andere en voor de deur stonden stoelen, tafeltjes en parasols vol toeristen (waarvan er best veel zaten te roken). Het voelde nogal rommelig en chaotisch aan.

Geen van ons was enthousiast en dus zochten we toch nog wat verder. Uiteindelijk vonden we een fijne eetplek (Boll N Roll) waar we heel lekker aten voor weinig geld en in alle rust konden genieten van onze maaltijd.

Er zijn best mooie dingen te zien in Tours, maar op de een of andere manier sprak de stad ons toch niet 100% aan en hebben we ons op heel wat andere plekken in Frankrijk en in de Loirestreek al meer ‘thuis’ gevoeld. Maar misschien moeten we het gewoon bij gelegenheid nog eens een tweede kans geven 😉

Bézier

Cultuur, Op stap, Reizen, woord in beeld, , ,

Béziers is een van de oudste steden van Frankrijk, gelegen tussen Montpellier en Narbonne in. Wanneer je Béziers bereikt, dan vallen twee dingen op: de brug en het kasteel bovenop de heuvel. Het kasteel is eigenlijk een kathedraal. Met een prominente plek op een heuvel is Cathédrale Saint-Nazaire et Saint-Celse het symbool geworden voor Béziers.
De Via Domitia, waarover ik het eerder al had, liep van oost naar west door de stad. Via een Romeinse boogbrug, de Pont Vieux, was er een oversteek over de rivier de Orb. Uit die tijd resten ook nog ruïnes van een Romeinse arena, l’amfithéâtre du pont vieux. De stad zelf bereik je via de Pont neuf.

Béziers heeft een rijke geschiedenis. De stad lag zoals gezegd aan de Via Domitia, de Romeinse weg die de Provence met het Iberisch schiereiland verbond. De grond in de nabije omgeving van de stad bleek erg geschikt voor wijnbouw.
Later in de geschiedenis kreeg de stad te maken met de kruistocht tegen de Katharen. De stad was een van de bolwerken van de Katharen, die door de katholieke kerk als ketters werden gezien. Op 21 juli 1209 bereikte het leger van de kruisvaarders de stadspoort van Béziers. De katholieke inwoners van de stad kregen een ultimatum voorgelegd. Zij moesten de Katharen uitleveren aan de kruisvaarders of zij moesten de stad verlaten voordat de belegering zou beginnen. De katholieke inwoners van Béziers schaarden zich echter achter de Kathaarse inwoners van de stad. Een dag later, op 22 juli 1209, werd de stad geplunderd en integraal uitgemoord door het leger van de kruisvaarders. Niemand werd gespaard. Zelfs niet de katholieke priesters die toevlucht zochten in de kerk. Deze slachtpartij is een zwarte bladzijde in de geschiedenis van de stad. Een deel van deze geschiedenis komt terug tot leven in het mooie boek Het verloren labyrint van Kate Mosse dat ik kort voor onze reis las.

Wij parkeerden ons aan de rand van de stad (de beste plek trouwens, want het centrum van de stad is niet zo gemakkelijk met de wagen te bereiken) en kregen zo meteen een mooi zicht op Bézier.

De oude stad ligt in de hoogte en dus moet je even klimmen om er te geraken. Dat kan op verschillende manieren, wij nemen de passerelle de Pierre de Bonsi en wandelen zo tussen het groen naar boven (je kan daar trouwens ook een stuk de lift nemen). De wandeling via de passerelle geeft je al meteen een mooi uitzicht over de omgeving.

Op de binnenkoer van een hotel staat een kunstwerk met een duidelijke filmreferentie (voor filmliefhebbers van het genre dan toch, want mij zei het niet meteen iets 😉 )

We liepen even binnen in de Cathédrale Saint-Nazaire en ik besloot ook de toren te beklimmen voor een blik van bovenaf. Voor mij lukte een buitenrondgang nog wel (de balustrade was hoog en stevig en ik heb een eerder lichte vorm van hoogtevrees, Maya besloot aan de binnenkant van de deur te wachten en nummer 3 bleef gewoon beneden).
De kathedraal is best bijzonder en tot ver buiten de stad te zien, een mooi voorbeeld van Gotische architectuur.

Aan de achterkant van de kathedraal vind je een klein plein: Place de la Révolution met een fontein en een gezellig terras en een beeld dat verwijst naar de opstand die hier ooit plaats vond in 1851.
De stad bestaat uit een hele reeks van gezellige straatjes en pleintjes, leuke straatdecoratie en street art, uiteraard kan ook een foodhal niet ontbreken. We genieten volop en laten ons verrassen door de vele mooie plekjes.

Les Allées Paul-Riquet is een ruime promenade die verschillende delen van de stad met elkaar verbindt. Ze is vernoemd naar de persoon die het Canal du Midi heeft aangelegd. Je vindt er heel wat terrassen en met wat geluk kan je er nog een leuk stuk brocante op de kop tikken ook 😉

 

Bézier is een prachtig stadje waar van alles te zien is, en waar je vooral rond moet lopen. Geen lijst met must visits, maar gewoon wandelen in smalle straatjes, langs mooie pleinen en verschillende uitzichtpunten op de omgeving. Een echte aanrader!