Door in te gaan op de uitdagingen van Kelly en Lies in het project Boostyourpositivity van Activia kreeg ik een uitnodiging voor de bloggersbruch. Deze bleek door te gaan in Gent en meer bepaald in Bar Bidon. Redenen genoeg dus om snel in te schrijven want in mijn eigenste Gent en op een locatie die ik graag eens wou uitproberen. Afgelopen zondag wandelde ik onder een stralende lentezon naar het centrum van de stad. Bij Bar Bidon werden we heel aangenaam ontvangen en kregen we meteen een glaasje bubbels aangeboden.

Voor velen was het even wennen om in de groep dames bekende gezichten ter herkennen. De badges van de deelnemers werden dan ook grondig bekeken (al had de blognaam misschien beter ietsje groter gestaan, suggestie voor een volgende keer?). Het was wel boeiend om verschillende gesprekken te volgen en nieuwe blogsters te leren kennen. Om te horen waarom mensen met een blog beginnen, hoe ze evolueren of wat ze nog hopen te bereiken. Ik denk dat velen die middag besloten hebben om het lijstje van de deelnemers en vooral hun blogs nog eens grondig door te nemen.

Het buffet was ronduit heerlijk en ik geef het toe, ik genoot met volle teugen. Voor de huisgemaakte granola alleen zou ik al terugkomen naar Bar Bidon.

Al van bij het begin had ik een groot scherm in een hoek van de zaal zien staan met een stevige camera op statief. Ik dacht initieel nog – ietwat naïef – dat het wel een heel professionele opstelling was voor een groepsfoto maar de uitdaging bleek net iets groter. We mochten elk ons (een) motto noteren op een blad papier en dit vervolgens per twee komen ‘brengen’ voor de camera. We werden vriendelijk verzocht om zo spontaan mogelijk enkele boeiende en verrassende poses aan te nemen, fotomodelgewijs ‘so to speak’. Van de resultaten zou er dan een animatiefilmpje worden gemaakt. De reacties waren doorgaans bij de meesten in de aard van “o maar ik ben daar niet goed in; ik kan dat helemaal niet; dat hoeft voor mij niet hoor; echt nog meer poses?” Maar dan besloot ik met een “ach, who cares? even niet nadenken en gewoon doen” de knop in mijn hoofd om te draaien (en het idee zelfs mee te nemen in mijn achterhoofd om op het werk ooit ook eens te gebruiken :))

Waar ik dan weer met veel plezier op inging was het aanbod om iets te tekenen op de ramen met speciale stiften. Aangezien ik net met een ideetje voor een nieuwe blogpost zat, wist ik meteen wat ik op het raam wou tekenen: een kolibrie. De post moet ik nog schrijven, maar mijn eerste poging tot het tekenen van het beestje heb ik alvast in de vingers. ‘t Is verre van een perfecte tekening maar ik was toch tevreden met mijn probeerseltje en tegen de blauwe lucht gaf het nog een mooi beeld.

Het was voor mij alvast een hele fijne ervaring die beslist voor herhaling vatbaar is. Ik had er enkele erg leuke gesprekken met sympathieke dames die ik graag in de toekomst nog eens ontmoet.

Update:

Het ‘filmpje’ is er: een animatie van blogladies die vriendelijk verzocht werden om een klein beetje gek te doen 😉