Maya heeft sinds kort een nieuwe hobby: ze naait. Pardon, fout, ze stikt: “want naaien doe je met de hand en stikken met een machine mama”.
In augustus ging ze twee namiddagen langs bij N. voor een introductie. Ze naaide wel eens stofjes met de hand en maakte zo al een rokje voor een pop en een kussenovertrek voor mij, maar ze was in de wolken toen ze voor haar lentefeest een ‘cadeaubon’ kreeg voor ‘privéles leren stikken met de machine’. De twee namiddagen bleken een succes. Enthousiaste leerling en heel tevreden juf 😊
De eerste namiddag leerde ze werken met de naaimachine, de tweede maakte ze al meteen een stoffen boekcover (een patroontje van Liebest, het meest eenvoudige model weliswaar maar toch)!
En dus werd er naar opa gebeld of Maya de oude naaimachine van oma mocht gebruiken die nog op zolder stond. Omdat er geen handleiding meer bij het toestel zat en niet alle knopjes meteen duidelijk waren, trokken we nog eens een uurtje naar N. om samen het toestel te ontdekken en uit te testen. Er werd gekeken, geprobeerd en goedgekeurd en dus was ons meisje klaar om ook thuis te oefenen en dat zou duidelijk snel gebeuren 😉
(note to myself: dringend de handleiding eens online opzoeken en downloaden want er is nog één knopje dat zijn geheim niet heeft prijsgegeven).
Voor het vak Nederlands had ze als taak gekregen om zichzelf voor te stellen in 10 zinnen (schrijfoefening) en ze mochten dit ook een beetje creatief op papier zetten (tekst aanvullen met tekeningen of foto’s…). Maya besloot om er helemaal voor te gaan: omdat één van haar zinnen was dat ze wel houdt van een verkwikkende douche (zeker met zo’n heerlijk geurende doucheschuim van Rituals uit de tijdelijke zomercollectie 🙂 ), besloot ze van haar blad een douchewand mét gordijntje te maken. En dat gordijntje moest natuurlijk netjes omgezoomd en gestikt worden 🙂
Voorlopig stikt ze nog uiterst voorzichtig (al was het maar om de aandrijfriem nog wat te sparen want die is eigenlijk wel aan vervanging toe) maar ze doet het erg graag en er zullen ongetwijfeld nog meer projectjes volgen.
In de stadsbibibliotheek zocht ze alvast wat ‘vakliteratuur’ om zich in te verdiepen en we gingen ook eens kijken naar de nieuwe winkel van De Stoffenkamer, een heus Walhalla van mooie stofjes waar je niet weet welke eerst te kiezen.
En wie weet, misschien maakt ze ooit wel haar eigen kledij 🙂
Update: intussen maakte ze al een eerste geschenkje voor haar nichtje, een poedelkussen 🙂 Uit een restje IKEA-stof knipte ze een poedel (twee eigenlijk), stikte op de ene kant haar naam en op de ander kant die van nichtje B., draaide de stof om, vulde het geheel op en naaide met de hand het laatste eindje dicht.
