Category Archives: Gentse Feesten

Gentse feesten deel 6

Cultuur, Gentse Feesten, Op stap, , , , ,

Na eerst nog enkele uren onkruid te hebben gewied (dat stopt helaas niet met groeien) trokken we na de middag opnieuw richting Gent centrum voor een verse portie straattheater.
De namiddag verliep niet echt zoals gepland: de eerste acts onder het Belfort waren slechts voor beperkt publiek en dus liepen de wachttijden algauw hoog op (en daar hadden we niet echt zin in dus besloten we dit te laten voor wat het was en verder te trekken). Op the green bleek de programmatie niet te kloppen: het boekje vermeldde een act om 15u maar er bleek een misverstand/drukfout en om 15u10 kregen we te horen dat de voorstelling pas om 15.45u zou doorgaan (terwijl ze dat gerust al een kwartier vroeger hadden kunnen zeggen aan de aanwezige wachtenden). Wij nog snel even naar de Botermarkt, waar de voorstelling van 15u uiteraard al was begonnen. We zagen veel volk een een dame die iets in het rad Frans aan het vertellen was maar telkens ze haar hoofd draaide konden we amper nog iets horen en de verhaallijn kregen we ook niet echt meer mee. Ook dat is Gentse feesten zullen we maar zeggen. Uiteindelijk dan toch maar terug gewandeld naar the green en daar gewacht tot 15u45.

De voorstelling “au bout du fil” van Pelele (Fr.) is beslist de moeite waard om te zien. Grappig en technisch echt wel sterk: marionetten met heel veel touwtjes om aan te trekken (en dus in de knoop te geraken) en handige poppenspelers (-sters eigenlijk) die daarnaast zelf ook nog eens figureerden als personage in de voorstelling en bovendien meermaals van rol en outfit wisselden. Heel knap! Speelt nog zaterdag en zondag trouwens.

Een beetje stram na 40 minuten op de grond te hebben gezeten, gingen we zo snel we konden terug richting Botermarkt om nog een tweede voorstelling mee te pikken: “3 Petits Cochons” van Théâtre Magnetic (Be), een voorstelling die speciaal voor de Gentse feesten door de artiest naar het Nederlands werd omgezet en ingestudeerd (chic!).
Zoals de titel het zegt, gaat deze voorstelling over de drie biggetjes maar dan wel een hilarische hertaling ervan 🙂

Ik stond niet ideaal om veel foto’s te maken maar aangezien de voorstelling zo leuk was, ga ik met plezier morgen in ander gezelschap nog eens kijken en probeer dan betere beelden te schieten.

Resultaat van de dag: uiteindelijk 2 mooie voorstellingen gezien en de rest? Dat zien we morgen wel weer 🙂


 

Gentse feesten deel 5

Cultuur, Gentse Feesten, Op stap, ,

Na een rustdag (er moeten immers ook nog wel wat andere dingen gebeuren tijdens een vakantieweekje) trokken we deze namiddag toch nog voor een paar uurtjes richting centrum.
We pikten nog een voorstelling van Puppetbuskers mee: S.A. Marionetas uit Portugal met  ”etc.”, een reeks van kleine verhaaltjes over mensen en katten.

Al kuierend door de stad gingen we in de Kammerstraat een kijkje nemen bij Freetime. In de OASE kunnen ouders met jonge kinderen tussen 14.00u en 20.00u even tot rust komen op een heel gezellige plek.

Daarna trokken we nog even naar Baudelopark om de artiesten van de Circusplaneet aan het werk te zien.

Een kort intermezzo dus op de feesten maar we komen later deze week sowieso terug voor nog meer Puppetbuskers 🙂

Gentse feesten deel 4

Cultuur, Gentse Feesten, , , , , , , , ,

Niets te doen na het weekend? Niets is minder waar. Na een voormiddag huishoudelijke taken (want die moeten ook gebeuren) trokken we andermaal richting Gent centrum, meer bepaald terug naar de Machariuswijk voor nog een namiddag straattheater met Miramiro. Op het Spaans Kasteelplein pikten we vier voorstellingen mee.
Als eerste Les Achilles van Groupe Tango Sumo, drie mannen die met hun lichaam al dansend in dialoog gaan met elkaar.
De voorbije jaren zagen we al enkele voorstellingen in deze stijl. Ik vind ze wel OK maar word er meestal niet echt door geraakt. Mooi maar zonder veel meer voor mij.

Als tweede 3D van cie H.M.G., twee mannen die hun ding brengen met geluid en een boogvormig ‘instrument’ waarmee de grenzen van het speelterrein worden afgetast. Bij momenten grappig en verrassend maar misschien een tikje te lang (al kan dat het ook aan de hitte van de zon gelegen hebben die toen wel stevig aan het branden was?)

We pauzeerden nog even met een hapje en een drankje in het Coyendanspark (ofte koeiendanspark zoals ik één van de kindjes gisteren nog hoorde zeggen) waar ook van alles te beleven valt.

Derde voorstelling: Fisura van Murmuyo, één van de twee Chileense clowns die enkele jaren geleden nog het verkeer kwamen regelen op de Sint-Jorisbrug tijdens de feesten. Hier geen hoogstaande kunsten, maar puur interactief straatentertainment met een artiest die een paar basisacts heeft en voor de rest ongelooflijk inspeelt op en speelt met het aanwezige publiek. Zo goed als woordeloos (het kazou-achtige dingetje in zijn mond waarmee hij communiceerde buiten beschouwing gelaten) maar met zoveel mimiek, gebaren en theatraliteit dat iedereen kan volgen. Er werd ongelooflijk veel gelachen, ideaal voor een ontspannend feelgoodmoment met de hele familie.

Laatste voorstelling van de dag: Sabordage van La Mondiale Générale die we vorig jaar ook zagen. De voorstelling van vorig jaar was al knap, die van dit jaar – met 4 in plaats van 2 artiesten – werd nog boeiender. Meer humor, meer afwisseling en naast de prachtige evenwichtskunsten op de houten balken ook een hilarische act met een reuzehoepel.
Voorwaar een aanrader en wat mij betreft beslist de knapste voorstelling van de dag.

Hoepelen krijgt een nieuwe dimensie:

en nog een uitsmijtertje om af te sluiten:

 

Gentse feesten deel 3

Cultuur, Gentse Feesten, Op stap, , , , ,

Ja voor de derde dag op rij naar de feesten maar aan een lager tempo dan de voorbije jaren, we zullen zeker niet alle voorstellingen van het straattheater op onze teller staan hebben maar het geeft niet 🙂
Op zondagmiddag stond er voorwaar een klassiek concert van die Verdammte Spielerei in de Sint-Baafskathedraal op het programma. Die Verdammte Spielerei dat is normaal gezien vijf mannen in een wit marcelleke die als minifanfare voor plezier zorgen op publieke feestjes. Voor deze editie hadden ze er wat van hun vrienden (moaten dus) bij gevraagd en een zwart marcelleke aangetrokken 🙂
We kwamen ruim op tijd maar de kathedraal (en daar kan toch wel wat volk binnen) zat ruim voor het aanvangsuur eivol en dus begon het concert gewoon 10 minuten vroeger! Het werd een uurtje luisteren naar klassieke en iets luchtiger muziek waarbij de blazers meestal de hoofdrol speelden. Het concert werd afgesloten met een mooie versie van ‘de fanfare van honger en dorst’, wondermooi qua klank in deze setting.

Ons gezelschap splitste zich op en vertrok verschillende richtingen uit in het feestgedruis. Wij flaneerden nog even door de stad en trokken tijdig richting Augustijnenklooster voor de Puppetbuskersvoorstelling Millefeuilles van het Franse compagnie Areski. Een bijzonder mooie voorstelling waarbij uitgeknipte figuurtjes uit papier de hoofdrol spelen. Een voorstelling waar we vriendelijk werden verzocht onze tassen buiten te laten maar onze GSM mee te nemen. Door zelf de papieren installaties met een lampje te belichten ontstaan schaduwen en dus ook beweging.

Tijdens onze wandeling langs de kunstwerkjes in de (semi)duisternis werden we vier keer bij elkaar geroepen om naar een klein optreden te kijken waarbij boekjes met figuurtjes worden open en dicht geklapt.

In de vooravond gingen we even naar huis om nog een hapje te eten en een extra truitje uit de kast te halen. Deze avond immers vuurwerk op de planning. Ook al jaren een klassieker waarbij we met een aantal vrienden ruim op voorhand afspreken om een goed zicht te hebben op het spektakel. Om de tijd te vullen, zorgen we zelf altijd voor wat drank en hapjes. Terwijl de volwassenen de tijd vol praten, houden de kinderen zich meestal bezig met een spelletje (of ook met wat praten).
Geen idee hoe het komt, maar dit jaar was er beduidend minder volk aanwezig voor het vuurwerk. Zouden nog veel mensen denken dat het vuurwerk op 21 juli doorgaat? Dat is toch al enkele jaren gewijzigd maar de voorbije edities lag 21 juli wel dichter in de buurt en misschien hadden velen het nog niet helemaal door dat het vuurwerk nu telkens de eerste zondag van de feesten wordt afgestoken. We hadden in elk geval ruimte zat en het was absoluut niet nodig om er een uurtje op voorhand te zijn maar op zich vonden we dat niet erg want altijd onderwerpen genoeg om bij te praten 🙂

Zoals meestal was het spektakel weer de moeite. De muziek van Kenji Minogue is niet meteen mijn ding maar het moet gezegd, de vuurwerkmakers wisten er wel raad mee om hun spektakel te laten aansluiten bij het muzikaal geweld. Want geweld, dat was het toch wel, zowel voor de oren als voor het hartritme (man die bas stond hard). Een beetje minder zou echt wel mogen en misschien moet de organisatie/de stad toch wat meer aandacht hebben hiervoor en mensen waarschuwen voor mogelijke gehoorschade en aansporen om hun oren te beschermen en ook oordopjes uitdelen zoals ze al bij veel festivals (en ook tijdens de feesten op het Laurentplein) doen.
Wie het gemist heeft, kan hier nog enkele fragmentjes afspelen:

En eens dat voorbij, was het meer dan tijd om onze fietsen op te halen en naar huis te rijden 🙂

Gentse feesten deel 2

Cultuur, Gentse Feesten, Op stap, , , , , , ,

Eigenlijk al de tweede volwaardige dag van de Gentse feesten maar aangezien ik gisteren nog moest werken voelde vandaag toch meer aan als de eerste echte 😉
We startten de dag in Hotel Reylof voor een gesmaakte (letterlijk en figuurlijk) jazzlunch in heel fijn gezelschap. Ik mag het intussen eigenlijk al een jaarlijkse traditie noemen: lekker eten, mooi geserveerd, fijne muziek en aangenaam tafelgezelschap. Wat heeft een mens meer nodig om te genieten?

Nadien trokken we het centrum in voor een portie straattheater met Puppetbuskers en Miramiro.
Op de Kalandeberg zagen we de heerlijke voorstelling ‘ne me quitte pas’ van het Spaanse duo El retrete de Dorian Grey. Het is een woordeloze voorstelling met ballonnenplooiers maar eentje die je nog nooit hebt gezien! Zalig genoten van de twee heren die zelf ook de moeite van het bekijken waard zijn (hun mimiek is bijwijlen hilarisch). Een sterke aanrader! (ook zondagmiddag 16 juli nog te zien op de Kalandeberg om 15u)

Daarna trokken we naar the green, waar  “L’Homme Orchestre” door Cie Le Mue/tte zagen. Een man die in zijn eentje muziek van een heel orkest brengt. Niet meteen vernieuwend maar toch knap om zien hoe de verschillende touwtjes de juiste instrumenten in beweging brengen zonder het algemene ritme te verliezen.

Van the green ging het naar de Botermarkt waar onder de toren van het Belfort enkele kleinere acts staan opgesteld. We keken naar het Franse La Malette met Little boy, the king of harmonica; een klein poppenspel met verschillende schattige figuurtjes.

Als laatste vandaag op het programma van Puppetbuskers stond een bezoekje aan het kleine caravannetje van Cie Dez Six Faux Nez op het programma. We kregen er het verhaal te zien en te horen van een kindje (een pop?) gemaakt van stof dat op zoek gaat naar andere gelijken op de wereld. Een voorstelling die gebruik maakt van verschillende (projectie)technieken en soms een beetje last heeft van het lawaai buiten. Een deel van de voorstelling is in het Frans maar de meeste stukken tekst worden in het Nederlands herhaald waardoor het verhaal ook voor kinderen ook wel te volgen is (mits hier en daar misschien een woordje uitleg). Voor deze voorstelling betaal je een euro per volwassene, kinderen mogen binnen aan 0,5 euro.

Omdat we nog wel zin hadden in meer trokken we vervolgens richting site Oud Sint-Baafs / Macharius ofte de terreinen van Miramiro. Om de honger te stillen probeerden we de wraps uit (aanrader, stevige portie) en namen er een bordje hartige hapjes bij.

Om onze dag af te sluiten keken we naar Smashed van het Britse gezelschap Gandini Juggling. Ze brachten een verrassende en humoristische jongleeract met appels op de tonen van klassieke muziek en zelfs opera. Indrukwekkend hoe een groep van negen mensen zo mooi synchroon kan jongleren.

Nog een filmpje van Max waarbij ze speelden op een minder klassiek streepje muziek 🙂

Met een voldaan gevoel keerden wij meer dan tevreden huiswaarts.

 

Gentse feesten deel 1

Gentse Feesten, Op stap

Dit jaar geen uitgebreide besprekingen van de feesten maar enkele sfeerverslagjes. Ook al was de voorbereiding minimaal en leek de ‘goesting’ niet meteen aanwezig, uiteindelijk vertrokken we vrijdagavond toch nog richting centrum en zagen we al enkele mooie dingen 🙂
Enkele vaststellingen:
veel fietsen en nog te weinig fietsenstallingen (ook al zijn er bijgeplaatst), gelukkig wel nog een treffelijke parkeerplaats gevonden;
nog niet zo zot veel volk om 21u maar toen wij iets voor middernacht huiswaarts keerden, kwam er precies nog een pak volk richting centrum gestapt;
ik heb minder het gevoel dat ik zoveel mogelijk wil zien, maar ben wel tevreden met de mooie dingen die ik zie.

Terwijl de wederhelft op het Laurentplein naar Willem Vermandere ging luisteren, trok ik met Maya richting the green voor de act van de vuurmeesters (het alternatief dit jaar voor de openingsstoet). We zochten tijdig een plekje op de trappen om een beetje zicht te hebben op het geheel. Tijdens het wachten konden we nog wat meegenieten van de muziek onder de stadshal. Net als vele anderen waren we een beetje ontgoocheld en hadden we gedacht dat er toch nog net iets meer ging gebeuren dan het aansteken van de houten staken die er vooraf waren opgesteld. Wij liepen wel nog even mee langs één van de vuurlijnen richting Laurentplein. Volgens een vastgelegde timing staken de verschillende organisaties het vuurtje van hun lantaarn langs het parcours aan en trokken de fakkel vervolgens de hoogte in. Het was wel leuk om zien hoe sommigen er een mooi moment van maakten in het bijzijn van vrienden en sympathisanten 🙂

We waren net op tijd terug aan het Laurentplein (Luisterplein tijdens de feesten) om nog de laatste nummers van Willem Vermandere te horen, dronken nog een glaasje en gingen vervolgens met de fiets terug naar huis.

 

Studio Orka – Chasse Patate

Cultuur, Gentse Feesten, Op stap, , ,

51º noorderbreedte, 3º oosterlengte, de gevoeligste plek van onze planeet. Alles zinkt er weg, niemand weet waarom. En in dat niemandsland, een café waar zelden iemand komt, maar wie komt, wil blijven. Omdat alles er mag zijn wat het is. Je mag er lachen, om dingen waar niemand anders om lacht, er mag – voetje voor voetje – gedanst worden. Je mag er zingen of stil worden. Chasse Patate biedt troost aan mensen die zich kost wat kost overeind houden, terwijl de grond onder hun voeten zompig wordt. Chasse Patate gaat over veerkracht, over iets écht willen en niet opgeven. Over dromers, vechters en veel te warm bier.

Door omstandigheden kon ik onverwacht tijdens de Gentse Feesten naar de voorstelling Chasse Patate, van Studio Orka. Op locatie buiten de feestenzone, midden in het veld, ergens in Belzele (Evergem). Het werd een heel bijzondere voorstelling (zoals steeds). Moeilijk te beschrijven, soms met meer dan een stevige ‘hoek af’ maar tegelijk zo schoon en zo ontroerend dat je het nooit meer. vergeet. Ook op technisch vlak heel sterk in elkaar gestoken, letterlijk.

*spoiler alert* wie de voorstelling nog wil zien, moet niet kijken naar de foto’s

Gentse Feesten 2016: muziek

Cultuur, Gentse Feesten, Op stap, , , , , ,

Gentse feesten dat is uiteraard niet enkel straattheater maar ook muziek. Ook daarvan gingen we proeven, zij het misschien minder uitgebreid.

We gingen naar het Luisterplein (in het dagelijkse leven buiten de feesten, het Laurentplein) voor een heerlijke voorstelling “Lennon 75” met Wouter Mattelin als verteller en Axl Peleman en Neeka voor de muziek die verband hield met het leven van John Lennon. Weetjes over de man en muziek, zowel van hem als van artiesten die hem inspireerden.
Wist je bv. dat John zwaar fan was van een groepje waarin een zekere Toots Tielemans gitaar speelde en dat hij net dezelfde gitaar kocht omdat hij vond dat die man zo schitterend kon spelen!
Of het verhaal over hoe ook artiesten de lyrics van hun collega’s soms verkeerd begrijpen. Ene Bob Dylan (auteur van Everybody must get stoned) complimenteerde de Beatles met hun nummer I get high. De fab four wisten niet waarover hij het had want ze waren nog nooit high geweest, laat staan dat ze er een liedje over hadden gezongen (het was I can’t hide). Hierop zou den Bob de heren hun eerste joint gegeven hebben, or so the legend goes.
De muzikale interpretaties van Neeka en Axl waren heel knap en de stem van Wouter Mattelin is sowieso aangenaam om horen. Het trio maakte er een heel aangename voorstelling van en er werd met volle goesting geluisterd en zachtjes meegezongen in het publiek. Heerlijk genieten.

Diezelfde avond op hetzelfde plein daarna nog zo’n meevaller: Sien Eggers en Jan Hautekiet brengen in het gezelschap van enkele knappe muzikanten en drie dames met een heerlijke stem een verhalende muzikale voorstelling over het onderwerp God in de muziek. “God only knows” is een muzikale mozaïek waarbij Sien Eggers meermaals voor de extra vrolijke noot zorgt.

Met dank aan Max Van Hemel voor de filmpjes.

Met enkele dames trok ik naar Sint-Jacobs voor het concert van Pieter Embrechts. Vorig jaar op het Luisterplein was ik precies enthousiaster dan vorig jaar maar misschien kwam dat omdat ik nu minder nummers kende?

WP_20160720_21_16_43_Pro

Speciaal voor Maya gingen we nog eens naar Sint-Jacobs voor het concert van Radio Oorwoud, met o.a. Hannelore Bedert en Dimitri Leue die Winokkiogewijs muziek maken voor het WWF. Ik was heel blij dat ze zelf gezegd had niet naar het optreden van K3 te willen 🙂

In het laatste weekend trokken we, alweer in ander gezelschap, naar het Sint-Baafsplein voor het optreden van Jo Lemaire en Johan Verminnen. Ook zeer te pruimen, vooral dat de prestatie van Jo Lemaire, ongemeen knap hoe deze dame o.a. de nummers van Piaf te berde brengt. Johan draaide precies ietsje meer op automatische piloot leek het.

IMG_2019 IMG_2021

IMG_2024

Uiteraard was er nog veel meer te beleven maar een mens moet nu eenmaal keuzes maken 😉

Gentse Feesten 2016: Pupetbuskers

Cultuur, Gentse Feesten, Op stap, woord in beeld, , , , , , , , , , ,

Net als bij de voorstellingen van MiramirO ook hier een bloemlezing van de voorstellingen die we zagen van het Puppetbuskersfestival.

Er was Alas Negras (FR) met “lost love” over een schrijver die de liefde van zijn leven en de bron van zijn inspiratie verliest. Mooi gemaakt en poëtisch gebracht.

Artisjok Theater met (De) “Urlaub“. Over een zomervakantie aan het strand met krijsende meeuwen, een bal en een duiker… Leuk maar kort en met een beetje een abrupt einde.

Compagnie A Tiroirs (FR) met “Ce n’est pas commode!” Uitermate komisch, een act van een man met een kast die veel meer kan dan je op het eerste zicht zou vermoeden. Elk schuifje bevat een verrassing. Hoog entertainend gehalte, misschien net iets meer circus dan puppetbusker maar heel leuk.

Compagnie Fietswolven (BE) met “Meneer fiets” een woordeloze voorstelling waarbij een fietszadel plots een personage wordt. Heel originele vertolking van een klassiek verhaal over liefde en teleurstelling, begeleid door live muziek.

IMG_1999 IMG_2007

Garlic Theatre (UK) met “Can Fish drink Tea?” ietwat absurde Britse humor op originele wijze gebracht. Heel leuk om te zien, zowel groot als klein zaten geamuseerd te kijken.

La Chaise a Porteurs (FR) met “Olga & Bob” over een grote zangeres en haar kleine man. Hebben we niet uitgekeken, teveel tekst die niet altijd te begrijpen was en waardoor het geheel beetje eentonig werd. Eerder een tegenvaller.

Le Theatr’ose (FR) met “De Chose… en Métamorphose…” Een kleine voorstelling in een klein caravannetje waar we heel dicht tegen elkaar zaten. Over draadjes die poppetjes worden en poppetjes waarvan het leven aan een draadje hangt. Poëtisch en ingetogen, knap gedaan maar te ingetogen (en te dicht tegen elkaar gezeten) om er foto’s van te kunnen maken.

Scott Brand (AU) met “Cyril” een man met een straatmarionet die zijn ding doet op een tiental verschillende muziekjes. Helaas kan hij eigenlijk maar één ding en is het leuk voor enkele minuten maar niet boeiend voor een voorstelling die een pak langer duurt. Goed voor op de straat, maar te mager voor Puppetbuskerfestival. We zaten echter op een bankje tussen andere mensen en hebben de voorstelling uitgezeten 😉

Theater Hutsepot (BE) met “Ginder” over een vader en een zoon die elk op een eigen eilandje zitten en niet bij elkaar geraken. Zonder woorden maar zowel groot als klein begrijpen waarover het gaat, met live ondersteuning van muzikanten. Leuk gebracht, fijn om volgen.

Theater Hutsepot (BE), nog eens, nu met “Over hoedjes en kalfjes” Leuk verhaal over een hoedenmaker. Mooie combinatie van verhalen vertellen en het gebruik van poppen. Wij zagen Tom al eerder tijdens de midzomervertellingen in het Citadelpark dit jaar en dit sluit perfect aan bij zijn talent als verteller. Ook hier maakt de muzikale ondersteuning het af, leuk en origineel.

In het Augustijnenklooster zagen we ook nog Marc Beuten met zijn “Puppet Show”. Een eenvoudige verhaallijn met een ingenieuze poppentechniek waarbij Marc zijn toeschouwers gegarandeerd aan het lachen brengt. Blijft goed!

En ik weet niet of u handig bent met draadpoppen maar onderstaand filmpje toont nog meer hoe spectaculair Marc met zijn poppen overweg kan zonder in de knoop te slaan (letterlijk dan).

 

Na al die jaren Gentse Feesten worden wij ongetwijfeld kritischer bij wat we te zien krijgen, maar we komen toch elke keer met plezier terug om ons opnieuw te laten verrassen of gewoon te genieten.

De voorstellingen van MiramirO vind je hier gebundeld.

Gentse Feesten 2016: MiramirO

Cultuur, Gentse Feesten, Op stap, woord in beeld, , , , , , , , , , , , , ,

Geen uitgebreide verslagen deze keer maar eerder een overzicht (nabeschouwing) in beeld van de dingen die we zagen (met een beetje vertraging door omstandigheden).

MiramirO gaat nog steeds door op de site Oud Sint-Baafs en blijft een aangename plek om te vertoeven. Meer in het groen dan in het echte centrum, een beperkte maar lekkere catering, leuke installaties die groot en klein kunnen bekoren en uiteraard een stevige portie straattheater. We zagen niet alles maar toch veel:

La Cosa, van de Claudio Stellato Company (BE). Vier mannen die ritmische dingen doen met bergen houtblokken. Intrigerend maar voor mij iets te lang (en als extraatje nog een paar venijnige muggenbeten).

Hands down van Company Chameleon (UK). Twee jonge mannen die de spanningen van het samenzijn uitdrukken in hun dans. Zeer verdienstelijk maar was er niet écht van onder de indruk.

Maya experimenteerde met de compactcamera en maakte er een filmpje van:

La Mondiale Générale (FR) met Braquemard #1. Visueel theater, behoorlijk absurd en tegelijk indrukwekkende evenwichtskunst. Heel bijzonder en erg knap gemaakt.

En in het publiek zat er duidelijk nog een evenwichtskunstenaar.

IMG_1842

Motionhouse & NoFite State Circus (UK) met Block. Mooie combinatie van dans en circus waarbij 1 + 1 toch wel 3 werd. Twintig grote blokken worden gemanipuleerd door een buitengewone bende jonge mensen die zich ten volle uitleven.

Flagrant Dèlire van Compagnie Yann Lheureux (FR). Een woordeloze, muzikale interpretatie van Icarus. “Een repetitieve zoektocht naar identiteit doorheen het territorium op de tonen van Vivaldi” stond er in de brochure. Misschien net iets teveel herhaling, maar wel met heel veel energie gebracht. Knap!

Ook hiervan maakte Maya een filmpje:

De Propere Fanfare van de Vieze Gasten (BE). Zoals steeds een ongelooflijk zotte bende die zich enorm goed amuseert en zonder meer een glimlach op ieders gelaat tovert. Leuk.

IMG_1936

Het Kabinet (BE) met de Kanariteiten. Toch wel een ontgoocheling, veel van verwacht maar weinig spectaculair. Zelfs gewoon vergeten om nog een foto te maken, gelukkig was er nog het ticketje dat we gekregen hadden 🙂

WP_20160716_20_34_46_Pro

Verfie van Theatercompanie DEFDEF & Wing Nuts Decor (BE). Origineel maar niet evident voor een buitenlocatie op de feesten.

CBF Pyrotechnics & Die Verdammte Spielerei (BE). Het jaarlijkse vuurwerk van de feesten, nu al verschillende keren aan de Voorhoutkaai. Met dezelfde vuurwerkmaker van vorig jaar en bijgestaan door de vrolijke muzikanten van Die Verdammte Spielerei. Voor een knap samenspel waarbij het geluid deze keer wel van een verdraagbaar niveau was. Uitermate aangenaam, niet in het minst ook door het leuke gezelschap waarin we die avond konden vertoeven. Volgend jaar met graagte meer van dat.

Gudrun maakte verschillende filmpjes. Het origineel was beter, maar het geeft toch een beetje weer hoe het was 😉

Kortom, veel mooie dingen gezien op deze site maar ook in de binnenstad viel heel wat te beleven o.a. bij Puppetbuskers.