Category Archives: Uncategorized

Post

Dat er stoom uit mijn oren kwam vandaag omdat ik echt wel heel wat rond wou krijgen van werk en dat ik dus ook dacht dat er geen tijd ging zijn om te bloggen vandaag.
Maar toen kwam ik thuis en zat er kaartje in de bus en had ik zowaar meteen een blogpostje 🙂
Een hele tijd geleden maakte Gerhilde een lijstje op. Op dat lijstje o.a. de intentie om mensen een kaartje te sturen. Ik zei dat ik dat wel leuk zou vinden, zo onverwacht een kaartje krijgen en kijk, vandaag 🙂

Het zorgde samen met de zon voor een goed gevoel.
Merci Gerhilde, het was zoals je schrijft erg fijn en de groeten zijn doorgegeven 🙂

3 X 400

Hier geen vier maal honderd meter maar vandaag wel 3 x 400 treden op de teller over de middag. Door een probleem met de liften en toevallig twee afspraken op de 21ste verdieping van ons gebouw ging ik 400 treden naar omhoog, 400 naar beneden en dan nog eens 400 omhoog.

Ik was al blij dat ik zo nu en dan eens na de lunch in het restaurant op het derde de trap terug naar ons kantoor op het 13de neem. Dat zijn 10 x 20 trappen (of 2 keer 10 per verdieping) of dus een fijne 200 treden naar omhoog. Ik heb dus toch een beetje traplopen in de benen zitten 🙂

Mijn hartslag vloog deze middag wel de lucht in maar ik bleef rustig doorstappen en moest geen pauzes inlassen (en daar was ik best een beetje trots op).
Ik ben dan misschien geen regelmatige sporter (dat blijft beperkt tot de dagelijkse fietsrit van en naar het werk van ca 4 km en een wandeling van 20 minuten naar onze kantoren in Brugge en Brussel wanneer ik naar daar spoor voor overleg) maar op momenten als deze geef ik toch een speekmedaille aan mezelf 🙂

 

Singing in the rain

Ik las het al via andere blogs dat Tiny een oproep deed (of een uitdaging lanceerde):

Noem het een tag, noem het een stokje, noem het gewoon een zot idee. Ga eens op zoek naar een liedje van een hele tijd geleden. Zo lang geleden dat je zelfs nog niet eens geboren was. Maar toch blijft het hangen, vind je het mooi of net niet – dat kan ook.

Ik dacht eerst: “dat is een eitje, ik hou van oude muziek” maar de tweede gedachte die in me opkwam was: “help, welk nummer moet ik kiezen, er zijn er zoveel waarvan ik hou”. Thuis stond de radio standaard op Radio 2 en de zondag was (is) het dan steevast De Prehistorie. Verschillende van mijn eerste cassettes (ja, zo oud ben ik al!) die ik kocht in de winkel waren trouwens van De Prehistorie. Ik denk dat ik op die manier de muziek, van soms ver voor mijn tijd, met de spreekwoordelijke paplepel heb meegekregen.

Een shortlist:

De Beatles, gewoon teveel nummers om op te noemen en eigenlijk onmogelijk om een keuze te maken. Mijn eerste LP die ik kocht was de dubbele blauwe van de Fab Four.

Ook bij de Franstalige muziek zitten meerdere pareltjes van voor mijn geboortedatum waar ik nog steeds van hou. Hieronder eentje uit een lange reeks:

De vrolijke muziek van Grease en ABBA werd gemaakt na mijn geboorte en komt dus niet in aanmerking voor deze uitdaging. Maar het blijft ideale muziek om instant vrolijk van te worden. Wat blijkbaar wel van (net) voor mijn geboortejaar is, is het liedje van de Candyman. Ik vond dat vooral als kind een heel leuk nummer dat ik vrolijk liep mee te neuriën telkens het op de radio te horen was.  Het liedje werd geschreven voor de film Willy Wonka & the Chocolate Factory naar het boek van Roald Dahl.

Het nummer dat ik echter nog het meest spontaan uit mijn geheugen opdiep is “Singin’ in the rain”. Singin’ in the Rain is een Amerikaanse muziekfilm van Gene Kelly en Stanley Donen uit 1952 met in de hoofdrollen Gene Kelly en Debbie Reynolds . De film verhaalt over een historisch punt in de filmgeschiedenis; de overgang van de stomme film naar de geluidsfilm.

Ik ben een grote fan van zonnig weer en kan behoorlijk humeurig rondlopen wanneer het grijs en neerslachtig weer is. Maar soms lukt het me om met dit liedje mijn humeur op te krikken en stiekem, wanneer ik zeker ben dat er niemand kijkt, zou ik heel soms wel eens een huppelpasje durven placeren wanneer het goede gevoel de bovenhand krijgt. Met die vele buien die we de voorbije weken te verwerken kregen geen slecht idee om het liedje nog eens mee te zingen 🙂

Ben jij ook fan van oude nummers? Wat is jouw favoriet? Laat het me weten in de commentaren of schrijf er zelf iets over en leg een linkje zodat ik nieuwe nummers en nieuwe blogs kan ontdekken.

 

Boostyour positivity – charge & reload

Het boostyourpositivityproject werd net als de vorige keer afgesloten met een bloggersbrunch. Dit hebben we vooral te denken aan Oon en Lilith die hierop aandrongen bij Danone, die gelukkig overstag gingen.
Tot mijn verrassing ging de brunch opnieuw door in Gent, in de voor mij nog onbekende zaal Lux aan de Dendermondsesteenweg, op een boogscheut van de Dampoort. Waar ik me de vorige keer nog een echt groentje voelde, had ik me bij deze editie best geamuseerd met de uitdagingen en online terug nieuwe mensen leren kennen. Samen met No Butterfly ging ik op pad en al snel raakten we aan de praat met andere dames (van mannelijke bloggers viel hier immers niet veel te merken 🙂 ). Het was wel fijn om sommige bloggers eens irl te zien al heb ik lang niet iedereen gesproken die ik in gedachten had (soms kies ik wel eens voor de iets veiliger optie om vooral met bekenden of semi-bekenden te praten en duik ik niet zo snel in gesprekken met mensen die ik nog niet ken). Tip voor de organisatie (zelfde opmerking als vorige keer) zet die bloggersadressen eens wat groter op de button, dat vergemakkelijkt de herkenbaarheid zeker voor bloggers die niet zo vaak met hun gezicht online komen en helpt mensen die nog niet zoveel volk kennen om iets sneller op iemand af te stappen die ze dan toch al een beetje online hebben leren kennen.

WP_20151213_004   WP_20151213_002    WP_20151213_011

De zaal was prachtig, ons glas cava werd met de nodige schwung geserveerd en het buffet was heerlijk. Er werd heel wat afgepraat (wat had je gedacht) en de smartphones werden regelmatig bovengehaald om de sociale media van het nodige beeldvoer te voorzien.
Bij het vertrek kregen we er nog een goedgevulde goodiebag bovenop wat fijn meegenomen was natuurlijk.

 WP_20151213_007   WP_20151213_009   WP_20151213_010

De week erop werd een ‘pittige’ week met veel werk en heel wat zaken om te verwerken. Mijn batterijen werden bijgevolg zwaar op de proef gesteld.
Gelukkig mag ik nu 2 weken vakantie nemen en hoop ik – ondanks alweer een goed gevulde kalender – wat tot rust te komen, te genieten van mooie momenten en fijne ontmoetingen en ‘bij te tanken’.

Charge & reload dus.

Kindervreugde: in je kind dingen van jezelf terugvinden

Het laatste thema van het project boostyourpositivity werd kinderen. Niet onlogisch met al die bloggende mama’s natuurlijk.

Tien jaar geleden kwam er klein meisje in ons leven en zette dat leven behoorlijk op zijn kop. Uiteraard zijn er momenten waarop je ze eens achter het behang zou willen plakken, maar eigenlijk zouden we ze toch niet meer kunnen missen en wanneer ze er niet is dan zit ze toch steeds in onze gedachten.
EĂ©n van de leuke dingen: sinds zij er is, hoef ik geen excuses meer te zoeken om naar kindertheater te gaan, deel te nemen aan kinderzoektochten of het kinderaanbod van musea uit te testen 🙂 En dus nemen we haar regelmatig op sleeptouw naar musea, zit ze al enkele jaren in de jury van Spekken, het kindertheaterfestival, ging ze met veel plezier naar het curieuzeneuzen-vraagstaarten-kabinet en gaat ze nog steeds naar de kinder- en jeugdboekenjury in de bibliotheek,… In een stad als Gent is het aanbod zo uitgebreid dat er altijd wel iets te beleven valt.
Ook tijdens het citytrippen zoeken we naar zaken die haar kunnen boeien, maar laten we haar ook kennis maken met zaken die ons interesseren. Tijdens onze laatste trip naar Amsterdam gingen we speciaal voor haar naar Nemo, maar namen we haar evengoed mee naar onze keuze, het Rijksmuseum.
Toen ik kind was, bestond er zeker zo geen ruim cultureel aanbod voor kinderen (al helemaal niet op het platteland), maar ik weet dat ik daar enorm van genoten zou hebben, mocht dat er wel zijn. Ik ben dan ook enorm blij dat zij onze uitstapjes leuk vindt en ik geniet er minstens even veel van.

Als kind hield ik mij o.a. bezig met knutselen, tekenen en lezen. De leespassie bij haar is minder groot, maar ze is er wel want boeken die ze leuk vindt, die leest ze met veel plezier en dan mogen het gerust dikke boeken zijn. Zo houdt ze enorm van de boeken van Geronimo Stilton en de Thea Sisters maar ook van oude klassiekers zoals de boeken van Roald Dahl. Knutselen en tekenen doet ze wel graag en ze vindt het nog leuker om het samen met mama te kunnen doen. En dus probeer ik terug een beetje tijd vrij te maken om samen met haar te knutselen en te tekenen. En zo gun ik mezelf een beetje vrije tijd om creatief in te vullen en maak er meteen een fijn moeder-dochtermoment van. Gelukkig is er Pinterest om inspiratie op te doen want zo is er steeds iets nieuws waar we ons door kunnen laten inspireren. Momenteel zijn we trouwens samen volop bezig met het maken van kerstkaartjes en uitnodigingen voor een (uitgesteld) verjaardagsfeestje voor haar vriendinnen.kerstkaartjes

WP_20151115_007 WP_20151115_005

 

#boostyourpositivity challenge 3: my body & me

Toen ik de derde instagramuitdaging en de blogpost van Oon las, dacht ik meteen: ik ga niet met mijn blote lijf (of een deel ervan) op de foto. ‘t Is niet dat ik ongelukkig ben met dat lijf van mij, maar ik ga het toch niet meteen in de kijker zetten. Maar misschien kon ik er toch iets over schrijven?

Mijn verstand zegt me dat ik niet ontevreden moet zijn over mijn lijf, maar – typisch vrouwelijk zeker – uiteraard vind ik dat het beter kan. Ik ga daarover niet in detail, ik heb immers in de loop der jaren geleerd dat je de sterke punten in de verf moet zetten en niet de mindere 😉
Ik ben er wel van overtuigd dat je moet luisteren naar je lichaam en het ook moet verzorgen. Twee zaken die ik probeer te doen, maar ook daar is er zeker nog ruimte voor verbetering. Ooit zou ik bv eens werk willen maken van Pilateslessen, maar dan wel met een goede begeleiding door een kinesist die weet wat mijn lichaam wel of niet aankan. Voorlopig blijf het vooral bij zoveel mogelijk korte verplaatsingen te voet en met de fiets doen, ook een wandeling van enkele uren is niet meteen een probleem. Zeker tijdens de vakanties doen we heel wat kilometers te voet, nog steeds vaak de beste manier om dingen te bekijken of te ontdekken in een stad.

En verder? I will count my blessings and try to take care 🙂

 

#boostyourpositivity challenge 2: work

Veel werk, teveel werk, geen werk, werkstress, work – life balance, langer werken, minder werken, … Over het thema werk valt heel wat te vertellen.
Ik werk inmiddels bijna 18 jaar bij dezelfde werkgever en ik heb me dat nog niet beklaagd. Uiteraard is niet alles altijd rozengeur en maneschijn maar ik ga beslist met plezier werken.
Wat ik persoonlijk wel belangrijk vind, is dat mijn woon-werkafstand kort is. Ik kan met de fiets naar het werk waardoor ik niet dagelijks afhankelijk ben van het openbaar vervoer en niet in de files moet staan. De laatste jaren zit ik – als gevolg van reorganisaties – wel iets vaker op de trein maar eigenlijk valt ook dat nog vrij goed mee. De verbinding vanuit Gent naar Brugge of naar Brussel is immers relatief kort en er zijn heel wat treinen die ik kan nemen. Combineer dat met flexibele werktijden en de balans thuis/werk wordt al een stuk gemakkelijker.

Toen we van 2 naar 3 onder hetzelfde dak gingen, intussen 10 jaar geleden, werd een iets strakkere planning en organisatie noodzakelijk. Door de korte afstanden tussen thuis, werk en crĂšche/school en het geluk van een sterk kind te hebben dat uiterst zelden ziek is en nog geen enkele dag school moest missen, bleef het tot op heden mogelijk om voltijds te werken en toch tijd voor de dochter te kunnen maken.

Voor mij persoonlijk is het geen optie om 80% te gaan werken (al bestaat de mogelijkheid wel) omdat ik weet dat ik dan gewoon die 100% werk op vier dagen rond moet zien te krijgen. Anderzijds kan ik wel thuiswerken en dochterlief is inmiddels ook al groot genoeg om zichzelf enkele uren bezig te houden. Soms ben ik dan overdag iets meer met haar bezig en werk ik ‘s avonds, nadat zij in bed ligt, nog door. Met de smartphone in de buurt ben ik uiteindelijk altijd wel bereikbaar voor wanneer het nodig is. Doordat ik nauwelijks tijd verlies met woon-werkverkeer kan ik ook meer uren effectief/efficiĂ«nter werken. Ik voel dat verschil duidelijk wanneer ik meerdere keren in dezelfde week toch een (trein)verplaatsing moet maken.

Het leuke aan mijn job is dat hij veel afwisseling biedt en dat we al eens creatief uit de hoek mogen komen. Soms staat er weekendwerk op de agenda, publieksevenementen laat je nu eenmaal niet doorgaan tijdens de kantooruren. Sommige periodes kan het heel erg druk zijn, maar op andere momenten is er wel wat ruimte om op adem te komen.

Kort, ik doe mijn werk graag, ik krijg er heel wat mogelijkheden en kan ook vrij flexibel mijn werk inplannen. Ik besef heel goed dat anderen het vaak moeilijker hebben om alles geregeld te krijgen en voel mezelf dan ook wel gezegend met de job die ik uitoefen zo dicht bij huis.

Werktuigendagen

Werkgewijs sta ik al eens op een landbouwbeurs. De meest bijzondere wat mij betreft, zijn op dat vlak de Werktuigendagen in Oudenaarde. Bijzonder omdat je op een terrein van ruim 120 ha heel wat landbouwwerktuigen ook effectief in actie ziet. Er wordt gerooid, gedorst, geploegd, gezaaid, geoogst, …
Op 2 dagen tijd ontvangen ze daar gemakkelijk 75.000 bezoekers, zeker op mooie dagen is het daar bijgevolg behoorlijk druk langs de N60.

Wie deze beurs nog nooit bezocht, kan het zich maar moeilijk voorstellen hoe het er daar aan toe gaat. Een heel andere sfeer dan een beurs in een beurshal, dat kan ik wel zeggen. Indrukwekkend is het in elk geval. Enkele sfeerbeelden.

WP_20150926_002 WP_20150926_006 WP_20150926_007 WP_20150926_008 WP_20150926_009 WP_20150926_011WP_20150926_023 WP_20150926_026

WP_20150926_019

 

Reuzenaronskelk

Na tien jaar wachten was het eindelijk zover in de Plantentuin van de UGent: een reuzenaronskelk zou gaan bloeien. Een unieke gebeurtenis en dat zouden we geweten hebben, de pers werd gemobiliseerd, een webcam geĂŻnstalleerd en de tuin bleef langer open.
Zo dicht bij huis konden we die gelegenheid toch niet laten liggen om zelf ook eens een kijkje te gaan nemen. De plant stond nog niet helemaal open op donderdagavond en de stank viel nog heel goed mee. Ook enkele andere exemplaren van de reuzenaronskelk te zien die niet in bloei stonden maar toch ook de moeite waren.

WP_20150709_001                         WP_20150709_002

Op vrijdagmiddag was ik toch dermate nieuwsgierig dat ik nog eens een kijkje ging nemen. Terwijl ik in de (korte) wachtrij stond, kon ik ook de andere planten in de kas bewonderen en dan uiteraard het pronkstuk van het moment.