Na de stevige hagelbui besluit ik het er toch te voet op te wagen. Ik vind het een beetje te gek om een paar honderd meter te moeten terugkeren naar de halte van de pendelbus terwijl het al wandelend niet zoveel verder is (wel stijl maar dat is voor mij nu niet echt een probleem). Het water stroomt wel nog volop het voet- en fietspad naar beneden, alsof het de ambitie heeft een bergbeek te willen zijn.

Op het binnenplein van de kazerne is het thema ‘bomen en de stad’. Groen maakt de stad tot een aangename en leefbare omgeving. Mythische figuren, kleurrijke serretjes met bloemsierkunst, het geluid van vogels en krekels, het draagt allemaal bij tot de bijna sprookjesachtige sfeer. Aan een kunstinstallatie kan je een hoofdtelefoon opzetten en luisteren naar het verhaal van de bomen en de natuur. Ik besluit mijn ogen te sluiten en mee te gaan in de fantasie. Ik voel op dat moment gelukkig enkel maar de zachte suggestie van de zon op mijn huid, de regendruppels blijven deze keer beperkt tot de stem in mijn oren die erover praat. Ik was erg benieuwd naar wat de bomenhoroscoop me zou vertellen over mijn karakter, maar kan me toch niet helemaal vinden in de boom die ik dan zou zijn. Het vormt wel een leuk extraatje op het wandelpad. Verder ook nog voorbeelden van hangende tuinen, mobiele tuinen en groene gevels.

De Leopolskazerne is zeker de moeite van een bezoekje waard maar heeft één groot nadeel: de tuin ligt op het binnenplein, volledig in open lucht en is dus zeer gevoelig voor de weersomstandigheden. Hier en daar probeerde men met een trekker zoveel mogelijk overtollig water weg te halen maar het was soms wel opletten waar je je voeten zette. Het leuke terrasje dat ze er geplaatst hadden, telde helaas ook geen bezoekers.

Ook zin om nog een kijkje te nemen? Dat kan nog tot en met zondag 1 mei. Alle praktische info vind je op de website van de Floraliën.