Het laatste weekend van de feesten, zoals steeds vliegen de dagen voorbij. Het weer was intussen wel wat minder maar we lieten het niet (al te veel) aan ons hart komen. Een extra trui en regenjas zorgden voor de nodige bescherming (of toch grotendeels).
Op zaterdag trotseerden publiek en het Figurenkombinat uit Duitsland de regenvlaag voor de voorstelling Hühnchens neue Welt (al ruilden we de open ruimte van the Green wel voor de overkapping onder de Stadshal).
Aan de voet van de de toren van het Belfort stonden net als het vorig weekend twee caravannetjes waarin opnieuw 2 fijne voorstellingen van Puppetbuskers werden gebracht: Ze Patrècathodics van Scopitone & Cie (dezelfde acteur van Cie NiClouNiVis trouwens die ons op vrijdagavond nog vergastte op het verhaal van Zwartbaard en nu het verhaal van Blauwbaard op uiterst originele manier ten tonele bracht) en Miniature van Kiosk Théâtre, beide uit Frankrijk. Het verhaal van Blauwbaard was vrolijk en hilarisch, het andere caravanverhaaltjes eerder poëtisch en een beetje droevig, zonder woorden en met een originele techniek die ik eerder al eens zag tijdens het Spekkenfestival. Meer foto’s van de voorstellingen zijn te vinden op de Facebookpagina van Puppetbuskers of op de blog van Max Van Hemel, die wel met een goede camera op stap blijft gaan tijdens de feesten.
Op zondagochtend scheen het zonnetje nog veelbelovend en trokken we per fiets richting De Campagne in Mariakerke voor een VIPmeeting (groot woord voor een weliswaar lekkere receptie) naar aanleiding van de 25-ste editie van de Gentse Buitenband. We besloten de fietsroute zelf niet mee te doen omdat we niet zo graag in grote groep fietsen maar liever zelf de groene Gentse buitenband verkennen op rustiger momenten. Helaas moest de zon tegen de middag plaats ruimen voor de wolken en we geraakten nog net droog thuis.
Na een lichte luncht trokken we ondanks de regen terug naar de feestenzone voor de laatste dag. Op de Kalandeberg wist La Marlette ons bijna 45 minuten te boeien met En attendant Margot. De poppenspeler stond gelukkig onder een grote parasol en wij vormden een muurtje van regenjassen en paraplu’s die ondanks het slechte weer oprecht genoten van deze fijne voorstelling.
En toen was het eigenlijk gedaan, al gingen we nog voor een tweede keer naar de kippetjes kijken, lieten ons nog verleiden tot een warme chocolademelk in het Stadscafé (een grote mok dampende melk en een potje donkere chocoladepastilles om er zelf in te mengen). En omdat twee meisjes elkaar niet zo vaak gezien hadden deze feesteneditie verlengden we het samenzijn nog wat langer. Merci trouwens Sandra voor de lekker visschotel die je op tafel toverde.
En toen waren de Gentse Feesten 2015 voor ons echt helemaal voorbij. Jammer maar helaas. Het werd opnieuw een reeks van ontmoetingen met fijne mensen, samen naar mooie en originele voorstellingen kijken, genieten van de vele zonnige momenten en de regen dapper trotseren. Kortom, een staycation waar ik telkens opnieuw met volle teugen van geniet en die ik echt niet zou willen missen.