Dochterlief vierde met haar vriendinnen haar negende verjaardag in het Designmuseum en beleefde daar een superleuke namiddag. Toen we uitkeken naar een activiteit voor haar tiende verjaardag vroeg ze spontaan of dat eventueel terug in het Designmuseum kon? Het thema zou sowieso verschillend zijn, dus waarom niet eigenlijk? En zo maakte ik een afspraak voor een nieuw feestje dat – net als vorig jaar – met enige vertraging zou doorgaan op de eerste zaterdag van de kerstvakantie.

Waar vorig jaar alles in het teken van het licht stond, was het leitmotiv van dit jaar de designderby België-Nederland. We startten opnieuw in de kelder van het museum (omgebouwd tot werk- en feestatelier), waar de geschenkjes opzij werden gelegd voor later en de verjaardagsstoel in elkaar werd gestoken om voor de jarige alvast een lied in stijl te kunnen zingen.

Vervolgens trokken we het museum in waar onze gids Bernadette een heerlijk verhaaltje voorlas over Chinese muisjes in Delft en de aandachtige toehoorders zo het verschil uitlegde tussen Chinees porselein en Delfts aardewerk. Uiteraard volgde op het verhaal een opdracht: de tulpenvaas vinden in het museum. Hier geen klassiek exemplaar maar wel een moderne variant. Daarna mochten de kinderen zelf aan de slag en hun eigen kunstvoorwerp maken: een collage van diverse stukken uit Delfts aardewerk.

Een installatie met schermen en koptelefoons trok hun aandacht en dus kregen ze een momentje om dit eens van dichterbij te bekijken. Het zijn en blijven kinderen van hun tijd natuurlijk 🙂 Op de benedenverdieping ging onze aandacht naar het Chinees porselein en de moderne varianten daarop. Tussendoor ook nog een woordje uitleg over het toenmalige wereldbeeld. Een grote kroonluchter (met een voorstelling van de toen gekende vier continenten) hielp om een en ander te verduidelijken en bood vervolgens inspiratie voor een volgende creatieve opdracht: het tekenen van zeemonsters.

In de kelderverdieping trokken we nog even de kaart van de specerijen en deden we een leuke geurproef. Ruiken aan doosjes en zo de verschillende kruiden en specerijen proberen herkennen: peper, kardemom, kruidnagel, vanille, thee, koffie, … niet zo eenvoudig als het misschien lijkt. Ik vond het heel grappig om te zien hoe verschillend de kinderen reageerden op bepaalde geuren: de meesten vond de geur van koffie verschrikkelijk, vanille was dan weer een grote favoriet, nootmuskaat vonden sommigen best wel lekker ruiken en anderen dan weer absoluut niet, kardemom was de grootste onbekende.

En toen was het dringend tijd voor het ‘echte’ werk: het maken van een eigen tegeltje in Delfts blauw (niet geschilderd maar getekend met blauwe keramiekstiften). De eerste stapjes werden nog ietwat voorzichtig gezet want ‘wissen was geen optie’, maar eens vertrokken kregen de minikunstenaars er echt zin in en maakten ze er elk op hun manier iets heel uniek van.

Voor we het wisten was de tijd alweer bijna voorbij, nog net genoeg om de geschenkjes te openen en iets te eten. Het werd een buffetje met chocolade muffins en ‘karolientjes’ maar ook druiven, zwarte bessen, gedroogd fruit en noten zodat iedereen een bordje met allerlei lekkers kon vullen.
Het feestje was andermaal een voltreffer: dochterlief is en blijft fan van Bernadette die de namiddag op een fijne manier begeleidde, de geschenkjes waren top en alle gasten gingen naar huis met een mooi aandenken. Iedereen tevreden en daar doen we het toch een beetje voor, niet?