Tag Archives: fietsen

Woon-werk-school, vanaf nu met de fiets

Het voorbije weekend zijn wij verhuisd en nu wonen we iets verder van het werk en de school. Niet langer op wandel- maar wel op fietsafstand. De voorbije week vertrokken Maya en ik dan ook voor het eerst op dinsdag en donderdag (maandag en woensdag nog even van de taxidienst kunnen gebruik maken) met de fiets richting Sint-Pietersstation, een ritje van ongeveer een kwartier. De fluovestjes en nieuwe (degelijke) fietstassen hadden we de avond voordien al klaargelegd bij onze tweewielers, kwestie van voorbereid te zijn (dacht ik). Enkele vaststellingen:

Toen we dichterbij woonden droeg ik enkel mijn laptoprugzak (mijn draagbaar kantoor noem ik het wel eens) op mijn rug, te voet of voor een mini-rit op de fiets. Met mijn ene hand kon ik aan het zakje waar mijn sleutels in zaten (om de huisdeur / mijn fietsslot te sluiten/openen), met de andere hand kan ik aan mijn badges om het kantoor binnen te komen. Nu zit alles in mijn fietstas en dat is dus minder vlot ‘bereikbaar’. Ik moet dus ofwel sleutels en badges in mijn jaszak steken, maar dat vind ik niet zo veilig, ofwel toch een klein tasje meenemen dat ik over mijn schouder draag of aan mijn fietsstuur hang en dan natuurlijk niet mag vergeten. Ook de fietstas kan niet gewoon blijven hangen en zal dus mee moeten worden genomen om diefstal te vermijden. Dat wordt dus nog even zoeken naar de meest efficiënte werkwijze (tips en suggesties altijd welkom).

Onze (zowel die van mij als die van Maya) fietsconditie is momenteel eerder ondermaats en er zijn veel haastige fietsers. Dat van die fietsconditie zal met tijd en boterhammen wel beteren en is alleen maar toe te juichen. Note to myself: een nieuwe fietsbel kopen voor Maya want de hare blijkt helaas gesneuveld in de verhuiswagen.

Voldoende extra tijd incalculeren om samen met Maya naar school te rijden en haar te helpen bij het parkeren van haar fiets in een fietsenstalling die meer dan vol staat met kleinere fietsen en waar haar volwassen exemplaar niet zo eenvoudig tussen te plaatsen is. Het is ook nog even zoeken om de juiste balans te vinden (letterlijk) om de inhoud van haar schooltas en de tas zelf vlot te verdelen over de twee fietstassen (idem voor mij trouwens wanneer ik mijn laptop terug meeneem op de fiets, wat ik op korte termijn sowieso wel wil doen).

Op onze eerste fietsdagen werden we meteen getrakteerd op een frisse heen- en een behoorlijk natte terugrit. Een goede regencape en reserve fietslichtjes zullen op korte termijn dan ook aan onze uitrusting worden toegevoegd.

We zullen nog even tijd nodig hebben om de dagelijkse ritjes helemaal in onze routine in te passen maar hey, elke routine vraagt wat tijd om opgebouwd te worden, toch?
Dit weekend kwam alvast een betere fiets (die van mijn mama) mijn richting uit en hé, daar zat gewoon al een stuurtasje bij. Dat probleem van die sleutels en co is dus wellicht al van de baan 😉

fietster

 

 

 

Op stap in de Kalevallei

In september trokken we op enkele dagen tijd 2 keer naar de vallei van de Oude Kale. Op een uitzonderlijk warme septemberwoensdag – wanneer de thermometer vlotjes richting 30°C liep – haalden we de fietsen van stal en reden via Mariakerke naar Vinderhoute (langs het kanaal) en vervolgens door een stukje Kalevallei richting Nevele/Merendree naar Luchteren/Drongen en zo terug naar Gent.
We hielden halt aan een schattig boerderijtje waarvan ik wist dat je er soms wel wat kon drinken of een ijsje eten. De plek kreeg intussen een iets professionelere uitbouw: er kwamen meer tafeltjes, uitgebreider openingsuren én de mogelijkheid om er iets te eten (en ze maakten een Facebookpagina). We hielden het die namiddag bij een huisgemaakte vlierbloesemlimonade en een frisdrank maar besloten toen al dat we zeker eens zouden terugkeren om iets van de kaart te proberen.

De zondag nadien trokken we opnieuw die richting uit: Maya ging naar de kidsdag van PonyConnect en wij besloten een wandeling te maken in de Kalevallei. We parkeerden de wagen aan het kerkhof van Lovendegem, vlakbij de Van Vlaenderensmolen. Deze Vinderhoutse lus is niet zo lang maar voert je wel bijna volledig langs onverharde paden tussen de weilanden en akkers. Het werd een heel rustige wandeling zonder veel tegenliggers: enkel ter hoogte van de nieuwe picknickplek passeerde ons een ruiter en op het pad zelf enkele keren een fietser en 2 mountainbikers. Die fietsers zouden er eigenlijk niet mogen zijn maar doordat aan twee poortjes de prikkeldraad is doorgeknipt, is er zo toch een sluiproute voor fietsers bijgekomen. Aangezien de fietsers heel vriendelijk en galant waren, maakte ik er maar geen opmerking over. Wederzijds respect brengt uiteindelijk meer op dan gesakker en we hadden er ook niet echt last van (al kan ik me voorstellen dat het op drukke momenten wel anders is).

Afgaande op het foldertje van Natuurpunt dat we bij hadden, besloten we er nog een extra lusje bij te nemen. Dat extra rode lusje bleek ietwat avontuurlijker te zijn, vooral omdat de route niet volledig gevolgd kon worden. Een stuk van het pad, langs de Molenmeers was volledig dichtgegroeid en dus kozen we voor de weg doorheen het natuurgebiedje waar we plots met 3 (weliswaar heel rustige) Galloway-runderen geconfronteerd werden. Er was echter geen uitgang te zien (of we hebben ergens over een hekken heengekeken) en dus kropen we over de prikkeldraad naar de volgende weide maar bleken toen, afgaand op het plannetje, aan de andere kant van de waterloop te zitten. We besloten toch even verder te exploreren en ontdekten een nieuw pad in aanleg, langs een ontginningsput (wellicht de Zuurhoek), dat echter ook eindigde in weilanden. Aangezien er in sommige weiden ook koeien liepen, besloten we daar toch niet over de draden te kruipen maar een beetje op onze stappen terug te keren. We kropen door een nadarhekken naar de openbare weg, wandelden langs een groot kasteeldomein (kasteel van Vinderhoute) en uiteindelijk terug naar onze parkeerplaats.

Het middaguur was intussen ruimschoots bereikt en dus trokken we naar eethuis De Oude Kale voor een aperitief en een lunch. De grijze lucht ruimde intussen steeds meer plaats aan de zon en het was er andermaal heerlijk toeven in de tuin tussen de fruitbomen. Geen fancy toestanden hier maar eenvoudige tafeltjes in het gras. Wie iets te eten bestelt, krijgt een papieren nap en gerechten geserveerd op leuke retro borden. De wederhelft ging voor een klassieke cava, ik voor de cava met vlierbloesem en verse munt (best lekker). Daarna ging hij voor de groentetaart met een slaatje en een Vedett, ik koos de pasta met kaassaus en hesp ‘van de chef’ (met extra schijfjes tomaat, stukjes broccoli en hardgekookte eitjes) en een glas water. De groentetaart werd gesmaakt, de pasta was uitermate lekker: geen bloemige witte saus maar échte kaassaus, mét een korstje. Om af te sluiten namen we beide nog een cappuccino (het was een Belgische, met slagroom, niet met melkschuim, maar dat paste hier eigenlijk wel). Met een rekening van 45 euro in totaal vonden wij dit dik in orde en zeker een aanrader voor wie graag eens in een landelijk kader tafelt.

Extra info over de inrichtingswerken die uitgevoerd werden in de Kalevallei lees je hier. De officiële uitgebreide wandelfolder van Toerisme Oost-Vlaanderen kan je o.a. hier aankopen of er gewoon gratis de kaart downloaden als pdf of gpx-bestand (voor GPS).
Wij hebben alvast genoten van onze uitstap, benieuwd of dit ook jou zou kunnen bekoren. Laat het me gerust eens weten 🙂

Bike to the future in Design museum Gent

Het is eigenlijk vrij ironisch: uitgerekend op de dag dat wij besluiten naar een tentoonstelling over fietsen te gaan blijkt mijn eigen tweewieler gestolen te zijn. Enigszins chagrijnig besluiten we dan maar te voet richting stadscentrum te gaan, een wandeling die we wel vaker maken maar het duurt natuurlijk net iets langer. Gelukkig schijnt het zonnetje, is het weekend en hebben we afgesproken met vrienden en dus laten we dit feit slechts tijdelijk ons humeur verpesten.

Na een lekker ontbijt bij Maison Elza iets verder in de straat trekken we naar de tentoonstelling. Sedert 25 maart wordt in Design museum Gent gefantaseerd over de tweewieler van de toekomst. Daarnaast kan je er ook verschillende fietsen zien die we vandaag al kunnen opmerken in de stad, op het platteland of op de piste. Accessoires die fietsen hipper, meer ecologisch of efficiënter maken, zijn er uiteraard ook te vinden. De tentoonstelling is opgebouwd rond vier thema’s: ‘Design’, ‘Technologie’, ‘Mobility’ en ‘Community’.

WP_20160327_11_29_11_Pro WP_20160327_11_41_10_ProWP_20160327_11_42_44_Pro WP_20160327_11_44_58_Pro

Centraal in de zaal vind je een doe-ruimte: kinderen kunnen er tekenen en een fietsenspel spelen, alle bezoekers kunnen hun ideeën op een sticker schrijven en op een houten wand kleven en je kan er ook keihard fietsen, zo hard dat je misschien geflitst wordt. (Helmut Lotti kwam het blijkbaar tegen in Gent.)

Het moet gezegd, sommige van deze (concepten van) fietsen zijn ongelooflijk knap, andere zijn misschien net iets té bizar (zoals de gele loopfiets hieronder). Na de tentoonstelling zochten we alvast op het internet enkele merken en modellen op (sommige met een stevig prijskaartje trouwens). Toch wel boeiend om te zien hoe dit voorwerp nog steeds volop in evolutie is, zowel qua vormgeving als gebruikte materialen en technieken.

WP_20160327_11_52_04_Pro WP_20160327_11_56_21_Pro WP_20160327_11_58_18_Pro WP_20160327_12_05_01_Pro

In de binnentuin staan enkele fietsen met speciale velgen die blijkbaar tijdens het fietsen een bijzondere reflectie geven. We probeerden ze eens uit maar zagen niet meteen iets, misschien moet het donker of net heel zonnig zijn? Geen idee. Er stonden trouwens nog enkele andere fietsen, precies rijdende tuintjes, op de binnenplaats. Deze ‘Parkcycle Swarm’ komt uit Kopenhagen, dé fietsstad bij uitstek, maar enkele exemplaren zullen dus binnenkort ook in onze binnenstad te zien zijn.

tuinfiets

Bike to the future is een co-productie met IMF Foundation en nog te zien tot 23 oktober 2016. Meer info vind je op de website van het designmuseum.

Als je toch in het Design Museum bent, neem dan ook een kijkje in de kelderverdieping. Daar werd in samenwerking met Archipel vzw een tentoonstelling uitgewerkt over Japanse woningbouw. ‘Japon, l’archipel de la maison’ is opgedeeld in drie delen en heeft als doel het publiek enerzijds een historisch en contextueel kader mee te geven en anderzijds informatie te bieden over de ontwikkeling en realisatie van de soms bijzondere ontwerpen. Een aanrader voor wie van architectuur houdt.

WP_20160327_12_27_00_Pro

WP_20160327_12_26_54_Pro