Vorig jaar bezochten wij voor het eerst samen Tongeren en het Gallo-Romeins museum. Dat is ons toen ongelooflijk bevallen maar daar schreef ik al eerder over. Toen we heel wat positieve reviews lazen over de nieuwe tijdelijke tentoonstelling, gladiatoren – helden van het Colosseum, besloten we andermaal richting Tongeren te rijden. Deze keer geen meerdaags verblijf maar een daguitstap. Paasvakantie en bouwverlof zijnde was het een stuk rustiger op de weg en stonden we op minder dan twee uur rijden op onze bestemming. We besloten enkel een bezoek te brengen aan de tijdelijke tentoonstelling maar we waren duidelijk niet de enigen die nog gauw in de laatste week een bezoek hadden ingepland. Het was even zoeken om niet ‘ingesloten’ te zitten tussen groepen bezoekers maar uiteindelijk lukte het wel. De tentoonstelling is opnieuw met veel zorg en kunde opgebouwd. Mooi is hoe de nauwe samenwerking met het Colosseum in Rome letterlijk in beeld wordt gebracht door videofilmpjes waarin de Italiaanse directrice aan het woord komt. Ze gidst de bezoekers letterlijk doorheen de tentoonstelling.
De Romeinse cultuur is voor mij zeker geen volledige onbekende, maar toch heb ik nog heel wat opgestoken. Ik had er bv nog nooit bij stilgestaan dat er zoveel verschillende soorten gladiatoren waren en dat je slechts tot één type wordt opgeleid en dat gladiatoren van hetzelfde type zelden tot nooit tegen elkaar strijden. Ik wist dat er (wilde en tamme) dieren gebruikt werden, maar niet dat er voor deze gevechten zoveel exemplaren (olifanten, leeuwen, antilopes, giraffen, tijgers, …) gevangen werden dat bepaalde soorten bijna met uitsterven bedreigd werden (heel wat dieren geraakten zelfs nooit in de arena omdat ze de overtocht op zee al niet overleefden). Dat het Colosseum in Rome pas later zo genoemd werd en dat het tijdens de Romeinse tijd gewoon het amfitheater van de keizer heette enz….
Wanneer je op een grote landkaart alle locaties ziet waar ooit een amfitheater stond, dan ga je pas echt beseffen hoe sterk dit aspect van de Romeinse cultuur doorgedrongen was in alle uithoeken van het eens zo grote rijk.
Over het Colosseum kom je in een aparte ruimte via een mooie maquette en verschillende digitale schermen heel wat meer te weten (maar daar was het op dat moment zo druk dat we er iets sneller voorbij gingen en voor een intermezzo kozen).
Halfweg de tentoonstelling was er opnieuw een creatief atelier voor de kinderen. Deze keer konden ze een gladiatorenhelm in elkaar knutselen of een drinkbeker (glas) voorzien van passende motieven. Maya koos voor dit laatste, selecteerde 2 dierenfiguren (een vechtende gladiator zag ze niet meteen zitten), stak ze in het glas en tekende met speciale glasstiften de figuur over. Vervolgens nog een extra motiefje boven- en onderaan op het glas, even laten drogen en klaar!
De tentoonstelling bouwt geleidelijk op naar een bepaald climax. Meer naar het einde vind je de meest sprekende stukken (waarvan er sommige voor het eerst Rome verlieten) en de levensgrote wassen beelden van de gladiatoren. Om af te sluiten kom je in een donkere ruimte, door een koptelefoon hoor je gekletter van zwaarden, het gebrul van dieren, het gejoel en applaus van het publiek. Op grote schermen worden eenvoudige, suggestieve tekeningen geprojecteerd van dieren en gladiatoren, op de grond projecties van mozaïeken met verwijzingen naar gladiatorengevechten. Alvorens de tentoonstelling te verlaten word je zo als bezoeker nog even ondergedompeld in de sfeer van de arena. Een originele en knappe afsluiter van andermaal een geslaagde tentoonstelling.
Omdat het museumrestaurant volzet is, besluiten we in de stad iets te eten en er nog even een wandeling te maken. Een stadsplannetje dat we van het internet plukten, voert ons nog langs de resten van de oude Romeinse omwalling en naar de gedeeltelijke reconstructie van een Romeinse tempel waarvan nog archeologische sporen teruggevonden zijn. Allemaal resten van een glorierijk verleden en ook de moeite om eens te bekijken. Doorheen de stad lopen trouwens een aantal wandellussen (Mijlpaalroute) die je langs oude sites en belangrijke monumenten in de stad voert (op de grond gemarkeerd met een M in verschillende kleuren). Een stevige regenvlaag deed ons echter snel naar de wagen terugkeren.
Omdat we de vorige keer ook al een stukje van Tongeren verkenden, besloten we nog even halt te houden in het nabijgelegen Sint-Truiden. Het zonnetje zorgde ervoor dat onze broekspijpen snel weer opdroogden. De markt was in volle heraanleg maar dat weerhield er ons niet van om toch de stadskern kort te verkennen. Het moet gezegd, Sint-Truiden is zeker ook de moeite waard om eens halt te houden. Kerken in verschillende stijlen, zowaar ook een Sint-Maarten (Martinus)kerk, de restanten van een grote abdij met een toren die je nog kan beklimmen en je een uitzicht over de omgeving biedt (wij waren net te laat voor een bezoek), mooie huizen in diverse architecturale stijlen, ook enkele mooie winkelstraten, … Wij stapten er nog een horecazaak binnen voor een koffie en een pannenkoek/wafel en ik kwam er zowaar een oud-collega tegen, van toeval gesproken!
Terwijl de avondzon langzaam begon te dalen, reden wij met een goed gevoel van Limburg terug naar Gent. Voorwaar een fijne daguitstap!
