Eind maart trokken we naar de Gentbrugse meersen, een van de vier Gentse groenpolen. Stad Gent en Natuurpunt stelden er toen een nieuw boek over het gebied voor en er waren geleide wandelingen. Ideaal dus voor een uitstapje in open lucht onder een stralende zon.
Na een gesmaakte receptie trokken de gidsen er met hun gevolg op uit. Wij hadden het thema historiek gekozen. We kregen heel wat interessante informatie te horen, alleen jammer dat we niet zo erg veel wandelden. Zeker voor Maya werd het allemaal een beetje te eentonig (en een vervelende migraine zorgde ervoor dat het ook voor mij lastig om volgen werd). We besloten het laatste stukje met de gids te skippen en trokken nog even naar de speeltuin. Maya kon zich nog even uitleven op de klimtouwen en wij genoten op een bankje van de zon.
De Gentbrugse meersen zijn zeker een aanrader voor wie in de omgeving van Gent op stap wil gaan in het groen. Het is een groot groengebied met heel was afwisseling: je hebt er een grote recreatieve zone, inclusief heel wat banken en picknicktafels (die intensief worden gebruikt), volkstuintjes, een blote voetenpad, wandel- en fietspaden, maar ook een stuk ‘wildere’ natuur waar binnenkort ook ‘grote grazers’ vrij zullen rondlopen (benieuwd wat het wordt: Galloways of misschien zelfs Konikpaarden of nog iets anders?), kortom voor elk wat wil(d)s 🙂
De voorbije maand trokken we nog eens de stad in, voor een bezoekje aan BietiniDesign in de Brabantdam, de winkel waar we onze droomzetel zagen en waar je ook altijd mooie geschenkjes kan kopen. Naast de deur was net een nieuw eethuisje gestart: O’yo (original yoghurt). Healthy breakfast, lunch, coffee and cake to eat in or take away; dat klonk in elk geval niet slecht en meer hadden we eigenlijk ook niet nodig om binnen te stappen.
O’yo is eenvoudig ingericht: ietwat Skandinavische stijl, lichte kleuren, natuurlijke materialen; best aangenaam wat mij betreft. De menukaart kreeg een originele vormgeving en je vindt alles ook nog eens samengevat op een reuzegroot krijtbord achter de toog. (Mijn foto’s zijn verre van ideaal maar ik wou eigenlijk niemand storen en het was een beetje moeilijk om beelden te maken aangezien er toch vrij veel volk was).
Twee uitermate vriendelijke jongedames gaven met plezier een woordje uitleg over de broodjes, wraps en bowls die je kon bestellen. Alles wordt gemaakt met verse producten en met aandacht voor gezonde voeding. En pure, verse yoghurt is een vast ingrediënt in veel van hun gerechten. Omdat we nogal nieuwsgierig waren, besloten we voor een gevarieerde keuze te gaan.
Voor de dochter de O’yorolls : een wrap met o.a. pompoen en komkommer (de sneden brood links op de foto hoorden bij mijn soep)
Voor mij de soep van de dag (kurkuma detox, een bouillon met heel wat extra’s in) en een Bo’yo : een stevige zuurdesemboterham met rodebietspread, avocado, geta (feta van geitenkaas) en rucola
Voor hem een salad bowl met granen, groente, kip en savoury yoghurt.
Onze conclusies na een eerste bezoekje over de gerechten?
Dochterlief was niet helemaal overtuigd van de wraps, maar dat is wellicht te wijten aan het feit dat de pompoen voor haar iets te dominant aanwezig was (en ze daar geen superfan van is), de wederhelft smulde met volle teugen van zijn salad bowl (ik kreeg niet eens de tijd om ook eens te proeven), mijn boterham was heerlijk en ook de soep smaakte verrassend lekker (al zijn kikkererwten eigenlijk niet mijn ding en zie ik mij deze soep zelf nog niet klaarmaken).
Eigenlijk ben ik best nieuwsgierig naar hun zoete gerechtjes en het ontbijt dus de kans is behoorlijk groot dat we hier nog eens terugkomen ook al moeten we daarvoor misschien een ommetje maken (maar dat hebben we er zeker voor over).
Wel opletten: voorlopig kan je er enkel cash of met de bankcontact-app betalen (hierdoor konden sommige bezoekers helaas niet blijven), maar als blijkt dat er toch teveel klanten met een gewone bankkaart willen betalen dan komt er mogelijks toch een klassiek ‘bakje’.
Nieuwsgierig geworden en zin om de plek zelf eens uit te testen? Meer tekst en info lees je op hun website en hun Facebookpagina.
In de Veldstraat staat een prachtig stadspaleis waarvan veel voorbijgangers wellicht niet eens weten dat het er is: Hotel d’Hane-Steenhuyse.
Recent volgden wij een korte rondleiding van ongeveer een uurtje in deze verborgen parel van mijn geliefde Gent.
Doordat het paleis generaties lang in de handen van dezelfde familie gebleven is, is er heel wat bewaard gebleven. Pas begin jaren 80 van vorige eeuw werd het paleis verkocht aan de stad. In de jaren 90 werden belangrijke restauratiewerken uitgevoerd. Het pand was immers opgesplitst geworden en gedurende ongeveer 100 jaar deels in gebruik als apotheek. In het paleis was toen een muur gebouwd op de verschillende verdiepingen en de monumentale trappenhal werd verplaatst. Tijdens de restauratiewerken werd de oorspronkelijke situatie in ere hersteld.
Onze gids vertelde honderduit over de geschiedenis van het gebouw, de families die er woonden en hoe het gebouw was ingericht. We liepen door chambres en antichambres, langs monumentale trappen en verborgen diensttrappen, zagen prachtige muurbekleding (papier, zijde, fluweel) en zelfs een heuse balzaal met een schitterend parket.
Op de muren was nog authentiek behang terug te vinden (of er waren gedetailleerde bronnen op papier zodat een authentieke restauratie mogelijk was) en een deel van het meubilair dat mee verkocht werd aan de stad dateert zowaar nog uit de 18de eeuw (zelfs nog met originele zijden bekleding).
Oh ja, wie zich afvraagt waarvoor de ‘stoffen worstjes’ dienen? Dat was het touw waarmee de bel voor de persoonlijke dienstmeid werd geluid (die een kamertje had vlak boven het appartement van de vrouw des huizes).
Het was een heerlijke ervaring en een unieke kijk op de leefwereld van toen.
Zelf ook zin gekregen om het gebouw een bezoek te brengen? Dat kan!
Bezoek de website voor meer praktische info.
De laatste tijd is het dagelijkse leven hier nogal druk en stresserend, zowel thuis als op het werk, en dat om diverse redenen. Slaap en ontspanning zijn twee dingen die ik dan wel eens wat ontbeer. Nochtans weet ik maar al te goed dat dit niet gezond is, zowel lichamelijk als mentaal. En dus probeer ik mijzelf te dwingen om daar aan te werken. Regelmatig op tijd proberen gaan slapen, blijven focussen op zaken die goed lopen, op zoek gaan naar het mooie in de dagdagelijkse dingen (kleine gelukjes voor het hart en het gemoed), toch even een pauze nemen en een boek lezen op een bankje in de zon, een wandeling in de stad, …
Op zaterdagmiddag trokken we met de fiets richting stadscentrum. Onder de Gentse stadshal ging de jaarlijkse modeshow van het VISO door. We wisten eigenlijk niet goed wat we konden verwachten maar namen plaats in de stoelen (langs de zonnekant, kwestie van geen last te hebben van de koele wind) en wachtten op wat komen zou. Het werd een knappe, professionele show van anderhalf uur. Het moet gezegd, we waren toch wel onder de indruk, zowel van de organisatie als van de realisaties die de studenten van de verschillende jaren presenteerden. Er zit duidelijk heel wat talent op het VISO. Ik probeerde met mijn telefoon enkele beelden te maken maar mooiere foto’s en close-ups vind je op de blog van Max Van Hemel.
Na de modeshow staken we ‘the green’ over en brachten een bezoekje aan Caffè Rosario. Het was al even geleden, maar we werden er opnieuw hartelijk ontvangen door Fabio, die trouwens nog steeds wist wat Maya’s favoriete drankje was! Het werd voor haar dus opnieuw een Night Dreams (warme melk met chocoladedruppels, slagroom en marshmellows), haar papa verkoos een Sweet Vanilla (cappuccino met vanille) en ik ging deze keer voor een Caffe Rosario Special, een latte macchiato met stukjes karamel, karamelsiroop, slagroom en nootjes (die stukjes karamel waren echt yummie).
Daarna relax terug met de fiets naar huis. Soms kan het leven even zen zijn ….
Onze vriendenkring op het werk organiseert zo nu een dan een bezoekje of een activiteit na de werkuren. Dit voorjaar trokken we naar mijn oude studentenbuurt (omgeving van de Blandijn), meer bepaald naar de Gezusters Lovelingstraat voor een bezoek aan de sterrenwacht Armand Pien. We kregen een boeiende toelichting over de aarde, de maan, de planeet Mars en de toekomst van de ruimtevaart voor de komende jaren door een oud-collega van ons.
Daarna volgde een rondleiding in de oude volkssterrenwacht die de naam van onze meest bekende weerman ooit draagt. Het is trouwens (mede) dankzij Pien dat elke provincie over een volkssterrenwacht beschikt en dat deze sterrenwacht in zijn oude glorie hersteld werd.
Sinds 1907 beschikt de Universiteit Gent over een sterrenkundig en weerkundig observatorium. Dit observatorium ligt in het universitaire gebouwencomplex tussen de Jozef Plateaustraat en de Rozier en bestaat uit een aantal lokalen, een meteorologisch grasveld en een observatiekoepel. Het geheel is verspreid over drie verdiepingen en bevindt zich een 40-tal meter boven de grond. Daardoor is het weerkundig grasveld, dat aangelegd is op het dak van de lokalen, meteen ook het hoogst gelegen grasveld van Gent en omgeving.
Vanuit de omgeving zijn de lokalen van het observatorium niet te zien, alleen de groene koepel bovenop het observatorium kan vanop de straat worden waargenomen. In deze koepel staat nog steeds het oorspronkelijke pronkstuk van het observatorium : een 23-cm Steinheil-Cooke telescoop uit 1880, een erfstuk van Desiré van Monckhoven (waarvoor de universiteit heel wat geld neertelde).
Na de Eerste wereldoorlog werd de aandacht verlegd van de observationele naar de theoretische sterrenkunde. Op het einde van de jaren zestig werden plannen gemaakt voor de uitbreiding van de universiteit. Toen werd besloten om o.a. het Sterrenkundig Observatorium over te brengen naar de nieuwe gebouwen op de campus van De Sterre, wat in het begin van de jaren zeventig effectief gebeurde. Een betreurenswaardig gevolg hiervan was dat het oude observatorium verwaarloosd werd. Op het einde van de jaren tachtig werd de toestand kritiek : twintig jaar leegstand had zijn tol geëist, en restauratie of renovering waren dringend nodig om het te redden. Eind februari 1993 werden de werken aan het gebouw aangevat, die halverwege 1995 beëindigd werden. In november 1995 kregen de Vrienden van de Oude Sterrenwacht officieel het gebruik van de lokalen toegewezen. Als nieuwe benaming voor het observatorium werd gekozen voor ‘RUG Volkssterrenwacht Armand Pien’.
Ik ga in elk geval zeker nog een keertje terug. Zelf ook zin gekregen om eens een kijkje te nemen?
Elke woensdagavond vanaf 20h is de Volkssterrenwacht open voor het publiek (uitgezonderd feestdagen, raadpleeg de Kalender).
Reserveren is niet nodig en toegang is gratis! Bij helder weer kan je naar de sterren en planeten kijken door de telescopen, begeleid door deskundige medewerkers. Je kan het weerstation bezoeken en genieten van een uniek zicht op Gent vanaf het dakterras. Elke woensdagavond is er ook minstens één 3D voorstelling.
De meeste info in deze blogpost nam ik over van de website van de volkssterrenwacht (kwestie van geen foute informatie neer te schrijven). Je leest er trouwens nog veel meer informatie.
Op een onverwacht vrije zondagvoormiddag trokken wij naar het Gentse Caermersklooster, aan de rand van het Patershol. We brachten er een bezoekje aan de (gratis) tentoonstelling over de Gentse filmtheater.
Gent kent al van bij de start van de film een erg levendige bioscoop- en filmcultuur. Over de hele stad verspreid vind je een hele reeks filmzalen, van grote statige paleizen tot kleine wijkcinema’s, volkshuizen en tweederangsbioscopen. De Capitol, de Savoy, de Rex, de Plaza, de Metro, het zijn maar enkele van de vele namen waarvan de een misschien al bekender in de oren klinkt dan de ander.
Alles startte met de uitvinding van de cinematorgraaf van de gebroeders Lumière in 1896. De eerste voorstellingen kregen de Gentenaars te zien in reizende theaters en foren. De eerste stille film was te zien in een barak op het Sint-Pietersplein. De foorkramers wilden echter een vaste plek voor hun voorstellingen en de film evolueerde van een wetenschappelijk wonder naar een bron van vertier.
Een filmvoorstelling begon meestal met een journaal maar midden de jaren 1970 kwam er sleet op de formule. De televisie kwam immers stokken in de wielen steken wat betreft het brengen van (inter)nationaal nieuws. In 1975 kwam Daska met een alternatief: Gentse actualiteiten, streektelevisie avant-la-lettre als het ware. De zwart-witfilmpjes werden geproduceerd aan de Gentse Coupure en kenden veel bijval bij het publiek. En jawel, de komst van de regionale TV-zenders in de jaren 1980 zorgden ook hier voor het verdwijnen van de Gentse filmactualiteiten. In de tentoonstellingsruimte werd een mini-filmtheatertje gecreëerd waar enkele Daskafilmpjes over lokale filmactualiteiten worden vertoond. Online vond ik enkel een filmpje over een ander (maar minstens even interessant thema).
Ook het Gentse Wintercircus speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van de cinema. Aanvankelijk werden er heel wat reizende voorstellingen gegeven maar na verloop van tijd kwam er een vaste projector en werd de NIeuwe Cirk de grootste filmzaal van Gent met een aparte ingang voor het gewone volk en eentje voor de burgerij. Helaas maakte een grote brand in 1921 een einde aan dit verhaal. In 1924 heropende de zaal met een capaciteit van zowat 2400 plaatsen tot Wereldoorlog II. In de jaren ’70 verkocht Mahy, die het gebouw had gekocht en er zijn uitgebreide wagencollectie had gestald, het wintercircus aan Daska die er een multiplex van wou maken. Vergunningsperikelen zorgden er (toen ook al) voor de het project nooit gerealiseerd werd en we uiteindelijk zouden moeten wachten tot het project van de Krook waarin het Wintercircus is opgenomen. Een installatie op het Lichtfestival eerder dit jaar refereert nog naar alle verschillende functies van het wintercircus.
In 1911 opent de eerste echte bioscoop, Oud Gend, in de Statiestraat. In 1938 verandert de naam in de Century. De zaal zou blijven bestaan tot 1985. Ook in 1911, later dat jaar, opent naast Oud Gend de Modern Palace, later de Select. vanaf 1932 spelen hier vooral films die eerst in première gingen in de Capitol. De zaal sloot haar deuren in 1982. Beide zalen werden trouwens afgebroken om plaats te maken voor het Urbiscomplex aan de Zuid.
In 1932 opende het filmpaleis Capitol, een gebouw met een monumentale gevel, plaats voor 1.663 kijkers en voorzien van alle modern comfort (akoestiek, klimaatregeling, een lichtorgel, een limonadier, een tearoom, …) De gevel wordt elke week versierd met een indrukwekkend calicot en in de zalen draaien de grote premières van Amerikaanse en Europese films. Schaalmodellen van de filmzalen worden in vitrines van winkels geplaatst om mee promotie te maken voor de nieuwe voorstellingen. Helaas wordt ook hier in de jaren ’80 het faillissement aangekondigd.
Nog een hele reeks andere zalen worden in de tentoonstelling in de kijker gezet. De Actual (later Cinéac en nog later Eldorado) en de Pathé (later Majestic, waar in 1930 de eerste geluidsfilm in de stad wordt vertoond) in de Veldstraat.
In 1933 wordt de Rex aan het Maria Hendrikaplein ontworpen door de man die eerder al de Capitole had geconcipieerd. Het ontwerp is geïnspireerd op de Parijse Cinéma Rex en er worden vooral Amerikaanse films gedraaid. Het pand staat inmiddels al vele jaren te verkrotten maar een burgerinitiatief ‘Red De Rex’ ijvert voor een grondige renovatie en eerherstel voor dit mooi stukje cultureel erfgoed.
Van vele namen had ik al gehoord, maar het ‘Leopolleke’ op de hoek van het Sint-Pietersplein was mij niet bekend. Misschien door (of ondanks?) de ietwat ‘aangebrande’ reputatie van de zaal. In de zomer van 1981 brandde de zaal volledig uit. Het gerecht vermoedde kwaad opzet maar blijkbaar is de zaak nooit echt helemaal uitgeklaard.
In 1914 opent Vooruit een cinema in de onderste zaal van de achterbouw. Door het grote succes worden er ook films in de theaterzaal gedraaid. In 1931 wordt de eerste Gentse filmclub opgericht. Vanaf de jaren ’60 wordt de cinema verlieslatend en begin de jaren ’80 houden ze er ook daar mee op.
Al vanaf 1912 worden er aan de Sint-Michielshelling films vertoond. De zaal kreeg maar liefst 7 verschillende namen: Patria, Regent, Splendid, Palace, Plaza, Calypso en uiteindelijk Sphinx.
In 1969 opent Studioscoop aan het Sint-Annaplein. In 1974 organiseren zij voor het eerst het Gentse Filmgebeuren, de voorloper van het Filmfestival. Al van bij het begin tot vandaag trekt Studioscoop vooral de cinefiele kaart.
Gent staat vandaag synoniem voor het Internationaal Filmfestival, gestart in de jaren ’70 en steeds verder uitgegroeid tot een professioneel en vermaard festival dat jaarlijks grote namen uit binnen- en buitenland op de rode loper telt.
Eind 1981 worden de eerste vier zalen van het filmcomplex Decascoop in gebruik genomen. Uiteindelijk zou het complex 12 zalen groot worden. Deze muliplexbioscoop beschikte over alle vormen van modern comfort en wou de bezoeker een nieuwe filmervaring bieden. In 1998 wordt Decascoop een beursgenoteerd bedrijf en in 2007 wijzigt de naam naar Kinopolis. Intussen worden al lang niet meer enkel films vertoond maar ook grote theatervoorstellingen (ballet, opera, …) en sportmanifestaties.
Ook heel wat Gentse wijken, Brugse Poort, Muide of Rabot, telden diverse wijkbioscopen. Deze werden vaak in bijberoep uitgebaat. De meest gekende, de Vier Winden, ligt (lag) op de hoek van de Zwijnaardsesteenweg en de Ottergemsesteenweg. Er werden al films vertoond in 1907. De zaal heette later nog Astrid Palace en Movy, maar is wellicht meest bekend onder de naam Metro, die het hield tot de sluiting in 1981.
De hele tentoonstelling is een echte trip down Memory Lane, zeker voor Gentenaars of mensen die vroeger veel in Gent uitgingen. We kijken met plezier naar de foto’s, ontwerpplannen van de filmtheaters, oude krantenartikels, posters en geluidsfragmenten.
De tentoonstelling eindigt met een reeks grote portretten van oude (en soms al verdwenen) filmtheaters in Noord-Amerika. Velen wachten op restauratie, een deel verdween onder de sloophamer en een deel kreeg een nieuwe bestemming als sporthal, restaurant of winkelcomplex.
Ook zin gekregen om een kijkje te nemen?
De tentoonstelling is nog te bezoeken tot 3 januari 2016, elke dag (behalve maandag) van 10 tot 17u.
Het Caermersklooster vind je in de Vrouwebroersstraat 6 in Gent.
