51º noorderbreedte, 3º oosterlengte, de gevoeligste plek van onze planeet. Alles zinkt er weg, niemand weet waarom. En in dat niemandsland, een café waar zelden iemand komt, maar wie komt, wil blijven. Omdat alles er mag zijn wat het is. Je mag er lachen, om dingen waar niemand anders om lacht, er mag – voetje voor voetje – gedanst worden. Je mag er zingen of stil worden. Chasse Patate biedt troost aan mensen die zich kost wat kost overeind houden, terwijl de grond onder hun voeten zompig wordt. Chasse Patate gaat over veerkracht, over iets écht willen en niet opgeven. Over dromers, vechters en veel te warm bier.
Door omstandigheden kon ik onverwacht tijdens de Gentse Feesten naar de voorstelling Chasse Patate, van Studio Orka. Op locatie buiten de feestenzone, midden in het veld, ergens in Belzele (Evergem). Het werd een heel bijzondere voorstelling (zoals steeds). Moeilijk te beschrijven, soms met meer dan een stevige ‘hoek af’ maar tegelijk zo schoon en zo ontroerend dat je het nooit meer. vergeet. Ook op technisch vlak heel sterk in elkaar gestoken, letterlijk.
*spoiler alert* wie de voorstelling nog wil zien, moet niet kijken naar de foto’s
Gentse feesten dat is uiteraard niet enkel straattheater maar ook muziek. Ook daarvan gingen we proeven, zij het misschien minder uitgebreid.
We gingen naar het Luisterplein (in het dagelijkse leven buiten de feesten, het Laurentplein) voor een heerlijke voorstelling “Lennon 75” met Wouter Mattelin als verteller en Axl Peleman en Neeka voor de muziek die verband hield met het leven van John Lennon. Weetjes over de man en muziek, zowel van hem als van artiesten die hem inspireerden.
Wist je bv. dat John zwaar fan was van een groepje waarin een zekere Toots Tielemans gitaar speelde en dat hij net dezelfde gitaar kocht omdat hij vond dat die man zo schitterend kon spelen!
Of het verhaal over hoe ook artiesten de lyrics van hun collega’s soms verkeerd begrijpen. Ene Bob Dylan (auteur van Everybody must get stoned) complimenteerde de Beatles met hun nummer I get high. De fab four wisten niet waarover hij het had want ze waren nog nooit high geweest, laat staan dat ze er een liedje over hadden gezongen (het was I can’t hide). Hierop zou den Bob de heren hun eerste joint gegeven hebben, or so the legend goes.
De muzikale interpretaties van Neeka en Axl waren heel knap en de stem van Wouter Mattelin is sowieso aangenaam om horen. Het trio maakte er een heel aangename voorstelling van en er werd met volle goesting geluisterd en zachtjes meegezongen in het publiek. Heerlijk genieten.
Diezelfde avond op hetzelfde plein daarna nog zo’n meevaller: Sien Eggers en Jan Hautekiet brengen in het gezelschap van enkele knappe muzikanten en drie dames met een heerlijke stem een verhalende muzikale voorstelling over het onderwerp God in de muziek. “God only knows” is een muzikale mozaïek waarbij Sien Eggers meermaals voor de extra vrolijke noot zorgt.
Met enkele dames trok ik naar Sint-Jacobs voor het concert vanPieter Embrechts. Vorig jaar op het Luisterplein was ik precies enthousiaster dan vorig jaar maar misschien kwam dat omdat ik nu minder nummers kende?
Speciaal voor Maya gingen we nog eens naar Sint-Jacobs voor het concert van Radio Oorwoud, met o.a. Hannelore Bedert en Dimitri Leue die Winokkiogewijs muziek maken voor het WWF. Ik was heel blij dat ze zelf gezegd had niet naar het optreden van K3 te willen 🙂
In het laatste weekend trokken we, alweer in ander gezelschap, naar het Sint-Baafsplein voor het optreden van Jo Lemaire en Johan Verminnen. Ook zeer te pruimen, vooral dat de prestatie van Jo Lemaire, ongemeen knap hoe deze dame o.a. de nummers van Piaf te berde brengt. Johan draaide precies ietsje meer op automatische piloot leek het.
Uiteraard was er nog veel meer te beleven maar een mens moet nu eenmaal keuzes maken 😉
Net als bij de voorstellingen van MiramirO ook hier een bloemlezing van de voorstellingen die we zagen van het Puppetbuskersfestival.
Er was Alas Negras (FR) met “lost love” over een schrijver die de liefde van zijn leven en de bron van zijn inspiratie verliest. Mooi gemaakt en poëtisch gebracht.
Artisjok Theater met (De) “Urlaub“. Over een zomervakantie aan het strand met krijsende meeuwen, een bal en een duiker… Leuk maar kort en met een beetje een abrupt einde.
Compagnie A Tiroirs (FR) met “Ce n’est pas commode!” Uitermate komisch, een act van een man met een kast die veel meer kan dan je op het eerste zicht zou vermoeden. Elk schuifje bevat een verrassing. Hoog entertainend gehalte, misschien net iets meer circus dan puppetbusker maar heel leuk.
Compagnie Fietswolven (BE) met “Meneer fiets” een woordeloze voorstelling waarbij een fietszadel plots een personage wordt. Heel originele vertolking van een klassiek verhaal over liefde en teleurstelling, begeleid door live muziek.
Garlic Theatre (UK) met “Can Fish drink Tea?” ietwat absurde Britse humor op originele wijze gebracht. Heel leuk om te zien, zowel groot als klein zaten geamuseerd te kijken.
La Chaise a Porteurs (FR) met “Olga & Bob” over een grote zangeres en haar kleine man. Hebben we niet uitgekeken, teveel tekst die niet altijd te begrijpen was en waardoor het geheel beetje eentonig werd. Eerder een tegenvaller.
Le Theatr’ose (FR) met “De Chose… en Métamorphose…” Een kleine voorstelling in een klein caravannetje waar we heel dicht tegen elkaar zaten. Over draadjes die poppetjes worden en poppetjes waarvan het leven aan een draadje hangt. Poëtisch en ingetogen, knap gedaan maar te ingetogen (en te dicht tegen elkaar gezeten) om er foto’s van te kunnen maken.
Scott Brand (AU) met “Cyril” een man met een straatmarionet die zijn ding doet op een tiental verschillende muziekjes. Helaas kan hij eigenlijk maar één ding en is het leuk voor enkele minuten maar niet boeiend voor een voorstelling die een pak langer duurt. Goed voor op de straat, maar te mager voor Puppetbuskerfestival. We zaten echter op een bankje tussen andere mensen en hebben de voorstelling uitgezeten 😉
Theater Hutsepot (BE) met “Ginder” over een vader en een zoon die elk op een eigen eilandje zitten en niet bij elkaar geraken. Zonder woorden maar zowel groot als klein begrijpen waarover het gaat, met live ondersteuning van muzikanten. Leuk gebracht, fijn om volgen.
Theater Hutsepot (BE), nog eens, nu met “Over hoedjes en kalfjes” Leuk verhaal over een hoedenmaker. Mooie combinatie van verhalen vertellen en het gebruik van poppen. Wij zagen Tom al eerder tijdens de midzomervertellingen in het Citadelpark dit jaar en dit sluit perfect aan bij zijn talent als verteller. Ook hier maakt de muzikale ondersteuning het af, leuk en origineel.
In het Augustijnenklooster zagen we ook nog Marc Beuten met zijn “Puppet Show”. Een eenvoudige verhaallijn met een ingenieuze poppentechniek waarbij Marc zijn toeschouwers gegarandeerd aan het lachen brengt. Blijft goed!
En ik weet niet of u handig bent met draadpoppen maar onderstaand filmpje toont nog meer hoe spectaculair Marc met zijn poppen overweg kan zonder in de knoop te slaan (letterlijk dan).
Na al die jaren Gentse Feesten worden wij ongetwijfeld kritischer bij wat we te zien krijgen, maar we komen toch elke keer met plezier terug om ons opnieuw te laten verrassen of gewoon te genieten.
De voorstellingen van MiramirO vind je hier gebundeld.
Geen uitgebreide verslagen deze keer maar eerder een overzicht (nabeschouwing) in beeld van de dingen die we zagen (met een beetje vertraging door omstandigheden).
MiramirO gaat nog steeds door op de site Oud Sint-Baafs en blijft een aangename plek om te vertoeven. Meer in het groen dan in het echte centrum, een beperkte maar lekkere catering, leuke installaties die groot en klein kunnen bekoren en uiteraard een stevige portie straattheater. We zagen niet alles maar toch veel:
La Cosa, van de Claudio Stellato Company (BE). Vier mannen die ritmische dingen doen met bergen houtblokken. Intrigerend maar voor mij iets te lang (en als extraatje nog een paar venijnige muggenbeten).
Hands down van Company Chameleon (UK). Twee jonge mannen die de spanningen van het samenzijn uitdrukken in hun dans. Zeer verdienstelijk maar was er niet écht van onder de indruk.
Maya experimenteerde met de compactcamera en maakte er een filmpje van:
La Mondiale Générale (FR) met Braquemard #1. Visueel theater, behoorlijk absurd en tegelijk indrukwekkende evenwichtskunst. Heel bijzonder en erg knap gemaakt.
En in het publiek zat er duidelijk nog een evenwichtskunstenaar.
Motionhouse & NoFite State Circus (UK) met Block. Mooie combinatie van dans en circus waarbij 1 + 1 toch wel 3 werd. Twintig grote blokken worden gemanipuleerd door een buitengewone bende jonge mensen die zich ten volle uitleven.
Flagrant Dèlire van Compagnie Yann Lheureux (FR). Een woordeloze, muzikale interpretatie van Icarus. “Een repetitieve zoektocht naar identiteit doorheen het territorium op de tonen van Vivaldi” stond er in de brochure. Misschien net iets teveel herhaling, maar wel met heel veel energie gebracht. Knap!
Ook hiervan maakte Maya een filmpje:
De Propere Fanfare van de Vieze Gasten (BE). Zoals steeds een ongelooflijk zotte bende die zich enorm goed amuseert en zonder meer een glimlach op ieders gelaat tovert. Leuk.
Het Kabinet (BE) met de Kanariteiten. Toch wel een ontgoocheling, veel van verwacht maar weinig spectaculair. Zelfs gewoon vergeten om nog een foto te maken, gelukkig was er nog het ticketje dat we gekregen hadden 🙂
Verfie van Theatercompanie DEFDEF & Wing Nuts Decor (BE). Origineel maar niet evident voor een buitenlocatie op de feesten.
CBF Pyrotechnics & Die Verdammte Spielerei (BE). Het jaarlijkse vuurwerk van de feesten, nu al verschillende keren aan de Voorhoutkaai. Met dezelfde vuurwerkmaker van vorig jaar en bijgestaan door de vrolijke muzikanten van Die Verdammte Spielerei. Voor een knap samenspel waarbij het geluid deze keer wel van een verdraagbaar niveau was. Uitermate aangenaam, niet in het minst ook door het leuke gezelschap waarin we die avond konden vertoeven. Volgend jaar met graagte meer van dat.
Gudrun maakte verschillende filmpjes. Het origineel was beter, maar het geeft toch een beetje weer hoe het was 😉
Kortom, veel mooie dingen gezien op deze site maar ook in de binnenstad viel heel wat te beleven o.a. bij Puppetbuskers.
De Gentse feesten worden voor het eerst in jaren een editie zonder het schrijven van blogposts tijdens de feesten zelf (ik ben wel van plan om er nadien nog enkele stukjes over te plegen, wanneer ik mijn foto’s kan afladen van mijn reflex wat nu niet lukt). Het zorgt ervoor dat de planning minder strak is en we er ook iets flexibeler mee omspringen.
Maar toch alvast eentje, al gaat dat meer over eten maar dat is ook feesten 😉
Al enkele jaren starten we min of meer onze feesten met een middagconcert inclusief lunch in het kader van GentJazz in hotel Reylof. Het hotel is best bijzonder te noemen qua inrichting, geen typisch hotel maar net van een iets andere klasse. Het lunchmenu dat ze serveren tijdens GentJazz is dat trouwens ook. Niet alleen heel lekker maar ook een lust voor het oog. Het weer zat eindelijk ook terug mee en dus stonden de tafels in de binnentuin gedekt.
Wij genoten in goed gezelschap van een heerlijke middag met heerlijke schotels en fijne muziek. Ideaal dus om er een jaarlijkse traditie van te maken.
Aperitiefhapjes (v.l.n.r.): komkommersoepje met appel, watermeloen met lava’s en iets met aubergine (als ik me niet vergis)
Een voorgerecht met gemarineerde zalm en rode biet en voor Maya een overheerlijke tomatensoep met balletjes.
Ons hoofdgerecht was er eentje met pladijs (Maya koos een spaghetti uit de kinderopties en was daar zeer blij mee).
Als dessert voor ons een combinatie van mascarpone en frambozen (in kubusjes dan toch) en met zowaar een slinger selder op! Voor Maya een kommetje met ijs en fruit.
Heb jij bepaalde tradities tijdens de feesten? Ging je al eens lunchen in Reylof (ze hebben er ook een heerlijke afternoon tea trouwens)? Laat het gerust weten in de commentaren.
