houtskooltekeningen | MamaMayapost

Op Pinksterzondag hadden we een beetje tijd vrij in de voormiddag (na de middag moest ik nog voor het werk richting Sint-Gillis-Waas).
Met de slaap nog wat in onze ogen en ons hoofd reden we na het ontbijt richting SMAK. Er was – zoals wel vaker op zondagvoormiddag wanneer Gentenaars vrije toegang hebben tot het museum – veel volk aanwezig. Momenteel kan je er nog tot begin juni terecht voor de bijzondere tentoonstelling van Rinus Van de Velde en de retrospectieve van Michael Buthe.

De negen houtskooltekeningen van Rinus zijn geïnspireerd op het boek Donogoo Tonka. Het boek vertelt het verhaal van een wetenschapper die doet alsof hij een oude stad ontdekt heeft. Rinus tekent zichzelf als acteur in een ingebeelde kunstenaarsbiografie. De basis voor zijn tekeningen zijn echte decors waarvan hij foto’s neemt met zichzelf in dat decor. Een aantal van die decorstukken staan ook opgesteld in de zaal en versterken de sfeer van de tekeningen en ‘triggeren’ de fantasie van de (jonge) bezoeker.
Om alle teksten te lezen was het er eigenlijk te druk maar ik had er ook niet meteen nood aan. Ik keek naar de grote houtskooltekeningen, de verschillende tinten zwart, de vele details… Hoe langer je naar de tekeningen kijkt, hoe meer details je gaat ontdekken. Plots viel ons oog bv op één van de tekeningen waarop we de boekentoren en het hoekgebouw aan de Rozier ontdekten. Ook de tekening met louter planten/oerwoud vond ik wel bijzonder.

Vervolgens namen we ook nog een kijkje bij Michael Buthe waarvan momenteel een retrospectieve loopt. Deze Duitse artiest (1944-94) maakte textielwerken, tekeningen, schilderijen, assemblagesculpturen, foto’s, collages, dagboeken en films. Zijn twee enige bewaard gebleven installaties vormen ankerpunten in deze tentoonstelling: Taufkapelle mit Papa und Mama (1984) en Die heilige Nacht der Jungfräulichkeit (1992). Al in 1984 zette Buthe een uitgebreide presentatie op in het Museum van Hedendaagse Kunst, de voorloper van S.M.A.K. De installatie Taufkapelle mit Papa und Mama werd voor deze gelegenheid gecreëerd en is tot op vandaag een belangrijk werk in de museumcollectie.

Ik moet bekennen dat ik de artiest niet echt kende. Ik wandelde door de verschillende zalen en liet me verrassen. De meeste werken zou ik nu niet meteen in huis willen halen, maar sommige konden me op een bepaalde manier toch wel bekoren. Met moderne kunst heb ik dat eigenlijk wel vaker, maar dat terzijde 🙂
Maya leefde zich uit door met mijn reflexcamera aan de slag te gaan. De foto’s hierna zijn dan ook van haar hand. Ik vond het wel fijn om vast te stellen dat ze met de camera in de hand op een andere manier gaat kijken naar de kunstwerken, meer in detail, op zoek naar elementen die haar aanspreken om de een of andere reden. Maar omdat smaken nu eenmaal verschillen, laat ik de lezer/kijker liever zelf een oordeel vellen (een oordeel dat je ook gerust mag delen in de commentaren trouwens).