Al een beetje bekomen van het feesten en dus trokken we opnieuw richting Tinnenpot voor een nieuwe voorstelling. Deze keer van Meandertaal, een nieuw Vlaams figurentheatergezelschap, met Still hun eerste productie: een volledig woordenloze voorstelling.

Het verhaal gaat over Bruno, een wonderlijke jongen met een rijke fantasie. Dankzij die fantasie kan hij samen met zijn buurmeisje de oorlog overwinnen. De ballonnen worden bommen, de ogen verrekijkers waarmee de waanzin wordt verjaagd. Het verhaal is bij momenten behoorlijk donker maar er blijven toch lichtvoetige elementen aanwezig.

Het is heel fascinerend om zien hoe de figurenspeler telkens weer het decor wijzigt, uitvouwt, openschuift, aanpast, bijvult, … soms bijna in volledige duisternis en tussendoor ook nog een deel van de belichting regelt. Ook een oude platenspeler brengt op hoogst originele wijze beweging in het decor. Onder de tafel moet alles beslist heel strak geschikt en georganiseerd geweest zijn om dergelijke vlotte decorwissels te kunnen realiseren. De aparte stukken zijn allemaal in detail uit- en afgewerkt en creëren een heel eigen sfeer. Hier zijn ongetwijfeld ettelijke uren tijd in gekropen en het maakt je als toeschouwer blijvend nieuwsgierig naar wat er nog allemaal zal komen op dat vlak.

Ietwat onverwacht volgt er een pauze en worden we vriendelijk verzocht om ook voor een tiental minuutjes de zaal te verlaten. Het moment voor een eventuele plaspauze maar noodzakelijk voor de spelers om een grotere decorwissel door te voeren.

In deel 2 van de voorstelling is Bruno een oude man geworden. Zijn buurmeisje, Célestine, is niet meer. Met weemoed blikt hij terug op hun heerlijke leven samen. Elementen uit het eerste deel passeren opnieuw de revue, maar nu vanuit een ander standpunt en met een andere theatertechniek. Ook hier enkele fijne vondsten al ging mijn persoonlijke voorkeur wel uit naar deel 1. Of ook in deel 2 de fantasie sterker is dan de werkelijkheid, daarvoor moet u bij gelegenheid zelf eens naar de voorstelling komen…

Still is een fantasierijke en prachtig vormgegeven voorstelling, maar misschien net iets te moeilijk om volgen voor wie de korte inhoud van het verhaal niet vooraf gelezen had.

Dit verslag verscheen eerder in lichtjes andere vorm op Gentblogt.