Soms moet je je eigen land eens bekijken door een toeristische bril: wat zou ik bezoeken indien België voor mij een buitenlandse bestemming was?
Eén van de bestemmingen op de lijst wordt dan ongetwijfeld Brussel en daar zeker het Atomium, toch?
Aangezien geen van ons al een bezoekje gebracht had aan het Atomium vonden we dat we dat maar eens op onze planning moesten zetten. Het feit dat er bovendien een tijdelijke tentoonstelling liep over Belgische desingklassiekers (Mobilia) trok ons helemaal over de streep, al was het dan op de valreep want Mobilia was net aan het laatste weekend toe.
De verkeersinformatie op de radio voorspelde niet meteen veel goeds want op zaterdagmorgen was er net een verkeersongeval op de E40 met vertragingen richting Brussel vanaf Aalst tot gevolg. Gelukkig waren de problemen al van de baan toen wij in onze auto stapten en reden we heel vlot richting Heizel.

Uiteraard maakten ook wij de nodige toeristenplaatjes van dit prachtig gerestaureerde monument van de voormalige Wereldexpo ’58. De bovenste bol bleek naar aanleiding van het WK Voetbal in een driekleurig jasje gestoken. Ook daar duidelijk geen ontkomen aan de voetbalgekte.

Met de lift stegen we meteen naar de hoogste bol waar we uitgebreid van het zicht op de omgeving genoten. We waren het niet helemaal zeker maar toch meenden we in de verte de contouren van de KBC-toren in Gent te kunnen ontwaren! Het weer was net niet helder genoeg daarvoor. Na de panoramische rondblik bracht de lift ons opnieuw naar beneden waar we met trappen en roltrappen de andere publieke bollen een bezoekje brachten. De eerste herbergden de permanente tentoonstelling over de bouw van het Atomium en de Wereldexpo van 1958. Schitterend gewoon om al dat oude materiaal te kunnen zien. De authentieke trappen en vooral de leuningen met bolletjes waren een streling voor het oog wat mij betreft, zowel qua kleur als vorm. De roltrappen, en dan vooral die met blauwe en rode knipperende lampen, konden dan weer op groot enthousiasme van alle jonge bezoekers rekenen.

Ook de tijdelijke tentoonstelling over meubilair, ontworpen door Belgische topontwerpers en architecten, kon ons zeer bekoren. De tentoonstelling volgt de ontwikkeling van 30 Belgische architecten en laat zien hoe de relatie tussen architectuur, interieurarchitectuur en meubilair in een eeuw is veranderd. Sinds 1900 waren er steeds meer architecten die kozen voor een omvattende creatieve aanpak. Ze realiseerden originele en exclusieve projecten waarin ze alles ontwierpen, van de gevel tot de deurklinken.
Iemand als Horta daarvan weten ongetwijfeld heel veel mensen dat de man als architect niet enkel gebouwen ontwierp maar ook vaak het hele interieur en meubilair voor zijn rekening nam. Dat echter ook een bOb Van Reet of Stephane Beel meubilair ontwerpt dat was voor mij dan weer een verrassing. En zelfs de ontwerpers van de Gentse Stadshal (Robbrecht & Daem en Van Hee) stonden er met ontwerpen. Kortom een boeiende tentoonstelling die ons heel wat mooie en nieuwe dingen heeft laten leren kennen.

Aangezien we dan toch in Brussel waren, hadden we besloten om in de namiddag nog wat verder toerist te spelen en brachten we een bezoekje aan Mini-Europa. Ook daar was geen van ons eerder geweest en aangezien er sprake van is om het park op te doeken (of te verhuizen naar een andere locatie) werd het tijd om deze activiteit op onze lijst te kunnen afvinken. Bovendien kan je een combiticket kopen voor het Atomium en Mini-Europa en dat scheelt toch een stukje in de prijs.

Ondertussen maakten de grijze wolken plaats voor een streepje zon al bleef er wel een frisse wind waaien. Als bezoeker krijg je een brochure mee die je langs de verschillende monumenten (op schaal 1/25) voert en ondertussen een woordje extra uitleg geeft over de lidstaat in kwestie. Van sommige landen, vooral de landen die pas later lid werden van de Europese Unie, staat er slechts één miniatuurmonument, van andere staan er verschillende. Het meeste schaalmodellen vind je van België en Nederland. Hier en daar zijn de modellen niet meer helemaal actueel: de site van de Graslei en de Korenlei in Gent bv is nog zonder verlaagde kaaimuren en op de houten brug staat nog een slagboom en een verkeerslicht (duidelijk verwijzend naar de tijd dat er nog wagens rondreden in het centrum) maar dat zijn uiteraard details die alleen ‘locals’ bekend zijn.

Het was eigenlijk heel leuk om te kunnen vaststellen dat we toch wel al wat locaties in werkelijkheid hebben bezocht en dat je er hier nog eens herinneringen aan kon ophalen: de mooie stadshal en gekleurde huisje in Stokholm, een voormalig paleis/badhuis in Budapest, het parlement en de Big Ben in Londen (nooit geweten dat het zo groot was trouwens), en nog zoveel meer. Het deed ons in elk geval zin krijgen om nog meer citytrips in Europa te maken want er is minstens nog even veel dat we nog niet gezien hebben.

Leuk zijn ook de animaties die het bezoek een extraatje geven. Standaard is er een knop die bij elke nieuwe lidstaat die je aandoet het volkslied laat spelen. Soms zijn er nog bijkomende knoppen en dat zijn beslist de leukste: je kan windmolens starten, een fontein water laten sproeien, een achtervolging inzetten in de Parijse binnenstad om de dief van de Mona Lisa (ofte La Joconde) in de kraag te vatten, de Vesuvius activeren, met bootjes varen en het publiek in de Spaanse arena Olé laten roepen, …

Moet het nog gezegd dat we ons heel goed geamuseerd hebben? Wij gaan ongetwijfeld nog een beetje meer toerist in eigen land spelen deze zomer.