Na tien jaar wachten was het eindelijk zover in de Plantentuin van de UGent: een reuzenaronskelk zou gaan bloeien. Een unieke gebeurtenis en dat zouden we geweten hebben, de pers werd gemobiliseerd, een webcam geïnstalleerd en de tuin bleef langer open.
Zo dicht bij huis konden we die gelegenheid toch niet laten liggen om zelf ook eens een kijkje te gaan nemen. De plant stond nog niet helemaal open op donderdagavond en de stank viel nog heel goed mee. Ook enkele andere exemplaren van de reuzenaronskelk te zien die niet in bloei stonden maar toch ook de moeite waren.

Op vrijdagmiddag was ik toch dermate nieuwsgierig dat ik nog eens een kijkje ging nemen. Terwijl ik in de (korte) wachtrij stond, kon ik ook de andere planten in de kas bewonderen en dan uiteraard het pronkstuk van het moment.