Tag Archives: Spekken

Spekkenfestival 2015 – Pinocchio

Derde dag van de tweede week Spekken, we zijn over de helft. Vandaag op het menu: Pinocchio van het gezelschap Tweelicht & zoon. Vandaag ook beduidend meer volk dan gisteren. Zou het te maken kunnen hebben met het feit dat dit gezelschap vorig jaar met de Spekkenprijs ging lopen?
Het verhaal van Pinocchio en Ghepetto is uiteraard bij iedereen bekend. De oude poppenmaker die graag een zoon wou. De kleine Pinocchio, een marionet zonder touwtjes, die de grote wereld wil ontdekken en het toch zo moeilijk heeft om op het rechte pad te blijven.

KBG_0889 KBG_0891 KBG_0895

Tweelicht & zoon geeft op een heerlijk manier invulling aan het bekende verhaal. Fris en vrolijk, met een originele invulling van personages en verhaallijnen. Heel veel humor ook maar niet zonder de andere emoties uit het oog te verliezen. Pinocchio is ongelooflijk grappig en lijkt zich bij momenten geïnspireerd te hebben op de komische streken van Mr. Bean. De installatie op het podium is een prima vondst om de verschillende kostuums en attributen aan op te hangen en maakt op sommige momenten zelfs deel uit van het verhaal wanneer het bv een gevangenis of een boom wordt. Ook het doek waarop geprojecteerd wordt en waarmee later de golven en het binnenste van de walvis wordt gesuggereerd is knap bedacht.

KBG_0897 KBG_0909KBG_0903 KBG_0907 KBG_0913

De theatermakers hebben zich voor hun voorstelling gebaseerd op het originele verhaal van Carlo Collodi. Hoewel de  ‘parate kennis’ van het publiek wellicht eerder teruggaat op de Disneyvariant, vormt dat zeker geen hinderpaal om het verhaal te volgen.

KBG_0911 KBG_0914

Na een kwartiertje moest de voorstelling wegens technische problemen even worden stilgelegd. Gelukkig zaten zowel de acteurs als het publiek meteen weer in het verhaal na deze onverwachte onderbreking en deed dit geen afbreuk aan de sfeer.
Voor de derde dag op rij konden wij een hele fijne voorstelling meemaken die op veel enthousiaste reacties bij het publiek kon rekenen. Andermaal een aanrader.

Zelf ook zin gekregen om een voorstelling mee te pikken? Het volledige programma vind je terug op www.spekken.be Je kan tickets online bestellen of last minute misschien nog een ticketje kopen ter plekke voor zover de voorstelling niet is uitverkocht.

 

 

Spekkenfestival: Music was my first love

spekkenlogo

Voor de derde keer zetelt Maya in de kinderjury van het Spekkenfestival en voor de derde keer ga ik mee en schrijf ik verslagjes voor Gentblogt maar vanaf nu kan ik onze bevindingen ook hier neerpennen. Maya kreeg vier voorstellingen op de planning en de eerste daarvan viel op tweede kerstdag. Samen met vriendinnetje Alix trokken we gezwind richting Tinnenpottheater. De leden van de kinderjury kregen een gepersonaliseerde Spekken T-shirt waardoor ze goed herkenbaar zijn. Vooraf kwam er ook nog een korte briefing door de jurybegeleider met tips en aanwijzingen waarop ze konden letten en na de voorstelling hun commentaar over geven.

De eerste voorstelling had alvast een titel die tot de verbeelding sprak. Het verhaal ging als volgt: Fred en Francis vormen een muziekgroep, Faro en Farinelli. Fred ziet het echter niet langer zitten om nog samen te werken en wil solo gaan. Wanneer hij gecontacteerd wordt door de manager en het duo samen op tournee naar Amerika kan, besluiten Fred en Francis dat ze het over een andere boeg moeten gooien.

Dit is in een notendop het verhaal van Music. Een verhaal over de liefde voor muziek, over vriendschap, over spanningen en hoe de waarheid soms een beetje pijn kan doen. De voorstelling is bedoeld voor kinderen van 8 tot 12 jaar, een groep waar je soms toch al wat moeite moet doen om ze te blijven boeien maar het duo slaagde zeer goed in hun opdracht.

De beide figuren starten heel snel en spontaan, soms subtiel, dan weer expliciet, de interactie met het publiek en die aanpak werkt. Er komt bijna meteen reactie en die dialoog groeit naarmate de voorstelling vordert. De rode draad in het verhaal is uiteraard de muziek en het is fascinerend om vast te stellen hoe goed die muzikale kennis van het jonge publiek al is. Zowel in het Engels als in het Nederlands worden er songteksten meegezongen. Een kippenvelmomentje in de voorstelling is zonder meer wanneer Mia van Gorki wordt ingezet en diverse jonge stemmetjes vol overtuiging en zonder hapering de tekst blijken te kennen.

Op het kantelmoment in het verhaal wordt extra hulp van het publiek ingeroepen: er moet immers gerestyled en een nieuwe hit geschreven worden. Vol enthousiasme wordt er meegewerkt: drie would beJani’s geven modieus advies, er worden rijmwoorden gezocht en gevonden, selfies gemaakt en handtekeningen gecreëerd en er zijn zelfs groupies beschikbaar om van het optreden een heus succes te maken. De grote finale is er dan ook eentje met drie sterren. Uit volle borst wordt er “we want more” gescandeerd en de artiesten haasten zich dan ook voor niet één maar twee bisnummers.

Music is duidelijk niet alleen de eerste liefde van de artiesten, ook het jonge publiek draagt de muziek duidelijk een warm hart toe. Een heel vrolijke en enthousiaste voorstelling (waardoor het rumoer in de tribune niet echt stoorde) die bij iedereen een brede lach op het gezicht toverde.

Dit artikel verscheen eerder in lichtjes andere vorm op Gentblogt.