Kerstvakantie betekent al heel wat jaren kindertheater voor ons. De volledige lagere schooltijd zat Maya met veel plezier in de kinderjury van het Spekkenfestival in Theater Tinnenpot (een organisatie van Uitbureau) en ging ik met evenveel plezier mee om samen met haar te genieten van een uitgebreide waaier diverse voorstellingen.
Nu ze twaalf geworden is, kan ze samen met vriendin A. die ook al enkele jaren meegaat, nog voor de laatste keer zetelen in de jury en haar kritisch oordeel vellen over vijf voorstellingen, samen met nog drie andere kinderen tussen 9 en 12 (de ‘Lollies’ zoals ze de oudste groep daar noemen, naast de Smarties en de Chocotoffs).

Vandaag beet Kompanie Kassei, een jong theatergezelschap uit het Gentse, de spits af met Missie Entreprieze. Vier personen: Wiki, Wablief, Wortel en Veronique (die eigenlijk toch niet Veronique blijkt te zijn) vertrekken op ultrageheime missie naar de ruimte.

Wat volgt is een uurtje met heel wat humor en interactie met het publiek. Al van voor de start van de voorstelling lopen de personages rond tussen de wachtende gasten en slaan ze een praatje met hen of stellen vragen aan de vele kinderen die vaak met nieuwsgierige oogjes naar de bizarre (en ook wel coole) outfits kijken.

Voor velen is het een beetje moeilijk om dat intrigerende goudkleurige pakje onder hun stoel nog even te laten liggen. Mits even aandringen lukt dat echter wel en kan de voorstelling van start gaan met een reeks ‘vluchtinstructies’ waarbij taal- en andere humor rijkelijk aanwezig is. Zuurstof werd zoetstof (terwijl de rode snoepveter boven het hoofd hangt te bengelen om opgepeuzeld te worden), ‘indien vergezeld van ouders, help dan eerst jezelf’, en nog meer van dat.

Ook de iets jongere kinderen rondom mij kunnen heel wat van de humor smaken. De jongedame uit het publiek (die vooraf gevraagd was of ze het zag zitten om een leuke grap uit te halen) geniet met volle teugen wanneer ze als slachtoffer met ruimteziekte op het podium mag komen en haar knalblauwe tong aan iedereen mag laten zien. Het moment waarop het geluid van aliens door de boxen klinkt en iedereen zich zo snel mogelijk moet verstoppen in onder de gouden dekentjes die onder de stoel liggen, zorgt voor algehele hilariteit en ook wel een beetje spanning. Veel nieuwsgierige snoetjes komen nog gauw even ‘piepen’ boven hun dekentje om te zien wat er te gebeuren staat op het podium 🙂

De outfits van de personages waren beslist creatief ten noemen. De stopcontacten aan de oren zorgden voor leuke (inter)acties; de flikkerende lichtjes op de T-shirt van Wiki en de schoenen van Wortel waren uiteraard ‘cool’ voor heel wat jonge kijkertjes. Ook voor de volwassenen waren er een aantal leuke verwijzingen en allusies.

Voor de jongsten wordt het  laatste stuk van de voorstelling toch wat lastiger om te blijven volgen en er is wel iets meer afleiding en geroezemoes in de tribune merkbaar. Het verhaal zelf lijkt op het einde ook net iets minder uitgewerkt waardoor de clou minstens voor een deel van het publiek verloren ging. Zij die wel doorhadden hoe de situatie van Veronique in elkaar zat (en die ik kort even kon bevragen), bleken ook een beetje ontgoocheld over het eerder abrupte einde. Een paar minuutjes extra hadden mogelijks een heel verschil kunnen maken.

Kortom, als starter van onze theaterweek beslist een leuk stuk om te zien maar niet het beste dat we in de voorbije edities al mochten meemaken.

Zelf ook zin gekregen om een voorstelling mee te pikken tijdens de kerstvakantie? Neem dan zeker eens een kijkje op de website van het Spekkenfestival en bestel je tickets online, bij Uitbureau in de Veldstraat of aan de kassa van Theater Tinnenpot voor zover er nog plaatsen beschikbaar zijn.
De leeftijdsaanduidingen in het programmaboekje zijn echt wel een aanrader om te volgen, ze geven je een grotere garantie op een voorstelling die op maat van jouw kind is en dus meer kans op een voltreffer.