Een verslag op haar blog (die ik nog niet zo lang geleden ontdekte, maar waar ik meteen fan van was wegens duidelijk heel wat gelijklopende liefdes) was voor ons de aanleiding om zelf ook richting Elsene te trekken voor een bezoek aan villa Empain. Na een beetje voorbereidend werk door de wederhelft (die zich ontpopt heeft als ideale reisgids/organisator) besloten we tijdens de krokusvakantie te gaan wegens minder druk op de weg en bovendien gratis toegang op elke eerste woensdag van de maand 🙂
We parkeerden vlotjes in de Victoriastraat achter de villa (tip op hun website gevonden, je kan er gratis staan). De Franklin Rooseveltlaan zelf is in deze buurt grotendeels voorbehouden voor Corps Diplomatic, de straat telt immers heel wat ambassades. Tussen de vele imposante woningen valt villa Empain echter meteen op: statig grijs met gouden lijnen, je kan er eigenlijk niet naast kijken.

Deze luxe-villa, want zo mag je deze woning zeker omschrijven, dateert van begin jaren 30 van vorige eeuw. Soberheid en luxe worden op een prachtige manier met elkaar gecombineerd tot een uniek geheel met heel wat art deco-elementen. Het gebouw kende verschillende functies (villa uiteraard maar ook museum voor sierkunst, ambassade, tentoonstellingsgebouw, radio- en TV-gebouw) tot het leeg kwam te staan in de jaren ’90. Het gebouw werd uiteindelijk gekocht door de Bogghosianstichting die instond voor de restauratie.

We komen aan iets na openingstijd, ongeveer gelijktijdig met een groep leerlingen die zich snel in het gebouw verspreiden gewapend met schetsboeken. We staan zo geïntrigeerd te kijken naar de inkomhal dat de dame aan de infobalie ons vriendelijk roept om ons aan te melden. We krijgen van haar een flyer mee met wat extra info over het gebouw en de tijdelijke tentoonstelling ‘Decor’. Die tijdelijke kunstwerken maken de site nog indrukwekkender dan ze anders al is. Maya is meteen verkocht door de zwevende zilveren kussens (silver clouds) van Andy Warhol. Ik vind ze, net als de kralen gordijnen van Felix Gonzales-Torres, een boeiende aanvulling in het geheel. Ze toveren in elk geval meteen een glimlach op ons gezicht en doen ons met nog meer enthousiasme rondkijken naar het vele moois om ons heen.

Terwijl we van kamer naar kamer wandelen ontmoeten we de tekenaars die elk op hun manier een stukje van de villa vastleggen in hun schetsboek, de ene met potlood, heel geconcentreerd, een andere met pen, uit de losse pols, de ene tekent een stuk het gebouw, de andere dan net weer die ene die dat stuk van het gebouw aan het tekenen is. Eigenlijk zijn ze zelf ook een fotoreportage waard maar ik wou ze niet al te veel storen en maakte slechts enkele snapshots 🙂

Meest in het oog springend zijn beslist de gekleurde stroken van de Franse kunstenaar Daniël Buren. Zowel binnen als buiten is de folie op de ramen te bewonderen en ze passen wonderwel bij het gebouw, alsof ze altijd bij het huis gehoord hebben. De tijdelijke tentoonstelling Decor is trouwens wegens succes verlengd tot 2 april 2017.

In de kelders van de villa, volledig ingericht als expositieruimte, loopt nog tot 30 april 2017 de tentoonstelling denkbeeldige grenzen. Iets totaal anders maar toch de moeite om ook even langs te gaan.

Permanente eyecatcher is het grote zwembad, omgeven door een pergola, aan de achterzijde van het huis. Het is het eerste en grootste private zwembad dat hier werd aangelegd en het moet gezegd, het is indrukwekkend. Of het veel gebruikt is, dat is een andere vraag want echt zwembadweer dat hebben we hier toch niet zo vaak. Maak zeker nog even een kleine wandeling in de tuin, je hebt er mooi zicht op de villa en vindt er nog enkele permanente kunstwerken.

Wij zouden een bezoekje aan villa Empain zeker aanraden. Je loopt er ongeveer 1,5u tot 2u rond, een beetje afhankelijk van de extra tentoonstellingen van dat moment. Alle praktische info lees je op hun website.

Laat gerust in de commentaren weten wat jij van de villa vond.