Recent mocht ik voor het werk een tweedaagse opleiding visual harvesting volgen. Wie daar graag meer over wil lezen, kan dat hier.
Ik moet toegeven dat ik wel benieuwd was. Nieuwe technieken aanleren om vergaderingen of een brainstorm te begeleiden zijn immers altijd welkom. Liever dan weer een theoretische toelichting (die ook hun waarde hebben, begrijp me niet verkeerd) graag eens een praktische opleiding met veel oefeningen. De grootste schrik van de deelnemers was voor iedereen dezelfde: “ik kan helemaal niet (zo goed) tekenen, hoe gaat dat aflopen?”
Als opwarmertje mochten we vijf minuutjes praten met iemand uit de groep, startend met de zin “mocht je me beter kennen, dan zou je weten dat…” en onze verwachting van de dag aangeven. Vervolgens mochten we elkaar proberen tekenen in een papieren zak. Dit klinkt wat eigenaardig, maar je moet het vrij letterlijk nemen. Je zit met een papieren zak op je schoot met daarin een blad papier. Je neemt een stift, steekt je hand in de zak en tekent ‘blind’, zonder te kijken en idealiter zonder je pen op te heffen. Nadien vertel je aan de groep hoe het gesprek verlopen is en toon je het portret dat je maakte. Als opener een heel leuke en originele opdracht en een half uurtje later hingen er een reeks tekeningen aan de muur met een hoog Picasso-gehalte 😉
Tijdens dag 1 kregen we de praktische bouwstenen aangereikt. Hoe gebruik je taal, lettertypes, pictogrammen, kleur, … om het woord te versterken? Heel pragmatisch allemaal en steeds doorspekt met kleine praktische oefeningen. Het meest heikele punt voor velen was wellicht het moment waarop we mannetjes moesten tekenen. Maar via oefening en het delen van ervaringen lukte het bij de meesten meer dan behoorlijk. Vaststelling: less is duidelijk more, ofwel ga je voor emotie ofwel voor actie. Ga je voor actie, dan teken je eigenlijk geen gezichtjes maar volstaat het al om gewoon een rondje te tekenen dat het hoofd moet voorstellen. In tegenstelling tot wat de meesten initieel dachten, hoeft dat niet te leiden tot kleutertekeningen.
Tijdens dag 2 werden de bouwstenen nog wat uitgediept en vervolgens toegepast in enkele praktische, werkgerelateerde cases. Onze collega’s uit Limburg hadden in het weekend een halve dag uitgetrokken om met inwoners van een wijk in Waterschei (bij Genk) de herinrichting van een buurtpark vorm te geven. Een deel van die bewoners zijn echter anderstalig (hechte Italiaanse gemeenschap) en dus wou men het programma visueel voorstellen zodat meer mensen zouden kunnen volgen. Aangezien het dagschema al volledig op punt stond, restte ons ‘enkel’ nog de taak om de visuele vertaalslag te maken. Vol goede moed zetten we ons aan het werk, de ideeën kwamen snel en we hadden er echt zin in. We besloten ons dan ook niet te beperken tot een ontwerp, maar meteen voor een afgewerkt product te gaan. De hele groep was uiterst tevreden over het resultaat en intussen heb ik ook al vernomen dat er de dag zelf heel wat positieve reacties gekomen zijn op de poster, heel fijn om horen.
Deze techniek vraag wel wat tijd en kan je niet overal inzetten, maar biedt in bepaalde gevallen echt wel een meerwaarde en het zorgt er minstens voor dat de deelnemers aan een vergadering of workshop de visueel voorgestelde punten veel beter zullen onthouden.
Toen ik thuis vertelde wat ik die dagen gedaan had en enkele van mijn proefstukjes toonde, was de reactie meteen “mama, ik wil ook zo leren tekenen en zo leuke mannetjes maken en diertjes en…” Aan de mannetjes en visuele schema’s zijn we nog niet toegekomen, maar gelukkig is er ook Pinterest en had ik eerder al enkele mini-handleidingen gevonden om dieren te tekenen en ook dat was een leuke bezigheid. Het heeft alvast mijn zin aangewakkerd om terug wat meer te tekenen, doodelen en schetsen .