Dit weekend was ik (een beetje) solidair met de vele studenten. Vakliteratuur en laptop bij de hand om een opleiding/workshop voor de collega’s uit te werken. Donderdag is het moment van de waarheid, er is dus nog even tijd maar ik besloot toch al wat voorbereidend werk te doen. ‘t Is nu niet dat ik elke dag opleiding geef, enige voorbereiding is zeker aangewezen. Bovendien lijken de verwachtingen wel hoog gespannen, kwestie van het stressniveau hoog genoeg te krijgen 😉

Maar in het weekend mag ook al eens ontspannen worden en dus wandelden wij eens naar en door de stad. Er valt immers altijd iets te ontdekken of te zien.

We deden wat van (window) shopping en trokken deze keer voor een vieruurtje naar Chocolato op de Sint-Michielshelling. Een plek waar we al vaker eens dachten lang te gaan maar we leken het steeds weer te vergeten.
De jongste ging voor een ijsje, cuberdonijs om precies te zijn. ‘Buffaloworms’ bleek insectenijs (!) te zijn en dat wou ze bij nader inzien toch liever niet proberen.
De wederhelft ging voor een hot shot (of was het toch hot choc?), een espressotasje vol intense, bittere chocolade, amper vloeibaarder dan chocoladesaus.
Ik was meteen verkocht door één van de suggesties: een Maya Kakau, een koude chocoladedrank met water, kaneel en peper (!) Met zo een naam kon ik toch niet anders dan dit drankje eens uitproberen. Ik vond het alvast een fijne dorstlesser.

Beide chocoladedrankjes waren trouwens vergezeld van een glaasje water dat je best vooraf kon opdrinken om zo een maximale smaakervaring te hebben.
Een plekje waar we nog wel eens willen terugkeren, al was het maar om ze binnen eens bezig te zien bij het maken van pralines. Bovendien kan je er nu blijkbaar ook terecht voor een uitgebreide brunch, een extra stimulans om daar zeker eens werk van te maken :-9