Nederland en eten, daar werd vroeger (en nu vaak nog) eerder smalend over gedaan maar dat is helemaal niet meer zo (of hoeft niet zo te zijn). In het verleden aten wij al heel lekker in Amsterdam. Tijdens ons driedaags verblijf in Rotterdam deden we geen toprestaurants maar bezochten we diverse kleinere zaken. Soms trendy, soms eerder klassiek of zelfs ietwat oubolliger op het eerste gezicht maar we telkens werden uitermate vriendelijk welkom geheten en nooit waren we ontgoocheld over wat we op ons bord kregen.
In het hotel wachtte ons elke ochtend een heerlijk uitgebreid ontbijtbuffet met alles wat je je maar wensen kon, tot warme rijstebrij toe! 🙂 We smulden er ons buikje rond en hadden ’s middags meer dan voldoende aan een late, lichte lunch.
Vrijdagmiddag: op de kaart van een vrij grote brasserie, waar we nog net een plekje buiten in de zon konden bemachtigen, oeuf au cheval (een combinatie van een croque met spiegelei en kleine gebakken worstjes). Voor de naam alleen al wilden we er zo eentje bestellen, even later deden onze ‘buren’ dat ook maar dan wijselijk met de woorden “voor mij ook wat meneer aan het eten is” (het gerecht uitspreken lukte hen niet en de dienster evenmin op een deftige manier, zo grappig).
Vrijdagnamiddag: bij Bagels & Beans staan op de koffiekaart 2 maten (normaal of groot). Groot blijkt inderdaad écht groot te zijn, een king size tas die minstens de inhoud van 2 normale koppen bevat, heerlijk.
Zaterdagmiddag: een kleine, trendy koffie- en broodjeszaak waar het om 14u ’s middags heel rustig is. We bestellen er een o.a. een club sandwich (inclusief chips op het bord) en een tunamelt: een licht geroosterde ciabatta met tonijnsla en een snee gesmolten kaas er overheen, origineel en lekker. De lunch was helaas al op voor ik er aan dacht om een foto te maken.
Zaterdagnamiddag: schuilen voor de regen en een beetje opwarmen – want zo’n natte jeans rond je benen is niet echt leuk – in het eerste etablissement dat we tegenkomen en waar we binnen kunnen. Op het eerste zicht leek het een eerder saaie taverne, maar er hing wel een Lavazzobordje voor het raam dus de koffie was wellicht OK. Toen we de deur open deden, kwam de geur van vers gebakken scones ons tegemoet. En dus probeerden we die uit, net als de M&M’s taart (donkerbruin met hier en daar een kleurtje van de M & M’s) en het smaakte heerlijk.
Zondagmiddag: trendy (snack)bar met een kleine kaart verse bereidingen. We gaan voor de tomatensoep, de crostini (één reuzegrote zo bleek) met buffelmozzarella, sla en tomaat en een broodje met zalm en remoulade. Soep met verse tomaten en heerlijk brood, alles met veel plezier opgesmikkeld.
Zondagnamiddag: laatste koffiestop in wat een vrij klassiek etablissement lijkt langs een haventje. Het uithangbord vermeldt koffie en lekkers maar blijkbaar is er geen koffiekaart. De gastvrouw vraagt welke koffie we wensen en stelt ons een bordje met vier zoete hapjes voor. Er is evenmin een ijskaart (en we hadden dochterlief nog een ijsje beloofd) maar ze kan wel een proeversbordje maken. Wij vinden dat uitermate sympathiek en gaan in op het voorstel. Het ijsbordje was spectaculair, de taartjes erg lekker, de rekening wel wat aan de hoge kant.
Om kort te gaan, wij hebben eigenlijk drie dagen lekker gegeten, van heerlijk uitgebreid ontbijt over lichte lunches en gezellige koffiepauzes. Meer moest dat niet zijn, eigenlijk.