Het Hermitage, een naam als een klok en een museum met vaak prestigieuze tentoonstellingen. Wij hadden op dat vlak misschien een beetje pech dat ze net ’tussen tentoonstellingen’ zaten maar er was nog altijd de ‘Hollanders van de gouden eeuw’, een portrettengalerij die we konden bezoeken.
Terwijl zowat heel Europa gehoorzaamt aan vorsten en adel, zijn in Holland de burgers aan de macht. Dat wil zeggen, de betere burgers. Ze hebben zich laten vereeuwigen op indrukwekkende groepsportretten. Vier Amsterdammers worden in de tentoonstelling extra uitgelicht en vertellen het verhaal van een tijdperk. Vooral de zaal met de grote groepsportretten, uit de collecties van het Amsterdam Museum en het Rijksmuseum, voor het eerst verzameld in het Hermitage, is best indrukwekkend en de kleine ‘lichtshow’ is wel een leuk extraatje. De tentoonstelling kon dochterlief niet echt bekoren, zij vond het een beetje te saai. Ik vond het nu ook niet de meest boeiende (ik ben niet zo een grote fan van de 17de eeuwse schilderkunst maar het verhaal dat werd verteld was wel interessant).
Aansluitend ook nog gauw even in een stukje van het gebouw rondgelopen en het interieur bekeken.
Aan de straatkant stond nog een tijdelijk kunstwerk dat deel uitmaakte van het Lichtfestival dat net voorbij was. Ongetwijfeld zal het er in het donker nog leuker uit hebben gezien maar ook in daglicht was het een mooi stuk.
Eén reactie op “Amsterdam 2017 – deel 3: Hermitagemuseum”