Nu we aan de Côte d’ Azur logeerden, wilden we ook wel een bezoekje brengen aan Monaco. Die plek spreekt toch enigszins tot de verbeelding en we wilden Monaco wel eens met eigen ogen zien.
Monaco binnenrijden lukte niet zonder even in de file te staan (waar we al meerdere sportwagens zagen opduiken), de stad zelf bleek – o.a. door de vele werven – een heus mierennest te zijn waarbij onze GPS soms ook even het noorden leek te verliezen. Tel daar ook nog een klein verkeersongeval bij en het stressgehalte bij ondergetekende begon danig te stijgen. Omdat wij met onze wagen niet zomaar elke parkeergarage in kunnen wegens nogal lang en grote draaicirkel, dachten we langs de openbare weg aan de rand van de stad te parkeren. Die rand werd uiteindelijk enkele kilometer verder, terug op Frans grondgebied. Onder een stralende zon dan maar te voet terug richting Monaco met enkele mooie zichten op de baai, dat wel (alleen wat lastig dat Maya haar hoogtevrees begon op te spelen en we haar soms letterlijk bijna een duwtje in de rug moesten geven om verder te stappen en zeggen dat ze naar het wegdek moest kijken in plaats van naar de mooie omgeving).
In Monaco-centrum kreeg ik terug het gevoel in een mierennest terechtgekomen te zijn. Veel drukte, veel lawaai (auto’s, bouwwerven, scooters), eigenlijk echt niet gezellig. Het werd wel gauw duidelijk waarom er hier zoveel scooters rondreden: vrij steile en smalle wegen, amper plaats dus om te rijden, laat staan om een wagen te parkeren. Mooie oudere gebouwen worden er verdrongen door meer moderne flatgebouwen die op hun beurt alweer bijna weggeduwd worden door nog nieuwere en hogere woontorens, ik denk niet dat ze daar veel moeite moeten doen om bij elkaar binnen te kijken. In de haven wisselen de grote jachten elkaar af met nog grotere jachten, het ene met nog meer personeel dan het andere.
We gingen uiteraard ook eens het casino van dichterbij bekijken, zo vaak komen we niet op locaties van James Bond films 😉 Ook hier een hoog mierennestgehalte: luxewagens rijden af en aan, het lijkt wel alsof ze er speciaal rondjes voor draaien en misschien is dat ook wel zo want toeristen genoeg die met fototoestel of smartphone in de aanslag staan om de mooiste wagens op beeld vast te leggen of een selfie te maken bij de replica van de Bat-mobiel. Het doet me allemaal wat onwezenlijk aan en zelfs een beetje stijlloos. Ik voel het niet, de grandeur of de chique van Monaco, zelfs niet wanneer we door een park langs een reeks dure modewinkels lopen, elk met een portier aan de deur maar weinig klanten in de winkel.
Kortom, van onze uitstap naar Monaco zullen mij eigenlijk vooral de mooie zichten bijblijven en niet meteen de stad.
Heel hoog ma-tu-vu-gehalte! Jammer!
haha, nu ben ik terug aan het lezen van je hele reis in 2017… wij waren in Annecy in 2013 en in 2016 in Monaco. Bij Monaco had ik ook vooral een druk claustrofobisch gevoel. Enkel het oceanisch museum was leuk, voor de rest ben ik blij dat ik het eens gezien heb, maar ik hoef er echt niet meer terug naartoe.
🙂