Montpellier

Montpellier is een van de weinige grote steden in Zuid-Frankrijk zonder Romeins of Grieks verleden. De geschiedenis van deze stad begint eigenlijk pas in de vroege middeleeuwen. Omdat het gebied regelmatig geplunderd werd door piraten, werden de inwoners van het plaatsje gedwongen om meer naar het binnenland te trekken. Om de bewoners te beschermen tegen de plunderingen, werden er twee kleine gehuchten samengevoegd waarrond een grote verdedigingsmuur werd gebouwd en een kasteel opgetrokken. Deze vesting kreeg de naam Montpellier.
De gunstige ligging aan de kust maakte het mogelijk om handel te drijven met andere landen aan de Middellandse Zee. De plaats groeide uit tot een grote stad waarin verschillende culturen met elkaar samen leefden en zou uitgroeien tot één van de belangrijkste steden van heel Frankrijk. De uitbraak van de Pest betekende het einde van de groei van de stad. In de 15de eeuw nam Marseille de rol van economisch centrum over.

Wij parkeerden onze wagen aan de rand van de stad (op een parking die naar Franse normen vrij duur was), in de architectonische wijk in het oosten van het centrum Antigone. Vroeger bestond deze wijk enkel uit legerbarakken, maar sinds de jaren 80 vind je er nu bijzondere nieuwbouw. De wijk is ontworpen door de Spaanse Ricardo Bofill en vormt een groot contrast met de andere historische wijken uit de stad. Al wandelend gingen we verder op verkenning en ontdekking…

De historische binnenstad heeft nog steeds een middeleeuws karakter met smalle straatjes en veel winkeltjes en restaurants.  Het belangrijkste plein in het centrum van Montpellier is Place de la Comédie waar je ook de Opéra Comédie vindt. Op het plein zijn regelmatig straatartiesten en muzikanten te vinden. In het midden ligt de Place de l’Oeuf, een ovaal pleintje op het eigenlijke plein, met in het midden de fontein Trois Grâces.

In de Middeleeuwen werd Montpellier omringd door een kilometerslange verdedigingsmuur. Vandaag de dag is daar niet heel veel meer van over, maar de Tour des Pins, uit de 12de eeuw en zo’n 25 meter hoog, is nog één van de 25 torens die de verdedigingsmuur vroeger had. De toren behield tot eind 16de eeuw een verdedigingsfunctie en diende tijdens de Franse Revolutie als gevangenis. Rondom de toren ligt een kleine tuin waar je doorheen kunt wandelen.
Aan de overkant van de straat ligt de Jardin des plantes, die ook al dateert van de 16de eeuw. Het is één van de oudste botanische tuinen van Europa en de eerste botanische tuin van Frankrijk. De tuin is opgedeeld in 3 delen: een park, een bomentuin en een oranjerie. Zeker op warme dagen is het een aangename plek om even te vertoeven.

De Porte du Peyrou is een triomfboog en stadspoort in Dorische stijl voor koning Lodewijk XIV. Ze vervangt een middeleeuwse toegangspoort die moest wijken. Aan de stadszijde ligt de rue Foch en aan de andere zijde ligt de Promenade du Peyrou met het ruiterstandbeeld van de Zonnekoning en de watertoren (op de achtergrond in de foto).

De Kathedraal van Montpellier of de Sint-Pieterskathedraal is een gotisch gebouw dat dateert van de 14e eeuw, maar grondige verbouwingen kende in de 17de en 19de eeuw.
Montpellier lag op een pelgrimsroute naar Santiago de Compostella. In de 14de eeuw bouwden de benedictijnen een kapel voor hun kapittelschool Saint-Benoît. Het huisvestte de faculteit Geneeskunde, een faculteit waarvan de oorsprong terug gaat tot de 12de eeuw. De universiteit van Montpellier is dan ook één van de oudste van Europa. Na jaren van verval en verbouwingen trok de faculteit geneeskunde in de 19de eeuw opnieuw in een voormalig abdijpand van de Benedictijnen.

Het Ursulinenconvent was oorspronkelijk een 17de-eeuws klooster met meisjes-onderwijs. Later deed het dienst als gevangenis en werd een rotonde toegevoegd van waaruit alle cellen bewaakt konden worden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog had de Gestapo er haar foltergevangenis ingericht. Van 1945 tot 1986 had het Franse leger er een kazerne. Daarna rezen er plannen om het eeuwenoud gebouw af te breken. De stad Montpellier besloot daarop het voormalige convent te kopen en te restaureren. In 1991 volgde de erkenning als monument historique. Vandaag biedt het een plek aan enkele artistieke instellingen, zoals een school voor choreografie en voor dans en kreeg het de naam Agora.

Montpellier is een mooie stad en je merkt ook wel dat het een universiteitsstad is. Er zijn heel wat hippe plekjes te vinden om iets te eten of te drinken, leuke hoekjes om gezellig bij te praten of wat te flaneren door de stad of in één van de parken en groenzones. Ik had niet direct een ‘klik’ met de stad zoals bij Lyon of Nantes, maar het Montpellier is zeker een bezoekje waard 🙂

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *