Maandelijkse archieven: juni 2024

Bezigheden in juni

woord in beeld

Hoofdthema in juni: examens, duh. Maar soit, toch een lijstje van bezigheden alhier.

Gesupporterd/gesteund

Veel kan ik niet doen, behalve er zijn voor haar en haar maximaal ontzorgen. Maar daar schreef ik hier al over.

Gewandeld

Niet veel meer dan de wekelijkse zaterdagochtendboodschappenwandeling en heel wat rondjes ‘rond den blok’ of soms iets meer, met Maya. Kleine, maar zo noodzakelijke beweegmomentjes, zowel goed voor haar als voor mijzelf. En blij zijn met wat je al eens ziet onderweg.

Voor de rest was het ook amper wandelweer in juni, vaak koud en nat eigenlijk, tot vervelens toe.

Getuinierd, en een beetje gemaaid

Ook vrij weinig eigenlijk, veel te nat om veel te doen buiten. Vooral blij zijn met de voortuin die nog nooit zo groen en bloemenrijk was als dit jaar. En blij zijn met de vele bloemetjes in ons grasveld, dat we na bijna 6 weken toch eens moesten maaien, maar waar we toch 2 stukjes ongemaaid lieten.

Gelezen

Een exemplaar uit de boekenruilkast. Niet slecht, maar ook geen topper. Nog even nadenken over het volgende boek dat ik ga lezen.

 

Gebakken en gevierd

Lekkere koekjes met pindapasta, naar een receptje van @kitchenlab dat ik voorbij zag komen.

De 77ste verjaardag van ons vader, onverwacht met lekkere taartjes van Joost Arijs, al was er ook nog een homemade perentaart (die dan maar werd verdeeld om mee te nemen naar huis).

Gesnoept

van de bessen uit de tuin, beetje aardbeien en frambozen uit onze eigen tuin en nog meer exemplaren uit de tuin van mijn vader. Ideaal ook als gezond tussendoortje, zowel voor onze student als voor mezelf.

Gekeken

Naar de kleine mooie dingen, elke dag opnieuw.
En onverwacht, als +1, meegegaan naar de theatervoorstelling De Perzen in het NTG in het kader van het All Greeks Festival. Ik weet niet goed welk adjectief te kiezen, maar beklijvend is wel eentje dat erbij past.

Examentijd

food, woord in beeld,

Examens zijn doorgaans een periode van stress, maar het grote verschil tussen humaniora en nu, het eerste jaar universiteit, is dat de periode ook een heel pak langer duurt. Kerst- en paasvakantie worden blokperiodes en de examenperiode zelf verlengt van pakweg maximaal 2 weken in het humaniora naar wel vijf weken nu.
As we speak zitten we in de fase van de laatste loodjes met nog 1 examen op de planning en dan vervolgens in spanning nog een dikke week wachten op de resultaten.

Dat betekent dat er hier het voorbije jaar een pak meer tussendoortjes en extra ontbijtjes geserveerd werden.

Uiteraard ging ik maximaal voor gezond en voedzaam, maar er was ook ruimte voor ‘andere’ zaken 😉 Vooral bij de ontbijtjes op de examendagen was het van belang om iets te serveren dat ze ondanks de stress toch binnen kreeg en voldoende energie gaf om tijdens het afleggen van het examen alvast geen appelflauwte te krijgen.
En de ene keer was de inspiratie ook groter dan de andere keer, of de voorraad uitgebreider om uit te kiezen.

Ik deed en doe het met veel liefde en kan maar hopen dat ze mee het verschil kunnen maken om de zware rit tot het einde vol te houden. En wie weet inspireert het Maya later ook om haar eigen bordjes te maken wanneer het nog eens nodig is?

De tuin in mei

food, tuin

De voorbije maand was er eentje van veel gesakker in menig tuin. De vele regen en de daaropvolgende slakkeninvasie zorgde voor overmatige vernieling en heel wat zaailingen overleefden het helaas niet.

Het zorgde voor:

uitplantangst, toch liever zaailingen in een grotere pot zetten en nog wat in de serre laten staan of in een hoge bak te zetten ipv uit te planten in volle grond

voor ettelijke slakkencontroles en honderden beesten die weggeplukt werden in de (vaak ijdele) hoop om de jonge plantjes toch groeikansen te geven

zaaien en herzaaien, planten en heraanplanten en op de duur geen courage meer hebben om nog maar eens opnieuw te beginnen; de moestuinoogst bij mijn vader mager zijn dit jaar, maar daar is helaas niet veel aan te doen. Ik besloot dit jaar dan maar eens te experimenteren met een courgetteplant in een grote pot op ons terras. Benieuwd of dat gaat lukken, het plantje is toch al mooi aan het groeien, nu nog de bloemen en de bestuiving.

Bij de tomaten valt het helaas ook wat tegen; tot nu toe beduidend minder bloemen op de planten, maar hopelijk brengt het zonnetje daar nog verandering in. De buitenplanten werden helaas ook deels afgegeten door de slakken, als de blaadjes nog jong en zacht zijn dan lusten ze die duidelijk ook ondanks berichten dat slakken geen tomaten eten (idem voor munt trouwens, ik spreek uit ondervinding, al heeft die intussen wel zijn tweede adem gevonden en is nu goed aan het groeien).

De lavendel heeft in onze tuin helaas ook afgezien van de natte winter en het natte voorjaar. Verschillende planten overleefden het niet, gelukkig zijn er nog steeds spontane zaailingen (die ik nu liefst zo lang mogelijk en meteen in volle grond laat groeien want dat lijkt beter te lukken dan ze over te planten in potjes). Het zal nog wel een tijdje duren eer we terug grotere struiken hebben, maar de spontane zaailingen zijn sowieso sterker en beter aangepast aan onze bodem dan de planten die ik vorig jaar bijkocht. Geduld is een schone deugd, zegt het spreekwoord en ik heb al lang geleerd dat je in onze tuin niet te veel moet forceren, maar vooral afwachten en zien wat er wel of niet aanslaat.

 

Gelukkig waren en zijn er ook nog mooie tuinmomenten, en staat alles door de vele regen een pak groener en weelderiger dan de voorbije jaren.

Onze voortuin zag er eigenlijk nog nooit zo kleurrijk uit, en er is sowieso nog meer kleur op komst met o.a. cosmea, sedum, slaapmutsjes, …

Ik zaaide nog wat zomerbloemen in bloembakken (goudsbloem, zonnebloemen en dropplant/agastache), het uitplanten moet binnenkort nog eens gebeuren (maar ik laat de plantjes liever voldoende groot worden voor ik ze in de volle grond zet). Benieuwd hoe de dropplant het zal doen en ook hoe de echinacea dit jaar zal evolueren. Ik had vorig jaar verschillende zaailingen, maar geen enkele kwam tot bloei. Hopelijk dit jaar meer resultaat.

De aardbeienplanten staan groener en voller dan vorige jaren en dragen heel wat vruchten. Gelukkig is het intussen wat droger, want door de vele regen zagen ze ook wel af en hingen ze soms al te rotten aan de struik (of opgegeten door de slakken, dat ook, voor de verandering). Dus worden de rode vruchten snel opgegeten en verwerkt in diverse gerechtjes en dus serveerde ik pancakes met aardbeien en verse aardbeiencoulis, smoothies met banaan en aardbei, aardbeien als extraatje in een slaatje bij de veldsla en de tomaatjes, …

Ook de aardbeienplantjes in onze tuin (in 2 potten) gaven een mooie (zij het beperkte) oogst, net als de frambozenstruiken. De bessen geraken vaak amper tot in huis, maar verdwijnen met veel plezier meteen in onze mond 😉
Op rode besjes uit eigen tuin zullen we nog maar eens een jaartje moeten wachten, de struiken zijn mooi gegroeid, maar opnieuw geen bloemen en dus ook geen vruchtjes.

Toch maar hopen dat juni een iets fijnere tuinmaand wordt, waarin we meer succesjes dan mislukkingen mogen tellen. x

Cloudy Oostende

Cultuur, Op stap, , ,

Sinds we in 2016 een vrijgezellendag op pinksterzaterdag organiseerden in Oostende proberen we er jaarlijks nog steeds eens met (een deel van) dat gezelschap op uit te trekken. En omdat Oostende nu eenmaal heel vlot te bereiken is met de trein vanuit Gent en er altijd wel iets te beleven valt, trekken we doorgaans dezelfde richting uit. Beetje wandelen, wat cultuur opsnuiven, iets eten en drinken en vooral veel bijpraten, meer moet dat niet zijn 😉

Het weer zat een beetje tegen, maar dat kon de pret niet drukken. Na de trein namen we deze keer meteen de kusttram richting Oosteroever. Daar was een deel van ons gezelschap immers nog nooit geweest en zo kon er weer iets nieuws ontdekt worden. Met de nieuwe Crystalshipkaart bij de hand konden we sowieso al de streetart onderweg in de gaten houden en uiteraard moest die regelmatig op foto worden gezet (dat heb je wanneer een deel van het gezelschap actief is op de socials 😉 )

Zat het weer wat tegen, dan hadden we net geluk met een extra kunstevenementje en zo kwam het dat we een kunstgalerijtje binnenstapten, waar we heel vriendelijk ontvangen werden en uiteindelijk ook iets langer bleven om te genieten van een heerlijke kop foffie of thee (kwestie van dat regenbuitje aan ons voorbij te laten gaan).

Door het mindere weer waren er ook beduidend minder dagjestoeristen en moesten we niet lang aanschuiven voor een plekje over de gratis overzetboot.

Terug op de andere oever was het intussen tijd om naar onze lunchplek te gaan, in Bar Bristol op het Leopold I-plein. Vriendelijk ontvangen, leuke inrichting (al was het wel even wennen aan het rode licht in de toiletten, totaal ander sfeertje) en een mooie lunchformule (verplicht vanaf 5 personen, met minder kan je van de kaart kiezen).

Na een uitgebreide lunchbabbel besloten we toch nog even de benen te strekken en sprongen hier en daar nog even binnen, o.a. bij chocolatier Oliver Willems (die o.a. Ensorpralines ontwikkelde en nog veel meer lekkers in de vitrine had liggen).

Al wandelend op de dijk, langs de Venetiaanse galerijen, bleek het net de laatste weekend van de fototentoonstelling van Arno te zijn. Niet zo heel groot, maar wel met prachtige foto’s, heel verhalend en ook wel emotioneel. Duidelijk veel meer dan gewoon een reeks foto’s, zonder meer. Blij dat ik dit toch nog gezien heb.

De dag was weer veel te kort en Oostende had nog zoveel meer te bieden. Ik kijk al uit naar een volgend bezoek, want in Oostende ben ik intussen toch wel een stukje van mijn hart verloren.