Maandelijkse archieven: juli 2024

Potzdamer Platz

De Potsdamer Platz is één van de meest bekende en drukste pleinen van Berlijn. Het heeft vandaag een indrukwekkende architectuur, maar draagt ook een even indrukwekkende geschiedenis met zich mee. Voor de Tweede Wereldoorlog was het al een belangrijk zakencentrum in Berlijn. Waar het nog vrij goed uit de Eerste Wereldoorlog kwam, bleef er na de tweede maar weinig meer over en vanaf 1961 liep de Berlijnse muur gewoon dwars over het voormalige plein. Na de val van de muur werd de plek een gigantische bouwput waar menig modern torengebouw het levenslicht zag, waardoor het er nu echt wel als een stukje wereldstad uitziet.

Potsdamer Platz heeft opnieuw de uitstraling van een belangrijk plein met een groot station, hoge kantoorgebouwen en een uitgebreid winkelcentrum. Er staat nog een klein stukje van de Berlijnse muur, maar dat verdwijnt eigenlijk een beetje in de omgeving en valt vooral op omdat er heel wat selfies worden genomen (en de betonnen panelen ook vol kauwgom hangen). Voor een blik op de Berlijnse muur zijn er trouwens betere plekken te vinden (maar dat is voor een andere blogpost).

Eén van de redenen waarom we naar de Potsdamer Platz kwamen, was het Panoramapunkt. Je kan moeilijk naast het gebouw kijken, als bakstenen torenflat springt het zo tussen de andere moderne torens van (spiegelend) glas uit. Je koopt je ticket beneden of vooraf online en wordt met de snelste lift van Europa in amper 20 seconden naar 100 meter hoogte gevoerd.

Daar krijg je via een rondgang, een eerder smal terras rondom het gebouw, een 360° zicht op de stad.

Via een trapje kan je nog een verdiepje hoger van het uitzicht genieten, al is dat niet direct een plek voor wie last heeft van hoogtevrees (het andere niveau is wel haalbaar, al bleef Maya toch eerder van het uitzicht genieten met haar rug aan de kant van de muur en ging ze niet tegen de hoge balustrade staan).


Verschillende infoborden aan die muur vertellen de bezoeker intussen ook het verhaal van de site (kijk dus zeker naar het uitzicht, maar ook eens naar de muur zou ik zeggen). Liefhebbers die graag nog even langer genieten van het uitzicht kunnen er trouwens terecht in het Panoramacafé

Ook wie van winkelen houdt, is in deze buurt op de juiste plek. De Potsdamer Arkaden is een groot winkelcentrum met heel wat internationale en Duitse ketens en uiteraard ook verschillende plekjes om iets te eten of te drinken. Na ons uitgebreid ontbijt en met de koele temperatuur hadden wij niet meteen zin in een ijsje, maar bij Caffè e gelato zagen ze er wel machtig goed uit 😉 In de publieke ruimte ook heel wat extra’s om de bezoekers te entertainen tijdens de zomermaanden. ’s Avonds en bij mooi weer zal het hier uitermate gezellig (en druk) zijn.

We sprongen wel even binnen in de lokale boekenwinkel waar onze ogen blonken bij het zien van zoveel mooie uitgaven (ook heel veel Engelstalige boeken trouwens), maar we ons wijselijk inhielden omdat we anders nog de rest van de dag met de buit moesten rondlopen. Maya maakte wel een aantal foto’s van boeken die ze op haar wishlist ging zetten, altijd handig wanneer je later cadeautips moet geven 😉

Vlakbij ligt ook het befaamde Sony Center, zeker de moeite waard om even een kijkje te nemen (al waren er bij ons bezoek werken bezig waardoor het binnenplein deels ontoegankelijk was). Het gebouw werd, zoals de naam het al suggereert natuurlijk, gesponsord door Sony, dat in de jaren ’90 van vorige eeuw één van die investeerders in de gigantische bouwput was. Vooral het dak is bijzonder en kan je mooi van bovenaf bekijken vanuit het Panoramapunkt. Het waaiervormig tentdak van zeildoek is aan een staalring verankerd en die ring is dan weer vastgemaakt aan de omringende gebouwen. Het ontwerp verwijst naar de heilige berg Fuji in Japan. Kom je ’s avonds in deze buurt, dan zal je het dak verlicht zin in afwisselend groen, blauw of paars licht. 

In het centrum vind je kantoren, een grote Imax 3D bioscoop, een filmmusem, uiteraard ook heel wat horeca en een vestiging van Legoland. Wij bewonderden even de grote Lego- en Duplobeelden aan de ingang, maar kochten geen ticket. We zouden Berlijn wel live bezoeken en niet in mini Legolandversie 🙂

Kort voor ons vertrek, las ik nog een foodtip die ik wel eens wou uitproberen, nl. Manifesto Market. Je vindt er een mooi aanbod aan diverse soorten streetfood zoals burgers, taco’s, maar even goed Afrikaanse gerechten en seafood. We besloten hier een hapje te eten en werden meteen vergast op een extra attractie. Eerst dachten we nog even dat het te maken had met het EK Voetbal, maar daarvoor droeg een deel van het aanwezige publiek een outfit die daar niet meteen bij paste. Bleek dat het net Berlin Fashion Week was en dat we een modeshow konden meemaken (mogelijk een afstudeerproject van de mode-academie). We hadden er dus live entertainment bij tijdens onze maaltijd en zowel de modellen als het voor het event opgekomen publiek waren zeer de moeite waard om naar te kijken 🙂

Ook de straten in de omgeving zijn best de moeite om even door te wandelen en dus deden we nog een extra lusje.

Kortom, heel wat te zien en te beleven in deze buurt, ideaal ook voor minder mooie dagen.

 

Berlijn – Reichstag en omgeving

Deze zomer tappen we uit een ander vaatje. Geen midzomervakantie in la douce France, o.a. omdat het daar dit jaar door de Olympische Spelen wellicht extra druk zal zijn, maar ook omdat we nog niet wisten hoe onze student uit de examens zou komen in haar eerste jaar aan UGent. En dus kozen we voor een vakantie in de eerste week van juli, meteen na de examens, en trokken we noordoostwaarts, voor een weekje naar Berlijn.

Er werd heel wat opzoekwerk gedaan (lang leve reisgidsen uit de bibliotheek, zo heb je meteen verschillende invalshoeken en kaarten) in combinatie met info op het wereldwijde web. We zetten verschillende opties op het lijstje van mogelijkheden en legden slechts één bezoek vooraf vast, namelijk dat aan de Duitse Reichstag. Een bezoek is gratis, maar vooraf registreren is verplicht om veiligheidsredenen. Je kan je slechts een dikke maand vooraf aanmelden, dus dat moet je wel even in de gaten houden. Je kies bij voorkeur een aantal tijdslots en enkele dagen later krijg je bevestiging van het aan jou toegewezen tijdsblok waarin je je moet aanmelden (incl. de vraag om daar toch een kwartiertje op voorhand te zijn, er moet immers nog een veiligheidsscreening ter plekke gebeuren: checken van de identiteitsgegevens en je persoonlijk, vooraf doorgestuurd aanmeldbewijs + door een veiligheidssluis gaan, net zoals in de luchthaven).

Vanuit ons hotel namen wij de metro richting Hauptbahnhof. Vanaf daar was het nog heel even wandelen (er is een andere metrolijn met een halte nog dichterbij, maar dat vonden wij niet de moeite waard om nog te moeten overstappen, even wandelen is immers ideaal om de omgeving te ontdekken).

Dat Duitsland gastland is (was) van het EK voetbal, daar konden we moeilijk naast kijken. Op het stationsplein heel wat infostandjes en een beetje verder stond elk deelnemend land ook weergegeven als een beer met de kleuren van de respectievelijke nationale vlag (voor alle zekerheid ook nog de vermelding van het land op de beer want aangezien sommige landen dezelfde kleurencombinaties in hun vlaggen hebben, was er wel wat creativiteit nodig om elke beer een uniek look te geven). In de buurt bleek ook een volledig voetbaldorp aangelegd (zagen we achteraf vanuit de hoogte), waar ook gesport werd.

Deze wijk kent trouwens heel wat nieuwe en moderne gebouwen. Altijd fijn om dus wandelend naar je bestemming verder te lopen en intussen je ogen volop de kost te geven. Wij hebben in Gent ‘de diamant’ bij het station, zij hebben daar hun ‘kubus’, best een indrukwekkend kantoorgebouw.

Een deel van het grote plein voor het Rijksdaggebouw was een bouwwerf en we moesten even letterlijk een blokje omlopen om bij de toegang aan te komen. Wellicht mede omwille van het EK voetbal waren een extra straten autovrij gemaakt, net zo handig om in alle rust rond te wandelen. Gelukkig waren we ruim op tijd vertrokken en hoefden we ons niet te haasten (er was zelfs tijd om nog foto’s te maken).

De toegangscontrole verliep zonder problemen (gelukkig nog even gecheckt bij iemand van het personeel of we in de juiste rij stonden, de lange rij was voor gegidste rondleidingen, aangezien wij enkel een bezoek aan de koepel deden, mochten we meteen door een andere deur naar de controle). Vervolgens werden onder begeleiding, in een groep van een 20-tal personen, naar binnen gebracht waar de volgende deur pas open ging wanneer de eerste gesloten was en er een andere begeleider ons meenam in de lift naar boven (de controle is dus wel erg strikt, maar vriendelijk). Eens boven, kan je vrij rondlopen in de koepel en op het buitenterras.

Tijdens De Tweede Wereldoorlog werd het Rijkdaggebouw zwaar beschadigd.  Na de Duitse hereniging keerde het parlement in 1999 uit Bonn terug naar de gemoderniseerde Reichstag.
De imposante glazen koepel staat symbool voor het nieuwe Duitsland en biedt een mooi uitzicht over de stad. 360 kleine spiegels in de koepel moet het binnenkomende licht weerspiegelen en versterken.

De Reichstagkoepel in cijfers, dat is: 38m diameter, 23.5m hoog (of 47 m hoog wanneer je rekent vanaf de grond), 1200 ton zwaar en het kostte zo’n 600 DM. Dagelijks kunnen 8.000 mensen de site bezoeken en sinds de opening van de koepel in 1999 deden dat al ruim 40 miljoen mensen! Ook heel wat klassen, zowel lagere scholen als middelbare studenten hebben een bezoek aan deze plek op hun planning staan (neen, de schoolvakantie was duidelijk nog niet begonnen in Duitsland).

In de koepel krijg je ook nog extra info mee over de geschiedenis van het gebouw, inclusief fotomateriaal. Best interessant om een snel overzicht te krijgen van deze belangrijke periode, met niet al te veel tekst en sprekende beelden.

Vanaf de Reichstag kan je in alle richtingen over heel Berlijn kijken. Leuk is dat je buiten foto’s kunt maken (zonder glas en in ons geval ook regendruppels) en dus alles toch net iets beter en scherper in beeld kan brengen, al had een extra streepje zon op onze foto’s best gemogen ;-).

Van de Reichstag wandelden we naar de Brandenburger Tor, nog zo’n monument dat een enorme geschiedenis met zich meedraagt. Het is naast één van de belangrijkste bezienswaardigheden van de stad de enige oude stadspoort in Berlijn die nog overeind staat en ze kwam na de Tweede Wereldoorlog in de Russische sector te liggen. In 1961 werd er vlak achter de Brandenburger Tor begonnen met de bouw van de Berlijnse Muur. Omdat het tijdens de Koude Oorlog niet mogelijk was de Brandenburger Tor te passeren ging de oude stadspoort symbool staan voor de Duitse eenwording. Nu lag echter ook daar het accent duidelijk op het EK voetbal en maakte menig (voetbal)toerist selfies in aangepast thema. Mijn voorkeur ging toch uit naar een foto zonder die sportcontext 😉

 

Van daar wandelden we meteen even verder naar nog zo’n bijzondere plek. Het plein met het Holocaustmonument. Het monument is in 2005 geopend als herinnering aan de Joodse bevolking die in de Tweede Wereldoorlog werd vermoord. Het monument bestaat uit meer dan 2.700 betonnen blokken waar je doorheen kunt lopen op een golvende ondergrond en een oppervlakte van 19.000m². Tegelijk speels en verwarrend.
Het Gedenkteken voor de Vermoorde Joden van Europa is ontworpen door de Amerikaan Peter Eisenmann. Als je langs en door de blokken loopt, zou je het gevoel moeten krijgen wat de joden hadden in de concentratiekampen: de smalle paatjes, eindeloze gangen, en hoge blokken laten je gedesoriënteerd voelen. Alsof je geen uitweg vindt.

In het informatiecentrum wordt de geschiedenis van het joodse volk verteld aan iedereen die meer wil weten, wij hielden gewoon even halt bij het monument en lazen een stukje duiding in de reisgids.

Voor de terugweg naar het hotel namen we de route langs de Spree. Helaas geen weer voor een terrasje, maar toch heerlijk wandelen daar.