Mijn leesdoel voor dit jaar had ik opnieuw bescheiden ingesteld. Met 12 boeken per jaar, of eentje per maand, leek me dat gewoon vrij realistisch. Omdat ik (of toch mijn ogen) ’s avonds vaak te moe ben om nog een boek te lezen, lees ik vooral op mooie zonnige dagen, buiten op ons terras. Maar ik ben toch blij dat ik mijn doel met 16 boeken lichtjes overschreden heb.
Na de zomer ben ik wel stilgevallen (op één boek na, maar dat was vakliteratuur). Er zaten goede boeken bij, maar de young adult literature viel dit jaar wat tegen in vergelijking met vorig jaar. Mystery novels en detectives zijn sowieso een blijver in mijn leeslijst (al was het daar dit jaar ook met wat wisselende kwaliteit). De categorie ‘Historical fiction’ is met de boeken van Kate Mosse sowieso geslaagd, ik ben nog steeds erg blij dat ik de schrijfster een paar jaar geleden leerde kennen via een exemplaar in de boekenruilkast.
Gender Swapped myths was zonder twijfel het meest opvallende boek in mijn leesrijtje van 2025. Na Gender swapped fairy tales wist ik intussen wel wat ik mocht verwachten, het leesplezier was er daarom niet minder om.
En dan nog enkele cijfertjes die Goodread voor mij oplijstte:
16 boeken, in totaal goed voor 5.425 pagina’s leesplezier
Het kortste boek telde 142 pagina’s, het langste 597, gemiddeld zo’n 339.
Het vaakst gelezen boek (1.298.822 keer) op de planken bij Goodreads was ‘De zevenvoudige dood van Evelyne Harcastle’. Een vrij bijzonder boek, niet helemaal fan, maar toch te goed om opzij te leggen.
mijn favoriet van 2025: ‘De vergeten tombe’ van Kate Mosse
Zal 2025 een beter boekenjaar worden? Dat valt nog te bezien, maar in elk geval zitten er in de pakjes onder kerstboom wel een aantal boeken waarvan ik weet dat ze goed zijn en die ik met plezier zal lezen 😉
De voorbije maanden terug bijna dagelijks heen en weer gefietst naar Gent en ik voel dat precies toch een heel klein beetje aan mijn conditie. Het ging precies vaak net ietsje vlotter en dat vind ik wel fijn.
Mijn regenjas bleek echter niet meer zo waterdicht en dus kocht ik een nieuw degelijk exemplaar bij AS Adventure. Dankzij nog wat resterende ecocheques (die je daar dus mag gebruiken voor fietsmateriaal én fietskledij) hoefde ik nauwelijks nog bij te betalen en dat was mooi meegenomen. In de winkel (ik heb een hekel aan online shoppen, ik wil kunnen passen en wil graag een woordje uitleg kunnen krijgen) kreeg ik trouwens meteen ook advies hoe ik mijn andere regenjas weer waterdicht kon krijgen.
Gewerkt
Dat het druk is, soms een beetje té eerlijk gezegd. Een aantal evenementen in de pijplijn zorgen ervoor dat ik regelmatig eens stevig moet doordoen om de vele deadlines te halen en die al wel eens voor wat kleine paniekskes hebben gezorgd. Nog geen potten gebroken, maar het was toch al enkele keren nipt en ik heb dat niet graag (wie wel?)
Voor Maya zijn er amper andere momenten dan periodes van hard werken en momenten van nog harder werken. We doen wat we kunnen om haar te helpen (aka papa taxi op extra lange dagen of bij rotweer, lekker en gezond eten, samen zoeken naar kleine gelukjes en die koesteren, klankbord zijn, ….) Intussen zijn de lessen van het eerste semester achter de rug en zijn we vertrokken voor 3 weken blok en 4 weken examen. Opnieuw alles geven tot en met 30 januari en dan een weekje uitblazen (maar ook niet meer want dan begint de hele cyclus – of schrijf ik beter circus? – opnieuw voor het tweede semester).
Gelezen
Bitter weinig helaas, vooral omdat het gewoon te druk is en ook wel een beetje omdat ik dat eigenlijk liefst buiten in het zonnetje doe.
Het jongste boek van Elke Geeraerts ligt hier intussen al wat stof te vangen. Wel al gelezen, maar ik moet nog een samenvatting schrijven (aankoop via het werk en een samenvatting maken voor geïnteresseerde collega’s is a.h.w. de tegenprestatie die ik doe). Het wordt wellicht een taakje voor tijdens de kerstdagen.
Gezucht
Omdat ik dat grijze weer zo moe ben, en ik gewoon ook soms moe ben of ‘het’ allemaal wat moe ben, … en dan sluit je je ogen, haal je nog eens extra adem, probeer je de zaken soms eens door een andere bril te bekijken en doe je toch weer verder…
Omdenken, loslaten, doorgaan, prioriteiten stellen, het evenwicht bewaren…. het blijft een constante en de ene dag lukt dat net iets beter dan de andere, maar dan zijn er ook die kleine gelukjes, die onverwachte hulp, dat lieve gebaar, … die ervoor zorgen dat je weer verder kan 🙂
Hier eigenlijk te weinig, maar er lijkt momenteel ook gewoon wat minder te vertellen (of soms wel, maar dan lukt het me toch niet om het allemaal neer te pennen). Toch blijf ik hier nog graag komen op mijn digitale erf en dus probeer ik toch bewust wat tijd vrij te maken, al was het maar om nog eens een rondje bezigheden op te lijsten 😉
En tijdens de eindejaarsperiode haal ik toch nog eens mijn vulpen uit de kast om een reeks kerstkaartjes te voorzien van een handgeschreven wens.
Gecontroleerd
Medische controles, jaarlijkse preventieve onderzoeken, … ik plan ze netjes in, maar zo nu en dan komen er ‘extraatjes’ bij en dan durf ik wel eens te zuchten (jawel, gezucht dus ook hier).
Deze en volgende maand bijgevolg wat extra afspraken bij dokters allerhande, en mogelijk komen er wel wat extra terugkerende controles bij, maar wellicht moeilijk uit te sluiten wanneer er wat meer jaren op de teller komen zeker? Zolang de resultaten niet echt negatief zijn, ben ik al tevreden en kan ik weer een zuchtje van verlichting slaken 😉
Gegeten
Uiteraard, zonder kunnen we nu eenmaal niet. Minder gebakken of nieuwe recepten uitgeprobeerd, maar eentje werd wel gesmaakt: een heerlijke ovenschotel met kip en broccoli van Claudia Van Aevermaet.
De ‘wachtbordjes’ voor Maya zijn intussen nog net geen ‘dagelijkse kost’ geworden en vind ik nog steeds heel leuk om samen te stellen 😉
En mijn recente improvisatie op een poke bowl werd ook wel gesmaakt :p
En zo blijven we bezig, vliegt de tijd voorbij – zijn we bijna aan het kantelpunt van de kortste dag, hoera voor meer licht – en zullen we elkaar binnenkort weer het beste wensen voor het nieuwe jaar.
Voor elk van jullie alvast wat mij betreft ‘ientje mee suiker’ xxx
Quasi op het drielandenpunt van Frankrijk, Zwitserland en Duitsland, op het grondgebied van Duitsland, in Weil-am-Rhein, ligt de Vitracampus. Vitra is een naam als een klok, een designklok. Toen we in het voorjaar van 2019 na een citytrip Wenen via Frankrijk terug naar huis reden, maakten we hier al eens een tussenstop. Ik wist toen al dat we hier nog wel eenst terug zouden komen en dat een vakantie in de Elzas eigenlijk de perfecte uitvalsbasis is voor een tripje naar deze bijzondere plek. De foto’s zijn een combi van ons bezoek in april 2019 en september 2024.
De eigenaar van de meubelfabriek Vitra wilde oorspronkelijk een gebouw om zijn verzameling stoelen en andere meubels permanent tentoon te stellen. Uiteindelijk werd het (in 1989) een museum met ruimte voor tentoonstellingen en evenementen rond architectuur en ontwerpen. Het zwaartepunt van de collectie is een permanente tentoonstelling over meubels en interieurontwerpen. De basis werd gelegd na het overlijden van de Amerikaanse ontwerpers en architecten Charles en Ray Eames. Hun ontwerpen werden door Vitra geproduceerd en in Europa verkocht. De meubelverzameling bevat intussen ontwerpen van bijna alle bekende industriële ontwerpers, zoals George Nelson, Alvar Aalto, Verner Panton, Dieter Rams, Jean Prouvé, Michael Thonet en Gerrit Rietveld. Naast de meubelverzameling beschikt het museum ook over een bibliotheek en een archief met de nalatenschap van een aantal ontwerpers.
De hele site staat vol met gebouwen van wereldbefaamde architecten. Het hoofdgebouw van het museum is ontwerpen door Frank Gehry. Het gebouw voor de bedrijfsbrandweer van Vitra is een ontwerp van Zaha Hadid, een conferentiepaviljoen van de Japanner Tadao Ando, een tankstation ontworpen door Jean Prouvé …
In 2010 opende op de site het VitraHaus, de toonzaal van Vitra, met op de benedenverdieping de Vitra Design Museum Shop. Het Vitrahaus is een ontwerp van Herzog en de Meuron en lijkt wel een willekeurige stapeling van huizen. De blokken zijn echter perfect op elkaar gestapeld en in elkaar geschoven. De binnenkant is een passend geheel met heel veel daglicht en telkens weer prachtige uitzichten op de omgeving.
Het VitraHaus is dan ook zoveel meer dan een toonzaal, het hele gebouw ‘ademt’ modern design op een heel natuurlijke manier. Niet zo evident om te omschrijven, maar het is gewoon heerlijk om er rond te lopen en te genieten van de verschillende interieurs en ontwerpen.
Op een van de bovenverdiepingen (de VitraHaus Loft) mag een hedendaagse ontwerper voor een langere periode trouwens een studio inrichten met eigen ontwerpen. Op dit moment vind je daar het werk van Sabine Marcelis. Die waren niet altijd mijn ding qua materiaalkeuze, maar wel boeiend qua ontwerp.
In 2014 was de Vitra-collectie uitgegroeid tot ongeveer 6000 meubels en 1000 lampen. In 2016 opende op de Vitra Campus het Schaudepot. In dit gebouw is een permanente tentoonstelling van ongeveer ‘400 hoogtepunten uit de geschiedenis van het meubelontwerp van 1800 tot heden’ te bekijken.
In 2014 verscheen ook de 31 meter hoge Vitra Rutschturm van Carsten Höller. De stalen toren, een kunstwerk, fungeert als uitzichttoren met een spiraalvormige glijbaan.
Intussen kwam er op de site ook een prachtige plantentuin bij, in september was die wel al een beetje over haar hoogtepunt naar ze heeft er zonder meer heel kleurrijk uitgezien.
