Categorie archieven: creatief

Kunst in d’ Oude kliniek

creatief, Cultuur, Op stap, woord in beeld,

De gemeenschapsinstelling De Zande in Beernem wordt vernieuwd. Vooraleer het oude gebouw te slopen, staat het nog 1 weekend open voor de inwoners, met de tentoonstelling Kunst in d’Oude Kliniek. Met de sloop van het gebouw verdwijnt immers ook een stukje Beernemse geschiedenis. Het gebouw was sinds de jaren ’30 een ziekenhuis en later een kraamkliniek. Heel wat inwoners van Beernem zagen er dus het levenslicht 😉

Op zaterdag 25 en zondag 26 maart, tussen 10.00 en 18.00 u, kan je nog een laatste keer een bezoek te brengen aan de voormalige kraamkliniek. Er is een fototentoonstelling over de geschiedenis van de Sint-Andreaskliniek en ruim 34 Beernemse kunstenaars palmen de kamers in met hun kunstwerken. Aangezien eentje van de 34 een collega is, besloten we op zaterdagmiddag toch even richting Beernem te rijden en een kijkje te gaan nemen 🙂

Fotografie, schilderkunst, beeldhouwwerken, muziek, keramiek, mixes media, … heel wat uiteenlopende kunstvormen waarbij het een ons al meer aansprak dan het ander, maar dat is wel vaker zo met kunst natuurlijk. Wil je zelf nog een kijkje gaan nemen, dan moet je snel zijn, want enkel nog te zien op zondag 26 maart, tussen 10u en 18u. De lokale TV kwam alvast een kijkje nemen en maakte een reportage. Meer beelden van de verschillende werken van de kunstenaars en de tentoonstelling vind je ook op de Instragrampagina Kunst in de Zande. De namen van alle deelnemende kunstenaars lees je op de website van de gemeente Beernem.

   

Bezigheden in de zomervakantie

creatief, familie, Op stap, , ,

Tien weken zomervakantie is lang. Of dat lijkt toch zo want voor je het weet, zijn ze alweer voorbij. Die 10 weken dat was de periode die Maya had om niet met schoolwerk bezig te zijn, om eindelijk eens andere dingen te doen waarvoor er anders weinig tot geen tijd is.

Een kleine bloemlezing.

Gewoon kleuren, op nummer, met stift of met potlood of zelfs met verf en een fijn penseel. Heel nauwgezet en langzaam, ondertussen luisterend naar muziek of een TV-show online.

Haar verf en penseel gebruikte ze trouwens ook om een reclamesleutelhanger met een huisje om te toveren tot Harry Potter gadget met op elke kant het symbool van één van de huizen van Hogwarts. Alweer een heel nauwgezet werkje.

Nog meer schilderexperimenten, maar dan met een aquarelsetje. Een andere techniek, maar opnieuw met een fijn penseel want de vakjes om in te kleuren waren behoorlijk klein.

Eindelijk ook genoeg tijd om de naaimachine uittesten die we voor haar kochten. Ze maakte voor mij o.a. een nieuwe hoes voor een lang kussen. Eerst een schetsontwerp in haar schriftje, daarna het echte werk inclusief mooie afwerking, zelfs aan de binnenkant (zodat er daar ook geen draadjes hingen).

Intussen herstelde ze ook opa’s tuinshort waarin een winkelhaak zat 😉

En ze leerde zichzelf breien, rechts en averechts, aan de hand van een boekje dat ze kreeg van N. Voorlopig bleef het bij enkele proeflapjes, maar wie weet breit ze volgend jaar wel een eigen sjaal of trui 😉

Uiteraard gingen we ook op stap: naar Knokke, naar Oostende, richting Bouillon om te kajakken op de Semois, naar Mechelen (met o.a. een bezoek aan het speelgoedmuseum), naar Préhistomuseum (een topdagje!), …

Kortom, die 10 weken leken lang, maar waren toch weer sneller voorbij dan verwacht 😉

En intussen startte het nieuwe schooljaar in volle snelheid op als was het een elektrische wagen waarbij er niet meer geschakeld wordt, maar je zonder tijdsverlies naar topsnelheid gaat. Veel vrije tijd zit er vanaf nu duidelijk niet meer in.

 

 

Mondmaskers

creatief, woord in beeld,

Wel nodig of niet? Wenselijk en nu soms toch verplicht. Moeilijk te vinden maar misschien wel eenvoudig te maken? Met of zonder naaimachine, met lintjes of elastiek? Gepersonaliseerd of wegwerp? Amper een onderwerp waarover meer geschreven en gesproken wordt in deze tijden dan het mondmasker.

Er staan hier al jaren enkele dozen met stofjes opzij, vooral kleinere stukjes, o.a. van staalboeken. Niet om direct kledij mee te maken dus maar eerder bedoeld om te knutselen, al kwam dat er uiteindelijk amper van. Plots zouden die stofjes wel eens van pas kunnen komen … alleen, zo zonder naaimachine zou dat wel lukken? Ik besloot de proef op de som te nemen.

Het officiële model met de plooitjes maken dat zag ik eerlijk gezegd niet zitten, een mondmasker maken uit een T-shirt ook niet (al was het maar omdat ik niet meteen over het noodzakelijke basismateriaal hiervoor beschik, nl. T-shirts om te verknippen).
Uiteindelijk besloot ik het te proberen met het model dat o.a. door het UZA verspreid wordt.
Met een print van het patroon en de handleiding zette ik me aan het werk. Toch nog even opzoeken wat nu juist ‘met de draadrichting’ betekende, vervolgens knippen en naaien maar, stiksteekjes ‘à volonté’.
Het grootste prutswerk zijn – wat ik al had verwacht – de lintjes. Is mijn voorraad stofjes zeer ruim, dan is het qua stoffen lintjes en elastiek heel wat minder. Samen met Maya zocht en vond ik echter materiaal dat wel in aanmerking kwam, zij het in verschillende stijlen en kleuren 😉

Het eerste proefexemplaar kostte me 3 uur, de volgende kreeg ik op dik 2 uur afgewerkt. Intussen zijn we 3 dagen verder en liggen er hier al 9 te blinken.
Sommige met een lint dat nog het meest lijkt op ronde schoenveters

Andere met plat, glad lint (dat echter ‘uitfitzelde’ aan de afgeknipte punten, behoorlijk lastig om dat een beetje deftig om te naaien). Soms zette ik het lint verkeerd in omdat ik dacht rechts bezig te zijn maar het bleek averechts, maar ‘who cares’ wanneer je die linten strikt, ziet niemand dat nog 😉

Met een restje ronde elastiek prutste ik ook 2 exemplaren in elkaar. De wederhelft ziet het immers niet zitten om lintjes te strikken op zijn achterhoofd. Niet evident om ronde elastiek met de hand stevig vast te zetten maar dat loste ik op door een knoopje in de elastiek te draaien. Nu maar hopen dat ze houden (op de foto hieronder staat enkel het eerste stiksel, ik deed er nog een tweede overheen ‘in de andere richting’ om alles goed vast te naaien).

In de knutselkoffer ontdekten we zowaar enkele kleine (fluo) kliksluitingen en een bijpassende ‘veter’. Geen idee waar die vandaag komen maar ook deze gebruikte ik voor een masker. Opnieuw niet zo evident maar met wat gepruts bereikte ik toch een aanvaardbaar resultaat. ’t Is er wel eentje op maat want er zit geen rek op.

Mijn handgemaakte mondmaskers zijn absoluut niet perfect maar zijn zeker draagbaar en origineel 😉 De stof komt uit een staalboek voor Italiaans bedlinnen en voelt aangenaam. Toekomstige wasbeurten zullen daar niet snel iets aan veranderen: bedlinnen moet daar tegen kunnen zou ik denken, hopelijk geldt dat ook voor de linten en elastiek en heb ik alles voldoende stevig vast genaaid 😉

Voorlopig liggen de exemplaren hier nog opzij want ze zijn voor ons nog niet nodig (geen school, geen verplaatsingen met openbaar vervoer, niet werken op plaatsen met veel volk en weinig afstand…) maar ’t is wel handig om te weten dat we er minstens voor elk van ons al enkele liggen hebben.
Intussen liggen er nog enkele stapeltjes stof te wachten om te verwerken maar ik zal eerst eens op zoek moeten gaan naar lint en/of elastiek…

 

 

Tekentalentje

creatief, woord in beeld, ,

Maya is graag creatief bezig, o.a. met tekenen. Ze mocht in het verleden een aantal keer op tekenles bij goede vriend Max van Hemel, waar ze o.a. haar pastelversie van een Monet maakte en ze met zijn hulp een prachtige potloodtekening maakte voor haar meter van hun allerliefste Nagiko (de Abessijn die er nu helaas niet meer is).

Om echt veel te tekenen heeft ze eigenlijk te weinig tijd of teveel schoolwerk en teveel interesses, dat kan ook 😉

Het liefst zoekt ze haar inspiratie op Pinterest en dan tekent ze na. Er passeerden al enkele Disneyfiguren, voor haar vrienden maakt ze soms een originele verjaardagskaart en een tijdje geleden besloot ze dat ze een pimpelmeesje wou tekenen. Wellicht is het ophangen van een vogelvoerderhuisje in onze tuin hier niet vreemd aan. We genieten eigenlijk enorm van de meesjes en de spechten die regelmatig klant zijn en het roodborstje dat voorzichtig ook een hapje komt meepikken (en we vervloeken de kauwen die ook proberen de noten uit het voederbakje te halen).

 

Ze zocht online een mooie foto, zette in potlood zacht de contouren op papier en startte vervolgens aan uren van geduldig inkleuren met pastelpotlood. Tussendoor kwam ik soms een kijkje nemen en maakte al eens een paar foto’s (met mijn telefoon waardoor niet alle details van de tekening zichtbaar zijn). Gelukkig was er de paasvakantie (en de coronamaatregelen) om wat meer tijd te hebben en het werk tot een prachtig einde te brengen. Deze koolmees krijgt sowieso een ereplekje in huis.

 

Een weekend in beelden

creatief, food, woord in beeld, ,

Vorige vrijdag nam ik een dagje verlof omdat Maya pedagogische studiedag had en dus niet naar school moest. Ik  hoopte om samen met ons drietjes een uitstap te kunnen maken, maar had kunnen weten dat het volume schoolwerk nog ‘net dat ietsje meer’ bleek nu haar weekend uit drie dagen bestond. Met 4 overhoringen op maandag en 2 op dinsdag op de planning (waarvan enkele herhalingstoetsen) bleef er onvoldoende ruimte over om er op uit te trekken (want paardrijden in het weekend dat wou ze zeker wel nog doen).

En dus werd het drie dagen een rustige afwisseling van huishoudelijke taken en ontspanning. Er werden menig wasjes gedraaid en een paar manden strijk verwerkt en nog wat administratie aan de kant gedaan (maar daarvan maakte ik geen foto’s).

Er werd gekookt en gebakken: wortelen en pastinaak (vers uit papa’s groentetuin) verwerkt tot diepvriesporties, extra noten gekraakt om pesto naar dit recept van te maken (en ook deels in te vriezen trouwens, super handig wanneer ik nog eens mijn pasta presto wil maken)

uit Een dagelijkse portie power van Claudia Van Avermaet maakte ik nog eens speltbrood met noten (extra veel noten kraken dus, gelukkig is er nog steeds voorraad uit papa’s tuin) en een chia-powerbrood. Als extraatje bij het ontbijt zorgde ik ook nog voor een portie scones met chocoladestukjes (die trouwens ook perfect bleken als tussendoortje voor onze student).

Ik fietste op zaterdagmorgen naar het centrum van 9000, versierde last minute een knipbeurt bij de kapper, kocht voor geen geld de klassieker Koning van Katoren (en las die in de namiddag meteen zelf nog eens uit alvorens hem in de boekenkast van Maya te zetten), en vulde de voorraad OrTea aan met een nieuw smaakje.

Op zondagmiddag haalde ik zowaar zelfs potlood en papier uit de kast en waagde mij nog eens aan een beetje (na)tekenen. De oude prentenboeken van Artis Historia ‘Zoogdieren uit Europa’ zorgden voor inspiratie (zoals ze dat pakweg 30 jaar geleden schat ik ook al deden). Nu nog beetje meer durven, een stevig stuk papier nemen en beter inschatten hoe groot mijn tekening zal uitdraaien zodat ik plaats genoeg op mijn blad heb 😉

De drie dagen kwamen en gingen, werden nuttig én ontspannend ingevuld en zorgden op zondagavond voor een best tevreden gevoel, ook al ging de voorziene uitstap niet door.

Fotografiekamp

creatief, woord in beeld,

Net als vorig jaar sloot Maya haar zomervakantie af met een weekje fotografiekamp van Clickit. Maya heeft al langer interesse in en feeling voor fotografie en dit kamp is een dagkamp (ideaal voor een meisje dat liever thuis komt slapen elke dag) dat bovendien doorgaat op de Oude Bijlokesite (perfect combineerbaar dus met een fietsritje van en naar mijn werk).

Naast het maken van foto’s leren ze ook enkele basis fotobewerkingen op een tablet (die ze ook elk ter beschikking krijgen om op te oefenen), deze keer met de App Photofox. Stiekem was ik wel een beetje blij dat Maya de mening van haar lesgeefster volgde dat je niet te veel moet gaan bewerken; “ik probeer mijn foto’s gewoon goed te hebben qua beeld en heb alleen soms een beetje de kleursterkte bijgesteld maar niet bij alle foto’s, vele heb ik gewoon gelaten zoals ze waren”. Ik kan mij hier helemaal in vinden 🙂

In deze post een  greep uit haar uiteindelijke selectie van 130 foto’s (nog geen tiende van het aantal dat ze in de loop van de hele week gemaakt heeft, ze hebben dus ook moeten leren kiezen en wissen, niet altijd evident). Je ziet pas echt hoe mooi sommige beelden zijn wanneer je ze op groter formaat bekijkt trouwens 🙂

Gedurende de hele week kreeg elk kind een reflexcamera ter beschikking om dagelijks mee te oefenen. Naast enkele theoretische lesjes over o.a. diafragma en belichting ligt de focus heel sterk op de praktijk. Daarvoor trokken ze er regelmatig op uit: op de mooie site van de Oude Bijloke zelf maar ook naar de Plantentuin vlakbij het Citadelpark, naar het centrum van de stad (de binnenstad, musea, bootjes,…) én zelfs een daguitstap naar Pairi Daiza.

Het was leuk om haar verhalen te horen, hoe ze enthousiast vertelde over de kleine bloemetjes die ze spotte in de plantentuin en hoe blij ze was met haar geslaagde foto van de libelle, dat ze een aantal keren spontaan haar camera in manuele modus gezet heeft ‘omdat ze dan precies toch betere plantenfoto’s kon maken’, hoe ze haar bezoek aan Pairi Daiza een stuk anders beleefde dan met ons samen vorige maand, dat ze heb best moeilijk vond om portretten te maken (en zelf helemaal niet zo graag op de foto staat maar liever achter de camera blijft), …. Het was leuk om zien hoe ze soms toch wel mooie details in beeld brengt, dat ze echt wel heeft leren kijken en niet zomaar beelden schiet, …

Ik geef het toe, ik ben best trots op haar en zie dat zij dingen geleerd heeft waar ik zelf nog wel een extra woordje uitleg over wil 😉

Het feit dat Maya met plezier dit kamp (zelfde programma) voor het tweede jaar op rij volgde en dat er nog een tiental anderen waren die dat ook deden, is voor mij een duidelijke bevestiging dat we dit kamp meer dan geslaagd mogen noemen 🙂
Ik denk dat ik wel vaker mijn eigen reflexcamera eens zal mogen doorgeven wanneer we er nog eens op uit trekken maar ik weet dat ik dit met een gerust hart mag doen want dat ik kan rekenen op geslaagde foto’s 🙂

Nagiko

creatief, woord in beeld,

Maya is lang bang geweest van katten maar voor Nagiko, de mooie Abessijn van haar meter heeft ze altijd wel een boon gehad. Helaas is het diertje al een tijdje overleden maar nog steeds denkt ze aan hem terug. Vorige winter besloot ze dat ze een tekening van Nagiko wou maken om aan haar meter te geven als herinnering.

Om deze stevige uitdaging tot een goed resultaat te brengen, konden we gelukkig rekenen op de hulp van Max van Hemel.  We zochten (en vonden) een mooie foto en gedurende meerdere namiddagen tijdens de schoolvakanties werd er getekend en gewerkt onder en met begeleiding. Het A3-portret kostte heel wat tijd en moeite maar het resultaat is echt wel prachtig geworden.  Ik volgde het hele proces van dichtbij en zag iets heel moois op papier verschijnen naarmate de uren verstreken. En haar meter? Die was in de wolken.

Hoe zat dat ook alweer met die Bujo?

creatief,

Vorig jaar kreeg ik via Eilish het boek Bullet Journal, de handleiding cadeau. Ik volgde al een tijdje de hype (want zo mag je het toch wel noemen) van het bullet journaling (of hoe noem je dat) maar was er nog niet uit of ik ook zou instappen of niet.

Ik hou van schrijven en lijstjes maken, mooie notaboekjes, een beetje tekenen (of ‘prullen’ met een pen of potlood), … maar ik ben ook een aantal jaar geleden maximaal op digitaal overgeschakeld, zeker wat werk en agenda’s betreft. Anderzijds maak ik wel nog steeds boodschappen- en to do lijstjes op papier (vooral voor thuis). Ik was dus wel nieuwsgierig of het boek mij in deze of gene richting zou kunnen sturen.

Tijdens de zomer nam ik het boek door en kreeg ik meer inzicht en ook wel wat inspiratie. Ik besloot het voorlopig bij een eenvoudige pen en dito schriftje te houden alvorens tot de aankoop van ander materiaal over te gaan. Ik nummerde de blaadjes … maar voorlopig kreeg ik nog steeds geen letter op papier (of toch niet in het schriftje). Ik maak tegenwoordig wel weer mooiere to do lijstjes op papier, met afvinkvakjes maar verder kwam ik tot hier toe nog niet.

Ik heb het gevoel dat een schriftje met lijntjes mij minder ligt dan blanco papier of ruitjes en dat ik misschien beter start met een atomaschriftje waar ik desgewenst ook de volgorde van de blaadjes kan wijzigen (kwestie van toch iets meer ‘bewegingsvrijheid’ te hebben).

Aangezien ik blijf vasthouden aan een minimalistische werktas (lees: geen handtas maar enkel mijn laptoprugzak met het allernoodzakelijkste van extra materiaal), zal ik die Bujo niet dagelijks meenemen maar wordt het er eerder eentje dat thuis ligt om o.a. blog- en reisideetjes in te noteren, denk ik, als het mij lukt om te starten…

Misschien een mooi doel voor 2018: nog even de handleiding opnieuw doornemen, toch maar een schriftje halen waar ik een beter gevoel bij heb en wie weet heb ik tegen de zomer alsnog een Bujo die niet meer blanco is 😉

 

Workshop pancake art #Nutallart

creatief, food, woord in beeld, , ,

Ik volg Jozefien Ryckx van Goestjes al een tijdje online. Toen ik een aankondiging zag om in de Eskimofabriek in Gent een workshop pancake art te volgen, besloot ik mijn stoute schoenen aan te trekken en deel te nemen. Ik hoopte dat ik niet al te onhandig zou zijn, maar eigenlijk was die schrik ongegrond. Ik dacht aanvankelijk immers dat we met vers deeg heuse pannenkoekenkunst moesten maken (zoek maar eens pancake art op online, straffe dingen zie je daar) maar het was allemaal een pak eenvoudiger (én leuker). We mochten pancakes versieren met vers fruit en Nutella en op die manier kleine eetbare kunstwerkjes creëren.

Wij konden eigenlijk meteen aan de slag want Jozefien had al alles netjes klaargezet voor ons: verse havermoutpancakes, diverse soorten fruit waarvan een deel al in plakjes gesneden was en een paar potten Nutella 🙂


Met een beker (eentje van Helen B) verse koffie in de hand keken we nog even naar de voorbeelden die zij al voor ons had verzameld en daarna was het onze beurt.      

Diertjes maken met pancakes en fruit, dat valt eigenlijk best mee. Ik begon met een uiltje en de leeuw. De Nutella zorgde de ene keer voor een kleurrijk (en lichtjes klevend) onderlaagje, de andere keer voor leuke accenten.

        

De wasbeer was een beetje een uitdaging. De Nutella netjes uitgesmeerd krijgen was niet altijd evident maar ik deed mijn best en ik vond dat het resultaat er wel mocht zijn 😉

Ik kreeg de smaak te pakken en schudde zelf nog een visje uit mijn mouw. Met een satéprikker en een (scherp) mesje geraak je al een heel eind, een bakkersspuit waarin je wat choco doet en uitsteekvormpjes kunnen ongetwijfeld voor nog meer creatieve ideetjes zorgen.
Tussendoor stuurde ik enkele voorbeeldjes door naar Maya (die helaas niet mee kon wegens te veel schoolwerk) en zij reageerde super enthousiast: dat wou ze zelf zeker ook eens proberen 🙂

De tijd vloog voorbij en steeds meer bordjes met pancake art vulden de tafel.

Het verdict? Deze activiteit is perfect voor kinderen! Je kan alles op voorhand klaarzetten, er komt geen vuur aan te pas, ze kunnen hun creativiteit de vrije loop laten en daarna mogen ze hun eigen kunstwerkjes lekker opeten. Je zou het fruit nog kunnen aanvullen met bv amandelschilfers, fruitcoulis, beetje poedersuiker … om de pannenkoeken nog meer te versieren. De havermoutpannenkoekjes en het fruit zorgen er alvast voor dat een lekkere traktatie een gezonder kantje krijgt en alles zonderen mopperen wordt opgesmuld 🙂

Het recept voor de havermoutpannenkoekjes van Jozefien geef ik je hier nog mee:

Ingrediënten (voor 3-4 pers)
140G havermout
350ml melk
2 eieren
140g zelfrijzende bloem
1el bakpoeder
2el honing
zout
kaneel
plantaardige olie

Werkwijze
Mix de havermout tot meel in de blender of food processor;
Meng met de bloem, het bakpoeder, de melk, de eieren, de honing, een snuifje zout en kaneel;
Laat het beslag ongeveer 20 min. rusten;
Bak kleine, ronde pancakes in een hete antikleefpan in wat plantaardige olie.

De workshop werd aangeboden door Jozefien Ryckx van Goestjes in samenwerking met Nutella. Deze blogpost is mijn persoonlijke mening.

Black and white challenge

creatief, woord in beeld, , ,

De laatste tijd is het hier wat stiller wegens nogal veel andere activiteiten/prioriteiten waardoor ik minder tot schrijven kom. Maar ik  kreeg wel een uitdaging toegegooid van Meisjesmama om gedurende 7 dagen elke dag een zwart-wit-foto te nemen en deze nam ik met plezier aan.

Het werd best een uitdaging om elke dag een beeld te vinden dat zich leende tot zwart-wit ( gerechten zijn dat bv meestal niet ;-)) maar het was heel leuk om te doen en het is zeker voor herhaling vatbaar 🙂