Wij besloten in september nog eens een daguitstap in eigen land te doen en kwamen zo op Namen uit. Vanuit Gent was dat een vlotte rit van iets meer dan anderhalf uur.
We parkeerden aan de rand van de stad voor weinig geld en wandelden langs het water richting centrum. In het gebouw van de toeristische dienst verzamelden we nog wat extra info over de stad en de streek (en maakten meteen even gebruik van het gratis sanitair).
Op zaterdag is een groot deel van de (winkel)centrum autovrij en dat was wel zo handig. Het maakte dat je nog iets rustiger in de straten kon lopen en rondkijken. Omhoog kijken is immers zeker een aanrader, je vindt er nog heel wat mooi gevels (al is de gelijkvloerse verdieping soms wel een minder mooie winkelpui geworden, maar er zijn er die toch hun best doen). Tegelijk kijk je best ook regelmatig waar je je voeten zet, want er lagen heel wat straten op voor wegenwerken (en er zijn hier en daar ook gewoon putjes in het wegdek waar ondergetekende net moest insukkelen met een stevig geschaafde knie als resultaat).
Naast de typische ketenwinkels vind je hier ook nog verschillende, originele winkeltjes waar je met plezier even binnenloopt en er is ook een mooi aanbod tweedehands- en vintagezaken merkten we.
Uiteraard staan er ook kerken in de stad, we sprongen bij eentje even binnen. De église Saint Loup is een duidelijk voorbeeld van een barokke kerk met een behoorlijk indrukwekkend interieur. De kerk is toegewijd aan Sint-Ignatius de Loyola, stichter van de Jezuïetenorde. Behalve voor misvieringen wordt de kerk ook gebruikt voor concerten en tentoonstellingen.
Op het programma stond o.a. een bezoekje aan het museum Félicien Rops. Het museum is gehuisvest in een oud herenhuis in het centrum. Het stelt het leven en werk voor van de kunstenaar, vanaf zijn beginjaren als karikaturist tot aan zijn duivelse en diabolische werken. Maya en ikzelf waren niet meteen fan van zijn stijl, maar ik kon het talent van de man wel (h)erkennen. Ook het museum op zich is mooi uitgebouwd, het won trouwens al meerdere prijzen. Ze zetten ook in op een digitalisering van het volledige werk van de kunstenaar en het online beschikbaar stellen van de meer dan 4000 (!) brieven die van de man bewaard werden en een unieke inkijk in zijn leven en de tijdsgeest geven.
Daarna werd het tijd om de inwendige mens wat te versterken en dus keken we (online) even wat in de buurt het aanbod was. In het centrum vind je heel wat horecazaken, voor elk wat wils dus. Na wat kijken en vergelijken besloten we Lloyd Coffee Eatery uit te proberen (sommige andere zaken zaten ook gewoon vol en we hadden intussen wel honger gekregen). Het slaatje was ruim qua portie, de pancakes en de bagel iets minder maar voor de meisjesmagen zeker voldoende 😉
Na onze lunch maakten we nog een ommetje langs het stadhuis voor de grote muurschildering. En vervolgens ging het richting citadel.
We besloten met de kabellift naar omhoog te gaan en al wandelend terug naar beneden te komen. Beide opties bleken bij momenten toch een beetje een uitdaging te zijn voor Maya’s hoogtevrees. Uiteraard hielden we ook even halt bij de gouden schildpad, zoals het kunstwerk van Jan Fabre doorgaans wordt genoemd.
Jan Fabre’s werk ‘Searching for Utopia’ werd van 14 maart tot 30 augustus 2015 in Namen gepresenteerd als onderdeel van de tentoonstelling Facing time Rops / Fabre. Het idee was om twee oeuvres en twee perioden samen te brengen: die van de Waal Félicien Rops en de Vlaming Jan Fabre. Na de tentoonstelling is het kunstwerk gebleven en het is nu zonder twijfel een van de publiekstrekkers in de stad.
Na onze wandeling naar beneden was het tijd voor een koffie aan de samenvloeiing van de Samber en de Maas (met de zeer toepasselijk naam brasserie de la confluence). Waar we de bootjes en de wandelaars voorbij zagen komen.
Als afsluiter staken het water over naar de deelgemeente Jambes, waar we nog een kleine wandeling maakten. Ook hier zagen we nog enkele mooie gebouwen en street art. Tegelijk beseften we ook hoe verwend we in Gent zijn met mooie art deco en andere architectuur de omgeving van het Sint-Pietersstation, wij moeten niet ver lopen om pareltjes te zien.
Slotsom: Namen was een fijne verrassing. Een niet heel grote, maar wel gezellige stad, met heel wat leuke plekjes. Zeker de moeite van een bezoekje waard.
