Omdat we deze krokusvakantie richting Elsene gingen voor een bezoekje aan villa Empain, onderzocht ‘onze persoonlijke reisgids’ de mogelijkheden om daar nog iets aan toe te voegen. Als we daar dan toch zijn, kunnen we er even goed een mooi dagprogramma van maken, toch? 🙂
Zo bleek dat het Hortamuseum eigenlijk niet erg ver uit de buurt lag en het hoog tijd werd dat we eens een bezoekje brachten aan het huis van de Belgische architect waar we al jaren een uitgesproken bewondering voor hebben (ook al is ons eigen huis totaal anders qua stijl 😉 )

We reden van de Victorialaan in Elsene richting Sint-Gillis en parkeerden ons in de buurt van de abdij Ter Kameren. Aangezien het intussen middag was, wandelden we eerst richting Flagey waar we ons uiteindelijk in de Irish Pub lieten binnenvallen voor een kleine lunch. We werden er uitermate vriendelijk ontvangen en lieten ons de club sandwich met frietjes zeer smaken.

Vervolgens wandelden we door de stad, genietend van de mooie architectuur onderweg, richting Amerikastraat.

Het Hortamuseum herken je meteen, of het zou moeten zijn dat je nog nooit van Horta of Art Nouveau gehoord hebt, maar zelfs dan 😉
Het Hortamuseum bestaat uit twee panden, het huis van de architect (nr 23) en zijn atelier (iets soberder, nr 25). Intussen werd ook het pand nr 21 (niet op de foto) aangekocht en verbouwd; de nieuwe ingang bevindt zich nu daar (de vorige ingang in nr 25 wordt nog heringericht).

Kleine ontgoocheling voor mij bij de ingang: geen fototoestellen of GSM’s (noch handtassen, rugzakken etc) toegelaten, alles moet worden achtergelaten in de vestiaire (gratis maar verplicht). Ik mag dus geen foto’s maken, achteraf gezien misschien toch niet zo erg want ik had er wellicht honderden gemaakt en daardoor wellicht heel wat van het vele moois gemist dat we te zien zouden krijgen.
Ik denk dat de beste omschrijving nog een vergelijking met Alice in Wonderland is: het voelt als rondlopen in een fantasiewereld die amper in woorden te vatten is. Wat een prachtige woning heeft deze man kunnen creëren, een sprookjespaleis van vormen en licht, kleuren en materialen, zo rijk aan details, zo harmonieus bij elkaar passend, zo vooruitstrevend ook voor zijn tijd.
Sommige elementen (zoals de witte tegeltjes in één van de leefruimtes) kunnen me op zich misschien minder bekoren, maar het geheel is zo uitzonderlijk, zo verbazingwekkend dat we kijken en blijven kijken. De gracieuze trapleuning, de variatie in de deurklinken, het discreet toilet in de master bedroom, de wintertuin op de hoogste verdieping, zelfs van de lichtknopjes en de kraantjes aan de radiatoren geniet ik .
En dat licht! De (binnen)ramen, spiegels, het glazen dak en de open ruimtes zorgen er voor dat deze woning uitermate veel daglicht binnenhaalt, iets wat bij de meeste panden uit het begin van de 20ste eeuw eerder uitzonderlijk is. Nog heel veel in deze woning is authentiek en bewaard gebleven, de (meubel)stukken die werden toegevoegd, komen uit andere art nouveau-panden en passen hier perfect.

Voor foto’s verwijs ik naar de blog van Wanderful die er vorig jaar een bezoekje bracht (ontdekte ik bij het schrijven van deze post en het zoeken naar beeldmateriaal 🙂

Moet het nog gezegd dat wij fan zijn? Alle drie trouwens want ook onze elfjarige, die totaal geen idee had van wat ze zich bij Art Nouveau moest voorstellen, waant zich ook in een fantasiepaleis (al had ze wel een beetje hoogtevrees bij het zien en afdalen van de trappenhal van vijf verdiepingen).

In de buurt kan je trouwens nog verschillende Art Nouveau-panden ontdekken. Ondanks het druilerige weer lopen we nog een blokje om met de flyer die we meekrijgen als handleiding. Tot onze verbazing stellen we vast dat het Tasselhuis (werelderfgoed) gewoon leeg staat en te huur is als kantoorruimte. Dat is toch even schrikken. Hopelijk krijgt het gauw zorgzame nieuwe bewoners die bewonderaars van Horta’s architectuur binnen laten.

Zelf ook zin gekregen om een bezoekje te brengen aan het Hortamuseum? Alle info vind je op hun site. Geniet ervan en laat me bij gelegenheid eens weten wat je ervan vond 😉