Op Maya’s school deden ze (helaas en in tegenstelling tot voorgaande jaren) niets rond het thema (het gevolg van een andere directie?).
Puur toeval dat de bf vandaag de boekhandel binnenstapte om nog snel wat ‘verplicht leesvoer’ voor Maya te kopen (leerkracht was bijna vergeten dat de leerlingen nog tegen volgende maand een boek gelezen moeten hebben, parents to the rescue dus om snel een exemplaar te halen nadat de keuze uit de lijst gemaakt was).
In het aangekochte boek zat een extra kaartje. Eentje met een ongepubliceerd gedicht van Bart Moeyaert (en meteen wat reclame voor een gloednieuwe editie van Duet met valse noten, veertig jaar na de eerste publicatie in 1983, toen Moeyaert amper 19 was en zijn debuut ter perse ging en vervolgens uitgroeide tot een moderne klassieker die zelfs vertaald werd in het Japans blijkbaar).
Kortom
Van je ware zijn er zeven op de wereld je weet nog niet dat ik daar een van ben
mogelijk zal ik je nooit omhelzen toch is de ware liefde onderweg
we reizen in een touringbus bergop bergaf remmen we mee met onze voeten
dan stapt weer iemand met de glimlach uit recht in de armen van een zielsverwant
evengoed stapt stervend vuur weer op of zal ik zeggen: sissend kooltje
de achterbank, daar wordt getreurd ik ben gaan houden van het woordje ongewisss
met dat verschil dat jij je tijd verspilt aan witte nachten, wanhoop, wachtmuziek
kortom aan alles wat ons eenzaam maakt ik ga je op een dag verrassen
leef door en zoek of wanhoop niet de bus rijdt voor en als je mij ziet
Op 24 september 2022 gingen bij het vernieuwde Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen (KMSKA) de deuren terug open voor het publiek. Na elf jaar bouwen en renoveren was iedereen er opnieuw welkom.
Het KMSKA was 11 jaar gesloten. In die periode werd het historische gebouw gerenoveerd en werd er een nieuw, hagelwit volume aan toegevoegd. De nieuwe toevoeging is geen uitbreiding, maar een ingenieuze inbreiding in de historische patio’s. Hierdoor ontstond er 40% extra tentoonstellingsruimte. KAAN Architecten creëerde hiermee twee werelden in één gebouw en het museum viel hiermee al in de prijzen.
Binnenkomen doe je niet meer via de monumentale trappen, maar langs een kleine ingang linksvoor (bij het blauwe tentje op de foto) die je naar een lager gelegen ontvangstgedeelte brengt met digitale ticketbalie (voor wie nog geen kaartje vooraf kocht), een grote lockerruimte (om jassen en tassen op te bergen, en een vriendelijke reminder om een foto te maken van je lockernummer want met digitaal slot dus geen genummerd sleuteltje om mee te nemen) en een trap naar de voormalige ‘inkomhal’.
Daar kan je meteen de grandeur van het oorspronkelijke museum ervaren terwijl je aanschuift om je ticket te laten valideren. In de inkomhal stond een vleugelpiano voor wie zin heeft om de wachttijd muzikaal wat op te fleuren (bij ons nog niet echt nodig, een uurtje later was de rij al een behoorlijk stuk langer en werden de intermezzo’s wel gesmaakt).
De glanzend witte vloer kwam al tijdens het openingsweekend volop in het nieuws wegens vol zwarte vegen (en wie was er in hemelsnaam op dat idee gekomen om voor een witte museumvloer te kiezen?) Ik vond het persoonlijk wel bijzonder en ook best mooi, helemaal niet ‘clean’ of ‘labo-achtig’ (en de zwarte vegen waren intussen weer netjes weggehaald, respect voor de poetsploeg).
Uiteraard gingen we ook naar de ruimte met colour blocking lijnen, volgens mij de plek die sinds de heropening al het meest op sociale media opdook. Het is dan ook een heel ‘istagrammable’ plekje 😉
In het nieuwe deel van het museum werd ook met heel wat marmer gewerkt, niet direct mijn meest favoriete materiaal, maar hier vond ik het wel passend. De nieuwe trappen goed in beeld brengen met mijn al wat gedateerde smartphone was wel een uitdaging en de werkelijkheid is zeker mooier dan de afbeelding.
Het KMSKA is het grootste kunstmuseum van Vlaanderen en heeft een rijke verzameling van absolute topwerken. Van de Vlaamse primitieven en de Antwerpse barok tot een uitgebreide verzameling moderne kunst, de belangrijkste Ensor-collectie ter wereld en de grootste collectie werken van Rik Wouters. Het is ook het enige museum in Vlaanderen met een eigen restauratie-atelier en expertisecentrum rond Rubens, Ensor en de Antwerpse barok.
Wat mij – naast de architectuur – sterk aansprak, is de manier waarop de kunstwerken gecombineerd worden, hoe werken in dialoog gaan met elkaar. Hoe Vlaamse primitieven gecombineerd worden met moderne werken, ik kon het zeker smaken. Er is duidelijk ook een vleugje humor aanwezig bij de curatoren, zo bv een schilderijtje dat scheef lijkt te hangen, maar dat is (uiteraard) helemaal niet zo toevallig 😉
Het nieuwe deel van het museum heeft ook een modern prentenkabinet waar het licht getemperd is om de papieren werken niet te beschadigen. Het tonen van werken op papier houdt door de lichtgevoeligheid altijd grotere risico’s in. Daarom werden veel van de werken op papier vroeger zelden getoond. Hier krijgen ze hun eigen plek.
Het KMSKA kreeg in 2021 een schenking van 57 leemtetekeningen van de kleinkinderen van Michel Seuphor.
De kunstenaar werkt met horizontale lijnen van verschillende lengtes om vormen te creëren. Een hele secure manier om kunst te benaderen, waarvoor Seuphor inspiratie haalde bij abstract kunstenaar Piet Mondriaan én de horizonlijn van de Antwerpse haven. Elk van de 57 tekeningen bestaat op zichzelf, al kunnen sommigen ook gecombineerd worden en een grotere compositie vormen. Ik kende deze kunstenaar niet, noch deze kunstvorm, maar vond het wel heel mooi en bijzonder.
Het nieuwe dak met de vele prefab-schachtjes die voor indirect licht zorgen, vond ik eigenlijk qua beeld wel passen bij de leemtetekeningen. Ze zorgen trouwens ook voor een leuke reflectie op de witte vloer. Misschien niet meteen iets waar iedereen op let, maar ik kan die dingen nu net weer zo mooi vinden aan een gebouw 🙂
Ook het werkje ‘Hulde aan Marc Chagall’ van Pablo Gargallo vond ik erg knap en zou ik met plezier thuis een ereplekje geven om er elke dag van te genieten 😉
Wie ervan droomde om eens een eigen kunstwerk tentoon te stellen in het KMSKA, kon deelnemen aan De Nationale Expo. Inspiratiebron voor deze wedstrijd was Aanbidding door de koningen, Rubens’ topstuk uit het KMSKA. Iedereen kon meedoen ongeacht kunstvorm of ervaring. Meer dan 2.500 creatieve talenten namen deel en probeerden zoveel mogelijk stemmen te ronselen. Meer dan 125.000 mensen brachten een stem uit op hun favoriet. 100 kunstwerken zullen nog tot 22 januari 2023 schitteren in KMSKA, de 50 populairste werken via de publieksstemmen (één van hen is trouwens onze goede vriend Max van Hemel) en 50 werken gekozen door een vakjury. Via een afgeleide wedstrijd op Ketnet, De Nationale Ket-expo, waagden 270 kinderen hun kans, tien van hen veroverden een plek in het museum. Wie snel is, kan nog een kijkje nemen. Boek maar gauw een ticket zou ik zeggen 😉
James Bondfilms, je houdt ervan of je hebt er een hekel aan denk ik. Ons vader heeft er altijd van gehouden en ik zag thuis verschillende Bondfilms meerdere keren de revue passeren op TV (één toestel en dus werd er samen gekeken of niet gekeken 😉 )
Ook M. bleef fan en dus zagen we ook alle meer recente films, soms in de bioscoop, maar zeker op TV.
Toen mijn vader opmerkte dat hij graag naar de Bondtentoonstelling was geweest, maar de trip naar Brussel niet zag zitten, was mijn keuze voor een kerstcadeautje dan ook snel gemaakt en reden we in de kerstvakantie nog richting Heizel 😉
“Bond in Motion” is een belevingstentoonstelling met echte voertuigen uit de films van James Bond. Van het eenpersoonshelikoptertje “Little Nellie” over (speed)boten en ijsvehikels tot dé James Bond-auto: de Aston Martin. Op een oppervlakte van 6000 m² kan je naast 50 originele voertuigen op ware grootte ook een hele reeks miniaturen en schaalmodellen van auto’s, vliegtuigen, helikopters bewonderen. Het zijn allemaal modellen die effectief gebruikt zijn in de 25 James Bond-films. Op sommige auto’s kan je nog sporen zien van de stunts tijdens de filmopnames.
Bij elk voertuig zijn er fragmenten uit de films te zien. Ideaal dus om te checken of je nog wist uit welke film het voertuig komt en in welke scene het gebruikt werd. Je krijgt er meteen nog enkele weetjes bovenop zoals bv de maximumsnelheid van de verschillende wagens of hoeveel exemplaren van een voertuig ze nodig hadden om de volledige opname in te blikken.
De Aston Martin duikt op in 13 van de 25 Bondfilms, de eerste keer in Goldfinger. Voor Spectre werd zelfs een special Aston Martin DB10 gebouwd. Van deze wagen bestaan er maar 10 exemplaren en 8 daarvan werden gebruikt in de film! Roger Moore is dan weer de enige Bond die nooit met een Astor Martin reed (maar hij had wel een coole Lotus die je kon omvormen tot een duikboot).
Het grootste voertuig is een metrostel uit de film Skyfall. De makers hadden de volledige lengte van het terrein van de opnamestudio nodig om de set te kunnen bouwen.
De tentoonstelling geeft je een inkijk in en een kleine blik achter schermen van de verschillende Bondfilms. Interessant ook om te lezen welke scènes met echte voertuigen en welke met miniaturen opgenomen werden en ook hoe beide soms gecombineerd worden (miniatuurvliegtuig, maar wel tegen de achtergrond van de echte vluchttoren bv).
James Bond spreekt duidelijk alle generaties aan, op de tentoonstelling zie je letterlijk alle leeftijden rondlopen, van heel jong tot een pak ouder. Iedereen heeft wel zijn favoriete Bond-acteur, van Sean Connery tot Daniel Craig. Vaak is dat diegene die je het eerst zag. Wat mij betreft, klopt dat wel. Ik zal altijd een boon blijven hebben voor Sean Connery, maar Daniel Craig heeft het door de ietwat andere invulling van het personage – na een periode van wennen – intussen toch tot een eervolle tweede plek geschopt.
Nu afwachten wat de volgende Bondfilm zal brengen en wie de nieuwe vertolker zal worden.
De tentoonstelling is beslist een aanrader voor echte Bondfans. Zag je de films (nog) niet, dan weet ik niet of ik een relatief duur ticket zou betalen voor een tentoonstelling waar je op 1.5u-2u rond bent (23 euro voor een volwassene, 17 euro voor kinderen vanaf 7 tot 18j).
Je bestelt best vooraf tickets online, zo ben je zeker van een plekje. Parkeren kon ‘voor de deur’ (en kostte 10 euro), je kan ook met het openbaar vervoer komen (de metro rijdt tot de Heizel dus ook vlakbij, maar je bent wel een tijdje onderweg).
Wij waren 20 minuten voor de opening aanwezig en er stond al een rij wachtenden voor ons (die nog een pak langer werd). Het inchecken verliep heel vlot en ondanks de drukte konden wij toch vlot alles bekijken. De digitale schermen bij elk voertuig tonen de fragmenten uit de film en geven extra informatie, afwisselend in het Nederland, Frans en Engels (wil je alles in het Nederlands kunnen lezen, dan moet je dus soms wel enkele minuten wachten). Via je smartphone kan je ook een app downloaden.
Er zijn photobooths op de tentoonstelling waar je zowel met als zonder attributen jouw innerlijke Bond naar boven kan laten komen en in de bar kan je uiteraard terecht voor een passende cocktail (maar ook een frisdrank voor 3 euro of een wijntje voor 5 euro staan er op de kaart, de cocktails waren 15 euro per glas).
De tentoonstelling loopt nog tot 14 mei 2023 in Paleis 1 van Brussels Expo aan de Heizel. Alle praktische info vind je op de website van de tentoonstelling.
