Maandelijkse archieven: maart 2014

Leesplezier

Ik heb als kind altijd graag boeken gelezen en ging heel graag naar de bibliotheek.  Die bibliotheekbezoekjes werden minder toen ik in Gent kwam wonen, maar dat veranderde terug toen er een klein meisje in ons leven kwam.  Vanaf de derde kleuterklas schreef ik haar in voor de kinder- en jeugdboekenjury en daar genoot ik minstens even veel van als zij zelf. Vijf keer per jaar samenkomen om telkens 2 boeken mee naar huis te krijgen en de volgende keer te bespreken en een zesde keer om een ranking op te stellen met de groep. Voor elk jurylid is er een schriftje om meningen in te noteren.

Over de KJV kan je trouwens ook een mooi stukje lezen op de blog van de Gentse stadsbib.

Tussen de verschillende sessies zit ongeveer een maand, wat voor de meeste kinderen genoeg zou moeten zijn om de twee boeken te kunnen lezen. Aangezien Maya nog steeds een eerder trage lezer is (en ze de boeken soms minder aantrekkelijk vindt dan bv de Fantasiareeks van Geronimo Stilton of de boeken van Pieter Gaudesaboos) gaat ze er niet altijd spontaan in lezen en dus houden we de boeken dikwijls als avondlectuur.

Samen (voor)lezen zo voor het slapengaan vindt ze nog steeds één van de mooiste momenten van de dag (gevolgd door ‘zotjes doen met papa’ wanneer ze naar bed gaat). Dan kruipt ze gezellig op mijn schoot, leggen we een dekentje over ons heen wanneer het een beetje frisser is en lezen we ongeveer een half uurtje. Soms leest ze stukken zelf maar ze luistert ook graag naar mijn voorleesstem en ik vind dat wel fijn.

In het weekend durft ze wel eens te lezen in bed (wanneer ze eigenlijk te vroeg wakker is om al op te staan) en tussendoor zit ze ook wel eens met een boek in de zetel. Ze is nog geen echte boekenwurm zoals ik op haar leeftijd maar ze blijft haar leesplezier toch behouden en dat is het belangrijkste voor mij.

Het leuke is bovendien dat ik nu niet langer een excuus moet zoeken om een mooi kinderboek te kopen, er loopt immers een jonge lezer in ons huis rond 😉
Wie nog een boekentip heeft, mag die trouwens altijd doorgeven.

Beestjes kijken in de zoo

Tijdens onze trip in Berlijn lieten we ons verleiden tot een bezoekje aan de dierentuin (Zoologischer Garten) aldaar. Het dierenpark maakt eigenlijk deel uit van een nog groter park (Tiergarten), een voormalig koninklijk/keizerlijk jachtdomein dat nu een openbaar park is.

In de zoo hangt de vrij typische sfeer van een stedelijke dierentuin die je ook wel voelt in Antwerpen en Artis-Amsterdam, al is de zoo van Berlijn toch nog een stuk groter schat ik (ik blijf Paira Daisa echter nog steeds als nummer 1 beschouwen van alle dierenparken die ik zag).

Het feit dat het een weekdag was en nog vrij vroeg op het jaar, maakte dat er relatief weinig bezoekers waren. We konden bijgevolg gezellig rondwandelen en genieten van het lentezonnetje terwijl we dieren keken.

Ondanks menig natuurdocumentaire ontdekte ik hier toch enkele diersoorten waar ik nog nooit van gehoord had, en dan heb ik het niet over een speciale vissoort of zo maar over enkele heel bijzonder dieren met een relatief hoge aaibaarheidsfactor zoals de zandkat of de jaguarundi.

Naast de exotische gasten speelde er nog een diersoort een hoofdrol die dag, de mus. Die guitige vogeltjes vlogen er in grote getale rond en ze kenden duidelijk de voerdertijden van de bewoners in de zoo. Het was grappig om zien, hoe ze zich mee verdrongen aan de dis.

Een heel gewone mus, meer moet dat eigenlijk niet zijn om een instant gevoel van geluk en vrolijkheid te laten opborrelen…

Hier wird ein Schloss gebaut

Tijdens onze wandeling doorheen Berlijn kwamen we langs een bouwwerf met de intrigerende titel: hier wordt een kasteel gebouwd (maar dan in het Duits). Minstens even intrigerend was het bijzondere gebouw naast de bouwwerf, de Humboltbox.

IMG_6889 IMG_6928

Een stichting is er in geslaagd om het brede publiek en de overheid (overheden) zover te krijgen een Berlijns paleizencomplex, dat zwaar beschadigd werd tijdens de Tweede Wereldoorlog en uiteindelijk afgebroken in 1950, opnieuw te bouwen. Het project wordt nu al het belangrijkste en meest omvangrijke culturele project van de 21ste eeuw in Duitsland genoemd.

Het nieuwe paleis ligt dicht bij de Dom en het Museeninsel, nu al een verzamelplek van verschillende musea, een echte culturele hotspot dus.

IMG_6938 IMG_6936

Omdat de bouw van het paleis uiteraard heel wat jaren in beslag zal nemen (het verzamelen van draagvlak en fondsen voor het project duurde al vele jaren), werd een wel heel bijzonder infocentrum gebouwd voor het publiek. Diverse musea die later een deel van hun collectie zullen onderbrengen in het nieuwe paleis, vertellen op interactieve wijze hun verhaal aan de bezoeker. En die bezoekers worden trouwens ook nog steeds uitgenodigd om hun (financiële) steentje bij te dragen aan de realisatie van het project.

IMG_6943 IMG_6930

Wie nieuwsgierig is naar meer, kan verder lezen op hun website, zowel in het Engels als het Duits.

 

 

Werken van openbaar nut

In elke stad zijn er wel werken in uitvoering, het ene dossier al wat groter dan het andere. In Berlijn dus ook, en sommige van die werken zijn best wel indrukwekkend te noemen zoals het bouwen van een nieuwe metrolijn recht onder het historisch centrum van de stad.

IMG_6866

Eén van de eerste dingen die ons opvielen tijdens onze eerste wandeling in Berlijn waren de reusachtige leidingen in verschillende kleuren die op verschillende plaatsen in het straatbeeld opdoken. Ze vormen op zich een mooi lijnenspel doorheen de stad maar het was wel duidelijk dat hun eigenlijke doel ergens onder de grond lag.

IMG_6861

Dat dergelijke werken een goede communicatie naar de burger vereisen, weten ze in Berlijn ook wel en dus gingen we – weliswaar op zondag – een kijkje nemen in de omgeving. We vonden er heel wat infoborden, foto’s en informatieschema’s, die we niet allemaal gelezen hebben (zo fanatiek ben ik nu ook niet), maar ook een heuse uitkijkpost om over de afscherming heen toch een blik op de werf te kunnen werpen. Het leverde in elk geval enkele leuken beelden op.

IMG_6865

IMG_6868IMG_6869

Uiteindelijk maakten we zelf geen gebruik van het bestaande metronet omdat het busnet uitermate aan onze verwachtingen voldeed. Een zeer uitgebreid busnet met bussen die steeds (!) op tijd (!) verschenen waar ze werden verwacht, duidelijke vermelding (via beeldscherm en luidspreker) van de afstaphaltes, daar kunnen ze bij de Lijn toch nog een puntje aan zuigen…

Ampelmann

Het is eerder een detail in het stedelijke landschap: verkeerslichten, of meer bepaald de mannetjes van de verkeerslichten. Als voetganger hou je die dingen in de gaten zonder ze echt goed te bekijken. Je registreert vooral de kleur in functie van al dan niet oversteken. Wie in Berlijn echter goed oplet, merkt dat niet al die figuurtjes dezelfde zijn: je hebt twee types, het model zoals bij ons en een ander!

IMG_6951IMG_7335

Een Duits kinderboek leert mij dat er een verschil was tussen de mannetjes in Oost- en West-Berlijn en dat het Oost-Duitse mannetje als een beetje lomper omschreven/beschouwd werd. Maar dat Oost-Duitse mannetje is eigenlijk gewoon veel leuker en vriendelijker dan het mannetje dat wij kennen en dat is niet enkel mijn mening.
Een groep creatieve mensen ging aan de slag met dit figuurtje en bouwde het de voorbije 15 jaar uit tot een nieuw merk en symbool van het verenigde Berlijn: ‘Ampelmann’ was geboren. Ter info voor wie het Duits minder machtig is: Ampel betekent verkeerslicht, Ampelmann dus ‘verkeerslichtmannetje’.

Het groene figuurtje werd een mannetje, het rode (soms) een meisje en een hele marketingstrategie werd opgezet. Overal in de stad vind je vandaag Ampelmannwinkeltjes, de figuurtjes duiken op in promotiehoekjes van hotels, in restaurants, …. De producten en gadgets zijn leuk en overstijgen de typische souvenirs (al zie je ze uiteraard ook op T-shirts etc). Ze vormen een heel geslaagd nieuw merk dat op veel fans kan rekenen en wellicht nog een lange en sterke toekomst te wachten staat.

IMG_7213IMG_6886

Ik vond het alvast geslaagd en zal de zon vanaf nu vooral de fiets regelmatig trotseren met een Ampelmannzonnebril (was mijn eigen zonnebril vergeten en had dus het perfecte excuus om er mij zo eentje aan te schaffen).

WP_20140308_001

Citytrippen is goed voor de fysiek

In december kreeg ik een heel mooi geschenk, nl. vijf dagen naar Berlijn in de krokusvakantie samen met mijn jongste zus. Eer het zo ver was, moesten er nog enkele superdrukke werkweken worden doorgedraaid en was er eigenlijk nauwelijks tijd om de reis voor te bereiden. Maar uiteindelijk was het moment van vertrek aangebroken en kon ik even de batterijen terug opladen en aan andere dingen denken.
De intense werkdruk en de citytrip zorgden voor enige stilte hier maar normaalgezien zou daar nu toch terug een beetje verandering in moeten komen (ook al zal de drukte er de komende maanden alles behalve minder om worden).

IMG_6879

Ik hou van citytrippen en meestal gaat het er dan vrij gezond aan toe want wij stappen dan altijd heel wat af. De beste manier om een stad te verkennen is volgens mij immers te voet. Je kan gemakkelijker rondkijken, je plan of reisgids raadplegen en halt houden waar of wanneer je maar wilt.
Met de fiets moet je veel meer het verkeer in de gaten houden en telkens stoppen om gids of plan te lezen.  Bij een eerste bezoek aan een stad bekijk en verken ik die stad ook het liefst ‘aan de buitenkant’, zonder meteen veel gebouwen binnenin te bekijken. Natuurlijk staan er altijd wel enkele bezoeken op de agenda, al dan niet vooraf gepland.

IMG_6994

De weergoden waren ons begin maart uitermate goed gezind en dus werden er effectief vele kilometers gestapt (tussen de zeven en de tien per dag schat ik). Onze beenspieren hadden er geen problemen mee, onze voeten waren elke avond  blij dat ze even niet meer moesten presteren.  En de stad? Die wist ons uitermate te bekoren en een tweede bezoek behoort zeker tot de mogelijkheden.
Hoe ging het liedje ook al weer? Ich hab’ noch einen Koffer in Berlin…

IMG_6853