Maandelijkse archieven: juli 2016

Gentse Feesten 2016: Pupetbuskers

Net als bij de voorstellingen van MiramirO ook hier een bloemlezing van de voorstellingen die we zagen van het Puppetbuskersfestival.

Er was Alas Negras (FR) met “lost love” over een schrijver die de liefde van zijn leven en de bron van zijn inspiratie verliest. Mooi gemaakt en poëtisch gebracht.

Artisjok Theater met (De) “Urlaub“. Over een zomervakantie aan het strand met krijsende meeuwen, een bal en een duiker… Leuk maar kort en met een beetje een abrupt einde.

Compagnie A Tiroirs (FR) met “Ce n’est pas commode!” Uitermate komisch, een act van een man met een kast die veel meer kan dan je op het eerste zicht zou vermoeden. Elk schuifje bevat een verrassing. Hoog entertainend gehalte, misschien net iets meer circus dan puppetbusker maar heel leuk.

Compagnie Fietswolven (BE) met “Meneer fiets” een woordeloze voorstelling waarbij een fietszadel plots een personage wordt. Heel originele vertolking van een klassiek verhaal over liefde en teleurstelling, begeleid door live muziek.

IMG_1999 IMG_2007

Garlic Theatre (UK) met “Can Fish drink Tea?” ietwat absurde Britse humor op originele wijze gebracht. Heel leuk om te zien, zowel groot als klein zaten geamuseerd te kijken.

La Chaise a Porteurs (FR) met “Olga & Bob” over een grote zangeres en haar kleine man. Hebben we niet uitgekeken, teveel tekst die niet altijd te begrijpen was en waardoor het geheel beetje eentonig werd. Eerder een tegenvaller.

Le Theatr’ose (FR) met “De Chose… en Métamorphose…” Een kleine voorstelling in een klein caravannetje waar we heel dicht tegen elkaar zaten. Over draadjes die poppetjes worden en poppetjes waarvan het leven aan een draadje hangt. Poëtisch en ingetogen, knap gedaan maar te ingetogen (en te dicht tegen elkaar gezeten) om er foto’s van te kunnen maken.

Scott Brand (AU) met “Cyril” een man met een straatmarionet die zijn ding doet op een tiental verschillende muziekjes. Helaas kan hij eigenlijk maar één ding en is het leuk voor enkele minuten maar niet boeiend voor een voorstelling die een pak langer duurt. Goed voor op de straat, maar te mager voor Puppetbuskerfestival. We zaten echter op een bankje tussen andere mensen en hebben de voorstelling uitgezeten 😉

Theater Hutsepot (BE) met “Ginder” over een vader en een zoon die elk op een eigen eilandje zitten en niet bij elkaar geraken. Zonder woorden maar zowel groot als klein begrijpen waarover het gaat, met live ondersteuning van muzikanten. Leuk gebracht, fijn om volgen.

Theater Hutsepot (BE), nog eens, nu met “Over hoedjes en kalfjes” Leuk verhaal over een hoedenmaker. Mooie combinatie van verhalen vertellen en het gebruik van poppen. Wij zagen Tom al eerder tijdens de midzomervertellingen in het Citadelpark dit jaar en dit sluit perfect aan bij zijn talent als verteller. Ook hier maakt de muzikale ondersteuning het af, leuk en origineel.

In het Augustijnenklooster zagen we ook nog Marc Beuten met zijn “Puppet Show”. Een eenvoudige verhaallijn met een ingenieuze poppentechniek waarbij Marc zijn toeschouwers gegarandeerd aan het lachen brengt. Blijft goed!

En ik weet niet of u handig bent met draadpoppen maar onderstaand filmpje toont nog meer hoe spectaculair Marc met zijn poppen overweg kan zonder in de knoop te slaan (letterlijk dan).

 

Na al die jaren Gentse Feesten worden wij ongetwijfeld kritischer bij wat we te zien krijgen, maar we komen toch elke keer met plezier terug om ons opnieuw te laten verrassen of gewoon te genieten.

De voorstellingen van MiramirO vind je hier gebundeld.

Gentse Feesten 2016: MiramirO

Geen uitgebreide verslagen deze keer maar eerder een overzicht (nabeschouwing) in beeld van de dingen die we zagen (met een beetje vertraging door omstandigheden).

MiramirO gaat nog steeds door op de site Oud Sint-Baafs en blijft een aangename plek om te vertoeven. Meer in het groen dan in het echte centrum, een beperkte maar lekkere catering, leuke installaties die groot en klein kunnen bekoren en uiteraard een stevige portie straattheater. We zagen niet alles maar toch veel:

La Cosa, van de Claudio Stellato Company (BE). Vier mannen die ritmische dingen doen met bergen houtblokken. Intrigerend maar voor mij iets te lang (en als extraatje nog een paar venijnige muggenbeten).

Hands down van Company Chameleon (UK). Twee jonge mannen die de spanningen van het samenzijn uitdrukken in hun dans. Zeer verdienstelijk maar was er niet écht van onder de indruk.

Maya experimenteerde met de compactcamera en maakte er een filmpje van:

La Mondiale Générale (FR) met Braquemard #1. Visueel theater, behoorlijk absurd en tegelijk indrukwekkende evenwichtskunst. Heel bijzonder en erg knap gemaakt.

En in het publiek zat er duidelijk nog een evenwichtskunstenaar.

IMG_1842

Motionhouse & NoFite State Circus (UK) met Block. Mooie combinatie van dans en circus waarbij 1 + 1 toch wel 3 werd. Twintig grote blokken worden gemanipuleerd door een buitengewone bende jonge mensen die zich ten volle uitleven.

Flagrant Dèlire van Compagnie Yann Lheureux (FR). Een woordeloze, muzikale interpretatie van Icarus. “Een repetitieve zoektocht naar identiteit doorheen het territorium op de tonen van Vivaldi” stond er in de brochure. Misschien net iets teveel herhaling, maar wel met heel veel energie gebracht. Knap!

Ook hiervan maakte Maya een filmpje:

De Propere Fanfare van de Vieze Gasten (BE). Zoals steeds een ongelooflijk zotte bende die zich enorm goed amuseert en zonder meer een glimlach op ieders gelaat tovert. Leuk.

IMG_1936

Het Kabinet (BE) met de Kanariteiten. Toch wel een ontgoocheling, veel van verwacht maar weinig spectaculair. Zelfs gewoon vergeten om nog een foto te maken, gelukkig was er nog het ticketje dat we gekregen hadden 🙂

WP_20160716_20_34_46_Pro

Verfie van Theatercompanie DEFDEF & Wing Nuts Decor (BE). Origineel maar niet evident voor een buitenlocatie op de feesten.

CBF Pyrotechnics & Die Verdammte Spielerei (BE). Het jaarlijkse vuurwerk van de feesten, nu al verschillende keren aan de Voorhoutkaai. Met dezelfde vuurwerkmaker van vorig jaar en bijgestaan door de vrolijke muzikanten van Die Verdammte Spielerei. Voor een knap samenspel waarbij het geluid deze keer wel van een verdraagbaar niveau was. Uitermate aangenaam, niet in het minst ook door het leuke gezelschap waarin we die avond konden vertoeven. Volgend jaar met graagte meer van dat.

Gudrun maakte verschillende filmpjes. Het origineel was beter, maar het geeft toch een beetje weer hoe het was 😉

Kortom, veel mooie dingen gezien op deze site maar ook in de binnenstad viel heel wat te beleven o.a. bij Puppetbuskers.

Zomervakantie 2016 in eigen land: Coo en Durbuy

Op stap gaan in eigen land is iets wat wij wel graag doen. Grote pretparken zijn op zich niet echt aan ons besteed (met uitzondering misschien van de Efteling waar ze ons de voorbije jaren een paar keer zagen) maar deze keer maakten we een (kleine) uitzondering. We besloten midden juli richting Ardennen te trekken en meer bepaald richting Stavelot/Coo.

De watervallen van Coo is zo één van de dingen in België die iedereen wel kent van naam maar nog nooit gezien heeft tenzij misschien ooit lang geleden nog op een schoolreis (voor wie al enige jaren op zijn/haar teller staan heeft). Tien jaar geleden echter besloot Plopsa er een pretparkje uit te bouwen en de watervallen en omgeving mee te integreren. We bekeken het allemaal even en stelden vast dat een online ticket slechts een euro goedkoper was dan het normale toegangstarief, een flyer uit de Carrefour leerde ons dat je daar tickets met 2 euro reductie kon kopen. Toen we onze boodschappen deden en de tickets wilden bestellen, bleken we zowaar geluk te hebben: naar aanleiding van het tienjarig bestaan van PlopsaCoo konden we tickets kopen aan halve prijs (geldig tot 15 juli)! Als dat geen meevaller was!

Vanuit Gent is het toch ongeveer twee uur rijden om ter bestemming te geraken. We vertrokken dan ook rond acht uur ’s morgens om iets na openingstijd bij het park aan te komen. Vooraf je ticket kopen heeft een groot voordeel: je moet niet meer aanschuiven aan de kassa (een ticket voor de parking kan je in het park in de souvenirwinkel kopen). Het plannetje hadden we vooraf al afgedrukt maar kan je ook zonder uit de voeten want het park is echt niet zo groot. Het aantal attracties in beperkt, het apeneiland is een eilandje met enkele aapjes en enkele geitjes in de wandeltuin er omheen maar op zich wel schattig.

Aangezien er hier geen echte durvers in huis zijn die kicken op spectaculaire attracties was dat op zich geen probleem maar je bent ook vrij snel rond. Het was nog relatief rustig in het park waardoor de wachtrijen eerder beperkt waren (al ben je ook dan toch vaak een kwartier of meer kwijt) en we enkele attracties ook meerdere keren deden. Het karten was populair bij vader (en dochter), de Mayasplash (what’s in a name :)) was perfect in de namiddag toen de zon volledig door de wolken brak. De extra hoge draaimolen, daar keken we eens naar van op de grond 🙂

In het park is er volop ruimte om te picknicken maar (uiteraard) is ook het cateringaanbod uitgebreid. Je kan er terecht in een restaurant, bij de frituur, bij de grill, bij een Panoswinkel, er staan koffie-automaten, stands met zoetigheden, … Wij hielden het bij een homemade picknick en trakteerden onszelf op een koffie (3,5 euro voor een XXL beker cappuccino met veel melkschuim).

We namen ook de kabellift naar de uitkijktoren (wat al een uitdaging was want de één had last van hoogtevreeskriebels  bij het klimmen en de ander bij het dalen) en genoten daar wel van het uitzicht op de omgeving.
Ook heel wat parapentes te bespeuren aan de blauwe hemel trouwens na de middag. Uiteraard mocht ook een bezoekje aan de watervallen zelf niet ontbreken. In het buitenland zijn veel spectaculairder exemplaren te vinden maar ze hebben toch nog enige charme en van vlakbij is het lawaai van het donderende water best indrukwekkend.

Omdat we het nog te vroeg vonden om meteen naar huis te rijden, besloten we nog een ommetje te maken richting Durbuy. Het kleinste stadje van de wereld, zoals Durbuy zichzelf pleegt te noemen, is een echte toeristische trekpleister. Doordat we er pas in de vooravond aankwamen viel het vrij goed mee met die drukte en besloten we er een plekje te zoeken voor een licht avondmaal. We pasten er de regel toe die je in veel reisgidsen vindt: probeer iets te zoeken waar ook de locals gaan eten. We hadden geluk en vonden zowaar zelfs een plekje in de zon waar we nog heel gezellig konden tafelen. Helemaal relax en voldaan trokken we nadien terug huiswaarts. Voorwaar een heel gezellige dag.

Gentse feesten 2016 – deel 1

De Gentse feesten worden voor het eerst in jaren een editie zonder het schrijven van blogposts tijdens de feesten zelf (ik ben wel van plan om er nadien nog enkele stukjes over te plegen, wanneer ik mijn foto’s kan afladen van mijn reflex wat nu niet lukt). Het zorgt ervoor dat de planning minder strak is en we er ook iets flexibeler mee omspringen.
Maar toch alvast eentje, al gaat dat meer over eten maar dat is ook feesten 😉
Al enkele jaren starten we min of meer onze feesten met een middagconcert inclusief lunch in het kader van GentJazz in hotel Reylof. Het hotel is best bijzonder te noemen qua inrichting, geen typisch hotel maar net van een iets andere klasse. Het lunchmenu dat ze serveren tijdens GentJazz is dat trouwens ook. Niet alleen heel lekker maar ook een lust voor het oog. Het weer zat eindelijk ook terug mee en dus stonden de tafels in de binnentuin gedekt.
Wij genoten in goed gezelschap van een heerlijke middag met heerlijke schotels en fijne muziek. Ideaal dus om er een jaarlijkse traditie van te maken.

Aperitiefhapjes (v.l.n.r.): komkommersoepje met appel, watermeloen met lava’s en iets met aubergine (als ik me niet vergis)

Een voorgerecht met gemarineerde zalm en rode biet en voor Maya een overheerlijke tomatensoep met balletjes.

Ons hoofdgerecht was er eentje met pladijs (Maya koos een spaghetti uit de kinderopties en was daar zeer blij mee).

WP_20160716_13_39_48_Pro

Als dessert voor ons een combinatie van mascarpone en frambozen (in kubusjes dan toch) en met zowaar een slinger selder op! Voor Maya een kommetje met ijs en fruit.

Heb jij bepaalde tradities tijdens de feesten? Ging je al eens lunchen in Reylof (ze hebben er ook een heerlijke afternoon tea trouwens)? Laat het gerust weten in de commentaren.

DSCN2112

 

 

 

Kruisbessencrème

Er zijn zo van die recepten die blijven meegaan en ongeveer iedereen kunnen bekoren. Kruisbessencrème is er zo eentje. Een recept dat mijn vader jaren geleden (toen ik zelf nog een klein meisje was) uit één van zijn kookboeken haalde. Hij had immers veel bessen in de tuin staan en zocht eens een andere optie dan confituur denk ik om de oogst te verwerken.
Het recept is super eenvoudig en het merendeel van het werk kan vooraf gebeuren: nl. het trekken van het sap. Steek het sap in diepvries en je hebt altijd een voorraadje bij de hand om snel een dessertje te maken. Ik geef hierna het oorspronkelijke recept mee maar de hoeveelheid suiker kan gerust minder (zo hou je meer van de zurige smaak van de bessen over en dat is best lekker).

WP_20160707_19_00_47_Pro

Ingrediënten

voor deel 1: het sap

  • 300 g kruisbessen (groene of rode maakt niet uit, enkel het eindresultaat ziet er gewoon lichtjes anders uit qua kleur)
  • 4 eetlepels water
  • 100 g suiker (kan ook met minder, hangt er een beetje van af hoe zuur de bessen zijn)
  • 3 cm pijpkaneel (ik gooi daar dus gewoon een stokje bij)

voor deel 2: de crème

  • 2 eierdooiers
  • 1 eetlepel heet water
  • 50 g suiker (kan perfect zonder volgens mij)
  • 1 zakje vanillesuiker
  • 1/4l slagroom (volle room, moet vooral goed opklopbaar zijn)
  • 10 gr gehakte pistachenoten of amandelschilfers (optioneel)

Bereidingswijze

De bessen met de suiker, kaneel en water aan de kook brengen en met het deksel op de pan 25 minuten laten doorkoken. Vervolgens het kaneelstokje uit de pan nemen, de bessenmassa zeven en koud laten worden. Best voor het zeven al even laten afkoelen, dat werkt makkelijker als je ’t mij vraagt, tenzij je heel ongeduldig bent 🙂

Je kan het sap meteen verder verwerken of in doosjes in de diepvries steken voor later (wanneer er geen bessen zijn om sap van te trekken). Vergeet je bessen niet af te wegen bij grotere hoeveelheden, vooral om nadien te kunnen bepalen hoeveel ongeveer één eenheid sap is. Ik steek vaak dubbele porties in de diepvries (handig wanneer er bezoek komt/voor feestjes) maar daar komt dus een klein beetje rekenwerk bij kijken, of giswerk indien je vooraf vergeet te wegen zoals bij mij soms gebeurt 🙂

Voor de crème:

De eierdooiers met een eetlepel heet water schuimig kloppen. De vanillesuiker (en eventueel andere suiker) erbij strooien en blijven roeren tot het een homogene massa wordt, de basis van de crème.
Vervolgens blijven roeren en lepel per lepel (of zachtjes gieten wanneer je meer vertrouwen/minder geduld hebt) het sap door de massa mengen.
De slagroom stijf kloppen en voorzichtig door de massa mengen. De crème vervolgens verdelen over de potjes en naar wens afwerken met nootjes.
De basishoeveelheden van dit recept leveren ongeveer vier porties op. Je kan ze echter ook in kleine(re) glaasjes serveren, ideaal voor een dessertenbuffet.

WP_20160708_18_50_08_Pro

Laat het je smaken en geef gerust je mening over het resultaat in de commentaren.
De foto’s zijn niet super wegens gebrek aan daglicht maar het is een blijft een heerlijk gerechtje 🙂

Oldtimers

Vorig weekend was het zomerkermis in mijn geboortedorp. Persoonlijk ben ik niet zo een fan van kermissen maar ze organiseerden er een oldtimersshow en dat leek ons wel een fijne reden om eens een kijkje te gaan nemen.
Bij sommige auto’s vroegen we ons af of het wel oldtimers waren (die hadden wij toch nog gewoon zien rondrijden of zelf in meegereden?) Aangezien een wagen van 20 jaar het label old timer krijgt/kan krijgen, betekent dat dus gewoon dat wij ook niet meer zo piep zijn 😉
Ik maakte toch vooral foto’s van de iets oudere (en in mijn ogen vaak mooiere) exemplaren.