Op stap gaan in eigen land is iets wat wij wel graag doen. Grote pretparken zijn op zich niet echt aan ons besteed (met uitzondering misschien van de Efteling waar ze ons de voorbije jaren een paar keer zagen) maar deze keer maakten we een (kleine) uitzondering. We besloten midden juli richting Ardennen te trekken en meer bepaald richting Stavelot/Coo.

De watervallen van Coo is zo één van de dingen in België die iedereen wel kent van naam maar nog nooit gezien heeft tenzij misschien ooit lang geleden nog op een schoolreis (voor wie al enige jaren op zijn/haar teller staan heeft). Tien jaar geleden echter besloot Plopsa er een pretparkje uit te bouwen en de watervallen en omgeving mee te integreren. We bekeken het allemaal even en stelden vast dat een online ticket slechts een euro goedkoper was dan het normale toegangstarief, een flyer uit de Carrefour leerde ons dat je daar tickets met 2 euro reductie kon kopen. Toen we onze boodschappen deden en de tickets wilden bestellen, bleken we zowaar geluk te hebben: naar aanleiding van het tienjarig bestaan van PlopsaCoo konden we tickets kopen aan halve prijs (geldig tot 15 juli)! Als dat geen meevaller was!

Vanuit Gent is het toch ongeveer twee uur rijden om ter bestemming te geraken. We vertrokken dan ook rond acht uur ‘s morgens om iets na openingstijd bij het park aan te komen. Vooraf je ticket kopen heeft een groot voordeel: je moet niet meer aanschuiven aan de kassa (een ticket voor de parking kan je in het park in de souvenirwinkel kopen). Het plannetje hadden we vooraf al afgedrukt maar kan je ook zonder uit de voeten want het park is echt niet zo groot. Het aantal attracties in beperkt, het apeneiland is een eilandje met enkele aapjes en enkele geitjes in de wandeltuin er omheen maar op zich wel schattig.

Aangezien er hier geen echte durvers in huis zijn die kicken op spectaculaire attracties was dat op zich geen probleem maar je bent ook vrij snel rond. Het was nog relatief rustig in het park waardoor de wachtrijen eerder beperkt waren (al ben je ook dan toch vaak een kwartier of meer kwijt) en we enkele attracties ook meerdere keren deden. Het karten was populair bij vader (en dochter), de Mayasplash (what’s in a name :)) was perfect in de namiddag toen de zon volledig door de wolken brak. De extra hoge draaimolen, daar keken we eens naar van op de grond 🙂

In het park is er volop ruimte om te picknicken maar (uiteraard) is ook het cateringaanbod uitgebreid. Je kan er terecht in een restaurant, bij de frituur, bij de grill, bij een Panoswinkel, er staan koffie-automaten, stands met zoetigheden, … Wij hielden het bij een homemade picknick en trakteerden onszelf op een koffie (3,5 euro voor een XXL beker cappuccino met veel melkschuim).

We namen ook de kabellift naar de uitkijktoren (wat al een uitdaging was want de één had last van hoogtevreeskriebels  bij het klimmen en de ander bij het dalen) en genoten daar wel van het uitzicht op de omgeving.
Ook heel wat parapentes te bespeuren aan de blauwe hemel trouwens na de middag. Uiteraard mocht ook een bezoekje aan de watervallen zelf niet ontbreken. In het buitenland zijn veel spectaculairder exemplaren te vinden maar ze hebben toch nog enige charme en van vlakbij is het lawaai van het donderende water best indrukwekkend.

Omdat we het nog te vroeg vonden om meteen naar huis te rijden, besloten we nog een ommetje te maken richting Durbuy. Het kleinste stadje van de wereld, zoals Durbuy zichzelf pleegt te noemen, is een echte toeristische trekpleister. Doordat we er pas in de vooravond aankwamen viel het vrij goed mee met die drukte en besloten we er een plekje te zoeken voor een licht avondmaal. We pasten er de regel toe die je in veel reisgidsen vindt: probeer iets te zoeken waar ook de locals gaan eten. We hadden geluk en vonden zowaar zelfs een plekje in de zon waar we nog heel gezellig konden tafelen. Helemaal relax en voldaan trokken we nadien terug huiswaarts. Voorwaar een heel gezellige dag.