Monthly Archives: July 2018

Nagiko

creatief, woord in beeld,

Maya is lang bang geweest van katten maar voor Nagiko, de mooie Abessijn van haar meter heeft ze altijd wel een boon gehad. Helaas is het diertje al een tijdje overleden maar nog steeds denkt ze aan hem terug. Vorige winter besloot ze dat ze een tekening van Nagiko wou maken om aan haar meter te geven als herinnering.

Om deze stevige uitdaging tot een goed resultaat te brengen, konden we gelukkig rekenen op de hulp van Max van Hemel.  We zochten (en vonden) een mooie foto en gedurende meerdere namiddagen tijdens de schoolvakanties werd er getekend en gewerkt onder en met begeleiding. Het A3-portret kostte heel wat tijd en moeite maar het resultaat is echt wel prachtig geworden.  Ik volgde het hele proces van dichtbij en zag iets heel moois op papier verschijnen naarmate de uren verstreken. En haar meter? Die was in de wolken.

Park Katrol

Gentse Feesten, Op stap, woord in beeld,

Donderdagmiddag trokken vier dames samen op stap, richting Willem De Beer Park; niet naar Batacratie maar wel naar Park Katrol.
Park Katrol werd bedacht door scenograaf Giovani Vanhoenacker, vormgeefster Griet Herssens, de ontwerpers van BOLWERK en theatermaker Michiel Soete. Met een gigantische katrolinstallatie en een hoop recyclagemateriaal strijken ze in een buurt neer om samen met jong én oud een gloednieuw werk te creëren.

We werden hartelijk welkom geheten in de kringsloopwinkel en kregen daar een woordje uitleg en een oude stoel mee die we dus mochten slopen (uiteraard). We kregen hiervoor een aangepaste uitrusting (veiligheidsbril, handschoenen en een coole schort) en het nodige materiaal (koevoet, hamers, zagen), ook een lunchbox waar we goed zorg voor moesten dragen. Dat slopen bleek nog een stevige klus (en niet zo geschikt voor personen met peesontstekingen) maar met vereende krachten lukte het ons toch. En passant ook nog even een jeans in stukken snijden met een elektrisch mes (zo’n typisch ding uit de jaren ’70) en vervolgens alle afval netjes door de passende gaten naar buiten duwen.

Na het slopen volgde het bouwen: met de beschikbare onderdelen mochten we onze eigen constructie bouwen maar wel scheef want ‘recht was slecht’. Aan hoogst originele werktafels lagen hamers en zagen, nagels en nietjesmachines, touw en scharen,… klaar voor gebruik.  Na wat denkwerk togen we elk aan het werk en maken onze eigen, originele, scheve constructies.

Tussendoor even 5 minuten verplichte ‘schaft’, tijd voor een boterhammetje met choco, ingepakt in krantenpapier.

Eens de werken klaar werden ze met het nodige tromgeroffel en applaus opgetrokken, werd er van elke maker met zijn/haar werk nog een foto gemaakt en kregen alle stukken een plekje in een hoge constructie.

Al bij al een creatieve belevenis van een uurtje of twee waar naar ons gevoel wel nog net iets meer verhaal mocht hebben ingezeten. De inleiding begon veelbelovend maar eens op de werkplaats werd het bijna gewone knutselworkshop. We hebben ons echter wel geamuseerd en de andere deelnemers (meestal wel vergezeld van net iets jongere kroost) eveneens.

Denk en bouw mee aan Park Katrol,
park van prachtige prutsers,
toren van jong zweet en beschaafde wondjes,
gebouwd met het verdoken talent van elke bezoeker.

Miramiro part2

Cultuur, Gentse Feesten, Op stap, woord in beeld, , , , ,

Op maandag (ja er zit wat vertraging op dit verslag, vakantiemodus) trok ik nog eens naar miramiro in fijn gezelschap. We volgen drie voorstellingen:

Boeksoep (Fullstopacrobatics)

We doken mee in de wondere wereld waarin mensen kunnen vliegen, kikkers tot prinsen worden wakker gekust en dieren kunnen spreken. Boeksoep is een voorstelling die kinderen (en volwassenen) wil laten proeven van de magie van boeken en van circuskunsten natuurlijk 😉

Heel toegankelijk, het enthousiasme bij de jongste toeschouwertjes deed me bij momenten zelfs denken aan de sfeer van Pierke.

New School (Compagnie Amala Dianor)

Choreograaf Amala Dianor brengt een nieuwe generatie hiphop dansers samen. Het New School trio speelt met de regels van hiphop en tast de grenzen van het dansgenre af. Deze voorstelling is de geboorte van “Abstract”, een dansstijl dat hybride durft te zijn en toch trouw blijft aan de roots van hiphop.

Heel andere koek dus dan de vorige voorstelling maar zelfs wie geen fan is van het genre kon zien dat dit toch wel van een stevig niveau was.

Je sens la terre bouger (Cirque Barbette)

Hoe verhouden artiesten, muzikanten en publiek zich ten opzichte van het lichaam? Via een spel misschien? Samen met het publiek weven de artiesten een grote installatie met onwaarschijnlijke schommels in elkaar.  

Heel veel actie, bij momenten nogal chaotisch, ook wel een beetje spannend en misschien een tikkeltje te lang maar zeker voldoende interessant en boeiend om de voorstelling uit te kijken (tijdens de voorstelling zelf werden we gevraagd om geen foto’s te maken, deze zijn van de voorbereidingen/intro).

Miramiro zit er intussen op maar er valt nog heel veel te beleven op de feesten. Blij dat ik opnieuw verschillende voorstelling uit deze programmatie kon meemaken (en blij dat we er een nieuwe jonge fan van de feesten en het straattheater bij hebben).

Feestenzondag met vrienden

Cultuur, Gentse Feesten, Op stap, , , ,

De Gentse feesten zijn bij uitstek een goede gelegenheid om met vrienden af te spreken en samen ‘iets te doen’. Dit jaar zag onze zondag er uit als volgt:

Starten met een heerlijk brunch door Vegamuze in The Full Circle Coffee in de Zuidstationstraat, genieten op het terras van heerlijk eten en even heerlijke koffies.

Ook de volgende dagen kan je er nog voor lekkers terecht, alle info op de website van Vegamuze.

Vervolgens naar Die Verdammte Spielerei met Pakske Klassiek in de mooie Sint-Baafs-kathedraal. Zalig om de mannen, die hun typische witte marcellekes inruilden voor een zwart exemplaar, bezig te horen.

Ferm onder de indruk trouwens van de stem van Stefaan De Winter, nooit gedacht dat hij zo schoon zou klinken bij een prachtige operastem. Ook de samenwerking met Johannes Verschaeve van de Van Jets was zeer geslaagd.

Nog meer filmpjes bij Max trouwens.

Ook eens een pakske klassiek horen? Dat kan! Volgende week al en zelfs helemaal gratis. Alle info lees je op de website van Die Verdammte Spielerei

Even binnen springen in het stadhuis om te kijken hoe de Floraliën daar voor een extra mooie aankleding zorgden. Ook gratis te bezoeken trouwens (of met een gids die u een uurtje op sleeptouw neemt voor de luttele prijs van 5 euro).

Uiteraard kon ook een portie Puppetbuskers niet ontbreken. En passant pikten we “De kleine goochelaar” van Jahon mee. Leuk entertainment waarbij een pop wordt betrokken in een goochelact. Een fijn tussendoortje voor alle leeftijden.

Daarna was het genieten van het hele mooie Cumulunimbu van Cie Ortiga uit Spanje. Heel knap gebracht en echt de moeite om zien (de voorstelling haalde – terecht – al heel wat prijzen binnen).

Ook de komende dagen trouwens nog heel wat voorstellingen van Puppetbuskers te ontdekken, het volledig programma staat online.

Het avondprogramma sloegen we deze over maar ongetwijfeld kandidaten genoeg om dat in te vullen 🙂

Miramiro

Cultuur, Gentse Feesten, Op stap, , , , , , ,

Vandaag naar miramiro-territorium getrokken, ondanks eerdere berichten tot mijn vreugde dit jaar toch nog op de site Oud Sint-Baafs. We bekeken er drie voorstellingen.

De eerste Horizon van Chloé Moglia, een voorstelling in de Sint-Machariuskerk en dus beperkt qua capaciteit. Tijdig aanwezig zijn en in de rij wachten is bijgevolg noodzakelijk (gelukkig was er dankzij de match van de Rode Duivels op dat moment wellicht net iets minder volk maar de kerk was sowieso volzet en ik weet niet of alle gegadigden binnen zijn geraakt).

Een knappe jongedame verschijnt onder een hoog staketsel en trekt zich langzaam via een touw de hoogte in. Vanaf het begin wordt duidelijk dat dit een bijzondere voorstelling zal worden. Alles lijkt in slow motion te verlopen, elke beweging is uiterst geconcentreerd en langzaam. Je ziet de spieren in haar lichaam samentrekken, je hoort haar bijzonder manier van ademhalen. Op wat baby- en peutergeluiden na is het dan ook uiterst stil in de kerk. Iedereen kijkt verwonderd en bewonderend naar wat deze dame presteert. Zonder ook maar enige vorm van veiligheid hangt ze zowaar een half uur (dat is dus wel 30 volle minuten!!!) aan haar armen meerdere meters boven de grond. Om haar ene arm even te laten rusten, blijft ze dan gewoon even aan één arm hangen alsof het niets is! Wanneer iemand even een applausje waagt, maant iedereen de persoon tot stilte aan, uit schrik dat we deze artieste uit haar concentratie zouden halen. Het is werkelijk fascinerend om haar bezig te zien en op het einde krijgt ze dan ook een staande ovatie van het publiek. Dit is echt een prachtprestatie.

Nog twee keer te zien op zondag 15 juli, een echte aanrader.

Belly of the Whale van Ockham’s Razor

Een gigantische halfronde constructie, de buik van de walvis, staat symbool voor angsten, krachten en dynamieken in onze wereld. Belly of the Whale gaat over durven springen in het onbekende, doorzettingsvermogen en uiteindelijk ontdekken dat je verder geraakt door de krachten te bundelen met anderen. Helemaal iets anders dan het intimistische van de vorige voorstelling maar visueel valt er wel een en ander te beleven. De constructie waarop en waarmee gespeeld werd zat in elk geval knap in elkaar.

Nog twee keer te zien op zondag 15 juli

Landscape(s) #1 van Cie La Migration

Twee koorddansers voeren hun vloeiende bewegingen uit op een vreemde machine. De virtuoze acrobatie laat je een spectaculair spel van evenwicht en tegengewicht, balanceren en stilstaan zien, als de vlucht van een vogel.

Andermaal een bijzondere constructie die zorgt voor een mooi visueel spektakel. Nog twee keer te zien op zondag 15 juli.

Check het programma voor exacte uren en locaties.

Deze post verscheen ook op Gentseblogjes

Haarhangen

Cultuur, Gentse Feesten, Op stap, , , ,

Na jaren heel intensief Gentse Feestenbezoek wordt 2018 misschien een light versie (al meen ik mij te herinneren dat ik zoiets vorige jaren ook wel eens pleegde te beweren maar toch). Desalniettemin trokken we er op vrijdagavond toch al even op uit, om de sfeer te proeven zullen we maar zeggen. Met de fiets ging het naar Dok Noord voor de try-out van Galapiat Cirque, 2 dames die van ‘haarhangen’ een acrobatische kunst hebben gemaakt 🙂

Nog niet alles liep even vlotjes tijdens de try-out maar het resultaat is zeker leuk om naar te kijken (al hebben we de voorbije jaren eigenlijk wel al straffere dingen gezien).

Nog een videofragmentje

Meer zien? Dat kan! De volledige voorstelling is 4 keer te zien in de Expeditie aan Dok Noord (van zaterdag 14/7 tot en met dinsdag 17/7), telkens om 20u en duurt ca 70 minuten. Tickets kosten 10 euro en kan je bestellen via Miramiro

Dit bericht verscheen ook op Gentse blogjes

De tuin in juli

tuin, woord in beeld

Na veel zonneschijn en weinig regen in juni zet dezelfde trend zich voorlopig ook door in juli. De natuur krijgt het lastig en dus ook de tuinen. Gelukkig valt er in papa’s tuin nog steeds heel veel moois te spotten (zij het soms iets minder weelderig dan anderen jaren).

Nog steeds een fijne plek om mijn hoofd tot rust te laten komen…

Er zaten ook opvallend veel vlinders, dat lijkt goed maar misschien toch niet helemaal wanneer je dit artikel leest.