De belangrijkste ingrediënten van een klassieke pesto zijn olijfolie, parmezaan, pijnboompitten en basilicum, dat weet intussen wel iedereen denk ik. Basilicum ziet er in de winkel echter vaak een beetje triestig uit en eigen kweek dat lukt in de koudere maanden van het jaar ook niet echt. Pijnboompitten zijn lekker maar ook iets duurder. Gelukkig bestaan er ook lekkere alternatieven en zo ontdekte ik recent een variant met walnoten en peterselie (via cuisinegantoise)
Aangezien de notelaar in papa’s tuin opnieuw weelderig noten geproduceerd heeft (ruim 15.000 stuks, ja ons vader telt alle noten die geoogst worden) en peterselie vlot verkrijgbaar is in de winkel (en het ook in de tuin langer volhoudt dan basilicum) moest ik dit gewoon zelf ook eens testen.
Het recept is kinderlijk eenvoudig:
een handvol walnoten
een bussel peterselie
2 grote tenen look
olijfolie
geutje citroensap
100g geraspte grana padano
versgemalen peper
doe alles samen in een blender, mix en voeg stelselmatig olie toe tot je een mooie, gladde, groene massa bekomt.
Kan in de koelkast gerust enkele dagen bewaard worden maar je kan de pesto ook in aparte porties in de diepvries steken en uithalen wanneer je er zin in hebt 😉
Het mooie weer van vandaag herinnerde me aan onze herfstvakantie-uitstap naar de Belgische kust waar we mijn zusje en de nichtjes gingen opzoeken.
We maakten toen heel wat foto’s met de smartphone en die wou ik hier ook nog wel eens delen omdat ze zo’n mooie herinnering zijn en een perfecte illustratie van kleine gelukjes die je moet koesteren 🙂
En eindelijk konden we ook het item ‘een zonsondergang aan zee fotograferen’ afvinken op Maya’s bucket list 😉
De laatste dag van onze zomerreis 2018 brachten we een bezoekje aan Chambord, één van de kastelen langs de Loire. Toen ik pakweg een jaar of wat geleden op sociale media een filmpje zag passeren dat de tuin en het interieur van het kasteel stevig onder handen waren (en worden) genomen, leek me het een uitgelezen moment om het kasteel eens van dichterbij te bekijken.
Lang gelden (nog in onze studententijd!) hadden we Chambord, het kasteel met de enorme hoeveelheid torentjes en schoorstenen, wel al van buitenaf gezien maar nog niet verder bezocht. Ook de tuin was toen eigenlijk amper die naam waardig.
Intussen werden al ettelijke miljoenen euro uitgegeven (en zullen er wellicht nog heel wat moeten volgen) om het kasteel(domein) in zijn volle glorie te herstellen.
Dit voormalig jachtkasteel, dat nooit gebruikt werd om er langdurig te wonen, is zeker één van de meest gekende (en intussen ook Unesco werelderfgoed) en wordt, uiteraard, ook druk bezocht. Wij besloten er dan ook voor te zorgen om kort na openingstijd aanwezig te zijn om zo de grootste drukte toch nog wat voor te zijn.
Op de officiële website vind je alle praktische informatie, tips en suggesties en uiteraard ook heel wat foto’s. Ik geef er hieronder ook nog een selectie van mijn beelden mee al viel het door de drukte niet altijd mee om goede foto’s te maken (naast de drukte ook wat ‘zichtbelemmering’ door de vele tablets die je kan huren om de beleving nog sterker te maken, ideaal voor kinderen want met heel wat leuke extra’s en opdrachtjes blijkbaar) .
Reken toch gauw een paar uur voor een bezoek aan de site, zeker wanneer je ook een tablet huurt voor extra informatie en een digitale begeleiding van jouw bezoek. Tegen de middag werd het er ook nog een stuk drukker, ‘s morgens komen kort na openingstijd zou ik zeker aanraden.
Het kasteel is enorm groot en is slechts deels gemeubileerd, een ander deel van de ruimtes wordt o.a. gebruikt voor kunsttentoonstellingen. Het aanbod daar is wisselend en de waardering uiteraard afhankelijk van persoonlijke smaak maar ik vond dat er wel mooie stukken te zien waren.
Een bezoek aan Chambord is zijn geld zeker waard, wij vonden het in elk geval een aanrader en een mooie afsluiter van onze zomervakantie 🙂
Met vertraging, het laatste deeltje van onze zomervakantie 2018 in 2 blogposts waarvan dit de eerste is.
Na ons verblijf in het zonnige zuiden (waar het trouwens met gemiddeld 30°C aangenamer toeven was dan in België waar de temperatuur richting 35°C en meer ging op dat moment) trokken we terug richting België. Net als vorig jaar deden we dat opnieuw met een tussenstop in de Loirestreek.
Deze keer boekten we het recent gerenoveerde Mercure hotel in Blois (centre), gelegen langs de kade van de Loire. Het bleek effectief een heel knap hotel met leuke extra’s: een mooie bar, een fitnessruimte en zwembad (incl sauna en bubbelbad) open van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat (ik denk 23u). Ideaal dus om na de lange autorit eerst nog de stad te verkennen, iets te eten en daarna toch nog even in het zwembad te duiken. Parkeren deden we probleemloos en gratis aan de kade (wel even opletten want de zone dichter bij het centrum is betalend maar quasi ter hoogte van het hotel ligt een ruime parkeerzone waar je niet moet betalen). Toen we de stad binnenreden, werd onze aandacht getrokken door iets wat precies op een reusachtige schietschijf leek.
Tijdens onze stadsverkenning even later bleek het om een leuke optische illusie te gaan.
Op de trap stonden er trouwens meerdere knappe illusies en dus werden er volop foto’s gemaakt en we waren niet de enigen 😉
We verkenden op het gemak de stad en zochten een plekje waar we nog een kleinigheid konden eten. Blois is geen bijzonder grote maar wel een mooie stad waar er heel wat te zien valt. Een stad die duidelijk ook nieuwe communicatievormen hanteert, via de app visit’Blois kan je diverse wandelingen en heel wat extra informatie downloaden en de stad op een andere manier leren ontdekken. We hielden het voor dit eerste bezoek bij een eenvoudige wandeling zonder app en zonder al te veel extra informatie maar als kennismaking was dat eigenlijk voldoende.
Het aanbod van zoveel meer nodigt echter zeker uit om nog eens terug te komen naar deze stad en dan ook aan het kasteel een bezoekje te brengen (wij deden dat een heel aantal jaren terug al maar dan zonder Maya). Voor dit jaar hadden we een bezoekje aan Chambord op de planning staan (waarover meer in een volgende blogpost).
Na onze wandeling doken we ‘s avonds effectief nog even in het zwembad (wel handig trouwens die lange openingsuren) en sloten af met een drankje in de mooie en ruime bar. Na een rustige nacht lieten we ons het meer dan uitgebreide ontbijt heel hard smaken. Het aanbod overtrof nog onze verwachtingen (en we hebben intussen toch wel al wat ontbijtbuffetten getest), ook op dat vlak alles dik in orde. Uitchecken deden we met de glimlach en we zijn het erover eens, hier willen we gerust nog eens terugkomen 🙂
Via sociale media zag ik de voorbije maanden al heel wat leuke foto’s de revue passeren van dit stadsfestival in Kortrijk. Geïnspireerd door ons zomerbezoek aan de kunsttriënnale in Brugge zagen we een uitstapje richting Kortrijk ook wel zitten. Op de valreep (het festival loopt nog tot 11 november) planden we een bezoekje in tijdens de herfstvakantie, meer bepaald op 1 november. Een beetje een speciale dag misschien maar sowieso wel eentje met minder drukte op de weg en in de stad 😉
We parkeerden aan de rand van het centrum (er is een ruime, gratis parking vlakbij het voetbalplein) en trokken naar één van de drie infopunten (Texture in de Noordstraat lag het dichtst bij onze parkeerplek) waar we voor 2 euro een infobrochure kochten met daarin een plannetje en een omschrijving van alle kunstwerken die we konden bezoeken (incl vermelding binnen of buiten; de binnenwerken zijn enkel in de namiddag toegankelijk, tussen 13-17u en daar zitten wel enkele hele leuke tussen, dus hou je best rekening met deze uren).
Infopunt Texture – Noordstraat
Het thema van het kunstenparcours is PLAY/spelen en dat onderwerp leent zich uiteraard tot heel wat leuke concepten die jong én oud kunnen bekoren. Een overzicht van alle kunstwerken via je op de website van PlayKortrijk , ik geef je hierna een selectie van de foto’s die wij maakten.
Soccer Pitsch – Nelson Mandelaplein
Bed – Grote Markt
Teram Garden – Boerenhol – een bijzonder hinkelspel
Les Bikes de Bois Rond
Playground Pavilion
Golden shoes with pins on black velvet – Begijnhofpark
Zicht op verlaagde Leieboorden – Broelkaai
Invisible Forces – overal in de stad
When all the world is a hopeless Jumble – Diksmuidekaai
Half the Air a in Given Space – Broeltoren Noord
De bedtrampoline-installatie was helaas niet toegankelijk: de overvloedige regen van de voorbije week had er immers voor gezorgd dat het matrasgedeelte van de installatie niet optimaal kon functioneren. Heel erg jammer maar niets aan te doen. Er bleven nog genoeg leuke dingen over om te zien en te beleven 🙂
Casino
La Rivoluzione Siamo Noi
I am prepared for you – 150 kg confetti in een box
Sit straight, hold your breath and think of Spinoza – wees zelf het kunstwerk
OUT OF SIGHT – hinkelen in de Lange Steenstraat
De kunstwerkenroute was ook een ideale manier om Kortrijk te leren kennen, de mooie hoekjes en pleintjes, gebouwen in verschillende stijlen en van verschillende tijdperken, de nieuwe, verlaagde kaaimuren, … het kon ons allemaal wel bekoren.
Wij vertrokken al voor de middag naar Kortrijk, deden dan – in het gezelschap van een aangenaam zonnetje – al een groot deel van de buitenlocaties om vervolgens een hapje te eten in Café Rouge, een mooie brasserie in de schaduw van de Sint-Maartenskerk (en open op 1 november ! ). We aten er een croque (bearnaise voor Maya, Hawaï voor de wederhelft) en een Oostendse aardappel (aardappel in de schil met gerookte zalm, grijze garnaaltjes en een mousselinesaus) en dat smaakte héél goed.
Na de lunch deden we de overige locaties aan, waaronder alle binnenlocaties. Afsluiten deden we met een overheerlijke cappuccino, latte macchiato en chai latte bij De Dingen. De koffies waren heel zacht van smaak met een subtiel notenaroma, de chai was gemaakt met een eigen kruidenmix. In het routeboekje stak bovendien nog een kortingsbonnetje van 0,5 euro dat we hier konden indienen 🙂
Kortom, een geslaagde uitstap en voldoende boeiend als stad om zeker nog eens terug te komen 🙂
Zelf ook zin gekregen om naar Play Kortrijk te gaan? Dan moet je wel snel zijn want het stadsfestival eindigt op 11 november 2018! Alle info lees je op hun website.
“We don’t stop playing because we grow old; we grow old because we stop playing” (George Bernard Shaw)
