Maandelijkse archieven: augustus 2023

Clermont-Ferrand – l’Aventure Michelin

L’ Aventure Michelin is een museum in Clermont-Ferrand over de geschiedenis van het Franse bedrijf Michelin, wereldberoemd voor zijn autobanden, maar ook voor de befaamde Guides Michelin.

In het museum leer je meer over de ontwikkeling van het gebruik van rubber voor luchtbanden voor diverse voertuigen, een idee van de gebroeders Michelin. Ze stichtten hun bedrijf in het jaar 1889.
Michelin had al in 1891 een opblaasbare fietsband ontwikkeld, die verwisseld kon worden. Door sponsoring van wielerwedstrijden, zoals Parijs-Brest-Parijs, maakten ze hiervoor promotie. De eerste renner overtuigd krijgen om deze banden te gebruiken, was een uitdaging, maar toen deze met ruime voorsprong de belangrijke wielerwedstrijd won, gingen de anderen gauw overstag 😉

De renners moesten vroeger trouwens hun weg zien te vinden aan de hand van een getekende routebeschrijving op papier, ook dat zal ongetwijfeld een uitdaging geweest zijn en kunnen we ons in de huidige tijd met GPS-toestellen en online Apps nauwelijks nog voorstellen.

Na de fietsbanden volgde de ontwikkeling van banden voor rijtuigen, landbouwvoertuigen, auto’s, vrachtwagens en motorfietsen. Zelfs bij de ontwikkeling van (militaire) vliegtuigen speelde Michelin een pioniersrol in de Eerste Wereldoorlog.

In de eerste helft van de twintigste eeuw ontwikkelde Michelin ook voertuigen op banden voor gebruik op het spoor. Reizigers vonden het comfort fijn, maar toch werd het geen groot succes. Bij de ingang van het museum staat nog een witte Micheline, Vintsy. Deze railbus werd in 1952 gebouwd en jarenlang in Madagaskar gebruikt. Na jaren van stilstand werd ze daar gerestaureerd en naar het museum gebracht.

Het bedrijf ontwikkelde ook speciale voertuigen om banden te kunnen testen op de weg zoals deze oranje kanjer. Ook voor niet technisch aangelegde mensen best interessant om te zien hoe ze dat allemaal aanpakken.

De firma Michelin deed ook heel wat extra inspanning voor hun personeelsleden, die al snel een grote bevolkingsgroep vormden in de stad. Ze stonden in voor diverse sportieve en culturele activiteiten en bouwen in 1922 een ontspanningscentrum uit met een verwarmd zwembad, het eerste van Clermont-Ferrand. Verschillende generaties leerden er zwemmen tot het gesloten werd in de jaren ’80.

Naast sponsoring van de wielersport in de eerste decennia van zijn bestaan was het bedrijf tussen 1977 en 2001 betrokken bij de Formule 1. De laatste jaren focust Michelin zich o.a. op het ontwikkelen van banden voor elektrische competitiemotoren.

 

Minstens even bekend als de banden, is de mascotte van Michelin: Bibendum (maar bij ons beter bekend als het Michelinmannetje), opgebouwd uit autobanden. De naam verwijst naar de Latijnse uitdrukking Nunc est bibendum! (‘Nu moet er gedronken worden!’)


De figuur verscheen voor het eerst op een reclame-affiche uit 1898. Daar heft hij een glas vol spijkers en glasscherven en roept: “NUNC est bibendum!” Onderdaan de affiche staat “Le pneu Michelin boit l’obstacle!” (“De Michelinband drinkt de hindernis!”). De figuur en de slogan hadden zo’n succes dat de figuur al snel de naam Bibendum kreeg.

Het idee voor het figuurtje kwam van een van de stichters. Hij zou bij een stapel banden op een tentoonstellingsstand van Michelin gezegd hebben: “Kijk, met armen eraan lijkt het op een mannetje”.

Bibendum werd het symbool van het bandenimperium. Afbeeldingen en poppen van Bibendum maakten van Michelin een populair merk. In de kaarten en gidsen die Michelin uitgaf (allemaal bedoeld trouwens om ons meer te laten reizen/rijden met de wagen en dus meer banden te verslijten), verschenen vaak grappige illustraties met Bibendum, bv zwemmend of varend in de waterpartijen, die anders gewoon blauwe vlakken zouden zijn op de wegenkaarten.

Bibendum werd in 2000 uitgeroepen tot het beste logo van de eeuw. De figuur is in de loop der jaren verschillende keren gemoderniseerd; een laatste keer bij zijn honderdste verjaardag in 1998, toen hij iets slanker werd.

Wij vonden een bezoek zeker de moeite waard en hebben er best veel bijgeleerd.

Alle praktische informatie lees je op hun website: https://laventure.michelin.com

Clermont-Ferrand

Dit jaar trokken wij voor onze zomervakantie andermaal naar Zuid-Frankrijk (Narbonne en omgeving). Naar eveneens goede gewoonte intussen deden we dat niet in één rit, maar hielden iets over halfweg een tussenstop, in Clermont-Ferrand.

Clermont-Ferrand is de hoofdstad van de regio Auvergne en de belangrijkste plaats van het departement Puy de Dôme. De stad ligt ook aan een knooppunt van snelwegen en dus ideaal om een tussenstop in te lassen bij een langere reis.

In het gebied rondom de huidige stad bestond al in de vierde eeuw voor Christus een Keltische nederzetting. In de buurt werd in 52 BC een wereldberoemde (althans voor iedereen die ooit Latijn studeerde, maar meer daarover in een volgende blogpost) slag uitgevochten. Na de val van het Romeinse Rijk groeide het stadje, bekend als Clairmont, uit tot een centrum van de kerkelijke macht. ‘Uiteraard’ zorgde dit op een bepaald moment voor spanningen met de wereldlijke macht die een beetje verder een nieuw centrum bouwde, Montferrand. In de 17de werden beide samengevoegd tot Clairmont-Ferrand. De edelen vestigden zich terug in Clairmont en lieten er hun stadspaleizen bouwen. Na de Franse Revolutie kwam de rubberindustrie tot ontwikkeling en stichtten de broers André en Édouard Michelin in 1889 de intussen wereldberoemde firma die hun naam draagt (ook hierover later meer in een volgende blogpost).

We starten ons bezoek aan het voormalige stadsdeel Montferrand. Omdat het niet zo eenvoudig bleek voor voertuigen om het belangrijkste, maar erg steile kruispunt van de stad te gebruiken, werd in de 18de eeuw beslist om het wegdek zowaar met 3 meter te verlagen. Plots lag de ingang van de woningen hierdoor op het niveau eerste verdieping en de kelders op het straatniveau! En dus werden er creatieve oplossingen gezocht met buitentrappen, wat nog steeds bij enkele oudere gebouwen bewaard is gebleven.

Tijdens onze verkenningswandeling spotten we ook nog wat street art

en andere beeldende kunst

 

Clermont-Ferrand heeft een bijzondere binnenstad (het voormalige Clairmont), omdat zowel de kathedraal als vele huizen in het oude stadscentrum met lavastenen zijn gebouwd en dus een ‘natuurlijke’ zwarte kleur hebben (die niet het gevolg is van jarenlange luchtvervuiling).
Je vindt in de stad menig kerkgebouw.

De basiliek Notre-Dame-du-Port, een 12de-eeuwse romaanse kerk die een plekje kreeg op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO en een grondige restauratie.

De kathedraal Notre-Dame-de-l’Assomption helemaal opgetrokken in die zwarte lavasteen. De start van de bouw dateert al van de 13de eeuw, maar de twee hoge, opvallende spitsen werden pas in de 19de eeuw door Viollet-le-Duc voltooid. Een aantal van de glas-in-loodramen werden besteld door Lodewijk IX die er ook zijn zoon, Filips III, liet trouwen.

Maar uiteraard is er in de stad ook nog heel wat ander moois (of bijzonder) te spotten.

We zagen nog heel wat verwijzingen naar de Tour de France, niet ongebruikelijke in Frankrijk in de maand juli. Bleek dat hier niet enkel de herenkoers voorbijgekomen was, maar dat ook de dameskoers (uitgerekend op de dag dat wij er waren) hier haar tweede rit startte. Die start ging duidelijk met een pak minder volk en heisa gepaard, maar het was wel leuk om het even mee te maken en we zagen Lotte Kopecky schitteren in het geel.

 

Misschien niet top of the list voor een verblijf, maar volgens ons toch zeker de moeite om even halt te houden in deze stad.

Waar ik zoal mee bezig was

Nog eens een rijtje bezigheden van de laatste tijd. Veel blogs schrijven was daar niet bij (al probeer ik hier toch nog steeds actief te blijven, zij het op een lager pitje).

Gelezen

In de zomer lees ik doorgaans iets meer, vooral omdat ik het heerlijk vind om dat buiten in het zonnetje te doen.
In onze ruilbibliotheek vond ik een boek over Carcassonne. Het verloren labyrint bleek echt een topboek van Kate Mosse. Spannend, historisch, speelt zich af in het verleden en het heden. Een aanrader!

Tijdens onze buitenlandvakantie las ik aan het zwembad nog een Nicci French (Geheugenspel). Bleek dat ik die dus al gelezen had in het Engels, maar bij deze las ik nog eens de Nederlandstalige versie, voor de film wacht ik wel tot die op TV komt 😉
Jan Smets schreef met Theater een onderhoudend boek. Omdat het zich afspeelt in Gent en Sint-Martens-Latem spreken de locaties net iets meer tot de verbeelding omdat je ze gewoon letterlijk kent 🙂

 


Gewandeld

In de Ardennen (Wéris, bij Durbuy) waar we van familiebezoek deden, maar ook in la douce France (zie verder).


Gekeken

Er valt altijd wel iets te zien voor wie bewust kijkt.


Getuinierd (en geoogst)

Zowel in onze eigen tuin als in die van mijn vader (uiteraard). De eerste tomaten uit de serre werden met veel genoegen geplukt, rood glanzend gerijpt aan de plant, wat ze extra lekker maakt.

Van de reukerwtjes en cosmea werden al de eerste zaden geoogst, de zinnia’s bloeien uitbundig.


Gekookt

De verse tomaten werden al verwerkt in lekkere en eenvoudige gerechtjes.
Een heerlijke tomate crevettes met ovengegaarde krieltjes.

en een comforting tomaten-aardappelschotel, ideaal om op een regenachtige dag toch wat extra warmte en zomer op het bord te toveren.


Gebakken

Maya testte een nieuw receptje uit voor een chocoladetaart want er was een jarige in huis. Ik maakte een frangipanetaart met een twist omdat de diepvries bij opa ruimte moest krijgen en ik met bladerdeeg, abrikozenjam en rood fruit naar huis kwam.


Gereisd
(en daarover moet nog geblogd worden de komende weken/maanden)

Onze zomervakantie speelde zich andermaal af bij de zuiderburen. Met een tussenstop in Clermont-Ferrand trokken we naar Narbonne waar we de omgeving verkenden en bij onze terugkeer hielden we ‘naar goede gewoonte’ nog even halt in de Loirestreek, deze keer voor een bezoekje aan Tours en vooral aan het kasteel en de tuinen van Villandry. Maar meer hierover later. Het zal wel weer wat tijd vragen om de vele foto’s te screenen, te selecteren en te voorzien van tekst en uitleg, maar uiteindelijk zullen de verslagjes wel opnieuw een mooie samenvatting (en herbeleving) vormen van onze reis en dus maak ik ze nog steeds met plezier al moet ik mezelf soms wel eens in gang duwen 😉

Gentse feesten

Dit jaar hielden we het bij een ‘light edition’ met slechts enkele bezoekjes.

We pikten een heel mooi en intiem concertje van Esme Bos en Bart Voet mee in De Schuur. Beperkt publiek, lekker rustig in/bij het groen van de Bourgoyen, het weer kon iets beter (maar ook slechter dus waren we blij want we kwamen met de fiets, wat ook aangeraden wordt wegens weinig parkeerplek in de buurt), veel gezelligheid en lekker fingerfood. Zeker voor herhaling vatbaar.

Ik ging in goed gezelschap naar een bijzondere en verrassende voorstelling van Ontroerend Goed in het NTG (die een goede review kreeg in de krant).

En we pikten nog een concertavondje mee op het Laurentplein.

Eerst kregen we van Fedia, Naomi en de heren van Suwi-Band een reeks Disneysongs in een verrassend kleedje te horen. Knap gedaan!
Daarna volgde een prachtige voorstelling van Bent Van Looy die helemaal in zijn eentje het Luisterplein bijna 2 uur in de ban hield. Het was er echt heerlijk rustig in het publiek, iedereen genoot van de muziek (en de bindteksten). Bent zelf had er duidelijk ook zin in want hij bleef maar spelen, niet dat wij dat erg vonden trouwens 😉

Ik maakte opnieuw enkele korte videosnapshots die ik gewoon achter elkaar plakte als herinnering voor mezelf aan een heerlijk concert waar ik het liefst gewoon live naar zat te kijken (en niet via het scherm van mijn smartphone).

Een heel beperkte Gentse feesten dus dit jaar, misschien omdat we er vele jaren na elkaar heel intens van geproefd hebben, maar vooral ook omdat Maya behoefte had aan wat extra rust na een intense examenperiode (en wij deze keer ook gewoon blijven werken zijn). Moet ook eens kunnen, toch?