Maandelijkse archieven: november 2014

Lightopia

Op 15 november opende in het Designmuseum een nieuwe
tentIMG_0021oonstelling, Lightopia. Wij waren bij de opening aanwezig en daar hebben we geen spijt van gehad. Net als de vorige tentoonstelling, No Design to waste , gaat het opnieuw om een internationale, reizende tentoonstelling, een realisatie in samenwerking met het Vitra Design Museum deze keer. ‘Lightopia is de eerste tentoonstelling die niet alleen lichtkunst of lichtdesign toont, maar alle facetten van licht samenbrengt en met de actuele context verbindt.’ aldus Jolanthe Kugler, curator van de tentoonstelling.

Het elektrische licht had als geen ander medium de afgelopen eeuw een grote impact op ons leven, het veranderde zowat alles in onze samenleving. Ook vandaag vinden er opnieuw ingrijpende veranderingen plaats in de wereld van het kunstlicht. Daarnaast is er echter ook de problematiek van lichtvervuiling en de ongelijke sociale verdeling van verlichting in de wereld. Net als bij No Design to waste is er terug een actie voor het goede doel gekoppeld aan de tentoonstelling. In de museumshop kan je een LED-lampje kopen op zonne-energie, een ontwerp van kunstenaar Olafur Eliasson & ingenieur Frederik Ottesen. Met de opbrengst worden projecten in Afrika opgezet om dorpen zonder elektriciteit van kunstlicht te voorzien (meer info op www.littlesun.com). Je kan ook meedoen aan een wedstrijd om er eentje te winnen trouwens.

De tentoonstelling is opgebouwd in vier delen. Deel 1 kreeg als titel Living in Lightopia en start met een blik op de functie en de plaats van licht en verlichting in onze hedendaagse, westerse maatschappij. De kansen en innovaties met o.a. LED en OLED, maar ook de negatieve gevolgen van lichtvervuiling en verspilling van grondstoffen.
In Deel 2. Designiconen volgt een terugblik op de ontwikkeling van de lamp in de loop van de geschiedenis en hoe design intrinsiek verbonden is met veranderingen in de maatschappij en technologische ontwikkelingen. Een vijftigtal objecten uit de lampenverzameling van het Vitra Design Museum schetsen de mijlpalen van het lichtdesign en hoe de designers zich bij deze ontwerpen lieten beïnvloeden. Van de historische fabrieksontwerpen uit het einde van de 19de eeuw naar recente modellen, van functionele verlichting naar sfeerverlichting, de introductie van halogeentechniek, … Heerlijk om al die mooie lampen te zien en tot de vaststelling te komen dat sommige exemplaren al tientallen jaren oud zijn, maar er nog steeds ongelooflijk knap uitzien en dat andere lampen nog maar enkele jaren oud zijn maar dat tijdloze al helemaal in zich hebben.

IMG_0007 IMG_9949

Wil je na een bezoek nog even nagenieten? Dat kan! In de binnentuin werd een heuse pop-upwinterbar gebouwd, rondom de reusachtige vaas. In de ‘eco-dôme’ of ‘Wonderlichtbar’ kan je tot 1 februari 2015 terecht voor een aperitief, een lichte lunch (belegde broodjes en soep) of een koffie met gebak. In de bar zullen er trouwens ook lezingen en workshops doorgaan, tijdens de Museumnacht op 4 december zelfs tot 1 uur ‘s nachts.

IMG_9899 IMG_9903

Wie licht zegt, denkt automatisch ook aan het Lichtfestival dat tijdens de voorbije edities al op heel wat bijval kon rekenen. Van 29 januari tot en met 1 februari maakt Gent zich op voor opnieuw een veelbelovende editie. Een bezoekje aan de tentoonstelling en de bar kan dan zeker deel uitmaken van een lichtwandeling doorheen de Gentse binnenstad.

IMG_9972 IMG_9977 IMG_0013

Persoonlijk zou ik echter zo lang niet wachten en binnenkort al een bezoekje brengen aan deze zeer geslaagde tentoonstelling die inmiddels al heel wat bezoekers trok. Eén van de blikvangers op de tentoonstelling is zeker nog een extra vermelding waard, nl. Temporale, een reusachtige luster van Alberto Garutti die verbonden is met het Italiaans meteorologisch instituut en oplicht telkens het ergens in Italië onweert. Klinkt wellicht niet helemaal onbekend? Dat klopt, want in het kader van Over the edges maakte de man al een vergelijkbare installatie (Ai nati Oggi), verlichtingspalen die oplichtten telkens er in Gent een kindje werd geboren in Gentse ziekenthuizen.

Praktisch

Van zaterdag 15 november 2014 t.e.m. zondag 15 maart 2015
http://www.designmuseumgent.be/

Dit artikel verscheen eerder al in lichtjes andere vorm op Gentblogt.

#projectblogboek – mijn blogidool

Stel enkele vragen aan een blogidool

Aangezien ik niet meteen behoefte voel aan het interviewen van blogidolen, pas ik dit idee uit het blogboek wat aan en besloot ik  enkele van de blogs die ik volg en die mij inspireren (of gewoon blij maken) met jullie te delen.

Eigenlijk is het allemaal begonnen met Gentblogt, toch wel al wat jaren geleden ondertussen. Ik was de blog beginnen volgen (mede omdat ik een van de mede-oprichters kende) en werd steeds meer fan. Zelfs zozeer dat ik na verloop van tijd inging op de oproep om mee te schrijven voor de leukste stadsblog van het land. Eerst heel voorzichtig, tijdens de Gentse feesten, maar na de feesten ben ik blijven ‘plakken’. En ondertussen staan er daar toch al 220 artikels op mijn naam.

Ik ging ook enkele blogs volgen, niet te veel om het beheersbaar te houden. Sommige auteurs schrijven veel en zijn echte BV’s (BlogVedettes, en sommige zelfs intussen beetje Bekende Vlaming), andere schrijven minder maar wel ongelooflijk schone dingen en daar kan ik enorm van genieten. Een deel van de blogs die ik volg, worden geschreven door mensen al vrienden waren of het intussen geworden zijn en dat geeft er uiteraard ook een extra dimensie aan. Hieronder een (onvolledig) lijstje, in willekeurige volgorde:

Mme ZsaZsa vertelt
Tales from the crib
Kerygma
Tales of drudgery and boredom
Morgen komt Polly
Volume12
Vertellementen
Casa Murphy
Max Van Hemel
A
BCund123 Lesen!Schreiben!Rechnen!
no butterfly
witch

Een interview met een van hen, zoals voorgesteld in het Blogboek, daar heb ik zoals gezegd geen behoefte aan. Ik lees ze allemaal met plezier en vaak schrijven zij dingen die ik heel knap vind, of boeiend, of leuk en helemaal hun stijl. Mijn schrijfselen hebben helemaal niet de pretentie om hen na te bootsen, dat zou ik ook niet kunnen. Ik kan alleen maar hopen dat anderen ook kunnen genieten van de zaken waarover ik schrijf.

Parijs – dag 3

De tijd vliegt wanneer het gezellig is, zoveel is zeker. Maar niet getreurd, ook van onze laatste dag zouden we een mooie maken: eentje met slagroom!
Na een uitgebreid ontbijt nam de kroost nog even een duik in het zwembad terwijl de ouders (en de allerjongste) een wandelingetje maakten in het grote park van het hotel en de nabijgelegen manege, genietend van het herfstzonnetje.

Na het inpakken en uitchecken trokken we richting Chantilly voor een bezoek aan het meer dan indrukwekkende kasteeldomein. Liefhebbers van James Bond films kennen deze locatie (kasteel en paardenstallen) want ze werd ooit gebruikt in A view to a kill met Roger Moore. We waren daar duidelijk niet alleen maar de site was groot genoeg om alle bezoekers te kunnen herbergen. Alleen in het restaurant waren ze niet zo klantgericht: wel vriendelijk maar meer van het type mensen aan het lijntje houden. Het half uurtje wachten werd uiteindelijk een uur en dan nog eens 10 minuten en dan wisten we nog niet of er plaats zou zijn voor ons dus zijn we het maar afgebold en hebben we wat er nog restte van spijs en drank in onze koffers broederlijk verdeeld en zusterlijk opgegeten (of omgekeerd).

In de schemering maakten we nog gauw een wandeling door het park en toen de duisternis quasi compleet was, kwam er een einde aan onze driedaagse en vertrokken we elk in onze eigen wagen huiswaarts. Het was voorwaar een fijne trip samen die zeker voor herhaling vatbaar is.

 

 

Parijs – dag 2

De eerste nacht op verplaatsing is voor mij altijd een beetje wennen (ander bed, andere omgeving, …) en ik was niet de enige. Ook onze jongste sliep niet altijd even rustig, het stressmoment in de metro zal daar misschien wel voor iets tussen gezeten hebben (zij kon door met haar ticket maar wij niet en dus waren we even van elkaar gescheiden, want wij moesten uitleg vragen en uiteindelijk nieuwe tickets kopen).

Na een verfrissende douche trokken we naar het restaurant waar een heerlijk ontbijtbuffet op ons stond te wachten. Koffiekoeken, brood, fruit(sla), yoghurt, ontbijtgranen, omelet, spek, worstjes, briochebroodjes, … het was er allemaal, tot zelfs pannenkoekjes toe! We lieten het ons smaken en aten zelfs bijna een beetje teveel. Helaas moest B. verstek laten gaan wegens zware migraine en trokken we die dag dus op stap met 9 ipv 10.

We spoorden opnieuw met de trein naar Parijs en namen meteen de metro richting Belleville, een minder bekende wijk maar volgens een artikel in de Elle de nieuwe ‘place to be’ met verschillende hippe plekjes. Aanvankelijk leken we eerder in Chinatown beland en zagen we niet veel hips of leuk maar het Parc de Belleville (waar blijkbaar ook een scene uit the Bourne Identity is opgenomen) was alvast een fijne ontdekking. De speeltuin – voor 6 tot 15 (!) jaar – kon ook H. en L. nog bekoren en het was wel leuk om hen bezig te zien. Bovenaan het park had je een heel mooi zicht op de stad (alleen jammer dat het nogal grijs was). We vonden er ook een artisanale bakkerij waar we heerlijk brood kochten voor ’s avonds) en Bar d’O (waar we niet binnen gingen wegens te weinig plaats voor ons) zag er heel gezellig en stond ook als aanrader in het tijdschriftartikel stond.

We wandelden nog wat verder en onze zoektocht naar leuke plekjes voerde ons nog naar een intrigerend boekenwinkeltje en een eethuisje La Laverie. We dachten de Franse versie van de Wasbar ontdekt te hebben, gingen binnen om te zien of er nog plaats was voor ons en werden door een heel sympathieke dame welkom geheten. La Laverie is uitermate gezellig, heel erg retro en je kan er ongelooflijk lekker eten voor een heel redelijke prijs. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, kan je hier niet terecht voor de vuile was. De dame in kwestie was dan ook uitermate verbaasd dat wij in Gent (België) wel een dergelijk concept kenden en luisterde met veel interesse naar onze uitleg. Beetje reclame maken in het buitenland voor onze eigen stad kan nooit kwaad natuurlijk 😉

Een volgende keer moeten we zeker nog eens verder deze buurt verkennen want blijkbaar is er hier nog een veel groter en mooier park en zijn er effectief heel wat toffe winkeltjes e.d. te vinden maar moet je er wel naar op zoek in de vele straatjes. Nog veel leuks om te ontdekken dus.

Na alweer een heel geslaagde en gesmaakte lunch besloten we ons op te splitsen. T. ging met zoon en metekind shoppen, de rest trok richting museum: le Petit Paleis. De lange rij wachtenden stond er gelukkig voor een betalende, tijdelijke tentoonstelling. De vast collectie is gratis toegankelijk en hiervoor moesten we als het ware de ‘artiesteningang’ nemen (ofte de toegang voor mindervaliden, even voorbij de imposante hoofdingang met trappen). Wij trokken doorheen het museum en lieten ons verbazen, zowel door het gebouw als door de collectie. Zeker de moeite van een bezoekje waard!

Intussen was de duisternis alweer ingevallen en werd het tijd om terug te keren naar het hotel alweer wij opnieuw een gezellige avond samen doorbrachten (met 10).

Parijs – dag 1

Meestal gaan wij alleen (met ons twee of tegenwoordig vaker met ons drietjes) op stap en maken we hiervoor – op voorhand – een vrij strak plan op. Strak betekent minstens dat we enkele reisgidsen of websites hebben bekeken, uren en toegangsprijzen van bepaalde attracties hebben gecheckt, de vervoersmodaliteiten hebben bekeken… Meestal is er ook op voorhand een programma uitgestippeld van wat we bij voorkeur elke dag wensen te doen, soms zelfs met een goed weer en een slecht weer variant (en ik geef het toe, vaak zit dat programma eerder te vol dan te leeg). Strak betekent echter niet dat er geen variaties op het programma mogelijk zijn, dat nu ook weer niet. Als blijkt dat er een opportuniteit is of dat ons programma toch wat bijsturing nodig heeft, dan doen we dat uiteraard.

Deze keer lieten we ons met plezier overhalen om in gezelschap enkele dagen naar Parijs te gaan. Tijdens een gezellig overleg vooraf werden er suggesties gedaan, krijtlijnen uitgestippeld en vooral ook marge gelaten voor aanpassingen of gesplitste programma’s. De sfeer zat er vooraf al in, dat zou dus allemaal wel meevallen ter plekke dachten we en dat werd het ook. We hebben genoten, met volle teugen. Aan een ander tempo misschien dan wij doorgaans doen maar verandering van spijs doet eten zegt het spreekwoord en we hebben heerlijk gegeten (letterlijk en figuurlijk).

De heenreis verliep vlot en het hotel werd goed bevonden (aangezien de rest van het gezelschap er eerder al een fijn verblijf had gehad, kon dat eigenlijk al  niet fout lopen).

IMG_9741

We zaten even buiten Parijs maar dicht bij een station en een half uurtje sporen bracht ons zonder zorgen tot in de lichtstad. Kuierend door de straten zochten we een plekje voor een late lunch. Puur op het gevoel stapten we binnen in Le Faubourg 34, een echte aanrader! Tijdens de lunch merkten we trouwens op dat ze dit jaar nog een award gekregen hadden van TripAdvisor, volkomen terecht als u het ons vraagt.

IMG_9749

Wat er nog restte van de namiddag brachten we wandelen door, genietend van de omgeving, de gebouwen en het weer en met als einddoel de Eiffeltoren. We kwamen er aan op het goede moment: bij valavond, net op tijd om de toren nog te zien bij daglicht. Naarmate we dichter kwamen, werd de bewondering en verbazing bij dochterlief steeds groter. Naarmate de schemering inviel, zette het kunstlicht de toren in een gouden gloed en rond de klok van zes werd het zowaar nog mooier, want plots begonnen er overal lichtjes te knipperen en fonkelde de Eiffeltoren alsof het kerstmis was. Ook de jongste telg in ons gezelschap was hierover uitermate te spreken. Als kleine J. iets onthouden heeft van onze reis dan is dat ongetwijfeld de Eiffeltoren en de lichtjes (en dankzij de smartphone en social media zal hij wellicht nog tig keren naar dat filmpje kijken denk ik).

Om onze vermoeide voeten wat rust te gunnen (ongeveer 20.000 stappen gezet vandaag vertelde de stappenteller ons), namen we de metro terug naar het station nadat we eerst nog wat proviand hadden ingeslagen om de rest van de avond in de hotelkamer door te brengen. Op die manier kon de jongste in bed wanneer het manneke met de hamer langskwam. Ook de rest van het gezelschap was wijs en zocht tijdig het bed op, kwestie van de volgende dag opnieuw uitgerust op stap te kunnen gaan.

#projectblogboek – plog – de mooiste 1 november

Neem een dag foto’s van alles wat je doet en maak er een plog of picture log van

Dit is er eentje waarvan ik hou en erg leuk om te doen, alleen nog kwestie om die foto’s dan over te zetten (ik heb immers geen geschikt kabeltje bij mijn huidige smartphone om beeldmateriaal snel te kunnen overzetten op PC en dus stuur ik alles meestal via Wifi door naar mijn mailbox, stuk per stuk en dat vraagt wel wat tijd).

1 november 2014 staat inmiddels al in de annalen als de warmste november in ruim 100 jaar en dat wil toch al iets zeggen. Hoe zag onze zaterdag er uit? wel zo:

Ontbijt met pannenkoeken, nog een beetje in Halloweensfeer:

WP_20141101_001

Recepten verzamelen en aan de slag in de keuken om allerlei lekkers te bereiden voor het familiefeestje op zondag: cupcakes, perentaart (een experiment: amper bloem maar wel amandelpoeder in de plaats, zal wel meevallen zeker?) en chocoladeschijfjes.

Na een snelle lunch gauw naar buiten want veel te mooi weer om binnen te blijven. Aangezien mijn stalen ros momenteel in herstelling is, kunnen we niet met de fiets op stap. Dan maar even een kort ritje met de wagen naar de rand van Gent. We vertrokken iets na 14u voor een verkennende wandeling in het Parkbos, de nieuwe Groenpool van Gent die nog volop in ontwikkeling is. We waren niet alleen maar toch was het vrij rustig wandelen, vooral in het tweede deel waar we het risico namen om een pad te volgen dat nog niet helemaal afgewerkt was. Gelukkig lag het nog net droog genoeg en was het niet zo erg dat het vlonderpad er nog niet helemaal lag.

De paaltjes van het nog te bouwen vlonderpad deden me zelfs een beetje denken aan kleine grafzerkjes, of zou die gedachte in mijn hoofd gekomen zijn net omdat het 1 november was?

WP_20141101_009                     WP_20141101_010

De zon scheen heerlijk, we hadden amper een trui nodig. We waren uiteindelijk 2,5 u onderweg dus ik schat dat we toch een km of 10 gewandeld hebben.

Geen terrasjes of tavernes gezien onderweg en dus terug naar huis voor koffie of chocolademelk met nog een laatste pannenkoek.

WP_20141101_013

’s Avonds nog beetje lezen en TV kijken en vervolgens op tijd naar bed. Heerlijk ontspannend dagje, zo mogen er nog veel komen.

Pasta p(r)esto

Toen we onlangs boodschappen deden vroeg dochterlief wanneer we  nog eens pasta pesto zouden eten. Nu hou ik daar zelf ook wel van maar ik wou er toch een iets substantiëlere maaltijd van maken. Aangezien ook avocado nogal hoog op het favorietenlijstje van dochterlief staat, besloot ik een nieuwe combinatie uit te proberen.

Terwijl de pasta in de kookpot zat, roosterde ik een handvol pijnboompitten in de pan. Nadien werd het nog meer kinderspel: pasta afgieten en een geutje notenolie erover ipv olijfolie, vervolgens draai van de pepermolen, de avocado lepeltjesgewijs uit de schil halen en tussen de tagliatelle leggen, kleine bolletjes mozzarella erbij, pijnboompitten, verse basilicumblaadjes en wat parmezaanse kaas.

Super snel klaar en ongelooflijk lekker. Dit gerechtje zal hier nog regelmatig op tafel verschijnen.

 pasta2pasta1