Omdat het niet altijd dezelfde mueslirepen moeten zijn, testte ik eens een nieuw receptje uit, andermaal uit het grote appelboek.

Ingrediënten (voor een bakvorm van 20×30 cm)

de vulling
5 appels (type Greenstar)
10g boter
1/2 theelepel gemalen kardemom
1/4 theelepel gemalen kruidnagel

de crumble
125g zachte boter
100g havermout
75g amandelschilfers
2 eetlepels gemalen amandelen
1 eetlepel honing

de bodem
100g zachte boter
110g suiker
1 ei
130g bloem
1 theelepel bakpoeder

Bereiding

de vulling
Schil de appels, verwijder klokhuis en snij in blokjes. Smelt de boter op een zacht vuur en stoof de appels met de kardemom en de kruidnagel tot een zachte appelmoes. 
Ik had nog een portie appelmoes staan die op mocht en besloot die te gebruiken ipv verse te maken (de appels op de foto werden zo opgegeten).

de crumble
Wrijf met je handen de boter door de havermout, de amandelschilfers en de gemalen amandelen en meng er de honing onder.
ik deed alles in een kom en mengde het geheel met een vork (Maya was er niet om het kneedwerk te doen en ik ben daar zo geen fan van maar met een vork ging dat even vlot 😉 ), de honing warmde ik even op zodat dit vloeibaar werd en gemakkelijker onder het mengsel te mengen viel.

de bodem
Klop de boter met de suikeren het ei tot een luchtige massa. Zeef de bloem met het bakpoeder en spatel er het botermengsel door.
Ik gebruikte vloeiende bloem en kon het zeven overslaan, ik goot de bloem en het bakpoeder over de boter-suikermassa en mengde dit vlotjes onder elkaar 🙂

Bekleed de bakvorm met bakpapier. Verdeel het deeg over de bodem, schep er vervolgens de appelmoes over en strijk glad, strooi als laatste de crumble over de appelmoes.
de hoeveelheid deeg was maar net genoeg om mijn bakvorm van 20x20cm te vullen, de hoeveelheid crumble was ruim. 

Zet de bakvorm 40 minuten in een voorverwarmde oven van 160°C.

Haal het bakpapier uit de vorm en laat alles afkoelen op een taartrooster. Snij in repen en smullen maar.

Het verdict

Lekker van smaak, dat is een feit maar iets te zacht van samenstelling om echt een ontbijtreep te kunnen noemen. Voor mij eerder een leuke variant op appelgebak, en warm ongetwijfeld heerlijk met een bolletje vanille-ijs of een toef slagroom bij 🙂
Kortom, een receptje dat nog wel gemaakt zal worden maar dan eerder om meteen bij de koffie te serveren in de namiddag 🙂

het recept haalde ik uit Het grote appelboek van Els Debreemaeker.