Monthly Archives: August 2017

2 villa’s maar een wereld van verschil

Reizen, woord in beeld, , ,

Tijdens ons verblijf aan de côte d’Azur brachten we een bezoek aan twee villa’s (musea/bezienswaardigheden) maar elk van een totaal verschillende stijl.

Villa Kerylos in Beaulieu-sur-Mer stond het eerst op ons programma. De villa werd begin 20ste eeuw gebouwd door een Franse archeoloog naar antiek Grieks model (inclusief de inrichting en decoratie) maar voorzien van ‘hedendaags’ comfort zoals de nodige waterleidingen, elektriciteit en vloerverwarming. Het duurde ruim 6 jaar voor het gebouw afgewerkt was, en dat kwam wellicht niet door aannemers die het lieten afweten 😉

De villa is aan drie zijden omgeven door het water van de Middellandse zee en heeft daardoor nog meer gelijkenis met oude Griekse kusttempels. De inrichting is prachtig en rijkelijk: mozaïeken, muurschilderingen, ingelegd houtwerk, perfecte kopieën van antieke meubels, … buitengewoon, zeker als je weet dat de familie er ook effectief gewoond heeft tot de jaren ’60 van vorige eeuw. Nadien werd het een museum.

De villa is moeilijk (eigenlijk niet) met de wagen te bereiken, je moet je iets verder in het dorp parkeren. De kleine dorpsparking stond uiteraard vol, gelukkig ontdekten we een eind verder, bij de jachthaven, een grote parking (maar die stond dus niet aangeduid, ofwel hebben wij de wegwijzers gemist). Het was echter stralend weer, dus op zich geen enkel probleem om een eindje te wandelen en nog wat van de omgeving te genieten.

Bij de ingang, aan de voordeur van de villa, waar wij vaak een mat leggen, hier een mozaïek met kippen (een verwijzing naar de familie: vader, moeder, kinderen) en een warm welkom aan de gasten (‘xaipe’ betekent gegroet in het Grieks leert de brochure mij). Een peristilium met een zonnewijzer en de mooiste mozaïeken vloeren en fijne, kleurrijk beschilderde en ingelegde houten plafonds, uren tijd moet er gekropen zijn in het leggen ervan.

Ook de badkamers zijn behoorlijk indrukwekkend vond ik: een inloopbad (kamergroot zowat) beneden, boven een douche (mét verschillende sproeistanden) afgewerkt met marmer, een badkuip met wel heel decoratieve kranen, een bibliotheek/werkkamer om u tegen te zeggen, salons, … teveel om op te noemen en dan heb ik het nog niet gehad over het mooie zicht dat je door elk raam hebt.

Ook in de tuin allemaal aangepaste planten die hun betekenis hadden in de antieke Griekse cultuur en zoals gezegd, langs alle zijden schoon zicht.

Voor iedereen die een beetje houdt van antieke cultuur en mooie architectuur, een bezoekje om echt van te genieten. Je kan de villa individueel bezoeken maar er zijn ook regelmatig gegidste rondleidingen waarbij je kan aansluiten.

Na een lichte lunch in het oude centrum (waar ik trouwens een heerlijke vegan salad at) trokken trokken we naar de volgende villa, villa Ephrussi de Rothschild, ook wel villa île-de-France genoemd, in het nabijgelegen Saint-Jean-Cap-Ferrat. De gps stuurde ons heel even langs straatjes waarvan we met gekruiste vingers hoopten dat er geen tegenligger zou komen of geen wagen te ver van de kant geparkeerd zou staan want dan zaten we dik in de miserie. Gelukkig bleek dat niet het geval (en slaakten we een zucht van opluchting). Het domein Rothschild heeft een eigen parking maar ook daar is het toch even opletten geblazen want geen plaats op overschot.

Villa Ephrussi werd gebouwd tussen 1905 en 1912 door Barones Béatrice de Rothschild. Beide villa’s hebben trouwens een familiale link. Fanny Reinach, echtgenote van archeoloog Theodore Reinach die villa Kerylos liet bouwen, was een nicht van bankier baron Maurice Ephrussi, die getrouwd was met Béatrice de Rothschild (kan u nog volgen?) Geïnspireerd door de schoonheid van de Kerylosvilla en de omgeving besloot Béatrice om bij Cap Ferrat een eigen paradijsje te laten bouwen, een rozekleurige villa op een landengte.

De villa werd gevuld met antieke meubels, schilderijen van oude meesters, kunstobjecten van diverse slag en een heel uitgebreide collectie zeldzaam porselein.  Bij momenten heb je meer het gevoel om in een veilinghuis, antiekwinkel of porseleinfabriek rond te lopen (het is soms een beetje pronkerig) maar toch heeft de villa ook echt wel moois te bieden.

Zonder meer zijn ook hier de uitzichten schitterend. Doordat de villa op een landengte gebouwd werd, heel veel zich op water wat het gevoel van ruimte en vrijheid wel versterkt. Ook de tuin is meer dan de moeite waard om te bezoeken. Het deel dat je best ziet vanuit de villa is vrij klassiek ingericht, inclusief vijver en dansende fonteinen (en muziek) maar verder werden er diverse thematuinen aangelegd (rozentuin, exotische tuin, …), elk met hun eigen mooiste moment van het jaar.

Na haar dood in 1934 schonk de barones haar eigendom aan de Académie des Beaux Arts (deel van het Institut de France) en werd het domein toegankelijk gemaakt voor het publiek. Je kan er ook in een heel chic theesalon iets eten of drinken (in de Griekse villa kon je een blikje frisdrank uit een automaat halen 🙂 ) maar dat hebben we toch maar niet gedaan.

Meer info over toegangsprijzen, openingsuren e.a. lees je op :
www.villakerylos.fr en www.villa-ephrussi.com

Wij kochten vooraf (in Nice) een French Riviera Pass en bezochten deze twee locaties zo met extra korting. Zeker de moeite om vooraf eens te bekijken wanneer je verschillende zaken wil bezoeken in de omgeving.

 

Nice

Reizen, woord in beeld,

Uiteraard brachten we ook een bezoek aan Nice, de hoofdstad van de côte d’Azur. Na onze parkeerervaringen in Monaco besloten we het er deze keer toch maar op te wagen en een parkeergarage binnen te rijden. We hadden geluk: er was ruimte om te draaien en we vonden snel een goede plek om te parkeren.
We hadden al een stadsplan bij de hand (lang leve het internet en een goede reisvoorbereiding 🙂 ) en wisten dus vlot welke richting we uit moesten. We wandelden meteen richting water, spotten uiteraard ook hier mooie boten in de jachthaven, liepen even langs een brocanterie, maakten een obligate fotostop bij het hashtagmonument I love Nice en wandelden vervolgens een heel eind op de dijk en de beroemde Promenade des Anglais. De Promenade loopt vanaf het oude centrum tot aan de luchthaven ten westen van de stad.

Op het smalle strand zagen we veel luchtbedjes, louter een handdoek valt ongetwijfeld wat hard uit op die keien (wat hebben wij toch een geluk in België met ons ruim zandstrand). Het water is ook meteen vrij diep, even pootjebaden met de peuters is hier vaak niet aan de orde lijkt me.

Ook hier voeren de blauwtonen de bovenhand: de lucht, soms wat wittig, dan weer staalblauw; de zee, in diverse tinten van blauw en groen, moeilijk op foto te vatten; de stoeltjes, de parasols, … Zoiets geeft me een extra vrolijk en zomers vakantiegevoel en in mijn hoofd borrelt het liedje van Toon Hermans over de Middellandse zee 🙂

Na een aangename wandeling langs de kustlijn trekken we vervolgens de stad zelf in: ook hier veel mooie gebouwen, vaak in vrolijke kleuren. Nice is een mooie, statige stad, die sfeer en gezelligheid uitstraalt en ook wel stijl en klasse.
Place Massena is het bekendste plein van Nice. Dit uitgestrekte plein ligt tussen de oude en de nieuwe stad, op een kruising van verschillende grote boulevards, zoals de Avenue Jean Médecin en is omringd door tal van leuke winkels en restaurants. De oude gebouwen rondom het plein zijn allemaal rood geschilderd.

Een fontein in een hoek van het plein beeldt verschillende verhalen uit van de Griekse mythologie. In het midden staat een 7 meter hoog beeld van Apollo.
Bijzonder leuk is het grote rechthoekige plein met fonteinen. Denk stijl Plopsaland De Panne (opborrelend uit de grond en je kan er gewoon tussen lopen) maar daar dus gewoon publieke ruimte en nog een stukje groter trouwens. Een heerlijke plek om te vertoeven op een warme zomerse dag 🙂

Ondanks de drukte, het is immers hoogzomer en er zijn dus uiteraard veel badgasten en toeristen, hier geen mierennest-gevoel. Ik had geen klik met Monaco maar deze stad kan ik echt wel appreciëren, zelfs de high end stores hebben hier een andere uitstraling. Overal vind je leuke pleintjes en gezellige straatjes waar je terecht kan om iets lekkers te eten.

Het was warm maar we trokken toch door de steegjes en langs trappen helemaal naar de top van de stad waar de resten van een oude citadel te vinden zijn maar waar je vooral een schitterend zicht hebt op de stad en de omgeving. Voorwaar een mooie afsluiter van een fijne dag in deze stad.

 

 

Monaco

Reizen, woord in beeld,

Nu we aan de Côte d’ Azur logeerden, wilden we ook wel een bezoekje brengen aan Monaco. Die plek spreekt toch enigszins tot de verbeelding en we wilden Monaco wel eens met eigen ogen zien.

Monaco binnenrijden lukte niet zonder even in de file te staan (waar we al meerdere sportwagens zagen opduiken), de stad zelf bleek – o.a. door de vele werven – een heus mierennest te zijn waarbij onze GPS soms ook even het noorden leek te verliezen. Tel daar ook nog een klein verkeersongeval bij en het stressgehalte bij ondergetekende begon danig te stijgen. Omdat wij met onze wagen niet zomaar elke parkeergarage in kunnen wegens nogal lang en grote draaicirkel, dachten we langs de openbare weg aan de rand van de stad te parkeren. Die rand werd uiteindelijk enkele kilometer verder, terug op Frans grondgebied. Onder een stralende zon dan maar te voet terug richting Monaco met enkele mooie zichten op de baai, dat wel (alleen wat lastig dat Maya haar hoogtevrees begon op te spelen en we haar soms letterlijk bijna een duwtje in de rug moesten geven om verder te stappen en zeggen dat ze naar het wegdek moest kijken in plaats van naar de mooie omgeving).

In Monaco-centrum kreeg ik terug het gevoel in een mierennest terechtgekomen te zijn. Veel drukte, veel lawaai (auto’s, bouwwerven, scooters), eigenlijk echt niet gezellig. Het werd wel gauw duidelijk waarom er hier zoveel scooters rondreden: vrij steile en smalle wegen, amper plaats dus om te rijden, laat staan om een wagen te parkeren. Mooie oudere gebouwen worden er verdrongen door meer moderne flatgebouwen die op hun beurt alweer bijna weggeduwd worden door nog nieuwere en hogere woontorens, ik denk niet dat ze daar veel moeite moeten doen om bij elkaar binnen te kijken. In de haven wisselen de grote jachten elkaar af met nog grotere jachten, het ene met nog meer personeel dan het andere.

We gingen uiteraard ook eens het casino van dichterbij bekijken, zo vaak komen we niet op locaties van James Bond films 😉 Ook hier een hoog mierennestgehalte: luxewagens rijden af en aan, het lijkt wel alsof ze er speciaal rondjes voor draaien en misschien is dat ook wel zo want toeristen genoeg die met fototoestel of smartphone in de aanslag staan om de mooiste wagens op beeld vast te leggen of een selfie te maken bij de replica van de Bat-mobiel. Het doet me allemaal wat onwezenlijk aan en zelfs een beetje stijlloos. Ik voel het niet, de grandeur of de chique van Monaco, zelfs niet wanneer we door een park langs een reeks dure modewinkels lopen, elk met een portier aan de deur maar weinig klanten in de winkel.

Kortom, van onze uitstap naar Monaco zullen mij eigenlijk vooral de mooie zichten bijblijven en niet meteen de stad.

Aix-les-Bains en Annecy

Reizen, woord in beeld, ,

Op onze reis naar de Côte d’Azur hielden wij een tussenstop in Aix-les-Bains, op zowat 850km van Gent.
Daar logeerden we in een Ibis Styles hotel, basiscomfort met net dat tikje meer (en met een zwembad, iets waar we tijdens onze zomerse Frankrijkvakanties toch steeds naar streven).
Doordat we ‘s morgens vroeg vertrokken waren, kwamen we in de vooravond in het hotel aan en hadden we dus na het inchecken en verfrissen nog tijd om de stad te verkennen en een plekje te zoeken om te eten. Het hotel lag buiten het centrum, maar de wandeling deed deugd na de lange autorit.

Aix-les-Bains, gekend om haar warmwaterbronnen, is het tweede grootste kuuroord van Frankrijk. De stad ligt tussen het meer van Le Bourget (met zijn 44 km² het grootste natuurlijke meer van gletsjeroorsprong in Frankrijk) en de bergen en heeft heel wat troeven om bezoekers te bekoren: Romeinse ruïnes, een casino, winkelstraten, balneotherapiecentra (chic woord hé, zag het daar op een bordje staan en klinkt toch nog een stuk ‘deftiger’ dan een spa), Belle Époque herenhuizen als getuigen van het prestigieuze verleden van de kuurstad, maar ook een zandstrand en een esplanade langs het meer van Le Bourget.

In het stadspark was er een soort zoektocht die je van het ene bloemenperk (elk ingericht volgens een bepaald thema) naar het andere stuurde, in het toeristisch infopunt haalden we nog een kaartje op en we deden een korte wandeling door het historische centrum van de stad. We trokken onze stoute schoenen aan en gingen een kijkje nemen in het casino en we waren behoorlijk onder de indruk van de pracht en praal in de ruimtes waar we binnen konden/mochten. Eindigen deden we bij een brasserie waar we voor pizza met lokale  Savoye-inslag gingen (belegd met aardappeltjes en smeltkaas).

Na een degelijke nachtrust en een uitgebreid ontbijt trokken we naar het dichtbijgelegen Annecy voor een stadsbezoek. (Aanvankelijk dachten we aan een uitstapje richting Genève maar uiteindelijk besloten we toch op Frans grondgebied te blijven). We parkeerden even buiten de stad en wandelden langs het water van het meer van Annecy (ook afkomstig van een gletsjer, met 27,4 km² en 80 m diepte ook best groot) richting stad. De lucht was grijs maar de temperaturen waren aangenaam.

Jaren terug brachten we al eens een blitzbezoekje aan de stad, deze keer namen we iets meer tijd om het centrum te doorkruisen en de oude stad te ontdekken.
Annecy is de hoofdstad van het departement Haute Savoie en de oudste stad aan het meer. Ooit was de stad trouwens hoofdstad van het graafschap Genève tot ze deel ging uitmaken van het Huis van Savoye. Het zou echter tot de Franse revolutie duren tot Annecy deel werd van Frankrijk. Het oude centrum heeft die typische oude smalle straatjes met bijzonder winkeltjes, kanalen en vrolijk gekleurde huisjes. Aan de rand van stad staat een mooi kasteel dat nu is ingericht als streekmuseum.

Met enige moeite ook enkele van de mussen die zich te goed deed aan de zaden in het bloemenperk kunnen vastleggen op camera. Wel opmerkelijk trouwens dat zowel in Aix als in Annecy regelmatig ook groente in de bloemenperken terug te vinden waren!

Na onze stadswandeling reden we terug naar het hotel waar de huisgenoten in het zwembad doken en ik mij aan de rand installeerde met mijn boek in een ligzetel. Het zonnetje brak inmiddels door de wolken en zo was iedereen gelukkig. ‘s Avonds maakten we nog een wandelingetje naar Aix-les-Bains en vervolgens op tijd in bed om de volgende morgen na het ontbijt verder richting zuiden te trekken.
Oh ja, en het oud papier en karton, dat halen ze daar op met paard en kar!

 

Frankrijkreis 2017 – enkele beschouwingen

Reizen

Ook dit jaar trokken wij terug richting Frankrijk voor onze zomervakantie. We houden van het land en gaan er graag op verkenning. Deze keer trokken we helemaal naar het zuiden, meer bepaald naar de Azurenkust.

Omdat het uiterste zuiden voor ons te lang is qua afstand om in één keer af te leggen (wij houden het liever rond de 800 km), besloten wij de reis in twee etappes te maken. De eerste rit voerde ons door de Champagnestreek, richting zuidoosten naar Aix-les-Bains. We namen er de nodige rust en deden er ook nog een daguitstap naar Annecy. Anderhalve dag later reisden we door tot in Fréjus. Bij onze terugkeer reisden we tot in de Loirestreek en hielden halt in Amboise. Na een bezoekje aan het kasteel van Cheverny reden we terug naar huis.

De langste afstanden reden we op zondag, toch beduidend een pak rustiger zo zonder vrachtwagens en met het gros van vakantiegangers dat op zaterdag reist (aangezien vakantiehuisjes meestal van zaterdag tot zaterdag worden verhuurd).

Parijs doorkruisen staat meestal garant voor de nodige extra stress. Bij de heenreis konden we de lichtstad vlot vermijden, bij de terugreis kozen we voor optie 3 van de GPS, langs de Francilienne zo bleek. De Francilienne vormt een derde ring rondom Parijs, een beetje een Franse R4, zo voelde het wat: relatief druk maar vlot verkeer (daar zal het vroege namiddaguur misschien ook wel voor iets tussen hebben gezeten) maar minder afritten zo dicht op elkaar in vergelijking met de Périphérique en vooral, geen scooters of andere tweewielers die zich overal tussen schieten en eisen dat je gewoon ogen op je rug hebt. Bovendien konden we er steeds tussen de 90 en 110 km per uur rijden wat toch ook een stuk sneller is. Een goede keuze dus voor ons zo bleek 🙂

Vaststelling: dat je langs de snelweg het landschap mooi kan zien veranderen naarmate je verder naar het zuiden rijdt maar dat dit moois vaak niet zo gemakkelijk op camerabeeld vast te leggen is 😉

Dat we uiteindelijk ook ter plekke nog heel wat kilometers hebben afgelegd (tussen de 80 en 140 per dag schat ik) en dat dit, zeker voor de chauffeur, toch van het goede iets te veel is. Volgende keer ons gebied dat we willen verkennen toch iets kleiner afbakenen 😉

Geleerd dat hittegolf in het Frans canicule is en dat we elke dag een waarschuwing meekregen op de borden boven de snelweg om niet zonder water op pad te gaan. Wij hebben die waarschuwing netjes gevolgd en veel water gekocht, gedronken en uitgezweet tijdens onze wandelingen 🙂

Vaststelling dat ze in Frankrijk toch veel meer mooie ronde punten hebben dan in België. Bovendien zijn die ronde punten eigenlijk ook veel handiger dan kruispunten want bij twijfel over de afslag rij je gewoon een extra rondje om nog eens goed te kijken waar je nu juist moet afslaan 🙂

Verbaasd vastgesteld dat chauffeurs van tweewielers met een motor blijkbaar enkel verplicht zijn om een helm en handschoenen te dragen. We zagen er dus chauffeurs met verder amper kledij (denk: shortje, flodder T-shirt) of schoenen (denk: teenslippers) aan die ons aan best wel hoge snelheid voorbijreden.

Ik kan volmondig bevestigen dat Radio Nostalgie in Frankrijk eigenlijk leuker is om naar te luisteren: mooie mix van Franse en Engelstalige muziek. Er werd regelmatig eens meegezongen in het Frans 🙂

De komende tijd zal je hier dus verschillende verslagjes zien verschijnen met foto’s en besprekingen van de uitstapjes die we deden. Een beetje Frankrijkspam dus 🙂

 

Fotozoektocht door Gent

Op stap, woord in beeld,

Voor het vierde jaar op rij deden wij de zomerfotozoektocht van de KWB Luchteren. Aan de hand van fotobeelden moet je je weg zoeken in de stad en tussendoor enkele vragen oplossen. Die foto’s zijn meestal details (zoals een stukje van een gevel, een deurbel, een sticker, een deeltje van een wegwijzer, …) waarvoor je soms goed uit je doppen moet kijken want ze kunnen zowel hoog als laag te vinden zijn. Je weet dus vooraf niet welke straten je zal moeten nemen en je hebt het beeld nodig om te weten welke richting je uit moet.
Het leukste aan deze zoektocht vinden wij vooral dat we – ondanks het feit dat wij heel veel rondwandelen in Gent – nog steeds verborgen plekjes in onze favoriete stad ontdekken.
Hoe goed we zullen scoren op onze zoektocht, dat zullen we pas op de bijeenkomst in het najaar horen maar voor ons was de wandeling op zich alvast weer geslaagd 🙂

Enkele sfeerbeelden:

We ontdekten enkele straten (straatjes) waar we bijzondere woningen aantroffen. De Wellingstraat (zijstraatje van de Holstraat) was voor ons nieuw terrein met nog een schat aan oude huisjes, of de Pussemierstraat (intussen deels omgevormd tot leefstraat, komt uit in Onderbergen) of de Napoleon Destanbergstraat waar een oude stadsdrukkerij jaren geleden werd omgebouwd tot lofts …
We spotten tussendoor bekende en minder bekende street art,…

en hielden ook wel eens halt voor een gesmaakte koffiepauze, deze keer bij Moor & Moor in Onderbergen 🙂

Kortom, wij genoten van een fijne wandeling van een enkele uren doorheen ons geliefde Gent waren blij met de nieuwe ontdekkingen die we ook deze keer weer deden 🙂

Het Moment

food, Op stap, , ,

Op een zonnige zondagmorgen waarbij er niet veel op het programma stond, trokken we met de fiets nog eens richting stadscentrum. We flaneerden er langs de Boekenmarkt en door de straten van de binnenstad. Aangezien het middaguur al geslagen had, besloten we uit te kijken naar een leuke plek om iets te drinken en een kleinigheid te eten.
Het viel me in dat er op onze ‘uit te proberen’ lijst nog een adresje in Oudburg stond en aangezien we daar dichtbij waren, was nu het ideale moment (no pun intended 😉 ) om dat eens uit te proberen.

Het Moment is open sinds begin mei van dit jaar. De uitbaatster, Valentine Wanders, heeft haar sporen al verdiend in de horeca. Ze werkte o.a. als barista bij De Superette, Café Labath en Simon Says. Bij het Moment kan je vooral terecht om iets te drinken, van koffie tot aperitief of omgekeerd. Maar ook voor een kleine hap, een heerlijke boterham van de dag een ontbijtje of een lekker stuk stuk taart, ben je hier aan het juiste adres.

Vroeger huisde er in dit pand (Burgstraat 20) een veilinghuis en het gebouw is met respect voor de grandeur van weleer (her)ingericht. Binnen heb je 2 mooie ruimtes waar je kan zitten, elk in hun eigen stijl (waarvan eentje meer afgeschermd en met een grote boekenwand), naast het terras op straat is er ook nog een heerlijke tuinkamer achteraan en zelfs de zone van de toiletten kreeg een weelderig bloemenbehang en een wastafel met een gouden kraantje en zeepbakje. Het tegelvloertje in de eerste kamer waar ook de toog staat, vond ik gewoon prachtig met zijn mooie grijstinten en fijn motiefje. De deurstopper, een omgevallen ijsje, bracht me even verwarring en toverde een glimlach op het gelaat van de uitbaatster. Ik was inderdaad niet de eerste die zich vergiste en dacht dat er een ongelukje gebeurd was maar het was zo grappig om de reacties van de klanten te observeren 🙂

De binnentuin zat vrij vol en ik wou wel graag nog wat van het zonnetje genieten dus kozen we voor een plekje aan de straatkant. De kaart zit verstopt in leuke, houten doosjes, kunstwerkjes op zich.
Wij gingen voor een boterham van de dag en quiche (ik ging voor de groentequiche, de wederhelft koos voor de variant met ham en groente) vergezeld van een fris drankje. Voor de jongste een heerlijk appel-kweeperensap, voor mij een pittig tomatensapje en voor hem glas Suzanne, een Hedonisbiertje gebrouwen in Asper.

Net toen we ons afvroegen of ze misschien onze lunch vergeten waren, werden de bordjes geserveerd inclusief de verontschuldiging dat het wat langer had geduurd omdat de oven nog moest opwarmen. De boterham bestond uit 2 hele dikke sneden verschillend bruin brood, belegd met kaas (en/of hesp) en groen en viel net als de quiche enorm in de smaak. Heerlijk vers, duidelijk met liefde bereid zoals op de kaart vermeld 🙂

Het moet gezegd, de bediening in het algemeen is er uitermate vriendelijk. We voelden ons erg welkom en komen zeker nog eens terug want het gebak zag er ook best lekker uit en de vaardigheden van deze vriendelijke barista willen wij heel graag nog eens uittesten.

Meer info kan je vinden op de Facebookpagina of de website.

Easy cooking

food,

Weinig zin om te koken en niet al te veel ingrediënten meer in huis, dat valt hier al eens voor. Met wat ik dan nog staan heb in de ijskast probeer ik liefst een eenpansgerecht op tafel te zetten.

Recent flanste ik nog volgende schotel in elkaar:

klein doosjes spekblokjes opbakken met wat gesnipperde ui (in mijn geval een rode), ondertussen wat pasta (hier tagliatelle, in stukjes gebroken) koken en toevoegen aan het baksel evenals een kleine portie snijboontjes die ik nog in de diepvries had zitten (en samen met de pasta liet koken),

aangevuld met een handvol kerstomaatjes en een restje kaas dat ik in blokjes sneed, enkele eieren klutsen en over het geheel gieten,

Nog even laten garen en kruiden met fijngesnipperde bieslook (uit een pot op ons terras) en een stevige draai van de pepermolen.

Meer moet dat soms niet zijn 🙂

Smakelijk!