Maandelijkse archieven: mei 2016

Ontspannen in de stad

De laatste tijd is het dagelijkse leven hier nogal druk en stresserend, zowel thuis als op het werk, en dat om diverse redenen. Slaap en ontspanning zijn twee dingen die ik dan wel eens wat ontbeer. Nochtans weet ik maar al te goed dat dit niet gezond is, zowel lichamelijk als mentaal. En dus probeer ik mijzelf te dwingen om daar aan te werken. Regelmatig op tijd proberen gaan slapen, blijven focussen op zaken die goed lopen, op zoek gaan naar het mooie in de dagdagelijkse dingen (kleine gelukjes voor het hart en het gemoed), toch even een pauze nemen en een boek lezen op een bankje in de zon, een wandeling in de stad, …

Op zaterdagmiddag trokken we met de fiets richting stadscentrum. Onder de Gentse stadshal ging de jaarlijkse modeshow van het VISO door. We wisten eigenlijk niet goed wat we konden verwachten maar namen plaats in de stoelen (langs de zonnekant, kwestie van geen last te hebben van de koele wind) en wachtten op wat komen zou. Het werd een knappe, professionele show van anderhalf uur. Het moet gezegd, we waren toch wel onder de indruk, zowel van de organisatie als van de realisaties die de studenten van de verschillende jaren presenteerden. Er zit duidelijk heel wat talent op het VISO. Ik probeerde met mijn telefoon enkele beelden te maken maar mooiere foto’s en close-ups vind je op de blog van Max Van Hemel.

Na de modeshow staken we ’the green’ over en brachten een bezoekje aan Caffè Rosario. Het was al even geleden, maar we werden er opnieuw hartelijk ontvangen door Fabio, die trouwens nog steeds wist wat Maya’s favoriete drankje was! Het werd voor haar dus opnieuw een Night Dreams (warme melk met chocoladedruppels, slagroom en marshmellows), haar papa verkoos een Sweet Vanilla (cappuccino met vanille) en ik ging deze keer voor een Caffe Rosario Special, een latte macchiato met stukjes karamel, karamelsiroop, slagroom en nootjes (die stukjes karamel waren echt yummie).

WP_20160528_16_44_58_Pro

Daarna relax terug met de fiets naar huis. Soms kan het leven even zen zijn ….

Restjeskoken

Ik doe dat eigenlijk wel graag, zo wat prutsen in de keuken en met restjes eten een maaltijd op tafel toveren. Vaak is dat dan een beetje in buffet- of tapasvorm, want volwaardige porties zijn het niet altijd maar dat is eigenlijk net het leuke er aan.
Restjeskoken is vaak ook snel koken want sommige restjes zijn al gekookt en moeten gewoon even opgewarmd of gebakken, andere hoeven zelfs niet gekookt te worden.

Een aantal ingrediënten zijn altijd handig om in huis te hebben om van restjeskoken een volwaardige maaltijd te maken:
– eieren, in een wip maak je een roerei of omelet die je kan pimpen met allerlei restjes
– spekblokjes, voor de niet-vegetariërs heb je snel een kleine ‘vleestoets’, bv heel lekker als topping in een slaatje (een slaatje dat ook uit allerlei restjes groente kan bestaan)
– yoghurt: ideaal om een dressing te maken, wat aanvullen met verse of gedroogde kruiden en eventueel een lepeltje mayonaise toevoegen
– kaas: mascarpone of parmezaan zijn ideaal om snel een warm sausje te hebben bij bv een restje pasta, ook heel lekker om (een restje) puree te pimpen trouwens; jonge kaas of geitenkaas zijn dan weer ideaal om slaatjes of couscous een extra dimensie te geven
– noten en gedroogde vruchten: ook ideaal om slaatjes net dat extra beetje meer te bezorgen, enkele overgebleven aardbeien in stukjes doen het super in een slaatje (wel snel opeten en niet bewaren tot een volgende dag want dan worden ze vaak een beetje papperig)

WP_20160519_19_02_12_Pro

Restjeskoken kan hier meestal op enthousiaste reacties rekenen, het zorgt voor een gevarieerd menu op tafel met heel wat verschillende smaken én je zorgt ervoor dat er minder voedsel verloren gaat. Alleen maar pluspunten dus 🙂
Hoe verwerk jij de voedselrestjes in de keuken? Geef gerust suggesties in de commentaren.

 

Voorjaarstentoonstellingen in het SMAK

Op Pinksterzondag hadden we een beetje tijd vrij in de voormiddag (na de middag moest ik nog voor het werk richting Sint-Gillis-Waas).
Met de slaap nog wat in onze ogen en ons hoofd reden we na het ontbijt richting SMAK. Er was – zoals wel vaker op zondagvoormiddag wanneer Gentenaars vrije toegang hebben tot het museum – veel volk aanwezig. Momenteel kan je er nog tot begin juni terecht voor de bijzondere tentoonstelling van Rinus Van de Velde en de retrospectieve van Michael Buthe.

De negen houtskooltekeningen van Rinus zijn geïnspireerd op het boek Donogoo Tonka. Het boek vertelt het verhaal van een wetenschapper die doet alsof hij een oude stad ontdekt heeft. Rinus tekent zichzelf als acteur in een ingebeelde kunstenaarsbiografie. De basis voor zijn tekeningen zijn echte decors waarvan hij foto’s neemt met zichzelf in dat decor. Een aantal van die decorstukken staan ook opgesteld in de zaal en versterken de sfeer van de tekeningen en ’triggeren’ de fantasie van de (jonge) bezoeker.
Om alle teksten te lezen was het er eigenlijk te druk maar ik had er ook niet meteen nood aan. Ik keek naar de grote houtskooltekeningen, de verschillende tinten zwart, de vele details… Hoe langer je naar de tekeningen kijkt, hoe meer details je gaat ontdekken. Plots viel ons oog bv op één van de tekeningen waarop we de boekentoren en het hoekgebouw aan de Rozier ontdekten. Ook de tekening met louter planten/oerwoud vond ik wel bijzonder.

Vervolgens namen we ook nog een kijkje bij Michael Buthe waarvan momenteel een retrospectieve loopt. Deze Duitse artiest (1944-94) maakte textielwerken, tekeningen, schilderijen, assemblagesculpturen, foto’s, collages, dagboeken en films. Zijn twee enige bewaard gebleven installaties vormen ankerpunten in deze tentoonstelling: Taufkapelle mit Papa und Mama (1984) en Die heilige Nacht der Jungfräulichkeit (1992). Al in 1984 zette Buthe een uitgebreide presentatie op in het Museum van Hedendaagse Kunst, de voorloper van S.M.A.K. De installatie Taufkapelle mit Papa und Mama werd voor deze gelegenheid gecreëerd en is tot op vandaag een belangrijk werk in de museumcollectie.

WP_20160515_11_40_57_Pro

Ik moet bekennen dat ik de artiest niet echt kende. Ik wandelde door de verschillende zalen en liet me verrassen. De meeste werken zou ik nu niet meteen in huis willen halen, maar sommige konden me op een bepaalde manier toch wel bekoren. Met moderne kunst heb ik dat eigenlijk wel vaker, maar dat terzijde 🙂
Maya leefde zich uit door met mijn reflexcamera aan de slag te gaan. De foto’s hierna zijn dan ook van haar hand. Ik vond het wel fijn om vast te stellen dat ze met de camera in de hand op een andere manier gaat kijken naar de kunstwerken, meer in detail, op zoek naar elementen die haar aanspreken om de een of andere reden. Maar omdat smaken nu eenmaal verschillen, laat ik de lezer/kijker liever zelf een oordeel vellen (een oordeel dat je ook gerust mag delen in de commentaren trouwens).

En om af te sluiten nog gauw iets gedronken in de heropende cafetaria.

WP_20160515_12_02_53_Pro

 

Praktisch:
Rinus Van de Velde en Michael Buthe nog tot 5 juni 2016 in het SMAK in Gent.
Alle verdere info lees je op hun website.

Sweet cooking

Het was lang geleden dat ik nog eens een kookboek uit de kast haalde. Complexe recepten met veel handelingen of a-typische ingrediënten zijn sowieso niet aan mij besteed. Ik zocht een dessertje dat de huisgenoten kon bekoren en dan kom ik al snel in het departement chocolade terecht. Ik besloot het recept voor chocoladepudding uit te testen uit “Delicious, 60 x zoete gerechten” een boekje dat samen met 2 andere voor mij nog onder de kerstboom lag.

WP_20160516_17_04_54_Pro

Alle ingrediënten waren beschikbaar en het recept leek vrij eenvoudig, Maya kon rustig meehelpen.
De eerste keer maak ik meestal een recept volgens de richtlijnen, kwestie van daarna te kunnen aanpassen indien nodig of wenselijk.

Voor 4 tot 6 personen

Wat heb je nodig?
60 g boter
125 ml melk
1 tl vanille-extract
165 g fijne kristalsuiker
150 g zelfrijzend bakmeel (gezeefd – ik geef toe dat ik daar meestal beetje lui in ben)
2,5 el cacao (gezeefd) + extra om te bestuiven
185 g bruine basterdsuiker
geklopte slagroom of mascarpone, voor erbij

bakvorm van 1,5 l inhoud (ingevet of een siliconevorm wat ik net zo handig vind)

Hoe ga je te werk?
Verwarm de oven voor op 180°C
Smelt in een pan de boter in de melk (op laag vuur). Klop er de vanille, kristalsuiker, bakmeel en 1 1/4 eetlepel cacao door tot het mengsel glad is. Verdeel het in de bakvorm.
Roer de basterdsuiker en de overgebleven 1 1/4 eetlepel cacao in een schenkkan met 500ml kokend water tot de suiker is opgelost en giet dit voorzichtig over het beslag in de vorm.
Zet de vorm 35-40 minuten in de oven tot de bovenkant stevig is. Laat nog 5 min. rusten.
Bestuif het gerecht met de extra cacao en serveer met de opgeklopte slagroom of mascarpone.

Het verdict
In mijn bakvorm stond nog heel wat vloeistof, toch leek me het mengsel stevig gebakken. Ik besloot de pudding dus maar uit de oven te halen en te serveren.
Pudding lijkt me trouwens een ietwat eigenaardige naam voor dit recept: het is meer een soort van spongecake waarover je kandijsaus schept.
De wederhelft was verbaasd dat er eigenlijk geen chocolade te pas komt aan dit recept maar het smaakte hem toch wel (er werd nog een tweede portie opgeschept).
Persoonlijk vind ik het recept (veel) te zoet (eigenlijk had ik dit al kunnen afleiden uit de hoeveelheid suiker in de ingrediëntenlijst). Bij een volgende bereiding zou ik wellicht de hoeveelheid witte suiker gewoon weglaten of heel sterk verminderen.
Door de warmte van het gebak smolt de opgeklopte room snel weg, dat doet niets af aan de smaak maar fotogeniek is het niet 😉

WP_20160516_16_07_36_Pro

Slotsom: niet slecht maar ik blijf toch grotere fan van mijn eenvoudige chocolademousse 🙂

Sterrenwacht Armand Pien

Onze vriendenkring op het werk organiseert zo nu een dan een bezoekje of een activiteit na de werkuren. Dit voorjaar trokken we naar mijn oude studentenbuurt (omgeving van de Blandijn), meer bepaald naar de Gezusters Lovelingstraat voor een bezoek aan de sterrenwacht Armand Pien. We kregen een boeiende toelichting over de aarde, de maan, de planeet Mars en de toekomst van de ruimtevaart voor de komende jaren door een oud-collega van ons.
Daarna volgde een rondleiding in de oude volkssterrenwacht die de naam van onze meest bekende weerman ooit draagt. Het is trouwens (mede) dankzij Pien dat elke provincie over een volkssterrenwacht beschikt en dat deze sterrenwacht in zijn oude glorie hersteld werd.

Sinds 1907 beschikt de Universiteit Gent over een sterrenkundig en weerkundig observatorium. Dit observatorium ligt in het universitaire gebouwencomplex tussen de Jozef Plateaustraat en de Rozier en bestaat uit een aantal lokalen, een meteorologisch grasveld en een observatiekoepel. Het geheel is verspreid over drie verdiepingen en bevindt zich een 40-tal meter boven de grond. Daardoor is het weerkundig grasveld, dat aangelegd is op het dak van de lokalen, meteen ook het hoogst gelegen grasveld van Gent en omgeving.
Vanuit de omgeving zijn de lokalen van het observatorium niet te zien, alleen de groene koepel bovenop het observatorium kan vanop de straat worden waargenomen. In deze koepel staat nog steeds het oorspronkelijke pronkstuk van het observatorium : een 23-cm Steinheil-Cooke telescoop uit 1880, een erfstuk van Desiré van Monckhoven (waarvoor de universiteit heel wat geld neertelde).

Club103_Bezoek volkssterrenwacht_010 (Medium)

Club103_Bezoek volkssterrenwacht_008 (Medium)                      Club103_Bezoek volkssterrenwacht_011 (Medium)

Na de Eerste wereldoorlog werd de aandacht verlegd van de observationele naar de theoretische sterrenkunde. Op het einde van de jaren zestig werden plannen gemaakt voor de uitbreiding van de universiteit. Toen werd besloten om o.a. het Sterrenkundig Observatorium over te brengen naar de nieuwe gebouwen op de campus van De Sterre, wat in het begin van de jaren zeventig effectief gebeurde. Een betreurenswaardig gevolg hiervan was dat het oude observatorium verwaarloosd werd. Op het einde van de jaren tachtig werd de toestand kritiek : twintig jaar leegstand had zijn tol geëist, en restauratie of renovering waren dringend nodig om het te redden. Eind februari 1993 werden de werken aan het gebouw aangevat, die halverwege 1995 beëindigd werden. In november 1995 kregen de Vrienden van de Oude Sterrenwacht officieel het gebruik van de lokalen toegewezen. Als nieuwe benaming voor het observatorium werd gekozen voor ‘RUG Volkssterrenwacht Armand Pien’.

Ik ga in elk geval zeker nog een keertje terug. Zelf ook zin gekregen om eens een kijkje te nemen?
Elke woensdagavond vanaf 20h is de Volkssterrenwacht open voor het publiek (uitgezonderd feestdagen, raadpleeg de Kalender).
Reserveren is niet nodig en toegang is gratis! Bij helder weer kan je naar de sterren en planeten kijken door de telescopen, begeleid door deskundige medewerkers. Je kan het weerstation bezoeken en genieten van een uniek zicht op Gent vanaf het dakterras. Elke woensdagavond is er ook minstens één 3D voorstelling.
De meeste info in deze blogpost nam ik over van de website van de volkssterrenwacht (kwestie van geen foute informatie neer te schrijven). Je leest er trouwens nog veel meer informatie.

 

Een zomers verlengd weekend

Vorige week droegen we nog met plezier een sjaal of een dikkere trui en toen stond er plots een zomers verlengd weekend voor de deur. Ideaal dus om minstens te proberen daar maximaal van te genieten.
Toch ook even bij de dokter langs geweest want de schaar die ik gebruikte om een verpakking los te snijden, had even de ambitie van een priem en doorboorde mijn vinger.  Conclusie: om het bloeden te laten stoppen bleek een hechting nodig.

WP_20160506_19_20_38_Pro

Het invlechten van een omgekeerde vlecht (die bovenop ligt) lukt steeds beter en dus ideaal voor het lentefeest van nichtje Sam.

WP_20160505_12_59_25_Pro

Zomers weertje: ideaal voor een partijtje petanque of een bezoekje aan de Blaarmeersen (al was het daar behoorlijk druk). Onderweg zagen we de jonge eendjes rondzwemmen.

WP_20160505_13_32_12_Pro

Moederdag: mooie zelfgemaakte geschenkjes gekregen van dochterlief en daarna samen buitenshuis ontbijten.

WP_20160508_20_42_13_Pro InstagramCapture_9451b332-fc59-46f2-8bc5-467892a46596

En nog steeds overal bloemenpracht in de buurt om van te genieten.

WP_20160508_13_30_33_Pro WP_20160508_15_00_34_Pro

Hebben jullie ook genoten van het verlengde weekend? Ik hoop alvast van wel.

Kleine meisjes worden groot – winkelen

Ons tienermeisje was tot nu nog geen fan van urenlang winkelen, functioneel één of twee winkels bezoeken is meestal genoeg wanneer het over kledij gaat. Een wandeling in de stad waarbij ook al eens een winkeltje genre Mus in een plas of Huiszwaluw wordt bezocht, dat is meer haar ding (en het mijne ook trouwens eerlijk gezegd, de appel valt niet ver van de boom wat dat betreft). Helemaal top wordt het wanneer er ook een tussenstop wordt gemaakt in een gezellige koffiebar: Caffè Rosario is momenteel een van haar favorieten.

Omdat ze blijft groeien als kool en tijdens schooldagen een uniform draagt, vind ik het zonde om veel geld aan een uitgebreide garderobe gekleurde kledij uit te geven (enkel voor schoenen maak ik een uitzondering). En dus beperk ik het aanbod enigszins tot handige ‘basics’ (een jeans, T-shirts, enkele truien) aangevuld met wat leuke extra’s. Sommige van die extra’s krijgt ze van haar supermeter of via vrienden / familie voor haar verjaardag of kerst.

Een deel van haar kleren koop ik wel eens tweedehands. Twee keer per jaar help ik als vrijwilliger bij de organisatie van een tweedehandsbeurs (systeem anonieme verkoop: mensen brengen spullen binnen, voorzien van een etiket met alle gegevens op; organisatie staat in voor de verkoop en nadien halen de verkopers de opbrengst en/of de niet verkochte stukken op). Voordeel hiervan is dat je als helper alles in ontvangst mag nemen en je dus als eerste artikels voor jezelf opzij kan houden. De voorbije jaren heb ik daar al heel wat mooie stukken voor een prikje op de kop kunnen tikken voor Maya.
Ook handig zijn vrienden of kennissen met iets oudere kinderen die op zoek zijn naar een opvolger voor te kleine kledij van hun kroost 🙂

WP_20160123_12_13_02_Pro                        WP_20160305_17_34_55_Pro

Vorige maand stapte ik, onderweg naar de stad, met haar ook eens binnen in de kringwinkel. Het aanbod kinderkledij was niet zo groot maar tot mijn (en haar) verrassing vonden we er wel een mooie jeans en een leuke T-shirt voor amper vier euro. De jeans paste perfect en als ze nu een ‘nieuw’ exemplaar nodig heeft om naar de jeugdbeweging te gaan (omdat de huidige te klein wordt) dan hoef ik er ten minste geen echt nieuwe te kopen die een veelvoud kost. De T-shirt had ze misschien niet meteen nodig, maar wou ze zo graag dat ik die haar wel als extraatje wou geven. Hij zit nog ruim groot en de print is er eentje die bij tieners in de smaak blijft vallen dus ook op dat vlak alleen maar pluspunten.

Zelf ben ik niet zo handig dat ik achter een naaimachine kruip om haar van nieuwe outfits te voorzien maar kleine herstellingen (knoop aannaaien, een klein gaatje herstellen, zoom opnieuw inleggen of gelost naadje terug dichten) dat lukt nog wel, kwestie van de levensduur van sommige stukken toch wat te verlengen.

Wanneer nog maar eens blijkt dat ze uit haar kleren gegroeid is, dan vertrekken die stukken opnieuw in verschillende richtingen. Sommige worden verkocht (op de tweedehandsbeurs waarvan eerder sprake), andere doorgegeven aan (achter)nichtjes die jonger en dus nog iets kleiner zijn. Sommige van die stukken werden/worden door zeker 3 tot 5 verschillende kinderen gedragen! Toen Maya nog een kleuter was, ging er ook kledij richting school. Daar kunnen ze immers altijd wel reservekleren en ondergoed gebruiken 🙂

Hoe pakken jullie dat aan? Volgen de kinderkleren ook een heel parcours of bewaar je alles op zolder? Koop je nieuw of tweedehands of ben je een naaivirtuoos en tover je allerlei moois vanonder de naaimachine? Heb je nog tips waar je mooie/originele/betaalbare  spullen kan vinden? Ik hoor het graag in de commentaren.