Maandelijkse archieven: maart 2015

Een weekend samengevat in enkel beelden

Een aanzet van het weekend op vrijdagavond: na een stevig gevuld programma op de Arteveldehogeschool Tomorrowbrand afgesloten met een funky drankje, een schitterend uitzicht op mijn geliefde Gent en een gezellige babbel met boeiende mensen. Zowaar nog even kunnen praten met Philip Maes van het Geluidshuis, zo wijs jong (en ze zijn nieuwe dingen aan het maken, heel benieuwd).

cocktails view

Tussen de regendruppels door op zaterdagvoormiddag boeken terugbrengen naar de bib. Helaas geen reisgids voor Rotterdam gevonden. Tips zijn altijd welkom!

Rotterdam

Op zaterdagnamiddag met P. rondgelopen op het New Places To Be Festival en tot de vaststelling gekomen dat we bijna alle New Places al kenden (volgens ons ontbraken er zelfs enkele maar die zijn voor de echte kenners :))
Wel onderweg naar huis nog een leuk (oude) boekenidee gespot in een etalage.

WP_20150329_002 WP_20150328_002

Zondag stormdag en vooral binnen doorgebracht (enkel dochterlief naar een verjaardagsfeestje in het zwembad gevoerd). Met veel genoegen Inferno van Dan Brown uitgelezen, pure ontspanning (en nu wil ik zowel naar Firenze en Venetië als naar Constantinopel op citytrip, maar ’t zal helaas nog niet voor direct zijn).

5154fd4204f935.31126252

Laatste voorbereidingen treffen om de bagage voor dochterlief klaar te maken. Zij vertekt (met een heel klein hartje) voor een week op bosklas naar Heer-sur-Meuse (Bosklas is OK op zich alleen dat slapen op verplaatsing is er voor haar te veel aan, ik hoop dat het haar zal lukken om de heimwee te overwinnen). De briefjes van het thuisfront zijn alvast voor haar geschreven…

WP_20150329_003

Kolibrie in mijn hoofd

Wanneer ik in de stad rondloop, zonder specifiek doel of op weg van punt A naar punt B, dan is de kans heel groot dat ik u niet zie. Ik kreeg dan ook al meermaals een opmerking in de aard van ‘moest je weer niemand kennen‘, ‘zeg, reageert gij niet wanneer ze uw naam roepen of zwaaien naar u?‘. Ik doe dat niet met opzet, echt niet, maar ik zie of hoor dat meestal gewoon niet. Wanneer ik alleen rondloop dan ben ik meestal ‘naar binnen gekeerd’. Ik probeer het uit te leggen.

Ik loop rond en kijk net genoeg uit mijn ogen om nergens tegen te botsen maar verder zie ik meestal niemand ‘echt’. Ik geef mijn gedachten de ruimte om los te komen. Soms betekent dit dat ik mijn hoofd leeg laat komen, soms betekent het dat de zotste gedachten(associaties) haasje over mogen springen in mijn hoofd zonder dat ik bewust alles volg wat zich daar dan afspeelt.

Het beeld van een kolibrie in mijn hoofd vond ik uitermate passend bij hoe ik die toestand ervaar: gedachten die rondvliegen in mijn hoofd met een vleugelslag die soms amper bij te houden is, associaties die zo snel gaan dat je zelf niet meer kan volgen hoe de zaken aan elkaar gelinkt zijn maar op dat moment geeft dat eigenlijk totaal niet en lig ik daar ook niet wakker van.

De nachtelijke variant is iets vermoeiender. In mijn slaap lopen heel wat gedachten door elkaar en soms lijk ik wel in een rollenspel of een film te zitten waarbij ik zowel regisseur, acteur als toeschouwer ben. Doorgaans lopen er dan ook nog een reeks varianten van dialogen door mijn hoofd. De details herinner ik mij meestal niet, maar wel dat het een inspannende nacht was voor mijn hoofd. Het zijn – voor zover ik mij dingen herinner – ook altijd behoorlijk onrealistische situaties met personen of onderwerpen die in het echte leven niets met elkaar te maken hebben. Ongetwijfeld zal het wel een of andere vorm van verwerking  van indrukken en ervaringen zijn, maar het is zeker niet te vergelijken met liggen piekeren. Die ochtenden nadien voel ik me niet doodmoe maar ik merk wel dat ik een bepaalde inspanning geleverd heb. Een mentale variant van sporten misschien: je bent moe maar het heeft ergens ook wel deugd gedaan?

Enfin, dit vooral om u te zeggen dat ik niets tegen u heb wanneer ik niet reageer op uw vriendelijke groet of uw handengezwaai. Misschien moet ik bij gelegenheid eens onderzoeken hoe je de aandacht van een kolibrie kan trekken 🙂

kolibrie1images

Op wandel in de Oude Kalevallei

Het afgelopen weekend was niet meteen het meest prachtige maar we besloten toch onze wandelschoenen aan te trekken. Op zaterdag trokken we rond in ons geliefde Gent en hebben er enkele nieuwe winkels ontdekt (maar niets gekocht, want we deden van window shopping). Op zondag trokken we onze laarzen aan voor een wandeling ‘op den buiten’. Nadat we dochterlief hadden afgeleverd voor een dagje paardrijden bij Pony Connect, verkenden wij intussen de vallei van de Oude Kale.

WP_20150315_002

Ook al zat het weer wat tegen – donkergrijze wolken waaruit zo nu en dan nog enkele druppels vielen en een nogal schrale wind -we lieten het niet aan ons hart komen. We volgden de wandelbordjes van de groene route en misten er eentje waardoor we een extra lus maakten maar we hadden tijd dus dat gaf niet echt. Uiteindelijk hebben we toch een dikke 7 km gewandeld, in alle rust want op één ander koppel na kwamen we niemand tegen op onze tocht. Constante op onze wandeling waren de vele knotbomen in alle maten en groottes (de telefoonfoto’s zijn helaas nogal donker maar het was dan ook uitermate grijs).

WP_20150315_004 WP_20150315_003

De paden lagen er relatief goed bij al moesten we hier en daar toch nog even door de modder stappen, maar dat kan je wel verwachten bij een laarzenpad in de winter. We keren zeker nog eens terug wat later in het voorjaar, wanneer het zonnetje schijnt en alles frisgroen staat.
Zelf ook zin om dit stukje onbekend Meetjesland eens te ontdekken? Meer info i.v.m. de route en de folder vind je op de site van Toerisme Oost-Vlaanderen, meer info over het inrichtingsproject zelf lees je op de site van de Vlaamse Landmaatschappij.

WP_20150315_005

Blogbrunch bij Bidon

Door in te gaan op de uitdagingen van Kelly en Lies in het project Boostyourpositivity van Activia kreeg ik een uitnodiging voor de bloggersbruch. Deze bleek door te gaan in Gent en meer bepaald in Bar Bidon. Redenen genoeg dus om snel in te schrijven want in mijn eigenste Gent en op een locatie die ik graag eens wou uitproberen. Afgelopen zondag wandelde ik onder een stralende lentezon naar het centrum van de stad. Bij Bar Bidon werden we heel aangenaam ontvangen en kregen we meteen een glaasje bubbels aangeboden.

Bidon3 Bidon12

Voor velen was het even wennen om in de groep dames bekende gezichten ter herkennen. De badges van de deelnemers werden dan ook grondig bekeken (al had de blognaam misschien beter ietsje groter gestaan, suggestie voor een volgende keer?). Het was wel boeiend om verschillende gesprekken te volgen en nieuwe blogsters te leren kennen. Om te horen waarom mensen met een blog beginnen, hoe ze evolueren of wat ze nog hopen te bereiken. Ik denk dat velen die middag besloten hebben om het lijstje van de deelnemers en vooral hun blogs nog eens grondig door te nemen.

Het buffet was ronduit heerlijk en ik geef het toe, ik genoot met volle teugen. Voor de huisgemaakte granola alleen zou ik al terugkomen naar Bar Bidon.

Bidon1

Al van bij het begin had ik een groot scherm in een hoek van de zaal zien staan met een stevige camera op statief. Ik dacht initieel nog – ietwat naïef – dat het wel een heel professionele opstelling was voor een groepsfoto maar de uitdaging bleek net iets groter. We mochten elk ons (een) motto noteren op een blad papier en dit vervolgens per twee komen ‘brengen’ voor de camera. We werden vriendelijk verzocht om zo spontaan mogelijk enkele boeiende en verrassende poses aan te nemen, fotomodelgewijs ‘so to speak’. Van de resultaten zou er dan een animatiefilmpje worden gemaakt. De reacties waren doorgaans bij de meesten in de aard van “o maar ik ben daar niet goed in; ik kan dat helemaal niet; dat hoeft voor mij niet hoor; echt nog meer poses?” Maar dan besloot ik met een “ach, who cares? even niet nadenken en gewoon doen” de knop in mijn hoofd om te draaien (en het idee zelfs mee te nemen in mijn achterhoofd om op het werk ooit ook eens te gebruiken :))

Bidon13 Bidon6
Waar ik dan weer met veel plezier op inging was het aanbod om iets te tekenen op de ramen met speciale stiften. Aangezien ik net met een ideetje voor een nieuwe blogpost zat, wist ik meteen wat ik op het raam wou tekenen: een kolibrie. De post moet ik nog schrijven, maar mijn eerste poging tot het tekenen van het beestje heb ik alvast in de vingers. ’t Is verre van een perfecte tekening maar ik was toch tevreden met mijn probeerseltje en tegen de blauwe lucht gaf het nog een mooi beeld.

Bidon11

Het was voor mij alvast een hele fijne ervaring die beslist voor herhaling vatbaar is. Ik had er enkele erg leuke gesprekken met sympathieke dames die ik graag in de toekomst nog eens ontmoet.

Update:

Het ‘filmpje’ is er: een animatie van blogladies die vriendelijk verzocht werden om een klein beetje gek te doen 😉

https://www.youtube.com/watch?v=1V4RbhlwKME&feature=youtu.be&app=desktop

Creatief bezig

Als kind was ik graag creatief bezig – vooral tekenen en knutselen – en het doet me veel plezier dat dochterlief dat ook leuk vindt. Het liefst van al doet ze dit in gezelschap maar ze kan er zich inmiddels ook wel goed alleen mee bezig houden.

Een workshop-verjaardagsfeestje is voor haar dan ook een dubbel geschenk: feestje én in groep creatief bezig zijn. Ook tijden de voorbije krokusvakantie trok ze opnieuw naar het Designmuseum voor een dagje plezier. Thema was ‘knutselen met licht’, ofte een eigen schaduwspel ontwerpen geïnspireerd door een verhaal en een tocht doorheen het museum en de Lightopiatentoonstelling.


Maar er is uiteraard meer dan workshops in het (Design)museum. Zo was er ook nog een poëzieworkshop in de bibliotheek aan het Zuid in kader van het Curieuzeneuze-vraagstaartenkabinet, een maandelijkse workshop voor kinderen van het tweede tot het vierde leerjaar met o.a. onderstaand resultaat (op de foto de kladversie, de definitieve versie gaf ze aan haar allerliefste meter).

gedicht

Toen goede vriend en begenadigd tekenaar Max Van Hemel tijdens de wintermaanden onvrijwillig aan huis gekluisterd was, bleek dat een uitgelezen moment voor enkele private tekenlessen. Zowel leraar als leerling leken er erg van te genieten met een schitterend resultaat als gevolg. Na wat uitleg over materiaal en technieken en het maken van enkele ‘oefeningen’ was het tijd voor een ‘echt’ werk. Uit één van haar favoriete boeken koos de leerling een tekening. Deze werd ingescand en voorzien van een ruitjesmotief, de basis om de tekening over te nemen op een groter blad papier (van A4 naar A3). Na het tekenen werden de contouren in inkt (stift) gezet en vervolgens werd het geheel ingekleurd (kleurpotloden) met de nodige aandacht voor schaduwen en texturen. Uitermate trots was ik toen ze het eindresultaat kon tonen (en stiekem zelfs een beetje jaloers want zo een persoonlijke tekenleraar dat zou ik ook wel fijn gevonden hebben).

En ook op school wordt er nog geknutseld en mogen de leerlingen origineel uit de hoek komen, bv met de creatie van hun eigen robot, samengesteld met afval, restjes en uiteraard het nodige zilverpapier.

robot muis

En zo kan je bij ons in huis altijd wel één of meerdere creaties vinden van een jonge kunstenaar in de dop. Van zowat alles maken we foto’s (dat bewaart iets gemakkelijker), sommige zaken bewaren we en de topstukken, zoals de muizentekening en één van haar eerste peuterschilderijen, die krijgen een ereplek in huis.

 

 

Tweedaagse in Limburg: dag 2 – Tongeren

Onze tweede dag in Limburg startte relatief vroeg voor een vakantiedag. Rond een uur of acht bleek iedereen wakker en een dik half uur later trokken we richting ontbijtzaal waar we smulden van het buffet met verschillende broodjes en koffiekoeken, verse fruitsla, yoghurt, muesli, gebakken spek, roerei, worstjes, … Uitgebreid ontbijt kan ons uitermate bekoren, zeker wanneer we gewoon mogen aanschuiven 🙂 Daarna koffers pakken, uitchecken en met de wagen richting Tongeren. We hadden geen haast en hielden ons netjes aan de snelheidsbeperking van 70 km per uur op een steenweg waar er wellicht vaak veel sneller gereden wordt. We genoten van het uitzicht en maakten ons de bedenking dat we misschien toch nog eens zouden moeten terugkeren, wat later op het jaar wanneer alles mooi groen en in bloei zou staan.

Met de zon in ons gezicht liepen we door Tongeren centrum, meer bepaald richting museum. Het was er al behoorlijk druk maar het gebouw kon die grote hoeveelheid mensen wel aan zo bleek. We kochten een kaartje voor de tijdelijke én de vaste tentoonstelling (en kregen nog een mooie korting als lid van de Gezinsbond). Aan een apart tafeltje konden we de zoektocht van Vlieg meenemen en we keken ook meteen hoe het zat met de archeologieworkshops voor kinderen. Omdat we er geen idee van hadden hoe lang we in het museum zouden rondlopen, kozen we voor de eerste sessie om 13u30.

Vervolgens trokken we eerst naar de benedenverdieping voor de duidelijk heel populaire tentoonstelling over de Vikingen. De audioguides hadden aangepaste teksten voor groot en klein, mooi meegenomen dat er zoveel aandacht was voor jonge museumbezoekers. Bij de start meteen een mooie video-opstelling die de diversiteit van de Vikingen duidelijk in de kijker wou stellen. Verschillende schermen die in één ruimte hangen in verschillende richtingen en die hetzelfde verhaal vertellen maar met andere beelden, niet eenvoudig om uit te leggen maar heel mooi om te bekijken. De geluiden van de ruisende zee en de muziek zorgden er mee voor dat je als het ware in de leefwereld van de Vikingen werd getrokken.

Daarna volgde een heel uitgebreid parcours met veel bekende maar nog veel meer minder bekende info over het leven van de Vikingen. Wist je bv. dat zij zichzelf geen Vikingen noemden en dat iemand ‘op Viking’ (op tocht) ging? Dat ze schitterende juwelenmakers waren? Dat hun godenwereld behoorlijk complex in elkaar zat (en een duidelijke inspiratiebron geweest is voor Lord of the Rings van Tolkien)? Dat Vikingen helemaal niet rondliepen met een helm waarop horens stonden? Eigenlijk zijn er nog veel zaken waar we niet zo heel veel over weten. Artefacten, reconstructies, foto’s, afbeeldingen, interactieve schermen, originele opstellingen… allemaal uitermate boeiend en afwisselend.

Halfweg bleek er trouwens ook nog een zaaltje te zijn waar kinderen werden uitgenodigd om deel te nemen aan een workshop. Ze konden er een zwaard, een ketting of een drakkar maken. Ook die workshop was uitermate goed uitgewerkt. Er waren begeleiders maar ook schermen waarop instructiefilmpjes getoond werden over hoe je aan de slag moest gaan. Ideaal als tussendoortje wanneer het allemaal een beetje veel wordt voor de jonge bezoekers en ze wel aan een verzetje toe zijn 😉

Uiteindelijk liepen we pakweg 2,5 uur beneden rond en was het al bijna tijd voor de archeologieworkshop. De jonge archeologen in de dop kregen een woordje uitleg en mochten dan meteen aan de slag. Elk groepje mocht drie artefacten opgraven, heel voorzichtig met een schepje en een borstel, deze natekenen op millimeterpapier en de originelen vervolgens in de tentoonstelling gaan zoeken wat het werkelijk was. Eens de voorwerpen gevonden en de juiste benaming genoteerd, kregen de kandidaat wetenschappertjes hun eigen diploma van archeoloog voor één dag.

En zo gingen we op pad in de permanente tentoonstelling, drie verdiepingen geschiedenis over de omgeving van Tongeren, van de Neandertalers tot en met het einde van het Romeinse rijk met heel wat te verkennen voor jong en ouder. Tussendoor werd immers ook nog de opdracht van Vlieg uitgevoerd: een tiental items vinden in de tentoonstelling en dan kijken welke van de 3 foto’s van het item in kwestie een exacte kopie is van het origineel. De selectie van de juiste foto’s levert een reeks letters op waarmee je een zin kan maken. De juiste zin levert ook nog een klein presentje op. Heel veel werk dus voor de jonge bezoeker, maar dat komt goed uit, zeker wanneer je iemand in je gezelschap hebt die wild enthousiast is en echt wel alles wil lezen wat er te lezen valt 🙂

Uiteindelijk is het vier uur wanneer alles gelezen is en alle opdrachten uitgevoerd zijn. Gelukkig hadden we deze morgen extra uitgebreid ontbeten zodat we nog maar net een beetje een lege maag begonnen te krijgen. In het museumrestaurant stond menig lekkers op het menu en dat lieten we ons met plezier smaken.

Als afsluiter maakten we nog even een korte wandeling doorheen een stukje van het historisch centrum en dan zaten onze twee dagen in Limburg er op. Het waren twee leuke dagen, heel gezellig en ontspannen. Ik vermoed dat er in de toekomst nog wel meer van dergelijke uitjes zullen volgen want we hebben er alle drie van genoten.