Maandelijkse archieven: oktober 2016

Domein Raversyde

Toen we op een vrij mooie oktoberdag richting kust reden bezochten we in de voormiddag Villa Les Zéphyrs en gingen we er wandelen; na de middag trokken we richting Raversyde.
Raversyde is een klein gehucht in Oostende, het provinciedomein met dezelfde naam is een gebied van ruim 50 ha, uitgebouwd rond het voormalig koninklijk domein van Leopold II. Hij liet er een ‘Noors chalet’ bouwen dat in de Eerste Wereldoorlog verdween. In de Tweede Wereldoorlog maakte het deel uit van de Atlantikwall. Na zijn regentschap kwam Prins Karel er zich vestigen. In 1981 werd het domein verkocht aan de Belgische staat, in zijn oorspronkelijke staat hersteld en open gesteld voor het publiek.

We kochten een combiticket voor de archeologische site en de Atlantikwall, opnieuw met korting op vertoon van onze Kustpas en betaalden 8 euro (ipv 10) als volwassene, Maya mocht al -12-jarige gratis binnen.

De archeologische site geeft een kleine reconstructie van het verdwenen vissersdorp dat in de vijftiende eeuw een bloeiende nederzetting was. De grote hoeveelheid teruggevonden archeologisch materiaal maakte het mogelijk om vier huizen waarheidsgetrouw en minutieus te reconstrueren. Het huis van een reder, van een vissersweduwe en van een visroker, volledig ingericht met inboedel uit die tijd, voeren de bezoeker helemaal terug naar de vijftiende eeuw. Een mobiele gids vertelt je het verhaal vanuit het standpunt van de bewoners. Ook het hedendaagse verhaal van de opgravingen wordt in beeld gebracht. In het museumgebouw vind je trouwens nog veel meer informatie over de geschiedenis van het dorp en de omgeving. In de vitrines ligt heel wat teruggevonden materiaal en de digitale gids vertelt je nog meer.

We gingen van de ene naar de andere historische site en lieten ons daar opnieuw opslorpen door een stukje geschiedenis al wou Maya toch niet te veel stilstaan bij de oorlogsverhalen en genoot zij vooral van de wandeling en een stuk minder van het oorlogstuig. En ja, de soldatenpop op de laatste foto draagt een vrouwenpruik; er liep een kunstproject Private Tag waarbij een van de kunstenaars de aandacht wou richten op de situatie van de vrouwen in oorlogen en conflicten.

Domein Raversyde is behoorlijk groot en je loopt er zonder problemen enkele uren rond. Na ons bezoek aan het oorlogsverleden trakteerden we onszelf nog op een laat vieruurtje. Een wandeling in het aansluitende natuurgebied dat zal voor een volgende keer zijn, we hadden immers al heel wat kilometers in de benen en bovendien begon het al te schemeren. Uitstapjes in oktober zijn nu eenmaal meestal iets korter dan die in juni 😉

Zin om zelf ook eens een bezoekje te brengen? Alle praktische info lees je op http://www.raversyde.be/

 

 

 

Erfgoedwandeling Westende

Om nog even in de sfeer van Villa Les Zéphyrs te blijven, kochten we in het toeristisch infopunt van Westende voor 2 euro een kaartje met een erfgoedwandeling van een viertal km. Strikt genomen heb je het kaartje niet nodig om de route te doen, je kan ook de koperen knoppen op het wegdek volgen (heel leuk voor kinderen om deze te zoeken en zo de weg te ontdekken).

img_2395

Het kaartje geeft je wel het overzicht van de route (misschien wel handig op drukke zomerdagen wanneer er een pak meer volk rondloopt en je over een koperen knoppen heen zou kunnen kijken) en uiteraard enige achtergrondinformatie bij wat je onderweg tegenkomt. Het is in elk geval een leuke manier om Westende Bad te ontdekken.  Je wandelt een stukje door de oude kern, langs de dijk en door een stukje natuurgebied en krijgt niet enkel erfgoed maar ook een portie moderne kunst mee. Een aantal kunstwerken van het project Beaufort04 kregen immers een meer definitieve plek in Westende.

Een kleine impressie van wat we zoal zagen:

Na onze wandeling was het tijd om de inwendige mens te versterken. We keerden terug naar het pleintje aan het begin van onze wandeling en probeerden er Brasserie ’t Pleintje uit 🙂
Wij gingen voor een bijzonder burger (hij eentje van het huis met een spiegeleitje bij en gefrituurde uitjes, ik eentje met brie en bacon), dochterlief koos voor een kaas- en een garnaalkroketje (aangezien het kaaskroketje bij het frituren gebarsten was, brachten ze alvast een bordje met de garnaalkroket en werd een nieuw kaaskroketje achteraf nog bijgebracht). Voor elk ook een mandje vers gebakken frietjes en huisgemaakte mayonaise. We lieten het ons erg smaken.

Onze uitstap naar Westende was wat ons betreft helemaal geslaagd 🙂

 

 

Villa Les Zéphyrs – een stukje Gent in Westende

Vorige maand gingen we snel even naar de cultuurmarkt in Gent en namen er o.a. een promotieboekje (Kustpas) mee vol activiteiten aan onze Belgische kust. Omdat we nog wel eens zin hadden in een uitstap richting kust, lieten we ons verleiden tot een bezoekje aan Villa Les Zéphyrs in Westende. Na ongeveer een uurtje rijden lieten we de wagen achter op een gratis parking in het dorp en wandelden vervolgens richting zee. De villa ligt trouwens vlakbij de halte van de kusttram (ideaal dus voor wie zich met het openbaar vervoer wil verplaatsen) en is tevens een infopunt van de dienst toerisme.

De toegang tot Les Zéphyrs bedraagt 2 euro maar op vertoon van onze kustpas mochten we aan halve prijs binnen, geen geld dus (kleine tip: pasmunt is handig want met de kaart betalen was geen optie en teruggeven op een briefje van 20 lukte ook niet). We waren de enige bezoekers die zondagvoormiddag en hadden dus letterlijk ‘het kot voor ons alleen’ (al kan je de villa bezwaarlijk als een kot omschrijven want daarvoor is hij veel te mooi).

Villa Les Zéphyrs is (was) de vakantiewoning van de welgestelde Gentse doktersfamilie Muyshondt en werd gebouwd in 1922. Meest in het oog springend zijn de terrazzo badkamer met een verzonken inloopbad (!), een volledig ingerichte kelderkeuken en het salon (eetkamer en zitplaats/fumoir) in art nouveau. De lambrisering, de buffetkasten en de schouwmantel behoren tot het vroegste werk van Henri Van De Velde (architect van o.a. de wereldberoemde Gentse Boekentoren). De woning werd gebruikt tot pakweg de jaren zestig van vorige eeuw, in de jaren zeventig werd het pand verhuurd aan de gemeente die het toen al gebruikte als toeristisch infokantoor. In 1999 werd de woning aangekocht, in 2003 startte een grondige restauratie en sinds 2006 kan je de villa bezoeken.

img_2359 img_2351

img_2369

Wij waren alvast enorm gecharmeerd door dit mooie stukje erfgoed. Tijdens ons bezoek liep er ook een tijdelijke tentoonstelling over vissenkoppen (met werk van fotografen van het Fotohuis, atelier Fotografie van de Stedelijke Academie DKO in Brugge) en verspreid in de verschillende kamers kregen we dan ook enkele ‘aangepaste portretten geserveerd’.

img_2365

Als u in de buurt bent, zeker de moeite van een bezoekje waard!
Alle praktische info (openingsuren e.a.) lees je op de website van Middelkerke.

 

Bodega

Medio september opende er een nieuwe tapasbar in de buurt, meer bepaald Bodega in de Koningin Elisabethlaan, vlakbij het Sint-Pietersstation. Wij waren alvast benieuwd en besloten dan ook om de zaak eens uit te proberen. De verjaardag van dochterlief was het perfecte excuus om een tafeltje te boeken 🙂
Bodega is gehuisvest in een mooi gebouw waarvan de oorspronkelijke sfeer bewaard werd. Het donkerbruine in het interieur moest wijken voor fris wit en aan de muren kwamen knappe zwart-wit foto’s. Vooraan in de zaak zit een open kookeiland met hoge barkrukken, maar je kan uiteraard ook terecht aan tafeltjes en er is zowaar zelfs een gezellig terras achteraan. Je kan er terecht voor ontbijt en lunch of gewoon voor een koffie maar uiteraard ook voor een uitgebreid aanbod tapas.

Aangezien we er waren om een verjaardag te vieren, startten we met een aperitiefje: voor ons een rosé spumante, voor haar een versgeperste sinaassap. Ondertussen bogen we ons over de kaart en besloten, geheel in de tapassfeer, te gaan voor een reeks warme en koude hapjes die we met elkaar zouden delen. Op die manier konden we heel wat lekkers uitproberen 🙂
In de eerste ronde gingen we o.a. voor gazpacho, pan con tomate, pan con aioli en albondigas (de klassieke, met pittige tomatensaus en de versie ‘van het huis’, meer Thaïs geïnspireerd) en patatas bravas. De gerechten werden in het midden van de tafel gezet en we kregen elk een extra bordje zodat we zonder problemen alles konden delen en proeven. De gazpacho, speciaal voor mij want de anderen hadden hier geen zin in, was niet alleen mooi geserveerd maar smaakte ook echt heerlijk. De aioli was succulent (altijd dat woord al eens willen gebruiken en hier wel passend), de patatas bravas en de klassieke albondigas kwamen in een prettig pittig sausje, de Thaïse variant was beduidend zachter van smaak en ook heel lekker maar mijn voorkeur ging toch uit naar de klassieke gehaktballetjes.

Omdat we nog wel een hapje lustten, niet zozeer van de honger maar wel uit ‘goesting’ deden we nog een tweede rondje en bestelden een portie verdura (gebakken groente), een tortilla en een pincho van kip. We waren zo gretig in het proeven dat ik bijna vergat foto’s te maken (de bordjes zijn dus al deels geplunderd).

Ook al hadden we eigenlijk meer dan genoeg gegeten, we besloten toch nog zoet af te sluiten. De man in het gezelschap koos voor chocoladetaart, de meisjes gingen voor appelcrumble (de crema catalana was helaas niet meer beschikbaar). Onze jarige kreeg haar dessertje zelfs met kaarsjes op en dat vond ze super.

wp_20161007_20_04_24_pro

Meer dan voldaan gingen we naar huis terug en we konden met de hand op ons hart afscheid nemen met de woorden “we komen zeker nog eens terug”.
Intussen hebben we trouwens al gehoord van ‘kenners’ dat de eggs Benedicte bij het ontbijt overheerlijk zijn, van de beste die je in Gent en omstreken kunt vinden.

Zelf ook zin om eens te gaan proeven? Bodega is open van maandag tot zaterdag, van 8.30 tot 18u30 en op vrijdag tot 21u.
Alle praktische info lees je op hun website en je kan hen ook volgen via Facebook.

 

 

 

Easy cooking – alternatieve pizza

Vorige maand kreeg ik een berichtje van een lepeltje lekkers in de mailbox en aangezien er een grote courgette in mijn keuken op verdere verwerking lag te wachten, las ik dat met interesse door. Het was gïnspireerd op Donna Hay en dat stemde mij sowieso al gunstig, want ook ik heb het nogal voor deze sympathieke Australische. Vorige week besloot ik van dit recept mijn eigen versie te maken.

Uit de voorraadkast haalde ik een fles goede tomatenpassata en een pak (kleine) tortilla’s, uit de ijskast een pakje buffelmozzarella, gemalen kaas en rucola (in mijn versie geen chorizo dus). Daarnaast ook de courgette uiteraard die ik in fijne schijfjes sneed en enkele rijpe tomaten. De mozzarella trok ik gewoon in stukjes. Vervolgens gewoon kwestie van de ingrediënten samen te leggen, tien minuutjes in de oven (op 240°C) te steken en job done 🙂 

Ik kruidde af met peper en tijm uit de molen en na tien minuutjes stond er een lekker gerechtje op tafel dat met plezier verorberd werd. Voor mij mocht het iets steviger doorsmaken: extra kruiden dus de volgende keer of olijven of straffere kaas, eventueel nog een zongedroogd tomaatje erbij… naar eigen smaak, beschikbaarheid en goesting 🙂

Wat denk je, simpel en snel toch, niet? Lekker vonden wij het in elk geval en het zag er nog leuk uit ook.

wp_20160914_19_31_29_pro

PS: Later die week maakte ik van de resterende tortilla nog een snelle pizza en stak die gewoon in de microgolf. Ook dat gaf best een goed resultaat (en handig om weten wanneer het nog sneller moet gaan).

Wer-k/f-bezoek

Met mijn werkcollega’s ging ik vorige maand een kijkje nemen bij de collega’s van het Agentschap Wegen en Verkeer. Zij staan o.a. in voor de bouw van de A11, een nieuwe snelweg tussen de N31 in Brugge en de N49 in Westkapelle. De A11 heeft een totale lengte van 12 kilometer en moet zorgen voor een vlotte verbinding van de Zeehaven van Brugge met het binnenland.

De werken waren in elk geval indrukwekkend en het is best interessant om zo een grote werf eens te kunnen bezoeken.

Wil je meer weten over dit huzarenstukje met tunnels en bruggen dat op 3 jaar tijd rond moet zijn, neem dan zeker eens een kijkje op de projectwebsite A11verbindt.be
Hoe wij op het werk ons steentje bijdragen aan dit project lees je o.a. hier, hier en hier.