Musea in Berlijn (deel 3) – Humboldtforum en Bröhanmuseum

Cultuur, Op stap, Reizen, , , ,

Als slot van dit drieluikje over Berlijnse musea nog twee tips in een verder totaal onvolledige lijst van interessante musea om te bezoeken, maar kiezen is altijd een beetje verliezen natuurlijk en het geeft ook iets om naar uit te kijken bij een volgend bezoek 😉

Humboldtforum

Toen ik 10 jaar geleden met mijn zusje naar Berlijn ging, liepen we langs een reusachtige bouwput, waar op termijn een nieuw museum (en cultuurcentrum) zou komen. Intussen zijn we 2024 en dat nieuwe, grote, museum is een feit! Je zou het misschien niet meteen herkennen als nieuw, omdat het een gedeeltelijke replica is van het Berliner Stadstschloss (stadspaleis), maar met een moderne aanvulling. Het authentieke stadspaleis liep tijdens de Tweede Wereldoorlog grote schade op en werd tijdens de DDR-periode gesloopt.

Vandaag is het Humboldtforum de thuis voor het etnologisch museum en het museum voor Aziatische kunst, verder vind je er ook een grote tentoonstelling over de stad Berlijn en haar geschiedenis. Het forum wil ook een plek zijn voor interculturele dialoog, ontmoeting en uitwisseling en doet dit met heel wat tijdelijke tentoonstellingen en evenementen. Interesse voor kunst, geschiedenis of wetenschap? Het kan er allemaal. We bezochten er een gratis, tijdelijke tentoonstelling waar we helaas geen foto’s mochten nemen.

Nieuwsgierig geworden? Alle praktische info lees je op: https://www.humboldtforum.org/en/

Bröhanmusem

Na ons bezoek aan Schloss Charlottenburg hadden we nog tijd voor een extra bezoekje. In de brede, groene laan naar het kasteel vind je nog heel wat mooie gebouwen. Eentje ervan herbergt het Bröhanmuseum en bied de bezoeker een blik op kunst en design van de late 19de en vroege 20ste eeuw. Het museum werd genoemd naar zijn oprichter Karl H. Bröhan en is gespecialiseerd in Jugendstil, Art Nouveau, Art Deco en de Berlijnse Secession.

Bij binnenkomst in het Bröhanmuseum stap je meteen in een wereld van elegante vormen en verfijnde ontwerpen. De collectie omvat een breed scala aan objecten, van meubels en keramiek tot glaswerk en schilderijen. Door werken was helaas niet alles te zien, maar wat er stond, kon ons in elk geval bekoren. Het deed me een beetje denken aan de oude collectie van het designmuseum in Gent (momenteel gesloten voor ingrijpende verbouwingen).

Een van de hoogtepunten van het museum is de uitgebreide verzameling van werken van de Berlijnse Secession, een groep kunstenaars die zich afzette tegen de traditionele academische kunst. Helemaal iets anders, maar op zich ook altijd weer eens boeiend om te leren kennen. Er hingen ook nog enkele andere collecties waar wel wat grappige of boeiende stukken tussen zaten.

Zouden we dit museum opnieuw bezoeken? Waarschijnlijk niet meteen (beetje teveel verschillende zaken), maar het was wel een leuke aanvulling van het dagprogramma na het bezoek aan het Schloss Charlottenburg.

Alle praktische info lees je op hun website: https://www.broehan-museum.de/en/the-museum/

Musea in Berlijn (deel 2) – Das Panorama

Cultuur, Op stap, Reizen, woord in beeld, ,

Eigenlijk hadden we tijdens ons verblijf in Berlijn deze zomer een bezoek aan het Pergamommuseum in gedachten. Dat museum heeft een uitgebreide collectie Assyrische, Babylonische, Perzische en islamitische kunstwerken. Je vindt er enkele indrukwekkende stukken uit de oudheid:

  • het Pergamomaltaar, afkomstig uit de oude stad Pergamom (nu in Turkije). Het altaar dateert uit ongeveer 180 v.Chr. en heeft een indrukwekkend reliëf waarop de strijd tussen de goden en de giganten uitgebeeld wordt
  • de Marktpoort van Milete: een Romeinse poort die diende als toegang tot de marktplaats van de oude stad Milete
  • de Ishtar Poort: oorspronkelijk uit Babylon, één van de meest indrukwekkende monumenten. De poort, gewijd aan de godin Ishtar, is versierd met prachtige blauwe tegels en reliëfs van dieren.

Helaas is het museum voor langere tijd gesloten wegens een heel grondige en noodzakelijke renovatie. Gelukkig was er een alternatief waardoor we toch nog een stukje konden proeven van de grandeur uit de (voor ons toch iets minder bekende) oudheid: Das Panorama, waar je op een unieke manier de antieke stad Pergamon kan ervaren. Meesterwerken uit de oude stad worden er gecombineerd met een indrukwekkend 360°-panorama van kunstenaar Yadegar Asisi.

De tentoonstelling bevat ongeveer 80 belangrijke werken, waaronder delen van het beroemde Telephosfries uit het altaar (origineel en een reconstructie gemaakt met AI die de ontbrekende en verloren gegane beelden opnieuw invult). Deze werken geven een inzicht in de kunst en cultuur van het oude Pergamon. Naast de historische artefacten, biedt de tentoonstelling ook verschillende installaties en nieuwe tekeningen van Asisi.

Je stap als het ware binnen in het jaar 129 na Chr. en ontdekt Pergamon tijdens de Romeinse keizertijd. Het panorama biedt een schitterend uitzicht op de stad, compleet met levendige details en historische nauwkeurigheid. Door het spel van licht en geluid krijg je de stad te zien van bij het ontwaken in de vroege ochtend tot diep in de nacht.

Het is behoorlijk indrukwekkend om als het ware in een reusachtige kijkdoos binnen te stappen en op verschillende niveaus halt te houden en om je heen te kijken, terwijl je langs alle kanten omgeven wordt door het beeld van een levendige stad uit de oudheid. De detailgraad is erg groot en het subtiele klank- en lichtspel maakt de beleving nog sterker.

Na de restauratie en heropening breng ik met plezier een bezoekje aan het Pergamommuseum, maar het Panorama was voor nu zeker een mooie vervanger.

Alle praktische info over Das Panorama lees je hier: https://www.smb.museum/museen-einrichtungen/pergamonmuseum-das-panorama/besuch-planen/adresse/
Wil je meer te weten komen over het Pergamommuseum, lees dan verder op deze pagina.

Musea in Berlijn (deel 1) – Neues Museum

Cultuur, Op stap, Reizen, woord in beeld, ,

Berlijn telt heel wat musea en voor de bekendste hoef je zelfs niet ver te lopen, want die liggen allemaal bij elkaar op het Museuminsel (of het museumeiland) in de rivier de Spree. Het is zelfs één van de belangrijkste museumcomplexen ter wereld en staat sinds 1999 op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Zonder een museum binnen te lopen, is deze plek dus al de moeite van een bezoekje waard wanneer je in Berlijn bent 😉

Wij deden een beetje van beide: liepen rond in de omgeving van het Museuminsel en gingen ook hier en daar eens binnen, zij het beperkt omdat we ook gewoon graag buiten rondlopen om een stad te ontdekken 🙂

Neues Museum 

Het Neues Museum is vooral bekend voor zijn uitgebreide Egyptische tentoonstelling en de papyruscollectie, maar bevat ook het Museum voor Prehistorie en Vroege Geschiedenis en de Collectie Klassieke Oudheden.

Boeiend hoe trouwens nieuwe delen geïntegreerd werden in het bestaande gebouw en er oude, door de oorlog beschadigde muren mee opgenomen werden in dat nieuwe geheel zonder ze te verbergen. Ook het museumgebouw zelf vertelt op die manier een verhaal.

De Egyptische tentoonstelling en vooral de 3.000 jaar oude buste van de Egyptische koningin Nefertiti is een van de meest populaire bezienswaardigheden van Berlijn (van die laatste mag je trouwens geen foto nemen en daarover wordt heel streng gewaakt). Het is echt een uitgebreide en mooie collectie waardoor je je soms afvraagt wat er nog overgebleven is van mooie stukken in Egypte zelf wanneer je ziet hoeveel moois hier ligt.

Na de uitgebreide Egyptische collectie deden we ook de rest van het museum dat zeker even interessant, boeiend en verrassend was. We zagen er o.a. echt mooie juwelencollecties en een wel heel bijzonder, trompetachtig instrument uit lang vervlogen tijden dat ik nog nooit gezien had. Ook over de ‘goldene Hüte’ uit de Bronstijd had ik nog nooit iets gelezen of gehoord, maar blijkbaar zijn ze enorm zeldzaam en is er maar heel weinig over bekend, dus misschien is dat niet zo verrassend 😉
Ook leuk was de reactie van Maya die als student diergeneeskunde plots op een heel andere manier naar skeletten kijkt en meteen begon te zoeken naar wat ze al/nog kende en waarover ze een extra woordje uitleg kon geven.

Uiteindelijk liepen we toch een aantal uren rond in het museum en we zijn zeker niet bij elk infobord blijven staan om het te lezen. Wat ons betreft zeker een aanrader wanneer je van Egyptische kunst houdt, maar ook de andere collecties waren meer dan de moeite.

Alle praktische info over het Neues Museum lees je hier: https://www.smb.museum/en/museums-institutions/neues-museum/home/

Schloss Charlottenburg

Cultuur, Reizen, woord in beeld, , ,

Als je van paleizen houdt, dan moet je in Berlijn zeker een bezoekje brengen aan Schloss Charlottenburg. Het stamt uit de tijd van Pruisische vorsten en werd gebouwd eind 17de eeuw in opdracht van Sophie Charlotte, echtgenote van keurvorst Frederik III die later koning van Pruisen zou worden. Het slot was oorspronkelijk bestemd als zomerhuis voor Sophie Charlotte, later (na haar dood) zou het worden uitgebreid met een orangerie, de kenmerkende koepel en nog later met een volledig nieuwe oostelijk vleugel. 

De paleistuin is eigenlijk een groot publiek park van 55 hectare dat vrij toegankelijk is en graag gebruikt wordt door de Berlijners om te wandelen, de hond uit te laten, te joggen, te picknicken, … Omdat het er later op de dag nog regen voorspeld werd, verkenden wij eerst het park.
Direct achter het paleis liggen de barokke tuinen in Franse stijl, de eerste barokke tuin in Duitsland die naar Frans voorbeeld werd aangelegd. Het achterste gedeelte van het park is net het tegenovergestelde. Hier vind je kronkelweggetjes, een natuurlijk grasveld en hoge bomen, veel meer Engelse stijl.

In het natuurlijker deel van het park hadden we een onverwacht leuke ontmoeting met hongerige en vooral nieuwsgierige eekhoorntjes en koolmeesjes. Het zorgde ervoor dat we ons een hele tijd lieten entertainen en probeerden deze vliegensvlugge diertjes op foto en film vast te leggen. Een superschattige terriër kwam een de idylle verstoren, al was het beestje zelf eigenlijk ook een streling voor het oog en uitermate gehoorzaam. Maya maakte tientallen foto’s, ik deed een poging om filmpjes te maken met mijn smartphone.

Met een brede glimlach op ons gezicht gingen we verder op verkenning.
In het park staan verschillende bouwwerken. Halverwege de tuin staat een mausoleum met een kleine zuilengalerij. Hier vind je de tombes van koning Friedrich Wilhelm III, keizer Wilhelm I en hun echtgenotes. Met een algemeen toegangsticket voor het paleis mag je ook hier een kijkje binnen nemen. Het gebouw is sober aan de buitenkant, maar toch behoorlijk indrukwekkend ingericht aan de binnenkant.

 Aan de noordoostzijde van de tuin, langs de rivier de Spree, staat ook nog het Belvedere. Een paviljoen dat deed dienst als vakantieonderkomen, theehuis en in tijden van oorlog ook als uitkijktoren. Dat zag er echter gesloten uit en dus liepen we maar weer verder want er was uiteindelijk nog een volledig kasteel te bezoeken 😉

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het slot vrijwel volledig vernietigd, maar intussen is het volledig opnieuw heropgebouwd. De inboedel ging echter ook verloren en wat je nu ziet, is dus niet meer origineel. Dat betekent echter niet dat het niet mooi is, wel integendeel. Je hebt niet veel verbeelding nodig om je even een prins(es) of koning(in) te wanen terwijl je door de gangen wandelt en van kamer naar kamer gaat. Prachtige houten vloeren, mooie wandbekleding, imposante luchters, indrukwekkende hoeveelheden zilverwerk, porselein en een kamer die volledig volgepropt is met Delfts blauw. In de grote zalen kon heel wat volk ontvangen worden voor een stevig feestje en kon je een blik op de (Franse) tuin werpen.

Als afsluiter gingen wij nog even naar de taverne in de orangerie. Een eenvoudige taverne met deels zelfbediening en een ietwat bohemien inrichting, misschien niet meteen wat je zou verwachten bij een paleis, maar wel verrassend gezellig (allen jammer dat we de zon moesten missen). We gingen elk voor een koffie of thee en een ander stukje gebak, en ze waren alle drie erg lekker 🙂

 

Berlijn – de muur

Cultuur, Op stap, Reizen, woord in beeld,

Denk je aan Berlijn, dan denk je aan de Berlijnse Muur. In 1961 bouwde de DDR een gigantische betonnen muur om West-Berlijn heen, zodat de inwoners van Oost-Berlijn en bij uitbreiding de rest van de Duitse Democratische Republiek niet meer zo eenvoudig via West-Berlijn naar het (kapitalistische) westen konden vluchten. De muur trok niet enkel een fysieke scheiding door de stad, maar verscheurde ook hele families en buurten. Het zou 28 jaar duren eer de Berlijnse Muur, in 1989, ten val kwam en de stad opnieuw één geheel kon worden.

Nog steeds zijn de herinneringen aan deze periode prominent aanwezig in de stad, met restanten van de muur die deels behouden werden en verschillende gedenkplaatsen, infopunten en musea die werden opgericht. Wij kozen voor de zichtbare restanten uit het verleden en lieten onze wandelingen deels gelijk lopen met de locatie van de legendarische muur.

In de wijk Mitte loopt de Bernauer Strasse, een plek waar heel wat Duitsers nog probeerden de grens over te steken. De ramen van de huizen in Oost-Berlijn stonden immers op de grens, al duurde het niet lang voor de autoriteiten alle gebouwen lieten blokkeren. Bij het overgebleven stuk muur in de Bernauer Strasse staat een gedenksteen voor deze mensen en je kunt ook meer over de muur te weten komen in het gratis museum.

Aan de andere kant van de Bernauer Straße staat het Documentatiecentrum Berliner Mauer met een uitkijktoren. Vanaf een platform op de vijfde verdieping kan je een stuk van het grensgebied en een oude wachttoren te zien. Wat moet dit toch een vreselijk tijd geweest zijn, zo’n verdeelde stad met een strook niemandsland en een muur als scheiding tussen 2 werelden.

Op de Potsdamer Platz, waar ooit de muur dwars over het plein werd gebouwd, zijn nog kleine stukjes Berlijnse Muur te bezichtigen en er hangen foto’s van hoe de plek er uit zag toen de muur het plein, de stad en het land verdeelde. Deze restanten van de muur hangen helaas intussen vol kauwgum en vormen verder bijna continu de achtergrond voor selfies, niet meteen de beste plek om een stukje geschiedenis te ‘proeven’.

Of voorzien van meer actuele referenties, dat ook.

Een beetje verder, op de Leipziger Platz, staan nog enkele segmenten van gerestaureerde authentieke muurschilderingen. Genuine Vintage Street Art als het ware 😉

 

De East Side Gallery (in de Mühlenstrasse, langs de Spree) is de naam van het bekendste en langste stuk muur dat nog staat. Met zijn 1.316 meter is het ook de langste kunstgalerie in de buitenlucht. Het is er bovendien ook heel aangenaam wandelen, zeker langs de Spree, tussen de Oberbaumbrücke en het Ostbahnhof.

Na de neergang van de Berlijnse Muur in 1989 werd dit stuk muur aan de oostkant door 118 kunstenaars uit 21 landen beschilderd. Voordien was de oostkant van de muur altijd onbeschilderd gebleven, in tegenstelling tot de westkant. Op pakweg een half uurtje kan je de langs de muur in beide richtingen wandelen, beetje afhankelijk van hoeveel foto’s je wil nemen van de kunstwerken en de omgeving 😉

De East Side Gallery is intussen echt een gedenkplaats. Door uitlaatgassen, de invloed van het weer en ouderdom vertoonden beroemde afbeeldingen zoals de kus tussen de Oost-Duitse leider Honecker en zijn Russische tegenhanger Brezjnev, of de Trabant die uit de muur lijkt te komen, steeds meer barsten en afbladderende verf. Bovendien rotte de muur aan de binnenkant en brokkelde af aan de buitenkant om nog maar te zwijgen van de impact van mensen die stukken uit de muur hakten als souvenir en ongewenste graffiti achterlieten boven de kunstwerken.


In 2008 kreeg de East Side Gallery een opknapbeurt. In totaal werden meer dan 800 muurstukken en een 100-tal kunstwerken gered. De meeste kunstenaars die in 1990 hun werk op de muur zetten, werden betrokken bij de restauratie die ruim een jaar duurde.

 Kortom, nog heel wat te zien van die Berlijnse muur en nog veel meer over te lezen, verspreid doorheen de stad.

Potzdamer Platz

Op stap, Reizen, woord in beeld, , , ,

De Potsdamer Platz is één van de meest bekende en drukste pleinen van Berlijn. Het heeft vandaag een indrukwekkende architectuur, maar draagt ook een even indrukwekkende geschiedenis met zich mee. Voor de Tweede Wereldoorlog was het al een belangrijk zakencentrum in Berlijn. Waar het nog vrij goed uit de Eerste Wereldoorlog kwam, bleef er na de tweede maar weinig meer over en vanaf 1961 liep de Berlijnse muur gewoon dwars over het voormalige plein. Na de val van de muur werd de plek een gigantische bouwput waar menig modern torengebouw het levenslicht zag, waardoor het er nu echt wel als een stukje wereldstad uitziet.

Potsdamer Platz heeft opnieuw de uitstraling van een belangrijk plein met een groot station, hoge kantoorgebouwen en een uitgebreid winkelcentrum. Er staat nog een klein stukje van de Berlijnse muur, maar dat verdwijnt eigenlijk een beetje in de omgeving en valt vooral op omdat er heel wat selfies worden genomen (en de betonnen panelen ook vol kauwgom hangen). Voor een blik op de Berlijnse muur zijn er trouwens betere plekken te vinden (maar dat is voor een andere blogpost).

Eén van de redenen waarom we naar de Potsdamer Platz kwamen, was het Panoramapunkt. Je kan moeilijk naast het gebouw kijken, als bakstenen torenflat springt het zo tussen de andere moderne torens van (spiegelend) glas uit. Je koopt je ticket beneden of vooraf online en wordt met de snelste lift van Europa in amper 20 seconden naar 100 meter hoogte gevoerd.

Daar krijg je via een rondgang, een eerder smal terras rondom het gebouw, een 360° zicht op de stad.

Via een trapje kan je nog een verdiepje hoger van het uitzicht genieten, al is dat niet direct een plek voor wie last heeft van hoogtevrees (het andere niveau is wel haalbaar, al bleef Maya toch eerder van het uitzicht genieten met haar rug aan de kant van de muur en ging ze niet tegen de hoge balustrade staan).


Verschillende infoborden aan die muur vertellen de bezoeker intussen ook het verhaal van de site (kijk dus zeker naar het uitzicht, maar ook eens naar de muur zou ik zeggen). Liefhebbers die graag nog even langer genieten van het uitzicht kunnen er trouwens terecht in het Panoramacafé

Ook wie van winkelen houdt, is in deze buurt op de juiste plek. De Potsdamer Arkaden is een groot winkelcentrum met heel wat internationale en Duitse ketens en uiteraard ook verschillende plekjes om iets te eten of te drinken. Na ons uitgebreid ontbijt en met de koele temperatuur hadden wij niet meteen zin in een ijsje, maar bij Caffè e gelato zagen ze er wel machtig goed uit 😉 In de publieke ruimte ook heel wat extra’s om de bezoekers te entertainen tijdens de zomermaanden. ’s Avonds en bij mooi weer zal het hier uitermate gezellig (en druk) zijn.

We sprongen wel even binnen in de lokale boekenwinkel waar onze ogen blonken bij het zien van zoveel mooie uitgaven (ook heel veel Engelstalige boeken trouwens), maar we ons wijselijk inhielden omdat we anders nog de rest van de dag met de buit moesten rondlopen. Maya maakte wel een aantal foto’s van boeken die ze op haar wishlist ging zetten, altijd handig wanneer je later cadeautips moet geven 😉

Vlakbij ligt ook het befaamde Sony Center, zeker de moeite waard om even een kijkje te nemen (al waren er bij ons bezoek werken bezig waardoor het binnenplein deels ontoegankelijk was). Het gebouw werd, zoals de naam het al suggereert natuurlijk, gesponsord door Sony, dat in de jaren ’90 van vorige eeuw één van die investeerders in de gigantische bouwput was. Vooral het dak is bijzonder en kan je mooi van bovenaf bekijken vanuit het Panoramapunkt. Het waaiervormig tentdak van zeildoek is aan een staalring verankerd en die ring is dan weer vastgemaakt aan de omringende gebouwen. Het ontwerp verwijst naar de heilige berg Fuji in Japan. Kom je ’s avonds in deze buurt, dan zal je het dak verlicht zin in afwisselend groen, blauw of paars licht. 

In het centrum vind je kantoren, een grote Imax 3D bioscoop, een filmmusem, uiteraard ook heel wat horeca en een vestiging van Legoland. Wij bewonderden even de grote Lego- en Duplobeelden aan de ingang, maar kochten geen ticket. We zouden Berlijn wel live bezoeken en niet in mini Legolandversie 🙂

Kort voor ons vertrek, las ik nog een foodtip die ik wel eens wou uitproberen, nl. Manifesto Market. Je vindt er een mooi aanbod aan diverse soorten streetfood zoals burgers, taco’s, maar even goed Afrikaanse gerechten en seafood. We besloten hier een hapje te eten en werden meteen vergast op een extra attractie. Eerst dachten we nog even dat het te maken had met het EK Voetbal, maar daarvoor droeg een deel van het aanwezige publiek een outfit die daar niet meteen bij paste. Bleek dat het net Berlin Fashion Week was en dat we een modeshow konden meemaken (mogelijk een afstudeerproject van de mode-academie). We hadden er dus live entertainment bij tijdens onze maaltijd en zowel de modellen als het voor het event opgekomen publiek waren zeer de moeite waard om naar te kijken 🙂

Ook de straten in de omgeving zijn best de moeite om even door te wandelen en dus deden we nog een extra lusje.

Kortom, heel wat te zien en te beleven in deze buurt, ideaal ook voor minder mooie dagen.

 

Berlijn – Reichstag en omgeving

Op stap, Reizen, woord in beeld, , , ,

Deze zomer tappen we uit een ander vaatje. Geen midzomervakantie in la douce France, o.a. omdat het daar dit jaar door de Olympische Spelen wellicht extra druk zal zijn, maar ook omdat we nog niet wisten hoe onze student uit de examens zou komen in haar eerste jaar aan UGent. En dus kozen we voor een vakantie in de eerste week van juli, meteen na de examens, en trokken we noordoostwaarts, voor een weekje naar Berlijn.

Er werd heel wat opzoekwerk gedaan (lang leve reisgidsen uit de bibliotheek, zo heb je meteen verschillende invalshoeken en kaarten) in combinatie met info op het wereldwijde web. We zetten verschillende opties op het lijstje van mogelijkheden en legden slechts één bezoek vooraf vast, namelijk dat aan de Duitse Reichstag. Een bezoek is gratis, maar vooraf registreren is verplicht om veiligheidsredenen. Je kan je slechts een dikke maand vooraf aanmelden, dus dat moet je wel even in de gaten houden. Je kies bij voorkeur een aantal tijdslots en enkele dagen later krijg je bevestiging van het aan jou toegewezen tijdsblok waarin je je moet aanmelden (incl. de vraag om daar toch een kwartiertje op voorhand te zijn, er moet immers nog een veiligheidsscreening ter plekke gebeuren: checken van de identiteitsgegevens en je persoonlijk, vooraf doorgestuurd aanmeldbewijs + door een veiligheidssluis gaan, net zoals in de luchthaven).

Vanuit ons hotel namen wij de metro richting Hauptbahnhof. Vanaf daar was het nog heel even wandelen (er is een andere metrolijn met een halte nog dichterbij, maar dat vonden wij niet de moeite waard om nog te moeten overstappen, even wandelen is immers ideaal om de omgeving te ontdekken).

Dat Duitsland gastland is (was) van het EK voetbal, daar konden we moeilijk naast kijken. Op het stationsplein heel wat infostandjes en een beetje verder stond elk deelnemend land ook weergegeven als een beer met de kleuren van de respectievelijke nationale vlag (voor alle zekerheid ook nog de vermelding van het land op de beer want aangezien sommige landen dezelfde kleurencombinaties in hun vlaggen hebben, was er wel wat creativiteit nodig om elke beer een uniek look te geven). In de buurt bleek ook een volledig voetbaldorp aangelegd (zagen we achteraf vanuit de hoogte), waar ook gesport werd.

Deze wijk kent trouwens heel wat nieuwe en moderne gebouwen. Altijd fijn om dus wandelend naar je bestemming verder te lopen en intussen je ogen volop de kost te geven. Wij hebben in Gent ‘de diamant’ bij het station, zij hebben daar hun ‘kubus’, best een indrukwekkend kantoorgebouw.

Een deel van het grote plein voor het Rijksdaggebouw was een bouwwerf en we moesten even letterlijk een blokje omlopen om bij de toegang aan te komen. Wellicht mede omwille van het EK voetbal waren een extra straten autovrij gemaakt, net zo handig om in alle rust rond te wandelen. Gelukkig waren we ruim op tijd vertrokken en hoefden we ons niet te haasten (er was zelfs tijd om nog foto’s te maken).

De toegangscontrole verliep zonder problemen (gelukkig nog even gecheckt bij iemand van het personeel of we in de juiste rij stonden, de lange rij was voor gegidste rondleidingen, aangezien wij enkel een bezoek aan de koepel deden, mochten we meteen door een andere deur naar de controle). Vervolgens werden onder begeleiding, in een groep van een 20-tal personen, naar binnen gebracht waar de volgende deur pas open ging wanneer de eerste gesloten was en er een andere begeleider ons meenam in de lift naar boven (de controle is dus wel erg strikt, maar vriendelijk). Eens boven, kan je vrij rondlopen in de koepel en op het buitenterras.

Tijdens De Tweede Wereldoorlog werd het Rijkdaggebouw zwaar beschadigd.  Na de Duitse hereniging keerde het parlement in 1999 uit Bonn terug naar de gemoderniseerde Reichstag.
De imposante glazen koepel staat symbool voor het nieuwe Duitsland en biedt een mooi uitzicht over de stad. 360 kleine spiegels in de koepel moet het binnenkomende licht weerspiegelen en versterken.

De Reichstagkoepel in cijfers, dat is: 38m diameter, 23.5m hoog (of 47 m hoog wanneer je rekent vanaf de grond), 1200 ton zwaar en het kostte zo’n 600 DM. Dagelijks kunnen 8.000 mensen de site bezoeken en sinds de opening van de koepel in 1999 deden dat al ruim 40 miljoen mensen! Ook heel wat klassen, zowel lagere scholen als middelbare studenten hebben een bezoek aan deze plek op hun planning staan (neen, de schoolvakantie was duidelijk nog niet begonnen in Duitsland).

In de koepel krijg je ook nog extra info mee over de geschiedenis van het gebouw, inclusief fotomateriaal. Best interessant om een snel overzicht te krijgen van deze belangrijke periode, met niet al te veel tekst en sprekende beelden.

Vanaf de Reichstag kan je in alle richtingen over heel Berlijn kijken. Leuk is dat je buiten foto’s kunt maken (zonder glas en in ons geval ook regendruppels) en dus alles toch net iets beter en scherper in beeld kan brengen, al had een extra streepje zon op onze foto’s best gemogen ;-).

Van de Reichstag wandelden we naar de Brandenburger Tor, nog zo’n monument dat een enorme geschiedenis met zich meedraagt. Het is naast één van de belangrijkste bezienswaardigheden van de stad de enige oude stadspoort in Berlijn die nog overeind staat en ze kwam na de Tweede Wereldoorlog in de Russische sector te liggen. In 1961 werd er vlak achter de Brandenburger Tor begonnen met de bouw van de Berlijnse Muur. Omdat het tijdens de Koude Oorlog niet mogelijk was de Brandenburger Tor te passeren ging de oude stadspoort symbool staan voor de Duitse eenwording. Nu lag echter ook daar het accent duidelijk op het EK voetbal en maakte menig (voetbal)toerist selfies in aangepast thema. Mijn voorkeur ging toch uit naar een foto zonder die sportcontext 😉

 

Van daar wandelden we meteen even verder naar nog zo’n bijzondere plek. Het plein met het Holocaustmonument. Het monument is in 2005 geopend als herinnering aan de Joodse bevolking die in de Tweede Wereldoorlog werd vermoord. Het monument bestaat uit meer dan 2.700 betonnen blokken waar je doorheen kunt lopen op een golvende ondergrond en een oppervlakte van 19.000m². Tegelijk speels en verwarrend.
Het Gedenkteken voor de Vermoorde Joden van Europa is ontworpen door de Amerikaan Peter Eisenmann. Als je langs en door de blokken loopt, zou je het gevoel moeten krijgen wat de joden hadden in de concentratiekampen: de smalle paatjes, eindeloze gangen, en hoge blokken laten je gedesoriënteerd voelen. Alsof je geen uitweg vindt.

In het informatiecentrum wordt de geschiedenis van het joodse volk verteld aan iedereen die meer wil weten, wij hielden gewoon even halt bij het monument en lazen een stukje duiding in de reisgids.

Voor de terugweg naar het hotel namen we de route langs de Spree. Helaas geen weer voor een terrasje, maar toch heerlijk wandelen daar.

Bezigheden in juni

woord in beeld

Hoofdthema in juni: examens, duh. Maar soit, toch een lijstje van bezigheden alhier.

Gesupporterd/gesteund

Veel kan ik niet doen, behalve er zijn voor haar en haar maximaal ontzorgen. Maar daar schreef ik hier al over.

Gewandeld

Niet veel meer dan de wekelijkse zaterdagochtendboodschappenwandeling en heel wat rondjes ‘rond den blok’ of soms iets meer, met Maya. Kleine, maar zo noodzakelijke beweegmomentjes, zowel goed voor haar als voor mijzelf. En blij zijn met wat je al eens ziet onderweg.

Voor de rest was het ook amper wandelweer in juni, vaak koud en nat eigenlijk, tot vervelens toe.

Getuinierd, en een beetje gemaaid

Ook vrij weinig eigenlijk, veel te nat om veel te doen buiten. Vooral blij zijn met de voortuin die nog nooit zo groen en bloemenrijk was als dit jaar. En blij zijn met de vele bloemetjes in ons grasveld, dat we na bijna 6 weken toch eens moesten maaien, maar waar we toch 2 stukjes ongemaaid lieten.

Gelezen

Een exemplaar uit de boekenruilkast. Niet slecht, maar ook geen topper. Nog even nadenken over het volgende boek dat ik ga lezen.

 

Gebakken en gevierd

Lekkere koekjes met pindapasta, naar een receptje van @kitchenlab dat ik voorbij zag komen.

De 77ste verjaardag van ons vader, onverwacht met lekkere taartjes van Joost Arijs, al was er ook nog een homemade perentaart (die dan maar werd verdeeld om mee te nemen naar huis).

Gesnoept

van de bessen uit de tuin, beetje aardbeien en frambozen uit onze eigen tuin en nog meer exemplaren uit de tuin van mijn vader. Ideaal ook als gezond tussendoortje, zowel voor onze student als voor mezelf.

Gekeken

Naar de kleine mooie dingen, elke dag opnieuw.
En onverwacht, als +1, meegegaan naar de theatervoorstelling De Perzen in het NTG in het kader van het All Greeks Festival. Ik weet niet goed welk adjectief te kiezen, maar beklijvend is wel eentje dat erbij past.

Examentijd

food, woord in beeld,

Examens zijn doorgaans een periode van stress, maar het grote verschil tussen humaniora en nu, het eerste jaar universiteit, is dat de periode ook een heel pak langer duurt. Kerst- en paasvakantie worden blokperiodes en de examenperiode zelf verlengt van pakweg maximaal 2 weken in het humaniora naar wel vijf weken nu.
As we speak zitten we in de fase van de laatste loodjes met nog 1 examen op de planning en dan vervolgens in spanning nog een dikke week wachten op de resultaten.

Dat betekent dat er hier het voorbije jaar een pak meer tussendoortjes en extra ontbijtjes geserveerd werden.

Uiteraard ging ik maximaal voor gezond en voedzaam, maar er was ook ruimte voor ‘andere’ zaken 😉 Vooral bij de ontbijtjes op de examendagen was het van belang om iets te serveren dat ze ondanks de stress toch binnen kreeg en voldoende energie gaf om tijdens het afleggen van het examen alvast geen appelflauwte te krijgen.
En de ene keer was de inspiratie ook groter dan de andere keer, of de voorraad uitgebreider om uit te kiezen.

Ik deed en doe het met veel liefde en kan maar hopen dat ze mee het verschil kunnen maken om de zware rit tot het einde vol te houden. En wie weet inspireert het Maya later ook om haar eigen bordjes te maken wanneer het nog eens nodig is?

De tuin in mei

food, tuin

De voorbije maand was er eentje van veel gesakker in menig tuin. De vele regen en de daaropvolgende slakkeninvasie zorgde voor overmatige vernieling en heel wat zaailingen overleefden het helaas niet.

Het zorgde voor:

uitplantangst, toch liever zaailingen in een grotere pot zetten en nog wat in de serre laten staan of in een hoge bak te zetten ipv uit te planten in volle grond

voor ettelijke slakkencontroles en honderden beesten die weggeplukt werden in de (vaak ijdele) hoop om de jonge plantjes toch groeikansen te geven

zaaien en herzaaien, planten en heraanplanten en op de duur geen courage meer hebben om nog maar eens opnieuw te beginnen; de moestuinoogst bij mijn vader mager zijn dit jaar, maar daar is helaas niet veel aan te doen. Ik besloot dit jaar dan maar eens te experimenteren met een courgetteplant in een grote pot op ons terras. Benieuwd of dat gaat lukken, het plantje is toch al mooi aan het groeien, nu nog de bloemen en de bestuiving.

Bij de tomaten valt het helaas ook wat tegen; tot nu toe beduidend minder bloemen op de planten, maar hopelijk brengt het zonnetje daar nog verandering in. De buitenplanten werden helaas ook deels afgegeten door de slakken, als de blaadjes nog jong en zacht zijn dan lusten ze die duidelijk ook ondanks berichten dat slakken geen tomaten eten (idem voor munt trouwens, ik spreek uit ondervinding, al heeft die intussen wel zijn tweede adem gevonden en is nu goed aan het groeien).

De lavendel heeft in onze tuin helaas ook afgezien van de natte winter en het natte voorjaar. Verschillende planten overleefden het niet, gelukkig zijn er nog steeds spontane zaailingen (die ik nu liefst zo lang mogelijk en meteen in volle grond laat groeien want dat lijkt beter te lukken dan ze over te planten in potjes). Het zal nog wel een tijdje duren eer we terug grotere struiken hebben, maar de spontane zaailingen zijn sowieso sterker en beter aangepast aan onze bodem dan de planten die ik vorig jaar bijkocht. Geduld is een schone deugd, zegt het spreekwoord en ik heb al lang geleerd dat je in onze tuin niet te veel moet forceren, maar vooral afwachten en zien wat er wel of niet aanslaat.

 

Gelukkig waren en zijn er ook nog mooie tuinmomenten, en staat alles door de vele regen een pak groener en weelderiger dan de voorbije jaren.

Onze voortuin zag er eigenlijk nog nooit zo kleurrijk uit, en er is sowieso nog meer kleur op komst met o.a. cosmea, sedum, slaapmutsjes, …

Ik zaaide nog wat zomerbloemen in bloembakken (goudsbloem, zonnebloemen en dropplant/agastache), het uitplanten moet binnenkort nog eens gebeuren (maar ik laat de plantjes liever voldoende groot worden voor ik ze in de volle grond zet). Benieuwd hoe de dropplant het zal doen en ook hoe de echinacea dit jaar zal evolueren. Ik had vorig jaar verschillende zaailingen, maar geen enkele kwam tot bloei. Hopelijk dit jaar meer resultaat.

De aardbeienplanten staan groener en voller dan vorige jaren en dragen heel wat vruchten. Gelukkig is het intussen wat droger, want door de vele regen zagen ze ook wel af en hingen ze soms al te rotten aan de struik (of opgegeten door de slakken, dat ook, voor de verandering). Dus worden de rode vruchten snel opgegeten en verwerkt in diverse gerechtjes en dus serveerde ik pancakes met aardbeien en verse aardbeiencoulis, smoothies met banaan en aardbei, aardbeien als extraatje in een slaatje bij de veldsla en de tomaatjes, …

Ook de aardbeienplantjes in onze tuin (in 2 potten) gaven een mooie (zij het beperkte) oogst, net als de frambozenstruiken. De bessen geraken vaak amper tot in huis, maar verdwijnen met veel plezier meteen in onze mond 😉
Op rode besjes uit eigen tuin zullen we nog maar eens een jaartje moeten wachten, de struiken zijn mooi gegroeid, maar opnieuw geen bloemen en dus ook geen vruchtjes.

Toch maar hopen dat juni een iets fijnere tuinmaand wordt, waarin we meer succesjes dan mislukkingen mogen tellen. x