Alle berichten van Els seghers

Bezigheden tijdens de donkere dagen

algemeen, woord in beeld

Gewerkt & Gestudeerd

Sinds vorig jaar is de kerstvakantie eigenlijk geen echte vakantie meer, want samen met het weekje ervoor telt deze periode als blok voor de semesterexamens van januari. Bij UGent spreken ze trouwens van kerstreces en niet van kerstvakantie. En dus werd er dagelijks vlijtig gestudeerd, de ene dag misschien met meer animo dan de andere, maar met volharding van haar kant en de nodige motivatie en steun (of minstens pogingen tot) van mijn kant. Het werkeiland in de keuken werd intussen ook een studeerplek.

Ik was sowieso beetje solidair met haar, want te veel deadlines en werk op de plank om tussen kerst en nieuw (wanneer het kantoor gesloten is) helemaal niets te doen. Regelmatig een paar uurtjes bijbenen zorgt er hopelijk voor dat ik januari en februari net iets beter voorbereid en met goed gevolg kan aanpakken.

Gewandeld

Door de blok en de examens enerzijds en het trieste winterweer anderzijds zitten we hoofdzakelijk thuis en binnen. Om de stress wat kwijt te geraken en de spieren toch een beetje soepel te houden, gaan Maya en ik regelmatig eens ‘een blokje rond’. Doorgaans is het zelfs het eerste wat ’s ochtends na het ontbijt op de planning staat. Kwestie van fris en monter aan de uitdagingen van de dag te kunnen beginnen. Daarnaast heeft ze zo nu en dan ook een ‘dogdate’ en dat doet haar ongelooflijk veel deugd.

Eén keertje gingen we (‘de ouders’) samen met een bevriend koppel (ook met studerende dochters in huis) wandelen in centrum Gent. Gewoon paar uurtjes rondlopen door straten waar we al lang niet meer geweest zijn, huizen kijken en ondertussen gezellig bijpraten en aansluitend nog genieten van een heerlijke koffie. Meer moet dat soms niet zijn om even de gedachten te verzetten. Tegen de middag trouwens alweer thuis om elk samen te kunnen lunchen met onze studentes

Gelezen

Ondanks de ‘vakantieweek’ geen nieuw boek gestart, ook al zaten er enkele in de pakjes onder de kerstboom. Het boek waarin ik wil beginnen, is nogal een dikke turf en aangezien ik in januari niet echt tijd zal hebben om te lezen, wacht ik liever nog even.

Ik gaf mezelf wel een voorzichtig hogere challenge in Goodreads voor 2025, benieuwd of met dat gaat lukken. Het zullen dan toch niet allemaal dikke exemplaren mogen zijn 😉

De voorbij week wel een (beperkte) screening gedaan van mijn kookboeken. Het zorgde ervoor dat ik wat extra inspiratie kreeg om te koken en ik overweeg om een aantal exemplaren weg te doen. Het heeft weinig zin in mijn ogen om een kookboek te houden waarvan ik weet dat ik er toch nooit een gerecht uit ga klaarmaken. Dan kan ik er eter iemand anders plezier mee doen, toch?

Gekookt

Uiteraard. Door het screenen van de kookboeken (zie hierboven) wel enkele nieuwe receptjes uitgetest: een lekkere dip op basis van feta en ricotta en een frisse bulgursalade met verse kruiden, groene appel en komkommer. Van het slaatje heb ik meerdere dagen kunnen genieten zonder dat de appeltjes bruin werden. Zal hier waarschijnlijk nog wel op tafel komen.

Beide recepten kwamen trouwens uit Claudia’s classics.

Gebakken

Er werd ook al eens gebakken. Ik probeerde het recept voor cheesecaketaart, ook uit Claudia’s Classics.

Daarnaast ook enkele porties (banana)pancakes, ideaal als tussendoortje voor de blokkende student :p

Gescreend en opGeruimd

Aangezien ik veel thuis was, er weinig op de sociale agenda stond, maar ik ook niet de hele tijd wou bezig zijn met mijn werk, besloot ik wat kleinere opruimklusjes te doen. Zo nu en dan een (deel van een) kast onder handen nemen en eens grondig kijken naar de inhoud, evalueren of er nog een reden is om de spullen te houden (of niet), sorteren en wat herschikken, ik word daar wel blij van ja. Ik ben absoluut geen Marie Kondo, maar van tijd tot tijd wat inboedel screenen en ontspullen, dat doe ik wel graag. En dus ging ik o.a. eens door mijn kookboeken (zie hoger) en liggen er nu enkele exemplaren opzij om naar de boekenruilkast te brengen. Diezelfde kast waar we ook al enkele fijne boeken op de kop konden tikken.

Ik gooi trouwens zelden snel zaken weg. Zo gebruikte ik tot nu de radio-cdspeler uit mijn studententijd (en die ligt toch al erg lang achter mij) want het toestel werkte nog. Toen de Cd-speler in december de geest gaf, brachten we het toestel naar een elektrozaak in de buurt waar je defecte huishoudtoestellen mag inleveren (dat ging sneller dan een bezoek aan het containerpark inplannen). In de plaats kwam een kleiner, leuk retromodelletje waar ik heel blij mee ben (en waar we ook via bluetooth muziek kunnen op afspelen, al denk ik niet dat wij dat vaak zullen doen, maar Maya vindt het wel een fijne optie).

Gekeken

Schoonheid zit vaak in kleine dingen. Daarom kijk ik zo graag naar zonsopgangen en -ondergangen, ik kan daar oprecht gelukkig van worden. Door het grijze weer waren ze eerder zeldzaam deze winter, maar intussen konden we toch al van enkele mooie momenten genieten.

Ook de zaterdagochtendwandelingen naar het grootwarenhuis of de lokale middenstand zijn momentjes van vertraging waarbij ik kan genieten van de kleine dingen die ik zie wanneer de dag nog maar pas begonnen is.

Boeken in 2024

algemeen, Cultuur,

Mijn leesdoel voor dit jaar had ik opnieuw bescheiden ingesteld. Met 12 boeken per jaar, of eentje per maand, leek me dat gewoon vrij realistisch. Omdat ik (of toch mijn ogen) ’s avonds vaak te moe ben om nog een boek te lezen, lees ik vooral op mooie zonnige dagen, buiten op ons terras. Maar ik ben toch blij dat ik mijn doel met 16 boeken lichtjes overschreden heb.

Na de zomer ben ik wel stilgevallen (op één boek na, maar dat was vakliteratuur). Er zaten goede boeken bij, maar de young adult literature viel dit jaar wat tegen in vergelijking met vorig jaar. Mystery novels en detectives zijn sowieso een blijver in mijn leeslijst (al was het daar dit jaar ook met wat wisselende kwaliteit). De categorie ‘Historical fiction’ is met de boeken van Kate Mosse sowieso geslaagd, ik ben nog steeds erg blij dat ik de schrijfster een paar jaar geleden leerde kennen via een exemplaar in de boekenruilkast.

Gender Swapped myths was zonder twijfel het meest opvallende boek in mijn leesrijtje van 2025. Na Gender swapped fairy tales wist ik intussen wel wat ik mocht verwachten, het leesplezier was er daarom niet minder om.

En dan nog enkele cijfertjes die Goodread voor mij oplijstte:

  • 16 boeken, in totaal goed voor 5.425 pagina’s leesplezier
  • Het kortste boek telde 142 pagina’s, het langste 597, gemiddeld zo’n 339.
  • Het vaakst gelezen boek (1.298.822 keer) op de planken bij Goodreads was ‘De zevenvoudige dood van Evelyne Harcastle’. Een vrij bijzonder boek, niet helemaal fan, maar toch te goed om opzij te leggen.
  • mijn favoriet van 2025: ‘De vergeten tombe’ van Kate Mosse

Zal 2025 een beter boekenjaar worden? Dat valt nog te bezien, maar in elk geval zitten er in de pakjes onder kerstboom wel een aantal boeken waarvan ik weet dat ze goed zijn en die ik met plezier zal lezen 😉

Bezigheden tegenwoordig

algemeen

Gefietst

De voorbije maanden terug bijna dagelijks heen en weer gefietst naar Gent en ik voel dat precies toch een heel klein beetje aan mijn conditie. Het ging precies vaak net ietsje vlotter en dat vind ik wel fijn.

Mijn regenjas bleek echter niet meer zo waterdicht en dus kocht ik een nieuw degelijk exemplaar bij AS Adventure. Dankzij nog wat resterende ecocheques (die je daar dus mag gebruiken voor fietsmateriaal én fietskledij) hoefde ik nauwelijks nog bij te betalen en dat was mooi meegenomen. In de winkel (ik heb een hekel aan online shoppen, ik wil kunnen passen en wil graag een woordje uitleg kunnen krijgen) kreeg ik trouwens meteen ook advies hoe ik mijn andere regenjas weer waterdicht kon krijgen.

Gewerkt

Dat het druk is, soms een beetje té eerlijk gezegd. Een aantal evenementen in de pijplijn zorgen ervoor dat ik regelmatig eens stevig moet doordoen om de vele deadlines te halen en die al wel eens voor wat kleine paniekskes hebben gezorgd. Nog geen potten gebroken, maar het was toch al enkele keren nipt en ik heb dat niet graag (wie wel?)

Voor Maya zijn er amper andere momenten dan periodes van hard werken en momenten van nog harder werken. We doen wat we kunnen om haar te helpen (aka papa taxi op extra lange dagen of bij rotweer, lekker en gezond eten, samen zoeken naar kleine gelukjes en die koesteren, klankbord zijn, ….) Intussen zijn de lessen van het eerste semester achter de rug en zijn we vertrokken voor 3 weken blok en 4 weken examen. Opnieuw alles geven tot en met 30 januari en dan een weekje uitblazen (maar ook niet meer want dan begint de hele cyclus – of schrijf ik beter circus? – opnieuw voor het tweede semester).

Gelezen

Bitter weinig helaas, vooral omdat het gewoon te druk is en ook wel een beetje omdat ik dat eigenlijk liefst buiten in het zonnetje doe.

Het jongste boek van Elke Geeraerts ligt hier intussen al wat stof te vangen. Wel al gelezen, maar ik moet nog een samenvatting schrijven (aankoop via het werk en een samenvatting maken voor geïnteresseerde collega’s is a.h.w. de tegenprestatie die ik doe). Het wordt wellicht een taakje voor tijdens de kerstdagen.

Gezucht

Omdat ik dat grijze weer zo moe ben, en ik gewoon ook soms moe ben of ‘het’ allemaal wat moe ben, … en dan sluit je je ogen, haal je nog eens extra adem, probeer je de zaken soms eens door een andere bril te bekijken en doe je toch weer verder…

Omdenken, loslaten, doorgaan, prioriteiten stellen, het evenwicht bewaren…. het blijft een constante en de ene dag lukt dat net iets beter dan de andere, maar dan zijn er ook die kleine gelukjes, die onverwachte hulp, dat lieve gebaar, … die ervoor zorgen dat je weer verder kan 🙂

Mooie beelden en woorden vind ik o.a. op de Instagrampagina van Carré Cartoons in de gesprekjes van Egel en Boom

Geschreven

Hier eigenlijk te weinig, maar er lijkt momenteel ook gewoon wat minder te vertellen (of soms wel, maar dan lukt het me toch niet om het allemaal neer te pennen). Toch blijf ik hier nog graag komen op mijn digitale erf en dus probeer ik toch bewust wat tijd vrij te maken, al was het maar om nog eens een rondje bezigheden op te lijsten 😉

En tijdens de eindejaarsperiode haal ik toch nog eens mijn vulpen uit de kast om een reeks kerstkaartjes te voorzien van een handgeschreven wens.

Gecontroleerd

Medische controles, jaarlijkse preventieve onderzoeken, … ik plan ze netjes in, maar zo nu en dan komen er ‘extraatjes’ bij en dan durf ik wel eens te zuchten (jawel, gezucht dus ook hier).

Deze en volgende maand bijgevolg wat extra afspraken bij dokters allerhande, en mogelijk komen er wel wat extra terugkerende controles bij, maar wellicht moeilijk uit te sluiten wanneer er wat meer jaren op de teller komen zeker? Zolang de resultaten niet echt negatief zijn, ben ik al tevreden en kan ik weer een zuchtje van verlichting slaken 😉

Gegeten

Uiteraard, zonder kunnen we nu eenmaal niet. Minder gebakken of nieuwe recepten uitgeprobeerd, maar eentje werd wel gesmaakt: een heerlijke ovenschotel met kip en broccoli van Claudia Van Aevermaet.

De ‘wachtbordjes’ voor Maya zijn intussen nog net geen ‘dagelijkse kost’ geworden en vind ik nog steeds heel leuk om samen te stellen 😉

En mijn recente improvisatie op een poke bowl werd ook wel gesmaakt :p

En zo blijven we bezig, vliegt de tijd voorbij – zijn we bijna aan het kantelpunt van de kortste dag, hoera voor meer licht – en zullen we elkaar binnenkort weer het beste wensen voor het nieuwe jaar.

Voor elk van jullie alvast wat mij betreft ‘ientje mee suiker’ xxx

Elzas – Vitrahaus

Op stap, Reizen, woord in beeld, ,

Quasi op het drielandenpunt van Frankrijk, Zwitserland en Duitsland, op het grondgebied van Duitsland, in Weil-am-Rhein, ligt de Vitracampus. Vitra is een naam als een klok, een designklok. Toen we in het voorjaar van 2019 na een citytrip Wenen via Frankrijk terug naar huis reden, maakten we hier al eens een tussenstop. Ik wist toen al dat we hier nog wel eenst terug zouden komen en dat een vakantie in de Elzas eigenlijk de perfecte uitvalsbasis is voor een tripje naar deze bijzondere plek. De foto’s zijn een combi van ons bezoek in april 2019 en september 2024.

De eigenaar van de meubelfabriek Vitra wilde oorspronkelijk een gebouw om zijn verzameling stoelen en andere meubels permanent tentoon te stellen. Uiteindelijk werd het (in 1989) een museum met ruimte voor tentoonstellingen en evenementen rond architectuur en ontwerpen. Het zwaartepunt van de collectie is een permanente tentoonstelling over meubels en interieurontwerpen. De basis werd gelegd na het overlijden van de Amerikaanse ontwerpers en architecten Charles en Ray Eames. Hun ontwerpen werden door Vitra geproduceerd en in Europa verkocht. De meubelverzameling bevat intussen ontwerpen van bijna alle bekende industriële ontwerpers, zoals George Nelson, Alvar Aalto, Verner Panton, Dieter Rams, Jean Prouvé, Michael Thonet en Gerrit Rietveld. Naast de meubelverzameling beschikt het museum ook over een bibliotheek en een archief met de nalatenschap van een aantal ontwerpers.

De hele site staat vol met gebouwen van wereldbefaamde architecten. Het hoofdgebouw van het museum is ontwerpen door Frank Gehry. Het gebouw voor de bedrijfsbrandweer van Vitra is een ontwerp van Zaha Hadid, een conferentiepaviljoen van de Japanner Tadao Ando, een tankstation ontworpen door Jean Prouvé …

In 2010 opende op de site het VitraHaus, de toonzaal van Vitra, met op de benedenverdieping de Vitra Design Museum Shop. Het Vitrahaus is een ontwerp van Herzog en de Meuron en lijkt wel een willekeurige stapeling van huizen. De blokken zijn echter perfect op elkaar gestapeld en in elkaar geschoven. De binnenkant is een passend geheel met heel veel daglicht en telkens weer prachtige uitzichten op de omgeving.

Het VitraHaus is dan ook zoveel meer dan een toonzaal, het hele gebouw ‘ademt’ modern design op een heel natuurlijke manier. Niet zo evident om te omschrijven, maar het is gewoon heerlijk om er rond te lopen en te genieten van de verschillende interieurs en ontwerpen.

Op een van de bovenverdiepingen (de VitraHaus Loft) mag een hedendaagse ontwerper voor een langere periode trouwens een studio inrichten met eigen ontwerpen. Op dit moment vind je daar het werk van Sabine Marcelis. Die waren niet altijd mijn ding qua materiaalkeuze, maar wel boeiend qua ontwerp.

In 2014 was de Vitra-collectie uitgegroeid tot ongeveer 6000 meubels en 1000 lampen. In 2016 opende op de Vitra Campus het Schaudepot. In dit gebouw is een permanente tentoonstelling van ongeveer ‘400 hoogtepunten uit de geschiedenis van het meubelontwerp van 1800 tot heden’ te bekijken.

In 2014 verscheen ook de 31 meter hoge Vitra Rutschturm van Carsten Höller. De stalen toren, een kunstwerk, fungeert als uitzichttoren met een spiraalvormige glijbaan.


Intussen kwam er op de site ook een prachtige plantentuin bij, in september was die wel al een beetje over haar hoogtepunt naar ze heeft er zonder meer heel kleurrijk uitgezien.

Het museum en het Shaudepot zijn betalend, het Vitrahaus kan je vrij bezoeken. Alle praktische info lees je op hun website: https://www.design-museum.de/de/informationen.html

Elzas – Colmar

familie, food, Op stap, Reizen, woord in beeld,

Gelegen in het hart van de Elzas, is Colmar een stad die er een beetje uitziet als een plaatje uit een sprookjesboek: kleurrijke vakwerkhuizen, kronkelende straatjes en schilderachtige grachten, een mix van geschiedenis, cultuur en natuurlijke schoonheid.

We verbleven er in september 2 nachtjes in een hotel van de Accorgroep. We sliepen er erg goed en het ontbijtbuffet was uitstekend. Onze lunch werd een picknick en voor onze aankopen trokken we naar de lokale overdekte markthal, altijd leuk om te bezoeken en je kon er voldoende lekkers vinden :p

De eerste dag verkenden we de stad nog onder een bewolkte hemel. We zagen er uiteraard veel vakwerkhuizen en het opmerkelijke Maison Pfister (laatste foto in de reeks), een pareltje uit de renaissance dat op menig fototoestel wordt vastgelegd en daarnaast ook best veel groen en water doorheen de stad.

’s Avonds gingen de sluizen even open waardoor we snel een restaurantje binnen doken en kozen voor de lokale streekspecialiteit, tarte flambée.

De stad heeft ook zijn eigen petite Venise, met schilderachtige huizen langs de Lauch. We vonden er trouwens nog een heerlijk restaurantje (Les Batteliers – geen website, geen reservaties, maar wel elke avond aanschuiven voor een plekje) waar mijn vader jaren terug ooit heerlijke niertjes at (en dat kon er nu dus nog steeds, naast heel wat ander lekkers uiteraard).

We bezochten er niet het grote Musée Unterlinden, maar wel het geboortehuis (nu een museum) van de beeldhouwer Frédéric-Auguste Bartholdi, de ontwerper van het Vrijheidsbeeld. Best een boeiend verhaal om eens te leren kennen.
Aansluitend dronken we trouwens nog een heerlijke koffie in een leuke zaak met vintage inrichting vlak naast het museum.

Er hangt doorgaans wel een feestelijk sfeertje in de stad, en wie houdt van kerstmarkten zal hier in december zeker aan zijn trekken komen. Ook buiten de kerstperiode kan je er altijd wel terecht voor leuke geschenkjes, handgemaakte cadeaus en lokale lekkernijen. En aangepaste verlichting zorgt ’s avonds meteen voor extra sfeer en gezelligheid.
Wij genoten nu vooral nog even van de heerlijke zonnestralen om door de stad te flaneren, op ontdekking te gaan in de straten en wijken en uiteraard ook eens halt te houden om de kelen te smeren op een van de vele terasjes.

Even buiten de stad komt je meteen terecht in mooie landschappen. Colmar ligt aan de voet van de Vogezen en is omgeven door wijngaarden. Ideaal dus voor wie wil wandelen of fietsen in het groen, of voor wie – zoals wij deden – ook graag eens een bezoekje brengt aan een lokale wijnhandelaar, wij reden hiervoor naar Wettolsheim (helaas blijken die kleinere wijnboeren het steeds moeilijker te hebben om nog personeel te vinden en de concurrentie aan te blijven gaan met wijn uit andere gebieden en werelddelen). De oogsttijd van de druiven en het bijbehorende wijnfestival in de regio trekt echter nog steeds veel volk.

Kortom, Colmar en omgeving is een regio die veel te bieden heeft, of je nu fan bent van geschiedenis, kunst & cultuur, gastronomie of natuur, voor elk wat wils en helemaal niet zo ver van Vlaanderen wat het ideaal maakt voor een korte vakantie.

Meer inspiratie opdoen kan je altijd via deze website: https://www.visit.alsace/nl/colmar/

Elzas – kasteel Haut-Koenigsbourg

Cultuur, Op stap, Reizen,

In september trokken wij enkele dagen richting de Elzas en deden daar enkele leuke bezoeken die ik graag met jullie deel. Op onze eerste reisdag stond er een bezoek aan een bijzonder kasteel op het programma: Château du Haut-Koenigsbourg.

Haut-Koenigsbourg is een indrukwekkend middeleeuws kasteel in roze zandsteen, eigen aan de streek, en ligt bij Orschwiller, ongeveer tien kilometer ten westen van Sélestat en een dikke 25 km boven Colmar. Het majestueuze bouwwerk bevindt zich op een rotskam van de oostelijke Vogezen, op een hoogte van 755 meter.


Vandaag de dag is de Haut-Koenigsbourg een van de best bewaarde kastelen in de Elzas en een geliefde toeristische attractie. Met een lengte van 270 meter en een breedte van 70 meter (en een totale oppervlakte van ca. 1.5 hectare!) biedt het een adembenemend uitzicht over het Rijndal, als er ten minste geen lage wolken hangen 😉

Je kan met de wagen tot vrij dicht bij het kasteel geraken, de weg is enkele richting en maakt een lus rondom de site. Ben je voorbij de site en vond je geen parkeerplaats dichtbij dan moet je dus volledig rondrijden en opnieuw een plekje zoeken op iets meer afstand van de ingang. Beetje verrassend wanneer je er voor de eerste keer komt, maar eigenlijk heel efficiënt en met het hoge bezoekersaantal op jaarbasis ongetwijfeld nodig om verkeersopstoppingen te voorkomen. Wij parkeerden voor alle zekerheid op enige afstand en deden nog een kleine klim te voet naar de ingang, meteen een beetje extra fysieke inspanning na een lange autorit 😉

Het kasteel kent zijn oorsprong in de 12e eeuw en speelde een cruciale rol in de middeleeuwen. Het strategische belang van de locatie werd al vroeg onderkend. De bezitters beheersten de omliggende dorpen en handelswegen in de Rijnvallei. Door de eeuwen heen wisselde het kasteel meerdere keren van eigenaar. Tijdens de Dertigjarige Oorlog werd de burcht belegerd en uiteindelijk in brand gestoken. Na de Vrede van Münster (1648) werd het kasteel een deel van Frankrijk. In de daaropvolgende eeuwen raakte het in verval en werd het uiteindelijk een ruïne.
Na de Frans-Duitse Oorlog werd Elzas-Lotharingen in 1871 onderdeel van het Duitse Keizerrijk. De stad Sélestat schonk de burcht in 1899 aan de Duitse keizer Wilhelm II, die het kasteel zag als een symbool van het Germaanse verleden van de Elzas. Onder leiding van de Berlijnse architect Bodo Ebhardt werd de ruïne tussen 1900 en 1908 grondig gerestaureerd. Deze restauratie leidde tot controverse omwille van een aantal keuzes die gemaakt werden. Restauratie is sowieso een verhaal zonder einde en ook steeds weer een kwestie van keuzes, interpretaties (en ongetwijfeld ook van beschikbare budgetten). Ook vandaag staat de voorzijde van het monument in de steigers voor renovatiewerken. Bij het Verdrag van Versailles (1919, na WOI) kwam het goed terug in Franse handen.

Aan de ingang liggen infofiches in 14 verschillende talen die je als individuele bezoeker doorheen het domein voeren en voorzien van een woordje uitleg. Uiteraard kan je ook deelnemen aan een rondleiding met gids, soms gebeurde dat zelfs voor heel kleine groepjes van 2 tot 4 personen zagen we. Hier en daar pikten we zo nog een brokje extra informatie mee, zowel in het Frans als in het Engels.

We zagen tijdens onze reizen al heel wat kastelen, maar dit is toch wel een bijzonder exemplaar. Moeilijk te beschrijven, deels ingewerkt in de rotsen zelf, indrukwekkend en op sommige momenten precies ook een beetje een mix (samenraapsel klinkt iets te negatief) van uiteenlopende stijlen en tijden. De restauratiekeuzes uit het verleden spelen hier duidelijk in mee, ook al lijken de meeste keuzes toch wel gestoeld op grondig wetenschappelijk onderzoek.

Het aanwezige meubilair straalt echter zonder meer vakwerk uit en de gigantische kachels met geglazuurde tegeltjes zijn ronduit indrukwekkend. De replica’s van de wapens geven ook wel een mooi overzicht van de evolutie in bewapening en verdediging.

Van de tuinen was ik een stuk minder onder de indruk, maar daar zitten mogelijk onze bezoeken een de weelderige Loirekastelen en dito tuinen wel voor iets tussen.
Regelmatig zijn er ook workshops en evenementen die jong en oud onderdompelen in het verleden van de middeleeuwen.

Vonden we dit de moeite? Zeker en vast. Het zou jammer zijn om deze plek niet te bezoeken wanneer je in de buurt bent. Hou er echter wel rekening mee dat het er heel druk kan zijn, ze tellen daar ongeveer een half miljoen bezoekers per jaar.

Alle praktische info over deze plek vind je op de website: https://www.haut-koenigsbourg.fr/en/



Judith van Vlaanderen

Cultuur, Op stap, ,

Ik vermoed dat zowat de meerderheid van de (TV-kijkende) Vlamingen Judith leerde kennen via de TV-reeks Het verhaal van Vlaanderen waarin Tom Waes op geheel eigen wijze de geschiedenis van onze contreien in beeld bracht. De reeks is trouwens nog steeds te bekijken via VRT Max voor de geïnteresseerden.
Samen met Tom Waes vroeg menig Vlaming zich toen af wie in graf S127 gevonden was bij de graafwerken aan het Sint-Pietersplein in Gent in het begin van de 21ste eeuw. In 2006 vond men geen antwoord op de vraag en verdwenen de gevonden resten in de archieven en de vergetelheid. Het TV-programma gaf het spreekwoordelijke duwtje in de rug om het dossier/het skelet terug van onder het spreekwoordelijke en letterlijk stof te halen. Zoveel jaren later was de wetenschap immers ook alweer verder geëvolueerd dat het misschien wel de moeite loonde om alles nog eens grondig onder de loep te nemen in de hoop een antwoord te kunnen formuleren op de prangende vraag: Is het het gevonden skelet dat van Judith van Vlaanderen?

En zo geschiedde, … rond de nieuwe zoektocht werd een tentoonstelling uitgebouwd en wij gingen een kijkje nemen.

Als bezoeker word je door de experten meegenomen in het verhaal van hun (hernieuwde) zoektocht. De opstelling met kasten, kijkdozen en tafels voor intrigerend studiemateriaal geven je een kleine inkijk in het leven van een onderzoeker.

Wie zich trouwens afvraagt of millimeterpapier nog veel gebruikt wordt vandaag, volgens mij nog volop bij archeologen 😉
Verder ook prachtige oude boekwerken uit de 9de en 10de eeuw die met de nodige omzichtigheid geraadpleegd moeten worden en in de tentoonstelling vaak opgeborgen liggen onder klapdekseltjes om ze maximaal tegen het licht te beschermen.
Uiteraard ook microscopen en filmpjes van moderne onderzoekstechnieken om toch maar zoveel mogelijk informatie te pakken te krijgen en mysteries uit het verleden te ontrafelen.

Parallel krijg je ook heel wat informatie gepresenteerd over de periode waarin de Karolingische dynastie hoogtij vierde. In 3 kamers wordt de informatie enigszins thematisch gebundeld en werden heel wat mooie stukken uit andere binnen- en buitenlandse collecties in bruikleen gegeven voor de tentoonstelling.

Een tijdlijn brengt het verhaal van Judith en de Karolingische dynastie op een visuele manier in beeld. Heel interessant ook dat duidelijk wordt meegegeven waar de onjuistheden en de onzekerheden in de verhaallijnen zitten. Niet alles is immers even duidelijk, boeken en geschriften waren eerder zeldzaam en ook toen bestond er al iets wat je misschien zou kunnen omschrijven als fake news en dus het belang van degelijk bronnenonderzoek mooi in de kijker stelt.

De audiogids maakt deel uit van jouw toegangsticket. Het geeft je nog een pak extra informatie in de vorm van toelichtingen door de experten, maar vooral ook de verhalen die door het personage Judith verteld worden. Deze zorgen ervoor dat je nog meer in het verleden en in het verhaal getrokken wordt. Fans van het Geluidshuis kunnen o.a. de stem herkennen van Leen Renders, host van de podcast Wetenschapje

En weten we nu zeker of het gevonden skelet dat van Judith is? Helaas kunnen we dat nog steeds niet met zekerheid zeggen, maar we kunnen het ook niet met bewijskracht ontkennen. Dat is jammer, maar niet geheel onverwacht. Wat we wel met zekerheid weten, is dat het de vrouw uit S127 van hoge komaf was en in haar tijd als heel belangrijk beschouwd werd. Bovendien zijn er overeenkomsten met het levensverhaal van Judith zoals we dat kennen uit historische bronnen wat ook wel het belang van deze vindplaats aangeeft.
Wie weet zullen we ooit nog in staat zijn om het mysterie nog verder te ontrafelen, sowieso is en blijft het een heel boeiend verhaal.

Als afsluiter en uitsmijter krijg je trouwens nog een 3D-visualisatie te zien van hoe deze vrouw er zou kunnen uitgezien hebben. Dit gebeurde met behulp van geavanceerde 3D-technologie en gezichtsreconstructietechnieken. Omdat er geen volledig DNA werd teruggevonden, werden een aantal variaties gemaakt met verschillende haar-, huid- en oogkleuren die in de regio voorkwamen. Aangezien de vrouw van middelbare leeftijd was (dat kunnen wetenschappers wel afleiden uit de botresten), is het waarschijnlijk dat ze al grijs haar had. Haar kleding en sieraden zijn gebaseerd op andere informatiebronnen uit of verwijzend naar deze periode en waarvan er ook in de tentoonstelling verschillende stukken te zien zijn.

Zelf ook nieuwsgierig geworden? De tentoonstelling opende op 4 oktober 2024 en loopt nog zeker tot 19 januari 2025. Alle praktische info lees je op de website van Historische huizen.

Berlijn – dingen die ik zag en tips om te eten

Op stap, Reizen, woord in beeld

Het liefst van al loop ik gewoon rond in een stad om ze beter te leren kennen en ook onverwachte dingen te ontdekken. Dat kan gaan van street art over een bijzonder gebouw of een leuk winkeltje, … soms staan ze vermeld in een reisgids of zag ik er al iets over voorbijkomen op de socials, maar soms zijn het ook gewoon dingen die we zelf ontdekken of waar mijn oog op valt op dat moment. Dat zijn de kleine sprinkels, de kersen op de taart of hoe je het ook noemen wilt. Ik geef er hier nog enkele mee van onze citytrip deze zomer.

Winkels en window shopping

We zijn geen uitgebreide shoppers, maar een winkeltje met de supertoffe Ampelmann merchandising (Ampelmann = het figuurtje in het verkeerslicht) of een iconisch warenhuis zoals KaDeWe (Kaufhaus des Westens) dat wil ik wel eens gezien hebben. En los daarvan kan het ook een snelle oplossing om even de regen te ontwijken en zo brengen we soms toch nog onverwachte aankopen mee van vakantie (zoals een zomers hemdje voor Maya en een paar sokken voor mij van een winkel in uitverkoop). De Legostore eens binnenlopen, is sowieso leuk omdat ze er vaak hele mooie lokaalgebonden opstellingen hebben, zoals hier o.a. de Brandenburger Tor en een Trabantje door de Berlijnse muur.

Overal en nergens

Reclameborden, straatnaamborden en andere verkeersborden, maar ook werkmannen in flashy roze outfit, mooie streetart en vintage Trabantjes trokken mijn aandacht en zorgden voor een vrolijke noot onderweg.

Eten en drinken

Uiteraard werd ook de inwendige mens niet vergeten. We hadden het geluk in een prachtig hotel te kunnen logeren met een gigantisch uitgebreid buffet waar we onze buikjes meer dan rond konden eten en een lunch doorgaans schrapten, maar vervingen door een koffie ergens onderweg (koffiebar, broodhuis, maar even goed op een tof ecologisch marktje waar we toevallig langs liepen) om dan ’s avond opnieuw een eetplek te zoeken. In een grootstad is dat doorgaans niet zo moeilijk en met Google Maps en Trip Advisor kan je vlot een doorgaans goede keuze maken. Zo bleek er vlak naast ons hotel ook een restaurant te zitten waar we heerlijk konden eten (en de vis nog vers in de toonbank lag voor de liefhebbers, maar ook niet vis-eters konden er prima aan hun trekken komen). We aten ook erg lekker in gezellig eethuis een beetje verder in de buurt.
En iemand in ons gezelschap moest en zou eens een Bratwurst van een kiosk proeven, het ziet er niet zo heel smakelijk uit op de foto, maar het was blijkbaar best oké 😉

Architectuur en gebouwen met een verhaal

Al wandelend door de stad liepen we langs heel wat gebouwen met een verhaal, soms een ontdekking die we niet in een reisgids hadden gevonden zoals het prachtige Shellhaus (meer lezen kan o.a. op wikipedia).
Aan veel oorlogsverhalen hadden we niet meteen behoefte, maar toch hielden we even halt op de contemplatieve binnenkoer van het German resistance memorial center.
De Neue Nationalgalerie, met 20ste eeuwse Amerikaanse en Europese kunst, trok vooral onze aandacht omwille van het ontwerp door Mies van der Rohe.
En soms spring je onderweg gewoon ergens een cultuurhuis binnen (omdat je behoefte hebt aan een sanitaire stop) en geniet je even van de schoonheid van het gebouw en de lichtinstallatie die er op dat moment staat 😉
Op weer een andere plek liepen we plots lang Hotel Berlin, Berlin waar ik 10 jaar geleden met mijn zusje logeerde toen ze me trakteerde op een citytrip Berlijn wegens een nieuwe voordeur.
De Kaiser Wilhelm Gedächtniskirche staat dan weer bekend om zijn unieke architectuur, met een opvallende wafelstructuur aan de buitenkant en prachtige blauwe glas-in-loodramen binnenin. De kerk is een herdenkingskerk die na de Tweede Wereldoorlog werd herbouwd. Het moderne ontwerp van de nieuwe kerk, naast de ruïnes van de oude, symboliseert zowel de verwoesting van de oorlog als de wederopbouw en hoop voor de toekomst.
Er vallen ook verschillende mooie panden te spotten in de laan naar Schloss Charlottenburg.
En eveneens interessant om eens langs te lopen, vonden we de Hansawijk, een bijzonder stadsdeeltje dicht bij de Tiergarten en de Spree. Met boeiende architectuur en een leuk ecologisch marktje waar we een lekkere koffie dronken.
Onze laatste dag was meteen de mooiste en dus genoten we ook gewoon even op een bankje langs de Spree van de zon en de boten die voorbij kwamen. Soms moet het ook niet meer zijn dan dat 😉

Musea in Berlijn (deel 3) – Humboldtforum en Bröhanmuseum

Cultuur, Op stap, Reizen, , , ,

Als slot van dit drieluikje over Berlijnse musea nog twee tips in een verder totaal onvolledige lijst van interessante musea om te bezoeken, maar kiezen is altijd een beetje verliezen natuurlijk en het geeft ook iets om naar uit te kijken bij een volgend bezoek 😉

Humboldtforum

Toen ik 10 jaar geleden met mijn zusje naar Berlijn ging, liepen we langs een reusachtige bouwput, waar op termijn een nieuw museum (en cultuurcentrum) zou komen. Intussen zijn we 2024 en dat nieuwe, grote, museum is een feit! Je zou het misschien niet meteen herkennen als nieuw, omdat het een gedeeltelijke replica is van het Berliner Stadstschloss (stadspaleis), maar met een moderne aanvulling. Het authentieke stadspaleis liep tijdens de Tweede Wereldoorlog grote schade op en werd tijdens de DDR-periode gesloopt.

Vandaag is het Humboldtforum de thuis voor het etnologisch museum en het museum voor Aziatische kunst, verder vind je er ook een grote tentoonstelling over de stad Berlijn en haar geschiedenis. Het forum wil ook een plek zijn voor interculturele dialoog, ontmoeting en uitwisseling en doet dit met heel wat tijdelijke tentoonstellingen en evenementen. Interesse voor kunst, geschiedenis of wetenschap? Het kan er allemaal. We bezochten er een gratis, tijdelijke tentoonstelling waar we helaas geen foto’s mochten nemen.

Nieuwsgierig geworden? Alle praktische info lees je op: https://www.humboldtforum.org/en/

Bröhanmusem

Na ons bezoek aan Schloss Charlottenburg hadden we nog tijd voor een extra bezoekje. In de brede, groene laan naar het kasteel vind je nog heel wat mooie gebouwen. Eentje ervan herbergt het Bröhanmuseum en bied de bezoeker een blik op kunst en design van de late 19de en vroege 20ste eeuw. Het museum werd genoemd naar zijn oprichter Karl H. Bröhan en is gespecialiseerd in Jugendstil, Art Nouveau, Art Deco en de Berlijnse Secession.

Bij binnenkomst in het Bröhanmuseum stap je meteen in een wereld van elegante vormen en verfijnde ontwerpen. De collectie omvat een breed scala aan objecten, van meubels en keramiek tot glaswerk en schilderijen. Door werken was helaas niet alles te zien, maar wat er stond, kon ons in elk geval bekoren. Het deed me een beetje denken aan de oude collectie van het designmuseum in Gent (momenteel gesloten voor ingrijpende verbouwingen).

Een van de hoogtepunten van het museum is de uitgebreide verzameling van werken van de Berlijnse Secession, een groep kunstenaars die zich afzette tegen de traditionele academische kunst. Helemaal iets anders, maar op zich ook altijd weer eens boeiend om te leren kennen. Er hingen ook nog enkele andere collecties waar wel wat grappige of boeiende stukken tussen zaten.

Zouden we dit museum opnieuw bezoeken? Waarschijnlijk niet meteen (beetje teveel verschillende zaken), maar het was wel een leuke aanvulling van het dagprogramma na het bezoek aan het Schloss Charlottenburg.

Alle praktische info lees je op hun website: https://www.broehan-museum.de/en/the-museum/

Musea in Berlijn (deel 2) – Das Panorama

Cultuur, Op stap, Reizen, woord in beeld, ,

Eigenlijk hadden we tijdens ons verblijf in Berlijn deze zomer een bezoek aan het Pergamommuseum in gedachten. Dat museum heeft een uitgebreide collectie Assyrische, Babylonische, Perzische en islamitische kunstwerken. Je vindt er enkele indrukwekkende stukken uit de oudheid:

  • het Pergamomaltaar, afkomstig uit de oude stad Pergamom (nu in Turkije). Het altaar dateert uit ongeveer 180 v.Chr. en heeft een indrukwekkend reliëf waarop de strijd tussen de goden en de giganten uitgebeeld wordt
  • de Marktpoort van Milete: een Romeinse poort die diende als toegang tot de marktplaats van de oude stad Milete
  • de Ishtar Poort: oorspronkelijk uit Babylon, één van de meest indrukwekkende monumenten. De poort, gewijd aan de godin Ishtar, is versierd met prachtige blauwe tegels en reliëfs van dieren.

Helaas is het museum voor langere tijd gesloten wegens een heel grondige en noodzakelijke renovatie. Gelukkig was er een alternatief waardoor we toch nog een stukje konden proeven van de grandeur uit de (voor ons toch iets minder bekende) oudheid: Das Panorama, waar je op een unieke manier de antieke stad Pergamon kan ervaren. Meesterwerken uit de oude stad worden er gecombineerd met een indrukwekkend 360°-panorama van kunstenaar Yadegar Asisi.

De tentoonstelling bevat ongeveer 80 belangrijke werken, waaronder delen van het beroemde Telephosfries uit het altaar (origineel en een reconstructie gemaakt met AI die de ontbrekende en verloren gegane beelden opnieuw invult). Deze werken geven een inzicht in de kunst en cultuur van het oude Pergamon. Naast de historische artefacten, biedt de tentoonstelling ook verschillende installaties en nieuwe tekeningen van Asisi.

Je stap als het ware binnen in het jaar 129 na Chr. en ontdekt Pergamon tijdens de Romeinse keizertijd. Het panorama biedt een schitterend uitzicht op de stad, compleet met levendige details en historische nauwkeurigheid. Door het spel van licht en geluid krijg je de stad te zien van bij het ontwaken in de vroege ochtend tot diep in de nacht.

Het is behoorlijk indrukwekkend om als het ware in een reusachtige kijkdoos binnen te stappen en op verschillende niveaus halt te houden en om je heen te kijken, terwijl je langs alle kanten omgeven wordt door het beeld van een levendige stad uit de oudheid. De detailgraad is erg groot en het subtiele klank- en lichtspel maakt de beleving nog sterker.

Na de restauratie en heropening breng ik met plezier een bezoekje aan het Pergamommuseum, maar het Panorama was voor nu zeker een mooie vervanger.

Alle praktische info over Das Panorama lees je hier: https://www.smb.museum/museen-einrichtungen/pergamonmuseum-das-panorama/besuch-planen/adresse/
Wil je meer te weten komen over het Pergamommuseum, lees dan verder op deze pagina.