Maandelijkse archieven: januari 2020

20 voor 2020

Ik zag hier en daar online lijstjes voorbijkomen met voornemens voor het nieuwe jaar. Op de laatste dag van januari vond ik het nog wel kunnen om mijn lijstje online te zetten. Aanvankelijk startte zowat elk puntje met het woordje ‘meer’ maar uiteindelijk besloot ik om dat toch maar te schrappen. Dit is immers een lijstje waarin ik mijzelf geen harde deadlines of doelen wil opleggen, de ervaring leert immers dat zoiets bij mij nogal vaak contraproductief werkt 😉

En dus werd dit een lijstje met wensen waarvan ik hoop dat ik er op het einde van het jaar verschillende met een positief gevoel kan afvinken 🙂

1. lezen: nieuwe boeken maar eigenlijk ook wel eens wat boeken herlezen

2. wandelen: over de middag, om eens een luchtje te scheppen of tijdens het weekend om eens op verkenning te gaan, dichtbij of wat verder van huis

3. trappen doen: op de werkplek in Gent, na de lunch in het restaurant, van verdieping 3 naar verdieping 13, goed voor 200 treden

4. blijvend aandacht hebben voor kleine gelukjes: er bewust naar op zoek gaan, een kleine moeite maar met een fijn gevoel als resultaat, al is het soms maar voor heel even maar vele kleintjes doen soms meer deugd dan één groot

5. recepten uitproberen: eenvoudig en snel, zo heb ik ze het liefst maar zo nu en dan kan er ook wel eens een ander tussen zitten 🙂

6. zo gezond mogelijk proberen eten: dat lukt niet elke dag maar elke dag dat het lukt is mooi meegenomen 😉

7. werk maken van een meer duurzame/minimalistische kleerkast: langzaam maar zeker komen we er wel en langzaam is OK

8. tijd maken om dingen samen met Maya te doen: moeder-dochtermomentjes want dat meisje van ons wordt zo snel groot en voor we het weten vliegt ze het huis uit

9. tijd maken om dingen samen met M. te doen: want dat komt er veel te weinig van

10. in de tuin (van mijn vader) werken: ideaal om te ontsnappen aan de drukte van elke dag, dat heb ik de voorbije paar jaren echt wel ondervonden

11. op stap in eigen land: want je moet niet altijd ver gaan om mooie en boeiende dingen te zien

12. tijd maken voor (beste) vrienden: want ze zijn het waard

13. op stap met mijn zusje: want een bijzondere verjaardag verdient al eens iets extra 😉

14. op stap met mijn metekind: want ook deze meid wordt zo snel groot en eigenlijk zie ik ze niet zo vaak

15. mijn kine-oefeningen doen: kwestie van die kapotte knie en die slechte rug in redelijke conditie te houden

16. meer lokaal winkelen (en afvalarm): omdat het gewoon beter aanvoelt al is het niet altijd even eenvoudig

17. tekenen: veel te lang geleden en ook al kan ik het niet zo goed als anderen om mij heen, het is eigenlijk wel leuk om te doen

18. iets nieuws proberen: nog geen flauw idee wat maar we zien wel of er iets komt

19. blijven bloggen: dit plekje voelt nog steeds goed aan en ik zou dat ook graag zo houden

20. mezelf niet de verplichting opleggen om deze lijst absoluut te halen in 2020 😉

 

Chocolade-bananenbrood

Ik zag al heel vaak bananenbrood voorbijkomen bij andere mensen of hoorde hen erover praten maar had dat eigenlijk nog nooit zelf gemaakt. In het boek Power van Claudia Van Avermaet bleek er echter ook een recept te staan en dus besloot ik dat eens uit te testen.

Ingrediënten

300 g speltmeel
50 g kokosschilfers
1 el bakpoeder
1/2 el baking soda
40 g cacaopoeder
4 bananen
250 ml amandelmelk
2 el kokosolie
6 dadels (of 2 el honing)

topping (optioneel): 4 el gebroken walnoten, 4 el gepofte spelt of rijst

Werkwijze

Verwarm de oven voor op 180°C
Doe het speltmeel, de kokosschilfers, het bakpoeder, de baking soda en een snuifje zout in een grote kom. Meng goed en voeg ook het cacaopoeder toe.

Mix de bananen samen met de amandelmelk, de kokosolie en de dadels of honing tot een glad beslag. Voeg alles bij het mengsel in de kom en meng tot een stevig deeg.

Neem een bakvorm, bekleed met bakpapier en doe er het deeg in. Bestrooi met walnoten en gepofte spelt of rijst.
Bak gedurende 50-55 min in de oven.

Resultaat is een stevig broodje dat goed vult. Ideaal als tussendoortje op het werk of op school.

Pompoenbroodjes met mascarponecreme

Ik had nog een grote pompoen liggen om te verwerken en standaard gaat het merendeel daarvan naar soep (er circuleren hier al meerdere receptjes voor pompoensoep) maar soms wil een mens toch ook eens iets anders proberen en toen ik in een nummer van Simply You, het gratis magazine van Carrefour, een receptje zag voor pompoenbroodjes besloot ik dat eens uit te testen.

Ingrediënten (voor een 10- tal broodjes)

500 g vruchtvlees van pompoen
300 g zelfrijzend meel
1 mespunt zout
40 g boter
3 el karnemelk (ik gebruikte een paar lepels yoghurt wegens gebrek aan karnemelk)
1 el venkelzaadjes (voor de liefhebbers, ik maakte de broodjes zonder)

250 g mascarpone
3 el bieslook
2 el peterselie
1 el dille
Peper en zout

Werkwijze

Verwarm de oven op 200 °C. Snij het vruchtvlees van de pompoen in grove stukken en laat gaar stoven. Laat minstens 30 min afkoelen. Maak er een fijne puree van en zet opzij.  (Ik maakte de pompoenpuree al de dag voordien).

Meng alle ingrediënten voor de mascarpone en zet in de ijskast. Ik had geen verse dille staan, maar voegde nog wat gedroogde kruiden toe aan het mengsel.

Doe het bakmeel en het zout in een grote kom en voeg boter toe in beetjes, tot je een korrelige substantie verkrijgt. Dat klusje liet ik aan Maya over, zij kneedt graag deeg met haar handen, ik ben daar niet zo’n fan van 😉
Voeg de pompoenpuree en 2 el karnemelk (of yoghurt) toe. Meng goed door tot het deeg een bol gaat vormen.

Leg het deeg op een met bloem bestrooid werkblad en verdeel in gelijke stukken (het originele recept spreekt van  6 porties, ik maakte er een 12-tal om kleine broodjes te hebben wat ik leuker vond). Vorm bolletjes en leg ze op een bakplaat met bakpapier.

Optioneel: maak op elk bolletje een gekruiste inkeping. Besmeer met de rest van de karnemelk en bestrooi met venkelzaadjes.

Zet 20 min in de oven tot ze goudbruin zijn. Serveer (lauwwarm is heerlijk maar afgekoeld gaat zeker ook) met de kruidenmascarpone. Een fijn alternatief voor gewone broodjes en ideaal om er alvast wat groente in te smokkelen 😉

Smakelijk!

Homemade granola

Zelf granola maken, ik zag het al zo vaak voorbij komen maar het kwam er niet van bij mij. De voorbije kerstvakantie bleek echter het ideale moment om daar toch eens werk van te maken. Ik zocht wat rond online en vond bij Solo Open Kitchen een eenvoudig receptje om te testen (met ingrediënten die ik ook effectief in huis had).

Ingrediënten

  • 150 g havermout
  • 50 g gehakte noten (dat werden okkernoten uit papa’s tuin, eigen kweek dus)
  • 50 g zaden/pitten (het moment om die mengeling die ik al enkele maanden in de kast staan had eindelijk eens te gebruiken)
  • 3 el ahornsiroop of honing (ik ging voor de siroop vooral omdat ik die geur zo heerlijk vind)
  • 2 el kokosolie (of zonnebloemolie)
  • 2 el water
  • 2 tl kaneel
  • 1 tl vanille-extract optioneel kardemom (niet in huis dus niet gebruikt)
  • 75 g rozijnen en gedroogde cranberries

werkwijze 

Verwarm de oven voor op 150°C.
Doe alle droge ingrediënten in een kom en voeg de vloeibare toe, goed mengen.
Stort alles op een bakplaat waarop je een vel bakpapier legt en strijk mooi uit.
Laat 10 min bakken in de oven, schep om en laat vervolgens nog 10 min bakken.
laat vervolgens afkoelen, voeg de bessen toe (ik liet ze voorlopig achterwege eigenlijk) en doe in een pot.

Heerlijk genieten (en de geur is effectief super)!

 

 

 

Boulogne sur mer – Nausicaa

De tweede dag van ons verblijf in Nord Pas-de-Calais bracht helaas minder mooi weer maar gelukkig hadden we een binnenbezoek op de planning staan nl. Nausicaá, het grootste aquarium van Europa.
Het grootste bassin heeft er een inhoud van 10 miljoen liter water (of het equivalent van 4 olympische zwembaden), het grootste raam is 20m breed en 5m hoog (100m² groot dus)! Het duurt 6 weken om dit bassin helemaal gevuld te krijgen.

Ze hebben er 60.000 dieren, goed voor zo’n 1600 verschillende soorten. Nausicaa heeft kweekprogramma’s voor zo’n 200 soorten (waaronder ook kwallen). Bijna alle vissen die er leven, zijn in gevangenschap gekweekt. Het is hun streefdoel ervoor te zorgen dat er geen vissen meer in de vrije natuur gevangen moeten worden om verkocht te worden voor aquaria.

Blikvangers in het grote aquarium zijn enkele rifhaaien, vele honderden tropische vissen en roggen. De grootste rog is een Manta-rog, de spanwijdte van deze dieren kan tot 8m worden. Dat is trouwens de belangrijkste reden waarom het aquarium zo groot moest zijn omdat het de bedoeling is dat ze met deze soort gaan kweken.

We keken onze ogen uit en maakten heel wat foto’s (Maya met de reflex, ik met de smartphone) 😉

Toevallig kwamen we net aan de zone van de zeeleeuwen op een toonmoment. De tribunes zijn groot maar zaten toch volledig gevuld. We konden nog net een zitplaatsje bemachtigen.
De trainers staan in voor de verzorging van de zeeleeuwen en houden ze actief bezig gedurende de dag. Om ze fit en gezond te houden, krijgen ze dagelijks medische oefeningen waarbij het team tracht de tanden van de zeeleeuwen te poetsen, hun hartritme te checken, kleine blessures te verzorgen of zelfs een echografie te maken.
Om in beweging te blijven, krijgen ze dagelijks een spelprogramma voorgeschoteld en oefenen ze hun acrobatische salto’s.

De toelichting was verhelderend en de zeeleeuwen waren zeer gewillig om hun ‘kunsten’ te tonen. Heel grappig ook om hun verschillende persoonlijkheden een beetje te leren kennen : hoe de ene niet wou onderdoen voor de andere en genoot van de aandacht en de beloning die hij kreeg voor z’n prestaties 🙂

Nausicaá is echter veel meer dan zomaar een aquarium, het is een onderzoeksinstelling en een belevingscentrum. Je komt er zoveel meer te weten over de zeeën en oceanen. Het belang ervan is niet te onderschatten. Je krijgt massa’s informatie over het marine leven, ervaart ‘aan de lijve’ hoe het voelt om op een schip in volle (woeste) zee te staan, …

Een  toegangskaartje is niet zo goedkoop maar je loopt heel wat uren rond in Nausicaá en het loont echt de moeite.
Aan het einde van ons bezoek was het inmiddels héél druk geworden met lange files aan het restaurant als gevolg. Wij besloten een rustiger plekje op te zoeken om iets te eten en trokken nog even de stad in.

Het moderne/hedendaagse deel van de stad zag er niet echt boeiend uit (maar dat kan ook aan het weer gelegen hebben). Op 1 november was het er uiteraard erg rustig en was er veel gesloten maar de oude stad was sowieso de moeite van nog een bezoekje waard ondanks het miezerige weer.

In het oude centrum ligt Le jardin éphémère, een soort van pop up tuin als het ware die dit jaar ingericht was met planten met medische of magische krachten en andere vormen van bijgeloof.

We wandelden tot aan het chateau-musée maar besloten niet meer binnen te gaan (al zou het blijkbaar wel de moeite zijn).

In de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek gingen we wel nog gauw eens binnenkijken.

Vanop de oude stadswallen hadden we een mooi uitzicht op de stad.

We sloten onze dag af met een pannenkoek, pikten nog wat street art mee en wandelden langs de haven terug naar onze wagen  en reden vervolgens opnieuw richting Vlaanderen.

Conclusie: een boeiende regio voor een kort verblijf, wat ons betreft een aanrader!